Hi Ladies, Sinds afgelopen nacht meer bloed verloren. Wel buikpijn gehad maar doordat ik errug verdrietig was leek de pijn erger. Maargoed dat had ik afgelopen donderdag ook. Vanmorgen errug drepri naar mijn werk, ik heb er 1,5 uur gezeten maar zat gewoon niet lekker in mijn vel. (nu komt ff een vies verhaaltje sorrie daarvoor ladies....). Het is een roze bloed druppels. In mijn maandverband val het erg mee, maar als ik op de wc zit zie ik wel roze bloed. Rond 11:30 (mams was bij me) zat er wel wat meer roze vocht in mijn maandverband. Op een gegeven moment zag ik wel een grote prop slijm eruit komen. Mijn heeft snel een potje gepakt en ik heb het uit de wc gevist. We zijn direct naar de HA gereden. Deze heeft het een beetje onderzocht maar twijfelt, ze stuurt het wel voor de zekerheid naar het lab. Ik heb wel buikpijn maar niet hevig net als vanacht, het irriteerd maar ik lig niet krom van de pijn en ik vloei tot op heden nog steeds niet hevig. Mijn vriend zei: Het leek gister wel dat je errug veel pijn hebt, maar ik merk gewoon als ik er continu aan denk en me zorgen maak dat ik idd meer pijn heb. Maar ben ik bezig (ik kwam uit mijn werk en kreeg last van een schoonmaak woede) en had nergens last van dan een drukgevoel in mijn onderbuik. Net alsof ik in mijn kruis geschopt was (kep vechtsport gedaan dus ik weet hoe dat voelt ). Ik denk dat het er nu toch echt aan zit te komen het KAN niet anders! ik moet volgende week dinsdag weer voor een echo en daar hoor ik gewoon wel van hoe of wat... Ik ben errug moe en weet ik dat ik nu de hoop (ondanks de positieve verhalen die ik ook gehoord heb op dit forum en 'n ander forum) dat het er nu gewoon door gaat zetten....
Goh Silla, wat vervelend allemaal. Wat is het toch allemaal tegenstrijdig, je lichaam zegt wat anders dan de dokters. Eigenlijk heb je nog steeds geen zekerheid. Ik hoop nog steeds voor je dat het bloedverlies niks betekent in jou geval, maar meer dan voor je hopen en duimen kan ik helaas niet. Ik wens je dan ook veel sterkte.
Pfff kon weer eens niet slapen. Ik baal zo verschrikkelijk, het gevoel in mijn borsten is ook weg en het vloeien lijkt minder te worden. Dus ik denk dat het bijna voorbij is. Aan de ene kant hoop ik dinsdag tijdens de echo te horen dat alles nog goed zit, maar mijn verstand zegt dat het echt voorbij is. Ik zit ook weer in de ziektewet, ik zit gewoon in zo'n emotionele achtbaan...het ene moment denk ik ach, het is nou eenmaal zo... aan de andere kant denk ik...HET IS GEWOON NIET EERLIJK! Het is gewoon een zeer emotionele en vermoeiende periode...Ik wou dat ik weer een maand verder was misschien dat ik me dan beter voel.... Sorrie hoor voor mijn gezeur... Liefs Silla
Hey Silla, je zeurt niet hoor. En dat van die mand verder dat heb ik ook stedds gezegd. Ik denk dat dat normaal is. Ik heb echt met je te doen. Wat betreft dat thuis zijn, neem je tijd ook maar, ik hoop echt dat alles nog goed is, maar als het niet goed is moet je echt de tijd nemen om het te verwerken. Eigenlijk best raar om jou dit nu te zeggen, 2 weken geleden moesten ze mij oppeppen omdat ik het heel zwaar had. Ik denk aan je, veel sterkte met alles. Liefs Hope
Thanks! Lief van je... Hoe is het verder met jou, heb jij het al enigzinds een plekje kunnen geven? Ik vind het zo moeilijk en ik wil sowieso dat de dinsdag voorbij is dan weet ik het gewoon zeker dan heb ik de bevestiging (terwijl ik in mijn hart misschien wel beter weet dat het al voorbij is) maar nou moet ik nog 4 dagen door zien te komen! Maar goed ik zie wel hoe ik deze dagen door kom...
Hey Silla, Wat ontzettend vervelend voor je!!! Succes de komende dagen en een dikke knuffel! liefs, Kris
Tis niet te geloven maar het vloeien is zga gestopt, ik heb nu een klein beetje roze/bruine druppeltjes Ik kan me niet voorstellen dat de MK zo snel weer voorbij is. Toen de eerste bloedaankondiging (alleen bij het afvegen) kwam, vorige week donderdag heb ik er tot vrijdag last van gehad. Toen het gehele weekend NIETS, vervolgens had ik maandag weer met afvegen wat bloed, en dinsdag of woensdag nacht begon ik te vloeien (lichte ongi) tot vandaag zeg maar?? En nu lijkt het alleen een beetje oud bloed?? Zou DIT het dan zijn? Als dat zo is, is het lichamelijk erg mee gevallen maar er werdt mij door 2 HA verteld dat ik mega krampen zou krijgen en heftige ongi? Ik heb 1 nacht krampen gehad maar ik had ook geen stoelgang dus ik weet nou niet of dat de mk krampen waren of darmkrampen. Woensdag heb ik voor het eerst weer een goede stoelgang gehad na 4 dgn... Ik heb wel een bloed/weefselprop verloren maarre de HA twijfelde dus of dit idd de vrucht was... Pfff ik snap niets meer van mijn lijf...
Silla, ik wens je echt heel veel sterkte de komende tijd.... Ik weet wat je voelt en leef met je mee..
Lieve Silla, heel veel sterkte met afwachten tot dinsdag en met het onderzoek op dinsdag! Kan me voorstellen dat je behoorlijk in de war bent en dolgraag wilt weten waar je aan toe bent. Hopelijk is het snel dinsdag en weet je snel meer! Liefs, Wendy
Ik ben zo vreselijk verdrietig vandaag! Zit nog steeds in mijn pyama en er komt NIETS uit mijn handen. Het bloeden is volledig gestopt. En nog steeds wil ik dat het zsm dinsdag is, maar de tijd gaat errug langzaam voorbij. Ik weet niet hoe ik deze dagen nog door kom. Afleiding...tja maar ook daar heb ik geen zin in. Kep geen zin om naar buiten te gaan, wil slapen en pas dinsdag ochtend wakker worden! Mijn vriend heeft mij zojuist verteld dat ie dinsdag niet mee gaat voor de echo. Hij heeft net een nieuwe baan en ze vinden het vervelend dat ie zo vaak een paar uur vrij neemt (Hij moest v/d week ook al een paar uur vrij nemen voor een examen en moet binnenkort ook al vrijnemen voor een examen)....ik ben woest, ik heb het idee dat ik het allemaal maar alleen moet verwerken. Hij begrijpt mijn verdriet wel (zegt ie) maar daar geloof ik nu bar weinig in!!! Arghhh ik begrijp zijn gevoel aan de ene kant ook wel hij wil er voor mij zijn, maar hij is ook bang voor zijn baan. (Vorig jaar door bedrijfsovername zijn baan kwijt geraakt, Oktober vorig jaar een nieuwe baan, maar contract werd niet verlengd vanwege het weinige werk) Nu heeft ie eindelijk, na al die tijd veel solliciteren en weinig aanbiedingen eindelijk werk en is als de dood dat dit ook niet goed gaat....maar ik vind het gewoon niet leuk dat ie niet mee gaat....
Hoi Silla, zo vervelend allemaal.... weetje ik moest 5 dagen wachten voor een echo terwijl ik bloed verloor ....en werd ook echt helemaal gek van de spanning etc....duizenden analyses van wat het bloedverlies te betekenen kon hebben, uren achter het internet zoeken enzo....up/down/up/down...hoop/geen hoop etc etc. Non-stop in die onzekerheid. Ik wou dat ik de tijd sneller kon laten gaan voor je....wachten met zoveel spanning is slopend. Ik moest trouwens ook alleen voor de echo omdat mijn vriend in zijn proeftijd zat. ik vond het ook heel erg. Maar toen het eenmaal zover was dat ik kon gaan was ik allang blij dat ik eindelijk die zekerheid ging krijgen nog even meissie.....en ik hoop heel erg dat het allemaal goed zit in je buik! sterkte liefs Evon.
Silla, wat is het moeilijk allemaal. Ook ik heb toen al die dagen in spanning gezeten, maar ik wist al dat het niet goed was, maar bleef wel nog hopen. Bij jou is er ook nog hoop, je weet nog steeds niks definitief. Maar kan me je onzekerheid en angst heel goed voorstellen. Als ik bij je in de buurt woonde zou ik zo met je meegaan, bij wijze van spreke. Ik was zo blij dat mijn vriendin meeging op de dag naar de echo bij de gyn, ook al wist ik dat het fout was, ik was toch blij dat er iemand bij me was. ( mijn man kon die dag ook niet, wel de dag van de curettage) Kijk even of iemand met je mee kan, want dit is niet makkelijk om het alleen te doen. Is het goed nieuws dan wil je het meteen delen, toch? En als het slecht nieuws is, heb je echt iemand nodig aan je zijde. Heel veel sterkte, en tot die tijd, gewoon hier je gevoelens van je afschrijven. Liefs Hope
Hi Hope, Mijn moeder gaat gelukkig mee. Die was de 1ste keer ook al mee, toen kon me vriend ook al niet mee omdat het nogal kort dag was dat ik de afspraak gemaakt had. Dusss gelukkig ben ik niet helemaal alleen. Hi Evon, Ik zit ook telkens achter het internet om te kijken hoe het allemaal zit met een miskraam. Hoe zit het met het bloedverlies, hoe met de pijn bla bla bla. Het enige is dat het allemaal bij mij anders is dan wat er op sites geschreven wordt. Vandaar dat ik me nog steeds zo onzeker voel. Gister kwam mijn beste vriendin langs en zei dat ik moest stoppen met het internet bla bla bla. ik heb haar verteld dat ik op 'n forum zoals deze beter mijn verhaal kwijt kan omdat ik dan contact heb met lotgenoten, da's makkelijker "praten" dan met mensen die zich totaal niet kunnen voorstellen in wat voor diepe put je zit. Ze begreep het wel, maar kwam weer met die dooddoeners, ga wat doen, ga eruit ga dit ga dat....Tuurlijk er zijn momenten dat ik dat best wil, maar als ik smorgens wakker wordt dan heb ik er gewoon de kracht niet voor. Ze zei ook dat het mss beter was om weer te gaan werken?! Nou dat dacht ik niet, ik heb veel met klanten te maken en collega's die niet veel zelf kunnen doen (terwijl een kind van 8 het zelfs zou kunnen), ik weet gewoon dat ik het geduld niet heb om hun te helpen met hun simpele klusjes of klanten netjes te woord kan staan als ze weer met die zeik dingetjes komen... Tis voor een buitenstaander allemaal zo makkelijk gezegd. Je weet dat ze alleen het beste met je voor hebben, maar soms zit je gewoon niet te wachten op deze ongevraagde adviezen. Laat me gewoon ff wie weet voel ik me morgen wel weer anders en misschien ook niet...so be it! Laat me gewoon lekker kletsen met mijn lotgenoten daar vind ik momenteel steun aan.... Maar goed, nog 2 nachtjes slapen en dan weten we meer...
Hi Hope, Het lezen dat iemand zwanger is kan ik nog wel hebben zeg maar, maar het vreemde is dat ik niet wil ZIEN dat iemand zwanger is of met een beebje rondloopt. Ik kan vanuit de plek waar ik nu achter de pc zit bij mijn overburen binnenkijken. Zij hebben (na vele miskramen had ik begrepen) eindelijk een zoontje gekregen. Deze is onlangs 1 jr. geworden tis een leuk ventje. Maar gister, toen ik weer een mega dip dag had, zag ik de buurvrouw in de woonkamer dansen met haar zoontje, dat werd met te veel en heb direct mijn rolgordijn omlaag gedaan... Gek is dat he, maar wel begrijpelijk volgens mij...
zeker begrijpelijk. Ik schreef net onder mijn eigen onderwerp dat ik morgen op bezoek moet bij iemand die net zwanger is, 6 weken of zo. Zie er behoorlijk tegenop. Leuk voor ze, maar niet voor mij. Dat wordt op m`n tanden bijten.
Jeetje meis, dat lijkt me idd zwaar... Sterkte morgen...enne als je daarna wilt praten...You'll know how te find us!!!