Hoihoi, Graag wil ik mijn verhaal/gevoel met andere meiden delen. Misschien is het probleem wel herkenbaar.. Ruim een jaar geleden zijn wij begonnen met proberen zwanger te worden. Binnen 7 maanden heb ik voor mijn gevoel 3 heel vroege miskramen gehad. Ik zeg' voor mijn gevoel' omdat ik het van 2 niet zeker weet. Ik heb bij de eerste een testje gedaan die een heel heel heel licht roze streep gaf, maar wel positief dus. Dit is voor de 6 weken al misgegaan. Eerst wat bruin bloedverlies, abrupt stoppen van de zwangerschapssymptomen als gevoelige borsten, vervolgens buikpijn. De buikpijn nam steeds meer toe tot er heftige krampen ontstonden en er uiteindelijk een grote hoeveelheid bloed tegelijk naar buiten kwam, met stolsels. Na een paar uur werd de bloeding al minder maar blijf wel 12 dagen lang aanwezig. Duidelijk een vroege miskraam. Nu heb ik dit daarna nog twee keer gehad. Een keertje niet getest en een keertje negatief getest. Nu een paar maanden verder durfte we het weer aan om opnieuw te proberen. (ook omdat ik in het ziekenhuis de standaard miskraamonderzoeken al heb gehad en daar niets is uitgekomen) Echter zit ik nu weer met hetzelfde probleem. Weer extreme pijnen en weer lijkt het op een vroege miskraam. Ik heb een stabiele cyclus van 27 dagen.Menstruatie duurt nooit lager dan 5 dagen. Mijn eisprong kan ik altijd voelen, buikpijntjes/krampjes. Elke maand dat we serieus geprobeerd hebben om zwanger te worden kan ik eigenlijk al heel snel voelen of er wel of niet iets gaande is van binnen. Gek genoeg krijg is al heel snel last van lichte misselijkheid, buikpijntjes, gevoelige borsten/tepels, lage rugpijn. Al ver voordat ik mag testen. Als we niets hebben geprobeerd of het is' niet gelukt' voel ik dit allemaal niet. Dan voel ik me gewoon kiplekker en geheel symptoomvrij. Al met al willen ze hier in het ziekenhuis niet verder kijken, uit de standaard test komt niets, dus ik ben gezond, dus ik moet maar blijven proberen. (hoe frustrerend!) Ik heb al 101 gedacht dat ik gek ben en de miskramen in denk. Schijnzwanger en alle gevolgen van dien. Ook heb ik al heel veel gelezen op internet en ben er zo achter gekomen dat er eigenlijk heel veel mensen zijn die miskramen krijgen in een vroeg stadium, innestelingsproblemen. Wellicht is dit ook mijn probleem. Als ik ga rekenen is het elke keer misgegaan op het moment dat de innesteling in de baarmoeder moest plaatsvinden. Al met al kan ik me niet voorstellen dat schijnzwanger zijn zulke grote gevolgen kan hebben. Zijn er meiden die zich herkennen in mijn verhaal? Misschien al een arts hebben laten kijken naar het probleem? Ik heb gelezen dat er enkele artsen zijn die tijdens de cyclus hormoonspiegels e.d. meten om te zien of alle waardes wel op orde zijn. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet, of ik hiermee naar een arts kan gaan, etc. Alvast bedankt voor jullie reacties.
Hoi, ik herken je verhaal wel een beetje. Wij zijn al ruim 2 jaar bezig met zwanger worden. Nu zitten we midden in het ICSI-traject, dus ik weet dat er een bevruchting is geweest. Ik heb inmiddels 2 embryo's teruggeplaatst gekregen en bij beiden heb ik het idee dat ik de innesteling heb gevoeld. Tijdens de eerste wachtweek krijg ik dezelfde symptomen als jij noemt, maar de week daarna wordt dat minder... Beide terugplaatsingen hebben tot een zwangerschap geleid, maar de eerste keer was ik zwanger van een leeg vruchtzakje en ook nu is het de dag dat ik positief heb getest weer fout gegaan. Ik heb het idee dat mijn lichaam de vrucht steeds probeert af te stoten. Ken je dat gevoel? Ik wens je heel veel sterkte. Kan me voorstellen hoe je je voelt.
Na mijn dochter (2012) Ook twee vroege miskramen. Ik ga volgende week naar het zkh en naar utrogestran vragen dat helpt wellicht de innesteling. Heel frustrerend inderdaad
Hoi meiden. Bedankt voor jullie reacties. Jullie kennen vast ook het machteloze gevoel op het moment dat je lichaam niet meer het gewenste doet. Ik vraag me toch steeds af of er niet iets mis is. Slijmvlies te dik, eet ik niet gezond genoeg, kloppen mijn hormoonwaarden wel.. ik verlang naar een probleem met een naampje zodat er een oplossing gezocht kan worden. @fred1610; het is inderdaad net of mn zo ineens besluit het af te stoten. Alsof het goede en slechte in gevecht gaat, ik voel de symptomen afnemen, en elke keer wordt de strijd verloren. Bij jouw ICSI traject houden ze ook niet in de gaten wat er allemaal gebeurd in je lichaam? Waarom het wordt afgestoten? @hopefor2: ik heb gevraagd om inderdaad naar de hormonen te gaan kijken. Ik heb t gevoel dat er in de vierde week te weinig van is om in te nestelen. Helaas willen ze er hier niet aan. Dan zouden ze toch eerst na moeten gaan of er inderdaad te weinig wordt aangemaakt? Heb begrepen dat het niet goed is om te doen wanneer het niet nodig is omdat je hcg daarna het werk moet doen en dat proces dan verstoord wordt. . Maar goed ik denk niet dat mijn arts nu heel goed weet hoe en wat. .Denk eraan een ander te gaan zoeken. In ieder geval veel sterkte dames. Ik hoop op een goede afloop voor ons allemaal.
Pluis84, je slaat de spijker op z'n kop! Zo denk ik er ook over. Bij mijn ICSI-traject houden ze het proces inderdaad niet bij. Misschien gaat dat nu veranderen na 2 miskramen die zo vreemd zijn verlopen. Ik ga in ieder geval zeker naar mogelijke oorzaken en oplossingen vragen. Volgende week vrijdag heb ik weer een afspraak voor een echo en de planning van een nieuwe terugplaatsing. Ik zal je hiervan op de hoogte houden, misschien heb jij ook wat aan de informatie.
Fred1610; eigenlijk heel raar dat we in dit land zelf op onderzoek uit moeten gaan naar mogelijke problemen en oplossingen daarvoor. Je zou denken dat een gynaecoloog goed weet wat er kan zijn en wat je eraan kan doen. Vaak is het een kwestie van een beetje hulp van bv een aspirine, vitamine oid en het gaat ineens wel goed. Mijn arts staat niet open voor verder onderzoek. Heb besloten het nog 1 keer te proberen. Als het weer mis gaat ga ik zoeken naar een arts die wel verder wil zoeken. Ik ben ook erg benieuwd hoe het jou zal vergaan. Hoor er graag over.
Dat idee had ik ook in het ziekenhuis! Ze denken daar echt niet mee, proberen je af te poeieren met 'wacht maar even af' en hebben echt geen interesse. Het is bij mij zelfs zo uit de hand gelopen dat ik een klacht over mijn gynaecoloog heb ingediend en volgende week een gesprek met hem heb om de problemen op te lossen. Door het gebrek aan interesse ben ik vrij snel overgestapt naar Nij Geertgen, een vruchtbaarheidskliniek waar ze zich dus alleen maar bezig houden met zwangerschapswensen. Daar worden we veel beter geholpen en krijgen we eindelijk het idee dat we geholpen worden waar kan. Toch zal ik daar inderdaad ook zelf moeten aangeven dat ik onderzoeken of antwoorden wil, omdat ik het gevoel heb dat iets niet klopt. Zelf zullen ze daar niet snel mee komen...
Helaas sta je in het ziekenhuis in Nederland er vaak zelf voor wat dit betreft. Is jouw ziekenhuis bereid eventueel Utrogestan voor te schrijven? Vroege miskramen kunnen natuurlijk veel oorzaken hebben maar ik ken er ondertussen 3: Als je lichaam te weinig progesteron aanmaakt kan het dat dit de zwangerschap afstoot terwijl er niets aan de hand is. Dit is heel simpel met Utrogestan te voorkomen. Het is een medicijn dat geen kwaad kan en je dus eventueel kunt uitproberen. Als je arts het niet wil voorschrijven kun je het vaak zelf wel bestellen via internet (dan krijg je wel een recept) of soms hebben meiden nog wat over en kun je het overnemen. Maar liever werkt je arts gewoon mee uiteraard. Een andere mogelijkheid is dat je één van de vrouwen bent die "ieder vruchtje" accepteert. Je wordt dan heel snel en makkelijk zwanger maar je lichaam neemt dus ook vruchtjes aan die helemaal niet goed zijn eigenlijk. Het gevolg zijn vroege miskramen. Een echte oplossing is er niet, behalve dan IVF want dan zijn de embryo's zeker weten goed. Echter is het vrijwel onmogelijk om daarvoor doorverwezen te worden als je makkelijk zwanger raakt. Het goede nieuws is dat er waarschijnlijk op een dag een goed vruchtje bij zal zitten. En een andere optie is je immuunsysteem. Als jouw lijf de embryo als een indringer ziet dan heb je een probleem. Nou ziet je lichaam een embryo altijd als indringer maar de natuur moet het zo regelen dat die auto immuunreactie wordt geremd. Als dit niet werkt en je immuunsysteem gaat dus vol in de aanval dan heeft de embryo geen schijn van kans. Symptomen hiervan zijn dat de zwangerschap steeds eerder mis gaat. Want je immuunsysteem weet steeds beter wat het moet doen. Net als bij de waterpokken heeft het "geleerd" hoe het een embryo aanvalt. Je kunt je ook ziek voelen. De behandeling is eigenlijk alleen met Prednison en hiervoor moet je naar Gent of Dusseldorf. En dan hou je nog wel wat mogelijkheden over van te dun baarmoederslijmvlies tot zeer laag B12 of D3. In mijn onderschrift zie je een link naar een FB groep, misschien is dat iets voor je om rond te kijken. Persoonlijk raad ik je aan om B12 en D3 te laten prikken en dat te gaan slikken in hoge dosis (als je dit niet al doet). Daarnaast zou ik Utrogestan regelen. Werkt dit niet en gebeurt het weer dan kun je overwegen om verder te kijken. Het UZ Gent kan je dan wellicht helpen, zij testen veel uitgebreider dan in Nederland. Er start binnenkort ook een onderzoek in NL naar de aanwezigheid van NK cellen in de baarmoeder en herhaalde miskramen. Dat is dus het immuunsysteem verhaal. Als het goed is wordt dit bekend gemaakt via Freya en kun je je hiervoor opgeven als je aan de voorwaarden voldoet.