Even van mij afschrijven Na een tijdje proberen had ik een positieve zwangerschapstest. Zo blij was ik! Met 7 weken een echo gehad en daar zag ik een kloppend hart! Wat zat ik op een roze wolk ondanks alle zwangerschapssymptomen. Rond 11,5 weken mochten we weer een echo krijgen en daar kreeg ik de harde klap. Het hartje was rond 9 weken gestopt en mijn zwangerschap zal eindigen in een miskraam.. hoe kan dit? Ik voel mij nog hartstikke zwanger. Ik ben moe en misselijk! Ervaringen met inname van de medicatie om de miskraam opgang te helpen? Hoe ging jullie proces en Hoelang heeft alles geduurd?
Wat erg dat je dit mee moet maken heb je vandaag de echo gehad? Bah ik weet wat je meemaakt en het is zo ontzettend hard en oneerlijk. Zeker ook omdat je het totaal niet aan hebt zien komen denk ik. Je dacht bijna de risico periode voorbij te zijn... In november kreeg ik ook bij de termijnecho hetzelfde nieuws. De grond zakt onder de voeten vandaan, echt traumatisch gewoon. Bij mij was het een vergelijkbaar verhaal. Eerst een prachtige echo met 7.5 weken, met 10.6 weken de termijnecho waar bleek dat het hartje was gestopt met 8.6 weken. Ik heb in eerste instantie gekozen voor medicatie omdat dit het minst invasief zou zijn. De eerste gift leek veel resultaat hebben, maar ik bleef weken bloeden. De controle zou pas na 4 weken zijn, die heb ik iets naar voren kunnen schuiven -> 3,5 week. Was ondertussen weer gaan bloeden en bleek nog restweefsel te hebben. Niet veel dus weer advies medicatie. Dit had geen enkel effect en duurde weer 2 weken voor ik op controle kon komen. Ondertussen weer begonnen met bloeden voor de echo. Daar bleek de eerste meting niet goed en bleek dat er nog veel restweefsel zat. Toen ingepland voor hysterscopie op OK, dit ging niet vlekkeloos. Had heel veel bloedverlies waardoor ze slecht zicht hadden. Het weefsel zat erg vast en uiteindelijk hebben ze direct een curretage gedaan. Daarna gelukkig geen bloedverlies meer gehad en een controle echo waarop te zien was dat alles rustig was. Er heeft precies 2 maanden gezeten tussen de termijnecho en de controle echo die goed was. Na de curretage duurde het ongeveer 3 weken tot ik weer een eisprong had. Menstruatie daarna was wel maar 1 dag, dus denk niet voldoende slijmvlies opgebouwd en dus ook geen goede kans die maand. Mijn cyclus is wel direct weer hersteld. Ik kan je niet adviseren welke keuze je moet maken, maar zorg in ieder geval dat je vlot weer op controle mag en laat je niet naar huis sturen met: over 4 weken kijken we verder. Als het niet voorspoedig verloopt zit je onnodig lang in die situatie en kun je ook niet verder. Ik vond de lange nasleep echt heel moeilijk en dat had achteraf echt veel sneller gekund. Zelf zou ik een volgende keer direct voor een curretage kiezen, al zitten daar ook risico's aan. Maar er zijn gelukkig ook genoeg vrouwen die wel goed resultaat hebben op de medicatie en dan is het wel het minst ingrijpend. Bij de medicatie: je kunt echt heel veel bloed en stolsels verliezen, wees daarop voorbereid. Neem vooraf naproxen en paracetamol in en zorg dat je daar een spiegel van behoudt. Verder vond ik een warme kruik heel goed helpen. En als laatste zorg dat er iemand bij je in de buurt is, zodat je het niet alleen hoeft door te maken. Heel veel sterkte met het verwerken en hopelijk heb je geen lange nasleep. Edit: ik heb 1 nacht echt last gehad van de medicatie, maar dat wisselt per persoon
Wat erg. Vreselijk om dit mee te maken. Ik heb mijn miskraam ook op moeten wekken. Met 6+1 klopte er geen hartje. Ik heb 4 weken gewacht tot mijn lijf het zelf zou opruimen. Ondertussen steeg mijn HCG en was ik er echt ziek van. Was op en top zwanger. Na 4 weken had ik er schoon genoeg van en ben ik gaan voorbereiden: Pillen ingebracht, op bed gaan liggen, fruit, ijzertabletten, thee, kruik en series. Gebeurde niks. De volgende dag mocht ik er nog 2 inbrengen (dat mag als er 24 uur later dus niks gebeurd is). Ik lag weer helemaal klaar voor de krampen en het bloed! Maar weer gebeurde er weinig. Ik begon wel een klein beetje te bloeden, maar mag geen naam hebben. 4 dagen later voelde ik me wel een stuk beter. Ik ben 4 dagen miniem blijven bloeden maar echt nul krampen gehad. Toen ging ik weer eens proberen hard te lopen (ik ben fanatiek hardloper dus miste dat enorm). Ik kon niet ver en niet hard uiteraard, maar bij thuiskomst..... lag het vruchtzakje in mijn onderbroek!! Ik was zo blij en opgelucht. De echo kreeg ik ook een week na de medicijnen ongeveer dus kon meteen zien dat het schoon was. 4 weken na verlies vruchtzakje ook mooi ongesteld geworden. Ik hoop dat je er iets aan hebt, dat het je hoop geeft dat het dus niet pijnlijk oid hoeft te zijn. Het kan heel erg meevallen. Veel sterkte!
Hè wat rot, veel sterkte! Ik heb een missed abortion gehad rond de 7-8 weken, vruchtje was uiteindelijk maar 6.2, groeide wel door maar te langzaam en klein. ik heb 4x pillen ingebracht en het leek steeds los te komen, maar het vruchtje zelf bleek er steeds niet uit te zijn. Uiteindelijk een scopie gehad om restweefsel te verwijderen. Dit is gebeurd op t moment dat ik al 23 weken had moeten zijn. Duurde dus erg lang en is gelukkig niet de norm. wat ik je wil meegeven is luister naar je gevoel, doe wat goed voelt en trek aan de bel wanneer je het niet vertrouwd. Ik werd steeds weggewimpeld maar toen ik na een menstruatie bloedverlies bleef houden wat onaangenaam rook ben ik op m’n strepen gaan staan en bleek er restweefsel te zitten. wat ik zeg, dit is echt niet de norm, deel het niet om je bang te maken, enkel alert. veel succes de komende tijd! En hopelijk ben je snel zwanger zodra jullie er weer aan toe zijn
Mijn verhaal is exact hetzelfde als dat van jou. Met 8 weken een goede echo, met 11 weken was het mis. Ook overleden met 9 weken. Dat nare bericht hebben nu 6 weken geleden gehoord. Ik heb gekozen voor afwachten, wil vooralsnog geen pillen. Ik zou maandag 17 weken zwanger zijn. Ik voel me goed, geen kwaaltjes enzo. Wel vloei ik al 5 weken en af en toe verlies ik meer bloed met wat stolsels. Echter is het vruchtje nog niet losgekomen. Bedenk goed waar je jezelf prettig bij voelt. Het is jouw lichaam, jij beslist zolang er geen risico's zijn of de risico's heel klein zijn. De gynaecoloog zegt dat het geen kwaad kan dat het blijft zitten, omdat het nog compleet is. Ik wil dat mijn lichaam het zelf oplost. Sterkte!
Wat verschrikkelijk voor je. Ook ik heb een missed abortion gehad. Wat al opzich een stomme benaming is. Ik was 8 weken zwanger en dolblij dat ik zwanger was. Al had ik geen echo gehad, ik had de baby kamer in mij hoofd Al helemaal ingericht en voelde zoveel liefde voor mijn baby'tje Ik zou de eerste echo krijgen en dacht niet aan wat er mis zou gaan wij gingen ons kindje voor het eerst ontmoeten zo voelde het dan voor mij Toen kreeg ik de echo en konden me kindje niet zien er werden grapjes gemaakt dat hij of zij zich verstopte. Ik kreeg een inwendige echo. En bleek het hartje van mijn kindje niet te kloppen. Ik werd ook door gestuurd naar het ziekenhuis. Daar heb ik medicatie gekregen om een miskraam op te wekken. Ik schrok van de mogelijke bijwerkingen. Maar deze bleven eigenlijk uit. Een beetje buikpijn had ik. En voelde me niet zo heel lekker. Vloeide wel heel erg veel. 1.5 dag later leek het net of er inneens heel veel uit kwam. Toen is eigenlijk alles in 1 keer los gekomen. Ik denk dat dit 1 van de aller ergste dingen is die je mee kan maken. Maar de bijwerkingen van de medicatie vielen gelukkig heel erg mee. 2 weken later had ik mijn eisprong en mijn cyclus klopte gewoon met hoe het was. De eerste keer dat ik weer ongesteld werd was wel weer een klap in me gezicht. Maar nu gaat het weer redelijk met mij. Ik wens je heel veel sterkte en liefde toe in deze moeilijke tijd Liefs
Jeetje meiden wat herkenbaar allemaal. Wat onwijs heftig dat zoveel mensen deze ellende moeten meemaken. Ik was afgelopen maandag 9 weken en 6 dagen zwanger en vlak voordat we op vakantie gingen kreeg ik nog een echo. Met 6,5 weken hadden we het hartje al zien kloppen dus nu dacht ik leuk nog even een mooi plaatje voordat we op vakantie gaan. Niets was minder waar; ze probeerde de uitwendige echo eerst; nauwelijks te zien, darmen zaten ervoor net als bij 6,5 weken. Maar bij mij gingen direct de alarmbellen rinkelen want ik zag al dat mij baarmoeder geen millimeter groter was dan drie weken geleden. Toen inwendige echo; klopt het hartje wel vroeg ik direct. De verloskundige twijfelde ook en zoomde in op het kindje. Ik zag het direct en toen zei de verloskundige het ook, de woorden die je nooit wilt horen “ ik zie geen hartslag meer” de grond zakte onder onze voeten vandaan. Daarna overlegd met de gynaecoloog welke eerst wilde afwachten ook ivm onze vakantie. Thuis het slechte nieuws aan onze kinderen verteld welke volledig overstuur raakten. Ik voel me nog steeds schuldig voor het verpesten van hun vakantie…. Woensdag trok ik het idee van een overleden kindje ik mijn lijf niet meer en heb ik toch de medicijnen opgehaald bij de gynaecoloog. Woensdag de orale tablet genomen en donderdag om 11:00 de vaginale tabletten ingebracht. Om 17:00 buikkrampen, om 18:00 eerste bloed verloren met flink wat stolsels en rond 20:00 het vruchtzakje met weer flink bloed en stolsels. Daarna was de pijn direct weg. Volgende dag nog even naar de gynaecoloog geweest ivm het vele bloedverlies en ik me daardoor toch wat beroerd voelde maar mijn hb was goed en de baarmoeder was gewoon al helemaal schoon. Hiermee heb ik toch wel ‘geluk’ gehad als ik jullie verhalen zo lees….. wat een ellende als het zo lang moet duren en je ook nog gecuretteerd moet worden zeg. Alsof het nog niet heftig genoeg is allemaal. Heel veel sterkte voor iedereen!