Ik kreeg net van een goede vriendin te horen dat ze zwanger was en dat alles goed ging. In plaats van dat ik blij voor haar ben, barstte ik in janken uit om mezelf. Voel me zo rot en schuldig. Ik ben heel blij voor haar, maar toch ben ik erg verdrietig. Hebben meer dit gehad?
Yep, heel herkenbaar! Ik kon het ook niet hóren als er zich weer iemand vrolijk zwanger meldde.. Nu ben ik weer zwanger, maar ik durf er nog niet van te genieten omdat ik weet dat we er nog lang niet zijn. Heel veel sterkte meisje, ik weet hoe rot 't is. Veel liefs, Roosje
Nee Trees dat is niet zo dat je een rotmens bent! Het is juist heel begrijpelijk. Dit doet iets met je. Waarom zij wel en jij niet?! Tuurlijk speelt dat in je hoofd. Ik was tegelijk zwanger met m'n 2 beste vriendinnetjes... die gaan nu heel goed en zijn zover zwanger als dat ik ook was geweest als ik geen mk had gehad. Erg zwaar. Als ik ze zie kan ik ook wel janken! (en doe ik dan ook). Dit begrijpen zij maar al te goed. En ik denk jouw vriendinnetje ook! Dus maak je niet te druk daarom, het is volkomen normaal...
Pfffff herkenbaar.... En ineens lijkt iedereen zwanger om je heen en als het nou allemaal stomme mensen waren dan zou je nog gewoon lekker gemeen kunnen zijn, maar het zijn allemaal vriendinnen en je WIL heel graag blij voor ze zijn, maar het knaagt.
Ik ben opgelucht om te lezen dat ik niet de enige ben. Voelde me echt zo trut en hartstikke schuldig. Het leek net alsof ik het haar niet gunde, terwijl dat wel zo is. Voel ook echt wat afgunst naar haar toe, terwijl ik het liefst super enthousisast en blij wilde reageren. Zij kan er natuurlijk ook nisk aan doen dat het bij ons de hele tijd fout gaat. Ik ben gewoon hypergevoelig voor alles wat met zwanger zijn te maken heeft. Een paar weken geleden zou ik uitgerekend zijn van mijn eerste zwangerschap en moet ook nog steed slikken als ik pasgeboren beebs voorbij zie rijden of die stomme opplakooievaars tegen de ruiten. Mensen moet al helemaal geen stomme opmerkingen in de trant van ach je bent nog jong enz. maken, want dan komen er moordneigingen naar boven, haha!
Ooow meid, dat is helemaal niet raar! Het is heel begrijpelijk! Laat het gevoel er gewoon zijn... Wij zijn uiteindelijk ook eens aan de beurt! Liefs Eleni
Hoi Trees, jouw reactie zou de mijne kunnen geweest zijn, echt waar! En zeker als ik zie dat je inderdaad al zoveel tegenslagen te verwerken hebt gekregen, je zou voor minder... En als je goeie vriendinnen bent, zal ze vast en zeker snappen dat je het haar echt wel gunt, maar dat het gewoon verdomme zo'n pijn doet... Voel je zeker niet schuldig, want tuurlijk ben je ergens ook wel blij voor haar, maar jammer genoeg nu niet zo blij als was je zelf ook zwanger geweest he.. Vandaag gingen mijn ventje en ik winkelen, en we kwamen constant zwangere buiken en babies tegen, op een gegeven moment wel drie tegelijk in 1 gang grrrr. Toen kon ik het toch niet laten om te mompelen "moeten ze het er nu echt bij mij onder mijn neus wrijven of wat, ik zou willen dat ze voor die jonge gezinnen een apart "shoppinguur" maken! " Hihi, achteraf kan ik er wel om lachen, maar op dat moment wenste ik ze naar de maan, ZONDER schuldgevoel! Liefs, Sunnyke
Dank je wel Eleni voor je knuf! Wat ontzettend lief Sunnyke ik moet ontzettend lachen om je shoppinguur. Ik zie het al voor me bij de ingang van het winkelcentrum. Naast het bordje verboden honden en verboden fietsen een bordje verboden dikke buiken Ik zit vandaag wel even in mijn klaag en huilstemming. Ik zit me echt even te verzwelgen in zelfmedelijden . Als cadeautje aan mezelf heb ik vandaag een hotstonemassage voor aankomende zondag gereserveerd. Ik vind dat mijn lijf wel even wat ontspanning verdient
Hey Trees, klinkt heeeeeeeerlijk! Ik vind ook dat je je niets moet ontzeggen, ik heb ook tegen mezelf gezegd: snoep jij maar eens lekker alles wat je wil, volgende week is nog tijd genoeg om "gezond" te doen voor de volgende rondes, maar nu mag ik mezelf troosten Liefs, Sunnyke
Volgens mij is jou reactie heel normaal Trees, ik heb het ook wel regelmatig als ik dikke buiken zie en als ik weer eens voorde zoveelste keer een wandelwagen voorbij zie komen met een klein babytje erin ........ knuff voor je !
Hoi Trees, Ik ken je nog van een tijdje geleden toen jij mij een hart onder de riem hebt gestoken toen mijn uitgerekende datum eraan kwam, dus nu eens andersom: Het is ZO herkenbaar wat je vertelt! Ik had nog maar 1 (beste) vriendin die in de afgelopen 2 jaar niet zwanger / bevallen is en die vertelde me ook vorige week dat ze in ronde 4 (met 1x sex!) zwanger is geworden! We hebben samen even zitten lachen, huilen en elkaar gewoon even vastgehouden. Het IS ook zo oneerlijk allemaal. Ik zie er ook heel erg tegenop om haar de komende maanden blij te zien met een groeiend buikje en echo-foto's etc. Soms voel ik me ook schuldig, maar ik kan er niks aan veranderen. Hoe kun je nou 100% blij zijn voor iemand die heeft wat jij zo vreselijk graag wilt hebben, waar we zo lang voor bezig zijn, waar we zoveel voor over zouden hebben... Je voelt je boos, verdrietig, gefrustreerd, machteloos en dan moet er ook nog even ruimte zijn voor blijdschap. Denk dat die ruimte moet groeien. Weet dat ik met mijn vorige vriendin na een tijdje ook steeds meer mee ging genieten, laat staan nu haar kleintje er is, hij is echt mijn grote trots! En soms, heel soms, ben ik dan net iets minder verdrietig. Meestal volgt er na dat soort "blij" dagen een huilbui onder de douche, maar dat is het leven! Kom op Trees, volgend jaar vinden we elkaar weer op een "mama forum"!
Cpt heel herkenbaar die huilmomentjes onder de douche. Ik heb ze soms ook in de auto. Zomaar uit het niks, zit ik weer te huilen. Ik zit voor mijn werk heel veel in de auto en douchen en rijden is echt zo moment om teveel (?) na te denken over alles. Wat zijn jullie allemaal lief zeg! Iedereen bedankt en ik voel me gelukkig alweer wat beter en minder een rotmens Jullie allemaal een dikke knuf en hopelijk snel een gezonde zwangerschap! Wij verdienen allemaal een wondertje in onze buiken
Meid, ik kan het me heel goed voorstellen en vind je dan ook zeker geen rotmens. Van de week hoorde ik van mijn moeder dat ze vermoedt dat mijn zus er waarschijnlijk nog een derde bij wil. Omdat ze een meisje erbij eigenlijk nog wel leuk zou vinden . Nou... ik wist niet wat ik hoorde. Mijn nekharen stonden overeind. Gevolgd door een enorm schuldgevoel. Want natuurlijk gun ik haar het beste. Maar nu wij net in deze week onze derde zwangerschap voortijdig hebben zien eindigen... ik weet niet of ik die derde zwangerschap van haar nu zou kunnen handelen. Natuurlijk zou het goed komen als het eenmaal zo ver zou zijn, maar goed... Het zou wel heel erg slikken zijn... Liefs, Josien
Wat herkenbaar zeg. Ik had net mijn miskraam een aantal weken eerder gehad. Vroeg ik aan iemand wanneer ze uitgerekend was bleek het 17 dagen te zijn nadat ik was uitgerekend. Ik moest heel hard slikken en bedacht me dat ik net zo'n buik zou hebben als zij op dat moment had. Hoop dat we met zijn allen binnenkort op een roze wolk mogen zitten die niet wreed uitelkaar valt dikke kus
@Trees, haha douche en auto, zou iedereen dat hebben? Die auto is bij mij ook niet altijd goed. Ik heb in juni een babyshower georganiseerd voor 2 van mijn vriendinnen (ja ik spoor niet ik weet het). De hele dag heb ik lopen lachen en doen of het me niks deed (tuurlijk wisten zij wel beter). 's avonds was mijn beste vriendin jarig en moest ik dus daar nog naartoe. Me ook vreselijk ingehouden en gezellig gedaan. En toen in de auto terug... mijn god toen ben ik gaan huilen en er heel de nacht niet mee opgehouden. Soms heb je dat even nodig!
Wat 'heerlijk' al die herkenbare verhalen. Toen wij nog volop bezig waren met onderzoeken kwam een goede vriendin ons vertellen dat ze na 1 keer vrijen zwanger waren (bij de eerste ook al). Ik ben toen ook spontaan in huilen uitgebarsten, heb haar gefeliciteerd en gezegd dat ik het vreselijk voor mezelf vond en heerlijk voor haar. Een hele genante situatie, maar je bent toch jezelf en ook maar een mens met gevoelens?
Het blijft ook moeilijk. Mijn beste vriendin is inmiddels zwanger (in ronde 4) ze weet hoe ik me voel gelukkig. Ik wil zo graag blij zijn voor haar, maar als ik dan gisteren bijv hoor dat ze met haar moeder in de stad is en babywinkels gaat kijken etc dan begrijp ik dat, ik ben blij dat we daar gewoon over praten, maar ondertussen ben ik wel kwaad. Niet op haar, maar kwaad op de wereld, IK hoor met mijn moeder naar de Prenatal te gaan. Vraag me af hoe lang dit gevoel aanhoudt. Ik weet dat het minder zal worden, maar ik hoop wel dat dat snel gebeurt want het voelt toch steeds een beetje of je het iemand niet gunt (terwijl dat niet zo is, ik gun het mezelf gewoon meer). Maar het blijft een rotgevoel.