Lieve allemaal Gisteren tijdens een routinecontrole helaas gezien dat het hartje niet meer klopt. Ik ben 9 weken en 5 dagen op dit moment maar de baby was maar 1,1 cm, dus tussen 6 en 7 weken volgens de gynaecoloog. Omdat ze al stolsels zag in de baarmoeder heeft ze me geadviseerd eerst af te wachten. Vooral ook omdat we gisteren op vakantie zijn gegaan, dit was al gepland en ik wilde het de kinderen niet aan doen ook nog de vakantie te cancellen. Ik voel eigenlijk nog niks behalve een beetje druk in de baarmoeder maar verder niet. Voel me echt klote…. Heb nog nooit eerder een miskraam gehad en we willen zo graag een derde kindje.
Ah wat een verdrietig nieuws. Dit is niet jouw schuld dat dit gebeurt en je kan ook niets doen om te voorkomen dat dit gebeurt.. het gebeurt nu eenmaal. Hopelijk komt het vanzelf op gang. Bij mij zei de vk dat het vaak loslaat nadat je te horen krijgt dat het gestopt is, dus je lichaam ook beseft dat het niet meer hoeft vast te houden. Dat er al stolsels te zien zijn lijkt me wel ' positief', maar het wachten is zo vervelend. Hopelijk kun je toch een beetje genieten met je familie op reis.
He wat rot neem wel voldoende groot maandverband mee en pijnstillers, mocht de miskraam doorzetten. Zou fijn zijn als het vanzelf komt. Sterkte! Helaas komen miskramen vaak voor de kans dat de volgende zwangerschap goed gaar is gelukkig groot
heb idd heel veel maandverband gekocht dus dat komt goed…. Ik heb gelukkig twee gezonde kinderen dus ik weet dat ik wel kinderen op de wereld kan zetten maar toch ben ik bang dat het nu niet meer lukt omdat ik al 35 ben en ook een te trage schildklier heb. Die is wel goed ingesteld maar toch……
Ik vind het toch moeilijk om mezelf niet de schuld te geven omdat ik medicijnen slik en dus denk dat het daardoor komt….. Het is moeilijk om te genieten vd vakantie. Ik had gehoopt me elke dag iets beter te voelen maar ik voel me juist steeds slechter. Het lichaam doet tot nu toe echt niks voor mijn gevoel. Ik heb geen enkel pijntje of wat dan ook en ik verlies alleen maar wit slijm wat ik de hele zwangerschap al heb gehad.
Vooral de oudste heeft het er erg moeilijk mee en is van tijd tot tijd erg overstuur en ook best wel opstandig en druk. Ik weet nu wel dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap het pas na een goede termijnecho ga vertellen….. al weet ik niet hoe ik het moet verbergen als ik net als nu weer HG krijg.
Sterkte meid. Hoe moeilijk ook, probeer je zelf niet schuldig te voelen. Het is echt al klote genoeg. Vervelend ergens dat het niet op gang komt. Wanneer heb je weer contact met de VK? Goed dat je veel maandverband hebt. Zou ook zeker (als dat iets voor jou is) pijnstilling in de buurt hebben. Heb een miskraam gehad met 10 weken (vruchtje met 8 a 9 weken gestopt, toen was er nog een hartje) en ik vond het persoonlijk heel pijnlijk, stukje heftiger dan een hevige menstruatie (wel 'blij' dat het er uit was) Maar hopelijk valt dat bij jou mee. Liefs en hopelijk kan je toch een beetje genieten.
Niet jezelf de schuld geven. Kindje had vanaf de bevruchting al geen kans gemaakt. De mens zit zo complex in elkaar, dat het eigenlijk een enorm wonder is dat het wel goed gaat. 1 klein foutje tijdens de bevruchting en ons bouwpakket stort in elkaar. Dit gebeurt zo vaak helaas. Ik zou bij thuiskomst de vk bellen of je het kan opwekken. Lichaam heeft t niet altijd door dat het fout zit helaas
Ja ik ben ook best bang voor de pijn maar heb gelukkig genoeg pijnstillers mee ja dus dat komt goed. Heb ik genoeg aan always ultra nacht maanverband?
Ik word straks door de gynaecoloog gebeld dus zal het aankaarten alleen ze zegt dat ik het niet op vakantie moet willen maar ja ik kan hier nu ook niks. Mijn gezin is aan het zwemmen en ik zit aan de kant verdrietig te zijn
Mij was aangeraden om 'natuurlijk' maandverband te gebruiken (zonder chemicaliën enzo, mijn verloskundigen zijn sowieso een beetje 'geitenwollensokkerig' dus weet niet dit standaard advies is) omdat je baarmoeder wel ver open komt te staan ivm infectiegevaar. Dus ik had Yoni en dan wel de dikkere soort. Maar always is vast ook prima. Wel vaker het maandverband verschonen maar het niet doorgelekt oid. Klote hoor. Pijn is wel shit maar wel te doen ik vond het wachten vervelender. Hoop dat het toch snel loskomt. Het is gewoon een shitsituatie en heel verdrietig.
Wat verdrietig voor jullie. Denk zelf goed na over wat je wilt. Ik wacht al 6 weken op een miskraam (kindje leeft al 8 weken niet meer), maar voel me hier het beste bij. Medicatie kan altijd nog. Sterkte!
Lieve allemaal ik heb afgelopen woensdag/donderdag toch ervoor gekozen medicijnen te nemen omdat ik het wachten geestelijk en lichamelijk niet meer aan kon. Ik heb HG en het idee dat ik zo kotsmisselijk ben voor “niks” maakte het verdriet nóg ondraaglijker. Ik heb woensdag het orale pilletje genomen en donderdag om 11:00 de vier vaginale tabletten. Om 17:00 s middags kreeg ik krampen welke steeds wat heviger werden. Het haalde het niet bij weeën maar het was behoorlijk pijnlijk. Om 18:00 begon ik de eerste stolsels en bloed te verliezen en rond 20:00 kwam er een soort rond glanzend balletje uit met daaraan vast een gigantisch stuk weefsel. De verloskundige gaf aan dat dit het waarschijnlijk was en dat klopte want de pijn was direct weg. Omdat ik toch wel flink wat bloed was verloren ben ik vrijdag naar de gynaecoloog geweest waar mijn hb 7.6 bleek en dus goed….. tevens was de baarmoeder helemaal schoon op wat bloed na dan. Ik heb dus het ‘geluk’ dat het zo snel is gegaan en ik geen operatie nodig heb. Dit lucht toch wel op. Maar wat ben ik verdrietig zeg. Ik brand nu elke dag een kaarsje naast de echo foto en merk echt dat ik lichamelijk en geestelijk nog een lange weg heb te gaan….
Wat goed dat je voor medicijnen hebt gekozen en dat het achter de rug is. Zwaar he. Wel fijn dat je zo snel 'schoon' bent, ik merkte dat ook toen de pijn stopte. Al met al is het echt verschrikkelijk en heel pijnlijk en leeg. Ik voelde me lange tijd ook slap en moe na de miskraam trouwens. Maar klinkt of je jezelf goed de ruimte geeft. Hoe dan ook, superverdrietig. Dikke knuffel en veel liefs.
Ja ik ben ook wel “blij” dat het eruit is nu. Hoe verdrietig ook, het idee dat er een overleden kindje in je buik zit vind ik nóg erger. En we proberen het gewoon nóg een keer! Misschien heel gek maar toen ik nog zwanger was dacht ik steeds van oh kan ik dit wel aan? Een derde? Ik twijfelde steeds en had ook steeds een voorgevoel dat er iets niet goed was. En nu weet ik echt zeker dat ik een derde wil, het gevoel is nu echt nog 1000x sterker! Sorry als het gek klinkt.
Ik vind dat niet gek klinken hoor, wel heel herkenbaar. Ik weet niet of je werkt maar heb je je ziek gemeld? Zijn er mensen in je omgeving met wie je het kan delen? Veel liefs
Nee ik ben arbeidsongeschikt dus dat is nu een voordeel. Nou als ik eerlijk moet zijn hoor ik van bijna niemand iets terwijl ik het aan al mijn vriendinnen heb verteld. Mijn ouders, broertje en zusje vragen af en toe hoe het gaat maar verder eigenlijk niemand en dat doet ontzettend pijn. Iedereen gaat gewoon door met zijn leven en das natuurlijk logisch maar het was fijn geweest als ik wat meer had gehoord van mijn omgeving.