8 april. Een positieve test. We zouden voor de tweede keer ouders worden. Je bent minder zenuwachtig want je weet wat er komen gaat. De eerste controle dan ook mooi knipper lichtje gehad en geschat op 6wk4dg. 24 mei de tweede afspraak. Man lief is gewoon te werk, is tenslotte en gewone afspraak en vriendin van mij ging mee. Kraamhulp aangevraagd intussen. Eerst een uitwendige echo, was niet goed te meten maar er stond 7wk1dg. Toch even inwendige echo. En daar zag ik jet meteen, geen knipperlichtje.. en inderdaad die was niet te zien. De meting was 7wk1dg. Kortom twee en een halve week geleden is het gestopt met knipperen en groeien. Zo totaal onverwachts. Was iedere avond misselijk en dit werd steeds erger. En verder geen buikkrampen of pijnen. Flink gehuild. En nu, afspraak maken in ziekenhuis. Mijn lichaam heeft al ruim twee weken de tijd gehad om het zelf op te lossen en dat was nu dus nog niet gelukt. De avond misselijkheid heb ik nog steeds. Hoe dat komt? Geen idee. Ik heb het zelf gezien het leeft niet meer. Het is nog maar een vruchtje maar het voelt echt als mijn kind.
Oh wat verschrikkelijk zeg. Lijkt me zo klote als je al een kloppend hartje gezien hebt. Ik wens je veel sterkte en kracht om dit te verwerken...
Bedankt voor de reacties. Er is nog steeds niks veranderd. Voel me nog zwanger en omdat er nog niks aan de hand is krijg ik steeds meer de hoop dat de verloskundige het fout heeft... hou mezelf alleen maar voor de gek daarmee dat weet ik maar het gaat onbewust.
Sterkte! Heb hetzelfde meegemaakt. Miased abortion. Kreeg uiteindelijk een curretage maar die ochtend voor de curretage stond ik nog over te geven....zo dubbel...
Sterkte. Ik heb de tweede keer ook een missed abortion gehad en kon er maar niet over uit hoe je lichaam je voor de gek kan houden. Moe, misselijk, zere borsten. Alles waardoor je denkt dat je zwanger bent. Mijn lijf heeft het zelf niet opgelost. Mijn eerste miskraam die spontaan begon heeft ook 2 weken geduurd. Na 3 weken heb ik een curettage uit laten voeren. Mijn lijf geeft niet zo makkelijk op en laat niet zo makkelijk los.
Zo erg hier ook zo onverwachts. Eerste echo 6.5 week mooi knipper lichtje. Bij 10 weken controle gyn. Helaas gestopt bij 8.5 week. Ik voelde me zo zwanger en het voelde zo goed. Ik was er kapot van, wat een tranen. Week later gingen we met vakantie. Dus afwachten was geen optie. Had ik anders ook niet gewild. Dus medicatie mee naar huis om het los te laten komen. Omg wat een kramp zeg. 5 dagen later alsnog curretage. Na 3.5 week pas een negatieve test. Heb me al die tijd zwanger gevoeld. Buik was ook al stuk dikker. Kon mijn eigen kleding al niet meer aan. Confronterend en veel emotie kwam er los. Dit was in febr. Mijn cyclus kwam pas na ruim 6 weken op gang. Ik was voorbereid op een heftige menstruatie. Maar dat was het helemaal niet. Sinds dien, korte cyclus en maar 2 dagen menstruatie. Cyclus was voorheen altijd 28 dgn. Nu 24-25 dgn. Doordat ik zwanger was en me ook zo voelde, ben ik er nu teveel mee bezig. Ja ik weet het iedereen zegt als je het los laat gaat het sneller. Helaas zit er geen "loslaat knopje" in mijn hoofd. Moet wel zeggen dat ik deze maand wel relaxter ben. Ik vond het heel heftig om mee te maken. Nog meer respect gekregen voor alle vrouwen die dit mee moeten maken.