Hoi dames, Ook ik heb een miskraam gehad (eergister). Ik had wel wat pijn, maar heb er nooit bij stil gestaan dat ik wel eens zwanger kon zijn (daar zijn we niet echt bewust mee bezig). Was wel 3 weken over tijd, maar ik dacht mijn cyclus zal wel weer eens in de war zijn, komt vaker voor dus niet echt iets waar ik me heel erg druk om moet maken.... dacht ik. In de middag zei ik al tegen mijn vriend, volgens mij wordt ik goed ongesteld en het gaat gepaard met behoorlijk wat pijn. Lijken wel weeën, maar hebben er verder niet echt bij stil gestaan. Bij toiletbezoekjes was het bloeden zo minimaal dat ik zelfs verrast was dat 'dit beetje' zoveel pijn kon doen. Afijn, de dag verliep op zich wel goed, alleen de pijnscheuten waren soms niet te houden. Ook had ik behoorlijk wat druk daar beneden en mijn stuitje deed zeer. Wat pijnstillers ingenomen en ik kon er weer tegen. 's Avonds voelde ik weer een druk en ik raakte lichtelijk in paniek, wist niet zo goed wat dit was en wat ik hier van moest denken. Nou, dan toch maar even naar het toilet... Wat ik daar toen aantrof heeft mij behoorlijk aangegrepen. Weer voelde ik paniek op komen, ik durfde niks, ik kon alleen maar staren naar hetgeen wat ik zag en direct schoot het door mijn hoofd, dit is een miskraam... Het kan niet anders! Wat ik aantrof was het vruchtzakje... Het was al laat en ik wist niet zo goed wat ik moest doen, was erg moe en mijn vriend was behoorlijk overrompeld door dit nieuws dus troost bij elkaar gezocht en time to sleep. 's Nacht werd ik weer wakker van behoorlijk wat druk, kramp en pijn, dit kon ik wegpuffen wat erg fijn was overigens. Volgende ochtend direct op 't net op zoek gegaan naar wat het nou echt eens kon zijn en alle symptomen kwamen overeen met die van een miskraam. De pijn en druk bleven aanhouden, de ene keer wat heftiger als de andere keer, maar het was in ieder geval geen pretje. Het bloeden bleef aanhouden, maar het was niet extreem veel. Net zoveel als bij een heftige menstruatie dus ik hoefde me nergens zorgen over te maken werd mij gezegd. Gistermiddag kreeg ik weer een weeïge pijn, druk bij mijn vagina en krampen in mijn buik. Ik merkte dat als ik op mijn knieën ging zitten en vervolgens voorover bukte dat de pijn minder was. Na een tijdje zo gezeten te hebben, maar even naar het toilet en weer trof ik veel weefsel/stolseltjes aan. Hierna was de druk volledig weg, wel nog wat pijn en alles lijkt zo broos daar beneden, ben echt MOE! terwijl ik niks gedaan heb de afgelopen 2 dagen, behalve op bed liggen... De enige verloskundigepraktijk hier in de stad heb ik contact mee gehad, maar zij achten het niet nodig om op controle te komen, want aan mijn beschrijving te horen was alles er wel uit. Werkt dit zo? Want ik maak me toch wel een beetje zorgen, want wat als er wel wat achter is gebleven en ik een infectie krijg? Dan ben ik nog verder van huis. Verder lijken mijn emoties bevroren, ik weet wel wat er is gebeurd en wat er speelt, maar toch lijk ik er niet helemaal bewust van. Alsof ik in een of andere roes zit en het enige waar ik aan kan denken is, wanneer stopt het vloeien nu eens. Voor iedereen die zich in de zelfde situatie bevindt een *sterkte hug*... p.s. Sorry voor mijn lange verhaal, maar dit voelt voor mij het fijnst.
Het is niet erg dat je een lang verhaal schrijft.. het is wel eens fijn om even van je af te schrijven. Je zult wel geschrokken zijn zeg! maar als ik jou was zou ik toch even een echo laten maken als alles er uit is.. of doe even een test en kijken als er nog een streep aanwezig is. (bij de kruitvat zijn goedkope en goede testen te vinden 2 voor 5,-) Sterkte met alles!