Hoi allemaal, Ik heb begin maart en eind april een miskraam gehad. Bij allebei was ik net 4 weken zwanger. Bij de eerste verloor ik veel stolsels op de wc, dus mijn vriend heeft het zelf niet bewust meegemaakt. Hij 'begreep' het dan ook niet zo, en twijfelde zelfs in het begin of het wel echt een miskraam was. Bij de tweede mk lag er een vliesje/zakje in mijn maandverband, en heb dit dan ook aan mijn vriend laten zien. Helemaal overstuur was ik hiervan, en hij moest ook wat tranen laten. Alleen wilt hij het er sindsdien niet meer over hebben. Ik probeer er met hem over te praten, omdat ik tot op de dag van vandaag er nog steeds mee zit. Maar het lijkt alsof hij er niet meer mee zit. Ik heb nu het gevoel niet begrepen te worden! Herkent iemand dit, en hoe pak je dit aan? Ik zou zo graag met hem willen praten, ook om het te verwerken natuurlijk. Alvast bedankt.. Liefs Dayenne
was je 2x zwanger geworden door de piL? ik zie dat je in juli07 laatste pil hebt geslikt...jeetje das idd niet niks he
Nee inderdaad. Het blijkt dat de hormonen te laag waren voor mij. Ik had al aangegeven aan mijn huisarts dat ik tussendoor bloedingen had (tussen de menstruaties door) en dat ik daarom een andere pil wilde. Maar zij nam mij niet serieus.
Ik denk zeker dat je vriend ook moeite heeft om het te verwerken. Alleen mannen uiten dat vaak op een andere manier. Hebben jullie het verder aan iemand verteld? Ik moet zeggen ik kan er met mijn man heel goed over praten. Ik bedoel we hadden er ook samen voorgekozen om zwanger te worden en bij ons gaat het nu ook voor de tweede keer mis. Ik moet zeggen we zijn daardoor nu allebei wel wat nuchterder maar dat is omdat we weten hoe het allemaal zal gaan. Maar als ik jou zou zijn dan zou ik heel eerlijk tegen je vriend zijn en zeggen dat jij er nog mee zit en vragen hoe hij zich voelt. Ik zou hem confronteren met jou gevoel, maar andersom hierdoor ook zijn gevoel proberen naar boven te halen. Vaak zie je bij mannen toch dat ze hun emoties vaak opkroppen dat deed mijn man vroeger ook. heel veel succes meid en ik hoop als jullie er voor kiezen om het weer te proberen dat jullie er wel over kunnen praten. xxx Joyce
Heel erg bedankt voor je reactie. Wat erg dat het bij jou weer mis gaat. Fijn dat jullie er goed over kunnen praten. Sterkte! Als ik hem duidelijk maak dat ik wil praten met hem, dan gaat hij er wel voor zitten. Maar na 2 minuten vind hij het weer genoeg en weet hij niets te zeggen. Hij heeft 1x een opmerking gemaakt: ons kindje is dood he. Toen moest ik natuurlijk huilen, en daarna ging ie weer verder met waar hij mee bezig was. Ik denk inderdaad dat hij het opkropt. Ik heb het alleen aan een vriendin verteld, die ik nu helaas niet meer zie. Bedankt voor je raad, ik zal hem comfronteren met mijn gevoel. Liefs Dayenne
Zo te horen heeft hij ook heel veel gevoel maar kan hij er niets mee. Hij weet niet echt welke kant hij daarmee uit moet. Maar dat is dan iets wat hij ook moet leren en daar kunnen jullie elkaar mooi bijhelpen. Heel veel sterkte en succes en geef hem maar een knuffel vande gangbang hier. O ja en zeg hem dat hij ook mag huilen het kind was ook van hem. succes succes. xxx joyce
Ik herken je wel een beetje in je verhaal. Toen ik in mei een miskraam had, heb ik niet erg veel steun gehad van m'n vriend, ik heb het wel op mijn manier kunnen verwerken en ik kon in zijn armen huilen maar hij kon/wilde er nooit veel over babbelen. En daardoor voelde ik me niet begrepen. Als ik er opnieuw over begin wordt hij zelfs een beetje kwaad en hij zegt dat het verleden tijd is en dat ik het moet kunnen vergeten. Maar zo simpel is het niet. Ik denk dat mannen op dat vlak anders zijn dan vrouwen, in het algemeen praten mannen veel minder en uiten minder hun gevoelens. Ik denk dat het voor hem ook hard aankomt maar het is alsof hij er niet erg mee wil geconfronteerd worden juist omdat het zo'n onprettige ervaring is. Nu ben ik opnieuw zwanger maar ben ik natuurlijk ook erg afwachtend alvorens die roze wolk terugkomt. Ik wil je veel succes wensen met opnieuw zwanger worden, probeer er toch met bijvoorbeeld je mama of een goeie vriendin over te praten want praten doet goed. Ik heb de meeste steun gevonden bij m'n beste vriendin en hier op dit forum.
Mannen ervaren dit anders. Komt natuurlijk ook doordat het niet in hun lijf gebeurd. Probeer hem de ruimte te geven er op zijn eigen manier mee om te gaan. Voor jou is dat lastig want jij wilt het er wel over hebben voor je eigen verwerking en hij juist niet. Probeer een manier te vinden, of iemand, zodat je het wel kwijt kan. Sterkte!
Ik denk ook dat je vriend gewoon moeite heeft om er over te praten. Het is ook niet niks. Mannen zijn in het algemeen niet zulke praters. Die van mij ook niet, maar gelukkig weet ik wel, dat hij het net zo erg vind als ik en ik kan m'n verhaal bij hem kwijt. Probeer je vriend uit te leggen hoe je je voelt en dat je kunt begrijpen dat hij het er misschien ook wel moeilijk mee heeft, maar dat het voor jou heel belangrijk is om er over te praten. En ook hier kun je je verhaal kwijt. Geen mens zal je hier veroordelen om je verdriet, maar je helpen om je verdriet een plekje te geven. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Mano, wat rot dat jou vriend ook zo is. Mijn vriend zegt ook dat het verleden tijd is. Helaas heb ik geen goede band met mijn moeder, ik spreek haar nauwelijks. Maar ik heb jullie, en dat scheelt al veel. Het is alleen zo jammer dat ik niet met mijn vriend kan praten. Veel sterkte met je nieuwe zwangerschap, ik hoop voor jou dat alles goed gaat! Luna, ja inderdaad het is niet gebeurd in zijn lichaam. En daarom dacht ik bij de tweede keer dat ik hem er goed bij zou betrekken door het vruchtje te laten zien. Dan zou hij het bewust meemaken. Dat scheelde wel. Hij is zoiezo al een man van 'eerst zien dan geloven'. Inez, fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan. Ik zal proberen met mijn vriend te praten en hem uit te leggen hoe ik me voel. Nogmaals dank je wel voor jullie lieve reacties, dat doet me goed. Jullie allemaal sterkte en veel succes met de volgende zwangerschap! Liefs Dayenne
Ik herken ook wel wat in je verhaal. Ik dacht eerst ook dat mijn man er niet over wou praten. Soms als ik een opmerking plaatste over de miskraam, kreeg ik nauwelijks reactie. Toen heb ik het gewoon een keer rechtstreeks aangekaart dat ik er nog wel mee zat en graag wil weten of hij er nog wel eens aan dacht. Ik weet nu dat we er samen verdriet om hebben en pijn om voelen, maar dat we er anders mee omgaan. Maar ja, als man voel je je ook niet zwanger. Je hebt, zeker bij een vroege miskraam, nauwelijks 'iets gehad' en het is dus heel moeilijk om te omschrijven en uit te leggen, zelfs aan elkaar, wat je nu eigenlijk verloren hebt. Dat maakt het moeilijk er echt over te praten. Ik heb gevraagd of het goed was dat, als ik er behoefte aan, ik bij hem kom om er met hem over te praten. Dat was goed. Zo is er een stukje spanning weg. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Bedankt voor je berichtje! Ik heb er zeker wat aan. Ik heb sterk het gevoel dat hij er inderdaad erg mee zit, maar er gewoon niet over kan praten. We wisten net een weekje dat ik zwanger was (bij de tweede, de eerste kwam geheel onverwachts) en ja, ik voelde me op en top zwanger. Zo een speciaal gevoel. Hij begreep er natuurlijk niets van. Ik ga met hem praten, en dan duidelijk zeggen hoe ik me voel, en of hij er nog over nadenkt. Dank je wel iig! Liefs Dayenne
Hey meis, Hoe is het nu met jullie? Gaat het al wat beter? Ik wil jullie heel veel succes en sterkte wensen. Liefs
Heej Bianca, Hij heeft laten weten dat hij er wel degelijk vaak aan denkt! Dus dat vond ik al een super vooruitgang. Ik geef hem de tijd, en we komen er samen wel uit! Hij verteld ook dat hij bang is voor een volgende zwangerschap (als het ons gegund is ). Bang dat het weer misgaat. Dat had ik echt niet verwacht van hem, hij deed er altijd zo luchtig over. Ik ben opgelucht dat ik er niet (meer) alleen voor sta. Dank je voor je berichtje! Liefs Dayenne
gelukkkig dayenne, alles komt goed. Je weet in iig hoe het nu zit en dat je idd niet alleen bent. Jongens zijn soms gewoon wat lastiger. Hihi maar missen kunnen we ze niet. Succes voor de volgende pogingen. xxx joyce
@Dayenne. Goed dat je erover gepraat hebt met 'em. Dat lucht op hè, gewoon al de wetenschap dat hij er ook mee bezig is. Is niet eens een heel gesprek voor nodig, maar dat te weten, kan al zoveel voor je betekenen. Fijn...
@Joyce Haha nee inderdaad, ik zou hem voor geen goud kunnen missen! Jij ook succes! @Freewilly Het lucht zeker op! Ik dacht echt dat ik alleen was hiermee... Ik had niet verwacht dat hij er zo mee zou zitten! Inderdaad, een heel gesprek is niet nodig. Meestal zijn een paar woorden al genoeg (en in dit geval zeker). Bedankt voor jullie lieve adviezen, het heeft me goed geholpen (en mijn vriend ook) Liefs Dayenne