Oh lieve Eva.... wat verdrietig voor je.... Ik voel met je mee... Ik ken het verdriet en de teleurstelling... Je hebt nu duidelijkheid, maar dit was niet waar we op hoopten. Heel veel sterkte toegewenst voor nu en de komende tijd! Wil je nog eens 'kletsen' of je hart luchten, mag je me altijd PB'en!
Aaaahhh dat is het nieuws wat je zelf al had verwacht wat ongelooflijk verdrietig. Heel veel sterkte!!
Rozanna, wat lief dat je het vraagt... Nog niets veranderd. Nog steeds minimaal bloedverlies en een beetje gespannen gevoel in buik. Ondertussen ouders en zus ingelicht over de zwangerschap en tegelijk het einde daarvan. Erg verdrietig. Ben aan het werk. Maar dat is zo raar. Dat onheilspellende gevoel dat er elk moment iets heftigs kan gebeuren. En ondertussen big smile. Emoties heb ik redelijk onder controle. Ik kan wel accepteren dat er iets mis was met het kindje. Moeilijkste vind ik mijn leeftijd en dat dit misschien echt de laatste kans was... Ik vrees dus dat het me niet gegund is dat mijn lichaam dit zelf oplost. Loslaten was nooit mijn sterkste kant. Curretage zou ik heel vervelend vinden. Gezien mijn eerdere ervaring. Morgenavond VK. We gaan het zien... X
Oh wat herkenbaar.... dat je weet dat het 'mis' is en ondertussen 'gewoon' door (moeten) gaan... Die gespannen buik.... had ik ook! Ik heb 2 totaal verschillende curettages gehad; de eerste miskraam kwam 'plotseling' en ik verloor heel veel bloed, teveel... Ben per ambulance naar het ZH afgevoerd en heb daar een spoedcurettage ondergaan. Daarna was ik direct klaar met bloeden, geen pijn gehad maar door het vele bloedverlies heb ik wéken met een laag HB rondgelopen... Tweede curettage was gepland, nadat we op de termijnecho zagen dat het hartje niet meer klopte. Om een hevige miskraam als de vorige te voorkomen, ben ik na 2 dagen opgenomen. Had veel pijn in mijn buik na afloop en na een aantal dagen nog flinke nabloedingen. Nu lijkt mijn lijf tot rust te komen en het bloeden is nog minimaal. Waarmee ik zeggen wil, dat het iedere keer heel anders kan uitpakken... zowel met een spontane miskraam als een geplande curettage... Zo onvoorspelbaar, je weet alleen dat 'het' eruit moet... En ook ik ben al eind 30 en dit was ook onze laatste kans... dus dat verdriet én die 'leegte' van binnen deel ik met je... Veel sterkte vanavond, ben erg benieuwd of er al signalen te zien zijn van een spontane miskraam... Ik denk aan je!
Heb heel je verhaal gelezen en wil je heel veel sterkte wensen, het doet pijn om een kindje te verliezen, ook al is het nog zo klein. Ik hoop dat het allemaal "goed" verloopt en je het verlies een plaatsje kan geven..