Op 27 maart kreeg ik te horen dat ik een miskraam ging krijgen, op 4 april is het weggehaald via een curretage. Een hele heftige tijd waarin mijn vriend mij ontzettend gesteund heeft, maar nog geen 1,5 week na de curretage ging het mis tussen ons. Hij ging steeds meer afstand van mij nemen en ik zat nog steeds met mijzelf in de knoop. We kregen over een klein dingetje ruzie en dat is 's avonds ontploft. Ik was volledig de weg kwijt en heb mijn vriend geslagen en hem vanalles naar zijn hoofd geslingerd. Hij heeft me toen het huis uitgezet! We zijn nu ongeveer twee maanden uit elkaar en ik begin nu een beetje te beseffen wat er allemaal is gebeurd en dat het voor hem ook allemaal heel heftig moet zijn geweest. Hij heeft ongeveer 2,5 dag kunnen genieten van het feit dat ik zwanger was. De weken (6 in totaal) daarvoor heeft hij in Rusland gezeten voor zijn werk. We konden allebei niet met deze heftige gevoelens omgaan en dat heeft ons onze relatie gekost. Ik zit nu wel met een schuldgevoel en durf hem niet meer te benaderen. Hij is zo gekwetst en geschrokken van mijn heftige reactie, dat hij op dit moment alleen maar ruimte wil en voorlopig ook niks van me wil horen. Ik heb nu dus een dubbel schuldgevoel hieraan overgehouden.
Ik vind het heel erg voor je allemaal. Vreselijk dat dan ook nog je relatie eraan onderdoor gaat. Ik hoop dat er toch nog een kans voor jullie is dat alles goedkomt. Heel veel succes en sterkte. Angelina
Jeetje meis, wat een toestand. Idd hij heeft het waarschijnlijk ook moeilijk gehad. Misschien dat je wel langzaam toch contact met hem zoeken, tenminste als je denkt dat je daar aan toe bent... Good luck in elk geval... Liefs Silla
Een brief lijkt mij ook een goed idee. Zoals je het hier schrijft kan ik je reactie wel een beetje begrijpen. Misschien begrijpt hij dat ook wel. Maar ja dan moet je hem wel zo ver krijgen dat hij hem leest natuurlijk, want als hij echt zo boos is doet hij dat misschien niet.
WAt een situatie, ik wens je veel sterkte en hoop dat het toch nog goed gaat komen tussen jullie. Maar neem en geef de tijd hiervoor. Hope
Wat erg allemaal! Een brief is volgens mij ook een goed idee. Dan kan je rustig vertellen wat er in je om gaat en kan hij het rustig lezen. Ik wens je veel sterkte. Saartje
Jeeh, wat erg voor je! Ik denk dat een brief schrijven idd wel een goed idee is. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Liefs Jenny
Zoiets is heftig en iedereen gaat anders met zijn gevoelens om, je moet proberen respect te hebben voor elkaar maar bij zulke ingrijpende gebeurtenissen is dat zo moeilijk. Toch raad ik je aan om naar hem toe tegaan en te vertellen wat en hoe je je voelt. Waarom schuldig voelen? Ja dingen smijten e.d. moet je maar niet meer doen, maar ik zou mijn excuses aanbieden voor je gedrag en uitleggen waarom je het deed, in het vervolg raad ik je aan om jezelf wel in te houden met het gooien en slaan. Maar hij zal zelf ook van slag zijn en alleen praten helpt, moeten wel beide partijen daar achter staan, natuurlijk. Veel succes en hoop dat het een goede einde krijgt. gr.
Ik heb jullie raad opgevolgd en hem een brief gestuurd met al mijn gevoelens daarin. Nu maar hopen dat hij de brief gaat lezen en het ook begrijpt. Afwachten is het beste wat ik nu kan doen. Al jullie antwoorden hebben me wel geholpen. Bedankt!
Ik blijf voor je duimen meid dat alles weer goed komt. Heel goed dat je je gevoelens op papier gezet hebt... Liefs Silla
Lieve Daja, wat dapper van je! Ik duim voor een positieve reactie van zijn kant, zodat jullie het hopelijk weer bij kunnen leggen! Sterkte meis! Knuf, Wendy
Ik heb een reactie van hem gekregen op mijn poging om het weer goed te maken en die was niet erg positief. Hij stuurde mij een sms met de volgende tekst - Welk punt van 'goed' uitelkaargaan ik niet begrijp en ik moet hem met rust laten en de rest ook! Oftewel, ik kan het allemaal niet aan, laat me met rust. Hij wil me echt niet meer zien, waarschijnlijk omdat ik hem teveel herinner aan een nare tijd. Hij kan gewoon niet omgaan met het verlies van onze zwangerschap en het feit dat ik daardoor helemaal van slag was. Hij weet gewoon niet hoe hij me daarin moet steunen en er voor me zijn. Maar goed, hij kan er niet eens voor zichzelf zijn, laat staan voor een ander. Ik moet nu verder. Ik heb hulp gezocht om dit allemaal te verwerken. Ik wel, ja!
Goh Daja, wat vervelend. Ik hoop dat jij de kracht krijgt om dit verlies te verwerken. Het was fijner geweest als jullie dit samen konden doen, maar jammer genoeg kan hij dat niet. Voor jou veel sterkte, liefs Hope
Wat een rotsituatie zo zeg.. Maar toch ondanks een miskraam zou de relatie er bestand tegen moeten zijn. Ik denk dat mijn vriend er echt voor me zou zijn. Maar inderdaad, als je niet weet met je gevoelens om te gaan word het echt moeilijk. Ik wens je heel veel sterkte toe in deze periode. Als je is wilt praten zijn we er voor je.
Hoi Daja, Wat een rot situatie voor je zeg. Nu heb je dubbel verdriet, je kindje kwijt en je relatie kwijt... Goed van je dat je hulp gezocht hebt. Ik wens je heel veel sterkte en wens je toe dat je alles weet te verwerken en er misschien zelfs wel sterker uitkomt uiteindelijk. liefs, Wietske
Heel veel sterkte!! Al ben ik het wel een beetje met Bar eens, dat het niet goed is als een relatie niet bestand is tegen een miskraam. Oke slaan en dingen gooien is natuurlijk niet goed te praten maar op zo'n moment ook best begrijpelijk. (mijn man heeft ook wel eens voor het een en ander weg moeten duiken) In mijn inziens niet iets waarvoor je degene met wie je de rest van je leven wil delen en een kind mee wil krijgen zo aan de kant zet. Nogmaals heel veel sterke met het verwerken van dit allemaal!!