Hallo dames, Heb even getwijfeld of ik het hier wel moet delen... maar miss helpt het mij een beetje met verwerken ofzo... Op 28/12 kregen wij een eerste echo ivm een eerdere miskraam (dec. 2011) daar werden we nogal verrast... er klopten 2 hartjes. Gister (8/1) belde mijn vk me op, de gyn wilde me graag snel zien om te beoordelen of het echt om een eeneiige tweeling zou gaan. Ik had de kindjes naar mijn ouders gebracht en ging zelf naar het ziekenhuis... Ik kreeg een inwendige echo en al snel werd duidelijk dat er een baby iets groter was, maar bij beide het hartje niet meer klopte... Ze zijn waarschijnlijk 2 dagen na de vorige echo al gestopt. Het lijkt allemaal zo onwerkelijk... eerste de echo dat er 2 hartjes klopten en nu... zijn ze gestopt Ben intens verdrietig en kan bijna alleen maar huilen. Maar moet sterk zijn voor mijn kindjes. Mijn dochtertje van 5 is ook erg verdrietig en snapt er niks van... wou dat ik haar kon vertellen waarom, maar ik kan het niet en weet het ook niet! Het is nu wachten op de miskraam, kan eventueel met hulp maar ik durf geen curettage, ben zo bang!!
Wat ontzettend verdrietig!!! Heel veel sterkte. Je kunt ook Cytotec overwegen. Ik zag ook erg op tegen een curettage en heb voor de tabletten gekozen. Geen spijt van gehad. Nogmaals sterkte!
Wat verdrietig Je schrijft dat je bang bent, waar ben je precies bang voor? Curettage of überhaupt het komen van de kindjes? Ik heb vorig jaar na mijn MA een curettage gehad, valt echt heel erg mee. Nauwelijks napijn en bloedde ook maar 1 dag of zo. Heel veel sterkte, dit is onwijs moeilijk te begrijpen meis! Het is zo oneerlijk!! Helaas ken ik je gevoel maar al te goed. Erover praten ( zowel hier als thuis) doet mij goed, misschien jou okk?
Het is heel dubbel... ben niet zo bang voor de 'kleintjes die komen'... maar meer voor hele ziekenhuis gebeuren... voor infuus/prikken/narcose alles! Vk neemt vandaag contact me op om te kijken hoe we verder gaan en wat we gaan doen!
Hey meid ik had al een berichtje achter gelaten in het aug topic. vreselijk meid. Hier kun je misschien je ei kwijt. ik snap dat je bang bent.. ik heb eerst heel veel gehuild. Daarna ook veel gepraat. en ik heb gewacht of het spontaan kwam. Dinsdag besloten pillen te gaan gebruiken. Gister ook gedaan, thuis samen met mijn man. Filmpje gekeken. vk komt zo beoordelen of het eruit is. anders nieuwe pillen.. Doe wat jij wilt. Doe waar jij je goed bij voelt. sterkte
Dankjewel Beertje! Ik hoop voor jullie dat alles eruit is! Aan de ene kant wil ik het 'snel' achter de rug hebben, klinkt zo stom! Wil verder!! Aan de andere kant voelt het zo tegenstrijdig om dit op te gaan wekken... maar ik weet het niet! De kindjes zijn er al niet meer... maar toch, blijft zo moeilijk en vooral heel veel pijn doen!
Ach MamaJaDeBo, zo ontzettend verdrietig. Ik weet helaas ook hoe veel pijn het doet, ik wens je heel veel sterkte. Neem zoveel rust als je kan. Ik blijf zelf twee weken thuis, heb het emotioneel gewoon nodig.
Nee hoor klinkt niet stom. Dat gevoel had ik na mijn MA vorig jaar ook. Voelde me zo belazerd door mijn eigen lijf. Lekker een beetje zwanger blijven doen terwijl het helemaal niet goed zit. Bah! Daarom heb ik toen ook voor een curettage gekozen. Cytotec kan je inderdaad thuis doen. Maar als niet alles eruit is moet je vaak toch nog voor curettage. ik zou zelf nooit cytotec willen, maar dat komt doordat de bevalling van Sam❤ daarmee is opgewekt. Heeft een hele dubbele betekenis voor mij momenteel. Maar je moet doen waar jij je goed bij voelt. Niks is goed of fout nu.
@mama jadebo Herkenbaar op alle fronten. Bij mij is het ook begonnen als tweelingzwangerschap. De ene redde het al heel snel niet, de andere had veel last van het stolsel dat in mijn baarmoeder zat. Zat er echt tegenaan gedrukt. Helaas heeft deze het uiteindelijk ook niet gered. :'-( Ik wilde het i.p. op natuurlijke manier laten afkomen, maar mijn lichaam stoot het gewoon niet af. Zelfs niet na de cytotec-tabletten. Waarschijnlijk krijg ik maandag of dinsdag een curettage, we geven de tabletten nog een paar dagen de kans.
meid heel erg veel sterkte ook ik heb in 2005 helaas op die wijzen erachter moeten komen dat ons kindjes niet meer leefde ik koos voor ff wachten maar het kwam niet toen heb ik currettage gedaan mij hebben ze laten kiezen of ik het nog wilden zien als het eruit was ...nou nee liever niet heb verder geen na pijn gehad enige wat ik wel vervelend vond is dat ze bij mij nog een echo maakte om zeker te zijn dat het niet meer leefde maar verder niks engs ik wens jullie heel veel kracht in deze tijd dikke knuf
Dank jullie wel lieve meiden! Vanmiddag heeft de verloskundige mij gebeld en zei ook dat ik vooral geen overhaaste beslissingen moet nemen. De kans acht ze groot dat mijn lichaam het zelf gaat doen en anders kan het via een gynaecoloog consult met medicatie of eventueel een curettage, al heb ik het laatste liever niet... mijn vorige miskraam is ook spontaan gekomen dus laten we het nog even afwachten... Al waarschuwde ze me wel dat het deze keer wat heftiger kan zijn omdat het nu wat grotere vruchtjes/kindjes zijn. Ondertussen al wel meer zeurderig gevoel in mijn onderrug en af en toe pijnscheuten in baarmoeder... afwachten dus maar! Kruip nu lekker met een dekentje en kruikje op de bank!
Ik wil je heel veel sterkte wensen! Mijn ervaring is dat het na een kloppend hartje te hebben gezien heel erg moeilijk is om te accepteren/begrijpen waarom het mis is gegaan. Ze zeggen ook altijd dat er nog maar een kleine kans is dat het mis gaat als het hartje klopt...
Het valt me ook zwaarder... zeker omdat de hartjes geklopt hebben... Nu in afwachting van het geen dat komen gaat. Wel last van een zeurende onderrug en af en toe een aankomend menstruatie gevoel... kwaaltjes lijken wat af te nemen dus er lijkt wat gaande te zijn. Verder nog geen tekenen of bloedverlies... Hoop zodat me lichaam dit zelf snel oplost!
Lief van je fleur! Tis heel dubbel... op het moment! Besef moet nog beetje komen dat ze er niet meer zijn... maar ze zitten nog wel in mijn buik. Ik zit kwa gevoel tegen een flinke menstruatie aan dus er lijkt iets te gebeuren in mijn lichaam... Heb dus besloten het nog even aan te kijken... vk steunt me daarin. Maar kwa emoties vet k*t! waarom waarom waarom...
ja het is ook echt heel zwaar en vooral omdat je hun hartjes heb zien kloppen ik herken dat bij onze eerst was het ook zo en vooral waarom kom je nooit achter helaas zou wel fijn zijn als je lichaam het zelf doet die van mij doet dat niet helaas nou heel veel sterkte met alles
Helaas nog altijd geen verandering... behalve dat buikpijn af en toe flink vervelend is en harde buik achtig gevoel geeft... Vandaag weer contact met vk en dan eind vd week afspraak bij gyn... ergens wil ik het niet, maar het ziet er niet naar uit dat mijn lichaam dit snel gaat oplossen *zucht* weet het allemaal ook even niet meer... emotioneel begint het aardig zijn tol te eisen...
Hey...wilde even kijken hoe het met je gaat. Lees helaas dat het niet gaat......vind het echt heel verdrietig voor je! Wil je heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel...
Thnxx mamavanjuul dat is het ook! En zo verdomd moeilijk nu er wel hulp nodig lijkt te zijn! Voel me er niet fijn bij maar kan het ook niet aan als het nog weken gaat duren