Hallo, Sinds een poosje heb ik een erg hoge hartslag. 120 in rust, hoger als ik aktief wordt. Een trap oplopen kan er al voor zorgen dat hij op 150 komt te zitten. Toen ik ruim 6 weken geleden voor het eerst bij de verloskundige kwam (na controles bij de arts tijdens het begin van de zwangerschap) vroeg ik hier al naar. Toen ze het hartje ging zoeken met de doptone kwam ze namelijk mijn hartslag tegen (155) en dacht het (de navelstreng van) het kindje was, maar ik was het zelf (ik voelde dat exacte ritme in mijn eigen lichaam) Ik zei dat tegen haar en ze geloofde me in eerste instantie niet. Ze zei letterlijk "Jahoor, dat ben jij... Nou, dan zou je nu wel op de IC moeten liggen hoor..." Toen ik haar vroeg dan mijn pols erbij te pakken, merkte ze dat ik het inderdaad zelf was. Ik vroeg haar toen of dat geen kwaad kon en of ik niet rustiger aan moest doen hiermee, of dat er iets getest zou moeten worden (ze zei zelf immers dat zo hoog niet kan, zonder op een IC terecht te komen) Zij vond het niet alarmerend, dacht dat het van de zenuwen kwam. (ik ben eerder een kindje kwijtgeraakt aan het begin van het tweede trimester, dus ik was inderdaad een beetje zenuwachtig die controle of alles dit keer goed gegaan was voorbij dat punt, en had haar dat bij binnenkomst verteld.) Ik ben toen zelf eens op gaan letten, heb mijn hartslag een poosje bijgehouden. Vaak was hij direkt na het wakker worden (dus ik volledige rust) al 120, overdag rond 130, bij inspanning hoger. Bij de volgende controle (vorige week) begon ik er dus weer over. Ik vertelde dat mijn hartslag constant sterk verhoogd was, zonder dat er sprake was van zenuwen ofzo. Ook nu hoorde ze met de doptone eerst mij (140), daarna pas het kindje. Ze zei toen dat als ik me zorgen maakte dat ik dan maar gewoon naar de huisarts moest gaan. Toen ik vroeg of ik rustiger aan moest doen (ik doe ivm lichte handicap al weinig aktiefs) zei ze "je kan nogal moeilijk de hele zwangerschap op je gat gaan zitten, ik zie geen reden rustig aan te doen" Ik ben dus uiteindelijk vandaag maar naar de huisarts gegaan, ik blijf de klacht namelijk houden en ben er niet gerust op en daarnaast is het letterlijk heel vermoeiend voor me. De dokter leek te schrikken van mijn verhaal. Hij vroeg zich af waarom ik bij hem kwam en niet door de verloskundige doorverwezen was naar bijv. de gyneacoloog. Toen ik vroeg of ik rustiger aan moest doen tijdens die pieken, zei hij "Ja, natuurlijk, je wilt je kindje toch niet in gevaar brengen. Als je hartslag zo hoog is, moet je rusten, rusten, rusten." Die opmerking baart me zorgen, heb ik dan al die weken mijn kindje in gevaar gebracht met de hoge hartslag? Hij vroeg zich ook af waarom de verloskundige me dat advies niet al weken geleden had gegeven en niet al toen aan de bel heeft getrokken. Hij heeft me naar het lab gestuurd (suiker, schildklier en nieren) en doorverwezen voor een eenmalig consult bij de gyneacoloog, tot die tijd moet ik rustig aan doen. Nou maak ik me druk om die hoge hartslag die ik al die tijd gehad heb. De dokter gaf me het idee dat dat schadelijk is voor de baby, en ik ben er weken mee doorgegaan. Dus mijn vraag: Heb ik hiermee schade aangericht bij de baby? Ik maak me er nu druk om dat de afgelopen weken (blijvend) schadelijk geweest kunnen zijn. En moet ik nou, zoals de verloskundige zegt, gewoon mijn dagelijkse bezigheden aanhouden, of, zoals de dokter zegt, zoveel mogelijk rusten? Misschien handige extra informatie: Mijn bloeddruk is telkens perfect. 110/65 of 110/70 elke keer. Mijn hart zelf is in orde, ivm mijn handicap is er niet lang geleden (tijdens vorige zwangerschap) een uitgebreide hartecho gemaakt, waarop geen afwijkingen gezien zijn. Bedankt voor het lezen! Groetjes, Sunshine
hoi Sunshine, je hartslag is inderdaad aan de hoge kant. Dat de verloskundige daar niets van zei, kan ik wel begrijpen. Vaak zien we dat vrouwen (enorm) gespannen zijn voor hun afspraak om het hartje te horen, zeker als je eerder hebt meegemaakt dat een zwangerschap misliep. Ik zou net als jouw verloskundige de tweede controle hebben gezegd dat je naar de huisarts zou moeten gaan. Waarom niet de gynaecoloog? Omdat het niet iets is wat direct met de zwangerschap te maken heeft. Het is wel zo dat door de zwangerschaphormonen er van alles in jouw lijf verandert, je lichaam maakt een liter meer bloed aan en je hart moet harder en vaker kloppen om dat rond te pompen. Maar naast je hartslag is vooral je bloeddruk ook belangrijk. En die is echt keurig!! Je hoeft je geen zorgen te maken dat die verhoogde hartslag schade heeft gebracht aan je kindje, dat kan ik me namelijk niet voorstellen, ik kan daar ook geen verband in leggen. Dit kan wel bij een hoge bloeddruk zo zijn, maar die heb je dus zeker niet! Ik zou alleen wel, omdat jij in het eerste consult bij de verloskundige al anagaf dat je je zorgen maakte, dat als reden hebben gezien om je naar de huisarts te sturen. Omdat het niet goed is voor jou om je zorgen te maken! Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat alles in orde blijkt te zijn. Ik zou wel rustig aan doen tot de controles voorbij zijn. Rustig aan doen betekent dan, wel je normale bezigheden, maar in een lngzaam tempo en met voldoende pauzes. Stop met continu meten van je hartslag, dat geeft alleen maar meer stress, waardoor die hartslag hoog zal blijven. Mirjam