Goedenavond. Ik ben Sanne, 26 jaar en mama van M. van 1.5 jaar. Begin december kwamen wij erachter dat ik zwanger was ondanks de nuvaring. Dochter kwam door de pil heen trouwens. Van de schrik bekomen waren we ontzettend blij. Omdat ik door de nuvaring heen kwam kreeg ik een vroege echo waar we alleen een lege vruchtzak zagen, ongeveer 5a6 weken ver. Na een week een nieuwe echo en geen verandering. Wel was te zien dat het al aan het los laten was. 10 januari ben ik helaas gecuretteerd. De ingreep is me meegevallen. Wat me wel enorm tegenvalt is het emotionele deel. Ik voel me intens verdrietig, ik heb gedroomd over de toekomst en gefantaseerd over hoe het zou zijn. Ik was er al zo mee bezig. Mijn partner heeft er wel vedriet om gehad maar ziet het anders. Voor hem is er nooit een kindje geweest, de vruchtzak was leeg dus dat maakt het makkelijker voor hem. In mijn omgeving word wisselend gereageerd maar ik ben blij dat ik het wel verteld heb. Sommige reageren meelevend en andere zeggen volgende keer beter. We gaan nu wel echt proberen om zwanger te worden, dus dat word nog spannend. Geen weet van cyclus en eisprong en we zien wel. We hebben ons gerealiseerd dat we toch niet willen wachten met een 2e kindje. Maar alsnog overstemd het verdriet voor het kindje dat er nooit mocht komen of nooit is geweest. Hoe zijn jullie ermee omgegaan? Hebben jullie iets speciaals gedaan om het af te sluiten, of gewoonweg veel met iemand gepraat? Alvast bedankt voor jullie reacties😙
Hoi Sanne, veel sterkte! Ik zit momenteel midden in een miskraam. Net als jij een leeg vruchtzakje. Ik herken je verdriet! En velen hier met jou. Het psychische aspect vind ik ook niet te onderschatten. Het is heftig. Wat mij helpt is met 2 goede vriendinnen en mijn man er (veel) over praten, en mij focussen op mijn gezonde kindje. Ik merk dat ik echt mijn verhaal kwijt moet kunnen dus zit ook vaak op dit forum. We willen wel graag nog een brusje voor ons manneke, maar eerst maar eens fysiek en psychisch herstellen. Dikke knuffel het komt allemaal goed!
Ik heb ook een leeg vruchtzakje nog in me! Er gebeurd nog niets. Ik ben lekker thuis van werk en denk vandaag te hebben gevonden hoe ik ermee om moet moet gaan: Armin van buren hard op de speakerrrrrrrr whoehoeoeoeoe "without jou nou this is hou its feels like " whohohoh.....!!! Haha sorry. Maandag was m'n dochter naar de opvang en heb ik geprobeerd een brief te schrijven en een gedicht. Maar dat sloeg helemaal nergens op . Het gedicht aan mijn gedachte kindje leek wel een sinterklaas gedicht... van de sisi film die ik daarna keek werd ik alleen maar lamlendig. Nu ben ik de ramen aan het zemen (nooooit geen tijd voor dus ik word daar denk ik intens gelukkig van haha) en de muziek dus knoerhard aan. Dit past beter bij me. En zo aan de hobby... Sterkte meiden !
Ach meid.. Hier onze 1e zwangerschap een lege vruchtzak.. Had achteraf 10wkn moeten zijn.. Voelde me zo zwanger.. wat n verdiet bij de eerste echo. Ik heb toen ik thuis was vd curettage een kaarsje aangestoken. Over gepraat.. maar je merkt als gauw dat iedereen verder gaat. Ook je partner.. voor hem is het toch heel anders. Hier was of is de nasleep nog steeds n rommel.. word er moedeloos van. Vandaag dus ook weer een baaldag! Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen! Geniet van je kindje dat je al hebt.. kan me voorstellen dat dat helpt. Hopelijk gauw weer beter nieuws voor jullie.
Rot voor jullie. Ik zal eerlijk zijn het is moeilijk om er mee te leren leven maar hets zeker niet onmogelijk. Gelukkig ben je goed vruchtbaar ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt en vergeet niet te genieten van je andere kleintje. Sterkte
Bedankt voor jullie reacties! Aankomend weekend ga ik lekker naar een vriendin toe, ouderwets movie night. De dagen na de curretage was mn meisje lekker bij opa en oma dus ik heb ook mn hele huis overhoop gegooid, gepoetst etc. Normaal heb ik daar een hekel aan maar leek wel nesteldrang hihi. Het zijn vooral momenten dat het verdriet me overvalt en ik er niets anders aan kan doen dan de tranen laten stromen. Misschien nog wel hormonen? Gisteren was dus zo'n dag, vriendlief was boodschappen doen, kleine meid lekker op bed en ik op de bank en hoppa daar waren de tranen. Mn meisje geeft ook zeker afleiding, maar aan de andere kant weet je wat je zult missen, en wat er niet komt over een maand of 8. En dat is soms juist pittig en daar probeer ik ook niet aan te denken. Voor nu verheug ik me op het weekend Ik ben benieuwd wanneer ik weer ongesteld word, maar we laten het gewoon op zn beloop. Ik begin niet meer aan anticonceptie, hele lange (negatieve) geschiedenis met meerdere middelen. We zien wel waar het schip strand. Ik wil jullie ook heel veel sterkte wensen met jullie MA. Dit gun je niemand. Liefs, Sanne
Ik heb ook een leeg vruchtzakje. Het is mijn eerste zwangerschap. Ik had gehoopt dat mijn lichaam het zelf zou gaan afstoten, maar er blijkt weinig te gebeuren. Met 8 weken is het ontdekt, en nu zou ik 13 weken moeten zijn. Ik had gehoopt geen curretage nodig te hebben, maar deze is nu wel geplant (over 2 dagen). (Cytotec werkte niet bij mij) De emotionele kant is moeilijk, ik merk ook echt dat mijn gevoel en mijn verstand beiden een andere kant opgaan. Ik weet heus wel (qua verstand) dat veel mensen een miskraam meemaken, en dat dat niets zegt over een volgende zwangerschap. Mensen om je heen, hebben het beste met me voor, maar zeggen soms dingen tegen je waar je even niets mee kan. Je moet er iets voor over hebben, zwanger worden gaan niet vanzelf, je bent nu extra vruchtbaar, ws ben je zo weer zwanger. Dat het wordt weggehaald is beter, kan je weer verder. Er zit waarheid in, maar ook zo lastig als het tegen je gezegd word. Ik kan redelijk mooi weer spelen, en dat het naar de omstandigheden best goed met me gaat. Van binnen voelt het echter heel anders. Ik vond het wel vervelend wanneer mensen tegen me vertelden dat zd een miskraam hadden gehad, maar nu ik het zelf ervaren heb, weet ik pas hoe diep dit in je gevoel gaat!