Dames wil graag mijn verhaal met jullie delen zodat jullie niet het zelfde overkomt. 4 weken geleden een positieve zwangerschaptest. Bij 5 weken kreeg ik mijn eerste echo omdat ik een nacht lang krom heb gelegen van de buikpijn. Verloskundige zag alleen een zwangerschapsring en gaf als opmerking dat ze niet dacht dat het al 5 weken was. Ik weet zeker dat het 5 weken was. Ivm een afspraak die ik had gehad bij de gynaecoloog. Bij 6 weken weer een echo toen was er niets meer te zien van de zwangerschap en had ik een miskraam gehad volgend de verloskundige. Ik zou nog wat bloed verliezen. En dat was het dan. Ik heb me een 1,5 super slecht gevoeld had alle zwangerschapskwalen. Maar was niet zwanger. Afgelopen zondag weer krom gelegen van de buikpijn. Dacht dat het me darmen waren. Het trok weer weg hield wel buikpijn tot dinsdag ochtend hield het niet meer van de pijn. Naar de huisarts en die heeft de ziekenwagen gebeld. Mijn bloeddruk was gevaarlijk laag. In het ziekenhuis ben ik gelijk naar de afdeling gynaecoloog gereden en toen zagen ze daar gelijk dat ik mijn rechtse eileider een vruchtje had zitten van 7.6 weken klopte precies en het hartje klopte zelf. Ik ben met spoed geopereerd. En ben nu 1 eileider kwijt. Ik heb vanaf 5 weken al het gevoel gehad dat het niet goed zat. Had beter naar mijn gevoel moeten luisteren. Volgens de gynaecoloog waren we er net optijd bij. Had al best wat bloed in mijn buik en mijn eileider stond op springen.
Jeete wat heftig meid! Ongelofelijk als medici niet naar je (willen) luisteren. Ik neem aan dat de vk voor de zekerheid ook je eileiders na had kunnen kijken. Veel sterkte in ieder geval!
Heel herkenbaar helaas ook hier. Ik heb 2 weken geleden ook super veel buikpijn gehad, had verwacht dat het een "normale" miskraam was. Het zat wel aan 1 kant. Na een dag wachten vertrouwde ik het toch niet en heb ik het ziekenhuis gebeld. Uiteindelijk mochten we langskomen voor een echo. Ze konden niks geks zien en het zou een laatste restje van een gewone miskraam zijn. Er is geen bloed geprikt toen. Een paar dagen later weer verschrikkelijk veel eenzijdige buikpijn en weer moest ik het maar afwachten. Een dag later was ik er klaar mee en voelde me echt niet goed. Uiteindelijk weer voor een echo mogen komen. De gynaecoloog toen was er niet van overtuigd dat het een gewone miskraam was en ik moest bloed laten prikken. Vervolgens lag ik dezelfde avond nog op de ok, want het bleek toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Nu hebben ze bij mij de eileider gelukkig bespaard (in december had ik ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en toen hebben ze de linkse eileider verwijderd). Ook mijn gevoel zei al bij de eerste buikpijn dat het niet goed zat en ergens ben ik best boos dat ze bij die eerste echo geen bloed hebben laten prikken. Dus inderdaad...soms moet je aandringen is ook mijn ervaring helaas. Zeker als je gevoel al zegt dat het niet goed is. Sterkte meis!
Beste Marieke, Ik ken je nog van de nod lijst en toen de bevallingslijst. Wat erg dat het uiteindelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bleek te zijn, jeetje!! Zeer slechte zaak dat ze je niet goed hebben onderzocht!! Helaas begon bij mij maandag ook het bloeden, ik kreeg een spoed echo en daarna bloedprikken en voor ik het wist lag ik op de OK, rechter eileider inclusief het vruchtje wat verder gezond was is verwijderd. Inderdaad kloppend hartje en al. Wat een klap geeft dit... Hoe is het nu verder met je? Lichamelijk valt het mij erg tegen.. en om over de emoties nog maar te zwijgen..
Jeetje Kimb91 ook ik herken je! Tja ik vind het nogal wat. Zeker omdat ik dacht dat alles achter de rug was en we weer opnieuw konden beginnen. Dit had ik niet verwacht. Zo zuur om te zien dat het precies goed is met hartje en al maar dat het verkeerd zit. Heftig dat dit jou ook is overkomen zeg! Je komt echt in een rollercoaster terecht he. Ik vind het gevoels matig heel raar omdat ik me na de 'miskraam' echt 2 weken beroerd heb gevoeld. Na de operatie is al dat gevoel opeens weg. Maar geestelijk vind ik het allemaal heel oneerlijk. Waarom moet ons dit overkomen
Ja zeker, je wil niks liever dan gewoon weer verder gaan. Naar mijn mening is dit ook de beste remedie.. en dan krijg je dit... en verder gaan na buitenbaarmoederlijke zwangerschap duurt wel iets langer denk. Aan de ene kant wel een opluchting om van die pijn af te zijn denk ik? Maar zown raad gevoel dat ze een levend kindje uit je lichaam hebben moeten halen.. inderdaad erg oneerlijk.. dit gun ik ook echt niemand. Af en toe ook last van boosheid, inderdaad waarom moet ons dit net overkomen... Heb je nog pijn van de operatie zelf? Mij gaat het allemaal niet snel genoeg.. wil ook graag weer verder, maar ben ook wel bang voor de toekomst. Mijn vk heeft wel al strengere controle voor me geregeld, dat vind ik wel fijn. 9 mei pas controle van de operatie, duurt dit bij jou ook zo lang?
Jeetje Liekuh wat een heftig verhaal! Een week geleden zie ik? Hoe ga jij hier mee om? Ik vind het na 1 keer al zeer lastig. Hoe is bij jou met het lichamelijk herstel?
Nee ik moet 12 april al weer terug. Tot die tijd mag ik niks doen en ben aan huis gekluisterd. Ik heb geluk dat mijn ouders dicht bij wonen. Overdag ben ik bij hun en s avonds komt mijn vriend me halen en gaan we naar huis. Hoop na het weekend toch wel weer opgeknapt te zijn. Operatie valt de pijn mee maar ben gewoon niks waard lig heel de dag in de bank. Maar dat jij zo laat terug op controle op moet. Weet ook niet wat hij de 12 de gaat doen hoor zie het dan wel weer. Ik heb soms wel krampen in mijn onderbuik jij ook? We liggen er 6 weken uit voordat we weer mogen proberen.. Ik hoop dat er voor ons snel een zorgeloze zwangerschap staat te wachten
Ja deze hadden we echt niet verwacht...zeker niet nog een keer idd en al helemaal niet zo snel na de vorige keer. Tegen ons is de eerste keer gezegd dat we nadat ik weer ongesteld was geweest weer mochten proberen. Het was vrij snel raak. Waarom dat het dan nog een keer op dezelfde manier mis is gegaan is een raadsel. Aangezien we eerder al 2x een ma hebben gehad wil de gynaecoloog echt even goed onderzoek doen. Sterker nog...met de verklaring domme pech gaan we niet meer verder. We willen weten of er nog andere oorzaken zijn dat het steeds mis gaat. Lichamelijk gaat het vrij goed. Ik heb nu veel minder napijn als de vorige keer. Wel snel moe, maar dat komt door de narcose. Was na een paar dagen al veel mobieler dan in december (toen trouwens ook een levend vruchtje van 7+5, mooi op schema, weggehaald met eileider. Zo raar dat ze iets levends hebben weggehaald...). Waarschijnlijk komt dat doordat ze nu de eileider hebben laten zitten. Mentaal is het nog een beetje ongeloof ofzo. We hebben in het zh al wel gemerkt dat we een bijzonder geval zijn, zogezegd, maar dat beseffen we nog niet helemaal denk ik. Morgen naar de gynaecoloog om te kijken hoe nu verder en dat laten we maar even op ons af komen. Hoe gaat het herstel bij jullie?
Jeetje meid! Wat heftig! Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is zo oneerlijk. Doe rustig aan en geef je emoties de ruimte. Sterkte.
Jeetje Liekuh echt wel heftig verhaal zeg! Hopelijk hebben jullie snel antwoorden op jullie vragen. Snap dat je na al dit gebeuren niet akkoord gaat met domme pech. Ik heb op het moment niet veel last van de operatie dan moei enzo maar heb het gevoel dat ik zwaar ongesteld wordt en heb ook heel veel bruin bloed verlies hebben jullie dit ook?
Hoi liekuh en marieke Hier helaas ook 2 buitenbaarmoederlijke zwangerschappen achter de rug en 2 miskraam Beide keren met spoed geopereerd en het scheelde weinig of ook ik was er ook niet meer geweest. Het was fout van de verloskundige vind ik. Ze zag in de erste instantie ook niks maar heb aangegeven veel pijn te hebben en daarmee heeft ze ook niks mee gedaan. Na 2 maanden was ik weer zwanger en dit eindigde in een vroege miskraam gelukkig wel op de goede plek maar het heeft niet zo mogen zijn. Afgelopen zomer opnieuw zwanger met behulp van iui en weer buitenbaarmoederlijke zwangerschap nu rechterkant opnieuw geopereerd. Beide eileiders verwijderd nu alleen via ivf de mogelijkheid. Afgelopen februari ivf gedaan verse embryo terug geplaatst opnieuw weer een vroege miskraam. Kan wel janken wanneer houdt dit ellende op. Nu verplicht 2 maanden rust en er volgen onderzoeken voordat ik verder ga. Er is bij mij 14 buisjes bloed afgenomen om alles te controleren over 2 weken krijg ik de uitslag. Ben zo bang voor de uitslag pfff wat is het leven oneerlijk eerlijk. Ik weet precies wat jullie hebben meegemaakt en het k*te het is. Hoop dat jullie snel zwanger mogen worden Wens jullie heel veel succes
Heb nog veel pijn in mijn buik, vooral bij aanspannen. en inderdaad af en toe steken, ook voelt mijn buik erg opgeblazen. lichamelijk valt het me dan ook erg zwaar. @ liekuh; hoe was dit bij jou de eerste keer? Snap dat je hier geen genoegen meer mee neemt, groot gelijk!
@ Popie; jeetje meid wat een heftig verhaal. Bij mij is het de eerste keer en heb dit al als zeer heftig ervaren. Hoeveel pech kan een mens hebben? Hoop dat ze alles goed gaan onderzoeken en dat je snel verder geholpen kan worden! Vind het zo oneerlijk en naar om te zien dat stellen die het heel graag willen zoveel problemen moeten hebben, en een ander die het eigenlijk niet eens wil wordt per 'ongeluk' zwanger. Dit steekt soms echt Hoop voor ons allen wel op een mooie afloop🌷😘
Jeetje Popie, wat een heftig verhaal. Herkenbaar in zoverre dat ze bij mij deze laatste keer gelukkig nog de eileider hebben weten te sparen. Doen ze normaal gesproken niet zeiden ze, maar omdat we nog geen kinderen hebben willen ze ons wel op een natuurlijke manier een kans geven. @kimb91 de eerste keer was het ongeveer vergelijkbaar met wat je beschrijft. Ik had onwijs veel last van het gas wat ze gebruikt hebben bij de operatie. Dacht dat die pijn in mijn baarmoeder zat, maar dat was niet zo. Met pijnstillers konden ze niet zoveel zeiden ze...erg frustrerend. Veel rusten, zeker de eerste 2 weken, hebben erg geholpen en luisteren naar je lijf, maar dat is absoluut niet altijd makkelijk. Ik herken je heel erg trouwens met wat je zegt met stellen die eigenlijk niet eens willen geen moeite hebben om zwanger te worden/raken... Bloeding heb ik de eerste keer ongeveer een week gehad, nu in het begin vrij weinig maar na een paar dagen ineens heel veel. Ze zeiden dat dit een reactie kon zijn op het zakkende hcg hormoon óf ik was ineens al ongesteld...hoezo je lijf niet meer snappen... Hoop ook voor ons allen op mooie wondertjes!
@kim je hebt gelijk Vandaag weer gelezen dat studenten ouders waren geworden. Ze wist niet dat ze zwanger was In mijn eigen omgeving is bijna iedereen zwanger en allemaal bijna uitgerekend voor de 2de. Als ik eraan denk dan ik had ook dat kunnen hebben. @liekuh ondanks dat ze een besparende operatie hebben gedaan moet je uiterst alert zijn. ik had nooit verwacht dat het nog eens kon gebeuren maar het gebeurde helaas toch. Ik hoop voor je dat het niet nog een keer voorkomt en bij de volgende zwangerschap gelijk een echo laten maken. ik moest dat ook doen Ik ben nu onder behandeling bij Voorburg
@Marieke; hier helaas ook nog bloedverlies, niet veel en voornamelijk bruin. Schijnt tot 2 weken aan te kunnen houden. @Liekuh; voelt iets beter om te weten dat het dus ook iets langer kan duren. . Het herstel verschilt volgens mij erg per persoon. Verder hier ook last van keelpijn, waarschijnlijk door de buis die erin zat tijdens de operatie. . En overal spierpijn..
Klopt Popie. ik heb al 3x bloed laten prikken. Morgen gaan we naar het ziekenhuis voor een eerste nacontrole. Dan weer de 29e geloof ik. De gynaecoloog zei dat we morgen met name zullen kijken hoe nu verder, maar vandaag weer bloed laten prikken en ik neem aan dat we morgen te horen krijgen hoe ver het hcg gezakt is weer. 48 uur na de operatie was het al heel ver gezakt dus ik denk en hoop dat ze alles weg hebben kunnen halen. Heb ook verder geen last meer van zwangerschapssymptomen ofzo. Voel me weer vrij "normaal". Het herstel is volgens mij ook echt per situatie en persoon verschillend. Ik denk dat het bij mij zoveel sneller beter voelt doordat ze de eileider hebben weten te sparen. Wat wel vreemd was, was dat de gynaecoloog zei dat hij er erg goed en soepel uit zag en er waren geen verklevingen ofzo dus op het eerste zicht was het maar raar waarom het zich daar had genesteld... Keelpijn en spierpijn is wel erg herkenbaar trouwens. Had/heb je ook last van je schouder of middenrif van dat gas? Daar had ik eigenlijk nog het aller meeste last van..