moet ff mijn ei kwijt. noit gedacht dat ons dit zou overkomen. nu vijf weken geleden kregen we een echo waaruit bleek dat het vruchtje gestopt was met groeien. zelf dachten we 9,3 weken te zijn en het vruchtje was maar 7,3 weken. een aantal dagen daarna kwam de miskraam op gang, ben blij dat het vanzelf is gegaan ondanks dat ik het van te voren super eng vond. bij de eerste controle echo bleek er nog een stukje te zitten wat wel vanzelf zou komen. twee weken later was het kleiner geworden en het was geen weefsel maar vocht. afgelopen donderdag hadden we weer een echo en hierop was te zien dat er al weer veel slijmvlies in de baarmoeder zat. oftewel de cyclus komt weer op gang. ook konden ze zien dat er een eisprong aan zit te komen. ik ben ovu testen gaan gebruiken, maar die die zeggen tot op heden negatief, terwijl de gyn zei binnen 2 - 4 dagen. die 4 dagen zijn nu om. en nog niks. wel kreeg ik na de eerste keer klussen afgelopen donderdag ineens weer bloedverlies. minimaal, kan makkelijk met 1 maandverbandje de hele dag doen. had al de hele week buikpijn, alsof ik mijn menstruatie krijg, maar dat kon dus niet. nu worstel ik ook nog met mijn gevoelens, wel of niet meteen weer zwanger worden. als ik nu zwanger word valt de uitgerekende datum heel kort bij de verjaardag van mijn zoontje en dat wil ik eigenlijk niet. maar we hebben een hele grote wens om de kids zo kort mogelijk bij elkaar te hebben, liefst voordat onze zoon 2 word, maarja dat gaat dan niet lukken. pfff, geloof dat ik het mezelf moeilijker maak dan nodig is. loop de hele dag te malen, heb geen rust in me, terwijl ik ook niet veel gedaan krijg. heb geen geduld om eens lekker met mijn zoontje te spelen en daar voel ik me dan weer schuldig over. pffff sorry voor mijn erg lange verhaal, maar ik weet het gewoon ff niet meer groetjes
Heey meid! Ik begrijp je gevoelens zo goed, ik krijg weer een brok in mijn keel als ik je verhaal lees... Ik zat na mijn mk (exact een maand voor jouw mk, die 13e he...) ook echt in zo'n gevoels-chaos... Van alle emoties wist ik echt niet meer wat ik nou moest denken of doen... Ik zou gewoon even rustig de tijd nemen. Misschien proberen een paar dagen afleiding te zoeken, wat leuks te gaan doen. Want je gaat jezelf helemaal gek maken als je thuis blijft zitten malen... Maar neem het vooral jezelf niet kwalijk! Het is niet meer dan normaal dat je even helemaal in de knoop zit. Over een tijdje voel je je vast weer beter. Hele dikke knuffel!