Lang gewacht maar blij met mijn keuze...

Ik open dit onderwerp om het van mij af te schrijven en misschien om andere te helpen bij hun keuze.

Op 9 juli had ik een positieve zwangerschapstest oh wat waren we blij! De eerste ronde raak! Net zoals met mijn zoontje wilde we tussen de 7 en 8 weken een pretecho laten maken. Ik ging er wat gespannen naar toe, ik had het gevoel dat er iets niet klopte, ook mijn zwangerschapsverschijnselen waren veranderd maar niet weg.
Op de echo was gelijk duidelijk in beeld dat het een tweeling was maar er klopte maar 1 hartje met een termijn van 6.2wkn terwijl deze termijn 7.5wkn had moeten zijn. De echoscopiste zei dat het nog alle kanten op kon 1 kindje, 2 kindjes of inderdaad een achterstand van 10dgn en dat het kindje met hartactie het ook niet zou redden.
Aangezien ik zeker wist wanneer mijn eisprong was geweest wist ik toen eigenlijk al zeker dat dit niet goed zou komen en zou eindigen in een miskraam.
Slopende dagen gingen voorbij. Precies een week later had ik weer een echo en het hartje klopte nog maar heel traag en ook was het vruchtje niet gegroeid, dit kon dus niet anders dan dat dit ook ging stoppen en zou eindigen in een miskraam. Ook het andere vruchtje had geen hartactie gekregen.
Weer 5dgn later werd bevestigd doormiddel van een echo dat het hartje gestopt was. Ik zou toen 9.3wkn geweest zijn. Kan je nagaan hoe sterk zo'n vruchtje is, het heeft immers toch ongeveer 3 weken hartactie gehad terwijl het niet groeide.

Ik had 3 opties, afwachten, curretage of pillen. Ik ben voor afwachten gegaan en daar ben ik zo blij om! Afwachten was voor mij geen probleem mijn zwangerschapsklachten waren totaal verdwenen en voor mijn gevoel was de natuur zijn gang laten gaan de beste optie.
Na wat uitzoek werk en een gesprek met mijn verloskundige en huisarts kwam het er op neer dat de meeste miskramen na een missed abortion op gang komen rond de 12wkn. Dus ik heb de keus gemaakt om sowieso af te wachten tot ik volgens de berekening sowieso 12wkn was. Vooral mijn verloskundige heeft me bij bijna ieder gesprek geprobeerd zo ver te krijgen om een afspraak te plannen met een gynaecoloog om over te gaan tot medicatie of curettage maar ik wilde echt perse wachten tot na de 12wkn.
Precies met 12wkn en 1dag kwam het op gang, ik heb 2dgn wat bloed verloren maar niet meer dan ongeveer 2de dag menstruatie, de 3de dag kreeg ik in de middag wee achtige kramp en toen verloor ik vele male meer bloed en grote stolsels de krampen waren echt geen pretje maar het was goed uit te houden. Ongeveer 6u later was de kramp voorbij en kwamen er ook geen stolsels meer. Ik was wel bang dat het op dat moment niet alles was dus had me voorbereid op meer maar dat bleef uit. De volgende ochtend tilde ik een 1,5jr oud kind op en voelde een hele warme "klont" uit mij komen, ik had verder echt totaal nergens last van, bloedverlies was enorm afgenomen en ook helemaal geen kramp. Ik heb de "klont" in een bakje gedaan en samen met mijn verloskundige bekeken dit waren de vruchtjes. Duidelijk een tweeling waarvan de 1 ongeveer 1 week verder was in ontwikkeling.
Nu volgende week nog een controle echo maar aangezien ik mij lichamelijk prima voel en nu 1,5dag later al bijna niet meer bloed en niet eens meer maandverband nodig heb ga ik er van uit dat alles schoon is.

Hoe onprettig een miskraam ook is toch wilde ik mijn lichamelijk positieve ervaring met mijn miskraam graag met jullie delen, ik ben blij dat mij ziekenhuizen e.d bespaart is gebleven en ik hoop dat ik zo andere vrouwen kan helpen om misschien een beetje angst weg te nemen want ook ik was enorm bang.