Hallo allemaal, Ben vorige week naar gynaecoloog geweest en heb een echo gehad Hij zei me dat ik toen 5,5 week zwanger was, alleen een vruchtzak te zien volgens mij was ik langer zwanger. Hij zei me dat het kwam omdat ik mijn eisprong waarschijnlijk later heb gehad. Ik had er geen goed gevoel bij omdat ik reeds een miskraam achter de rug had Vandaag terug moeten komen op controle en de vruchtzak is niet gegroeid, dus een dreigende miskraam. Heb gekozen voor een curretage vrijdag zodat ze de vruchtzak kunnen onderzoeken zodat ik de oorzaak kan achterhalen. Groeten, miesje
Miesje, ook hier nog even veel sterkte. Je gevoel zat dus goed. Ik herken dat heel goed. Heb hetzelfde gehad met een echo in de 7e week, ook een klein vruchtzakje. De echoscopist vertelde dat het best nog wel kon, maar voor ons voelde het totaal niet realistisch. Ik wist ook vrij zeker wanneer mijn eisprong geweest was. Veel sterkte meid, ik hoop dat het lichamelijk allemaal goed gaat vrijdag. Hoe gaat het trouwens met je man nu? Is die al weer op de been?
Alvast allemaal erg bedankt voor de steun Annaa, Jij ook al twee keer een miskraam meegemaakt, het is echt verschrikkelijk he. Wij hebben nu gezegd, derde keer goede keer en als het niet zo is dan wil ik het ook niet meer proberen. Wil nog 1 keer de moed verzamelen en hoop dan op iets positiefs Mijn man is nu terug op de been, heeft week in ziekenhuis gelegen met 4 hernia's in zijn rug. We weten nog niet hoe het verder loopt met hem en of operaties in de toekomst nog nodig zullen zijn. We wachten het allemaal een beetje af. Ik hoop dat de miskraam wacht en dat vrijdag de vruchtzak kan opgevangen worden om verder onderzocht te worden. groeten miesje
he miesje, wat oneerlijk he Ik wens je alle sterkte toe meis, ken het gevoel. We sleuren je er wel door, ik ga duimen dat alles gaat meevallen veel sterkte meid
Miesje, ook hier heel veel sterkte. Niet alleen aankomende vrijdag met de curretage, maar ook met het verwerken van deze miskraam. Bij ons is welliswaar geen vruchtje onderzocht, maar we hebben wel een en ander laten onderzoeken. Al gaf de gyn al van tevoren aan, dat er waarschijnlijk niks uit de onderzoeken zou komen. Zij vermoedde dat het een combinatie van domme pech en m'n leeftijd was. Hopelijk komt na de curretage je cyclus weer snel op gang en ben je snel weer zwanger en mag het deze keer goed blijven gaan. Nogmaals heel veel sterkte, maar ook heel veel geluk voor de toekomst!
Inez, Is er iets uit de onderzoeken die je laten doen hebt naar boven gekomen? Wat heb je laten onderzoeken? Alvast heel erg bedankt voor de steun Ik had de eerst MK nog niet verwerkt en nu dient de volgende zich al weer aan Hoe het emotioneel verder moet weet ik niet. Zico, Ook jij heel erg bedankt. Ik weet dat jullie met me meeleven maar toch blijft het zo enorm moeilijk. Hoe is het voor de rest met je? Alles een beetje in orde? Al de anderen ook veel dank voor de steun Ik zal het nodig hebben groetjes miesje
Hoi Miesje, Ik wil je heel veel sterkte wensen! Ik hoop dat ze een reden kunnen achterhalen! Wat goed dat ze het vruchtje gaan onderzoeken! Veel sterkte! Liefs Lola
he meid, hier is alles inorde, maar maak me over mij maar geen zorgen, nu gaan wij eerst voor jou zorgen. Ik had jullie zo graag dat klein hummeltje gewenst Hoog in de sterren schijnt een mooi sterretje, volg deze en je kleintje zal steeds bij je zijn
Maandag horen wij de uitslag van het onderzochte vruchtzakje. Hopelijk geen slecht nieuws. Sterkte met verwerken. En praat erover met je geliefden en lotgenoten.
We hebben een stollingsonderzoek en een chromosomenonderzoek gehad. Er is verder niks uitgekomen bij ons, maar dat verwachtte de gyn ook eigenlijk niet, omdat wij samen al een gezond dochtertje hebben. Zij hield het op een combinatie van m'n leeftijd met domme pech.
Ik wil er eigenlijk in mijn omgeving met niemand over praten. Ik wil ook niemand zien, wil geen telefoon en ook geen bezoek dat heb ik mijn familie laten weten per mail. Of ze het begrijpen weet ik niet, ik kan enkel hopen van wel. Dat het misschien egoïstisch is van mij, dat kan heel goed zijn maar ik kan het allemaal even niet meer. Toch voel ik me op het moment het beste alleen en wil ik er met niemand over praten. Ik wil het liefst alleen zijn, en kom het liefst ook zo weinig mogelijk buiten. Het doet veel te veel pijn om dit 2x keer te moeten meemaken. Ik had het eerste nog steeds niet verwerkt en heb het er afgelopen jaar heel erg moeilijk mee gehad. De ene maand ging het al wat beter dan de andere. Heel veel tranen heb ik gelaten, vooral wanneer ik alleen was. Ik wilde het niemand tonen en heb het proberen om het een plaats te kunnen geven. Het nu nog eens meemaken maakt alles alleen nog veel erger en haalt weer herinneringen naar boven. Het vraagt heel erg veel tijd en verwerking. Ik weet niet hoe eraan te beginnen. Momenteel zit ik in een dal en probeer er samen met mijn ventje maar uit te kruipen. Het geluk is ons blijkbaar echt niet gegund. We denken er beiden zo over. Mijn man kan het iets beter aan dan ik maar dat is denk ik ook wel normaal. Hij moet het lichamelijk ook niet echt ondergaan. Wat de oorzaak precies is van het mislopen hopen we te weten als ze de vruchtzak onderzoeken in Leuven. Hopelijk blijft alles nog zitten tot vrijdag en begint de miskraam niet spontaan. Vrijdag om 9.00u wordt de curretage uitgevoerd onder volledige narcose. Normaal mag ik diezelfde dag ook naar huis. Naargelang de uitslag ervan zien we wel weer verder. (als er een oorzaak kan gevonden worden) Ik wil de lijdensweg nog 1 keer ondergaan en dan niet meer, is emotioneel te zwaar. Al die angst en onzekerheid is niet te beschrijven. groetjes miesje
Miesje, Ik wil je heel veel sterkte wensen. Daarnaast wil ik je ook wat meegeven, zoals je kunt zien is het bij mij ook al 2x misgegaan. Toch wil ik je aanraden om chromosomenonderzoek en bloedstollingsonderzoek te laten doen. Ik meot zeggen dat heeft mij wel gerustgesteld. Toen bleek dat alles goed is. Nu gaan we vol goed moed voor poging 3. En tevens praat ik er wel met mensen uit mijn omgeving over vooral vrienden, niet zozeer familie. Dit omdat ik dan mijn gevoel beter kwijtraak en ook anderen zich een beetje kunnen voorstellen hoe het is, maar ook om te laten zien dat het geen verboden onderwerp is. I moet toc met mijn gevoel om kunnen gaan en je zult zien dat anderen graag naar je luisteren, zij snappen het echt wel dat het heel moeilijk is. Heel veel sterkte. Ik hoop dat je iets van dit warrige verhaal snapt. HiHi. Wat ik wil zeggen is eigenlijk probeer het niet voor jezelf te houden maar deel het met anderen, dat doen zij ook als ze het nodig hebben. xxx joyce
Hoi miesje, Ik heb je verhaal gelezen en vindt het erg verdrietig voor je. Het moet ontzettend moeilijk voor je zijn. Ik wil me graag aansluiten bij Joyce, probeer wel je gevoelens en je verhaal te uiten. Als dit niet lukt, schrijf van je af. Natuurlijk is iedereen anders in het verwerken, maar ik denk echt dat het je zal helpen. Je stikt er anders in. Ik heb net deze week een missed abortion achter de rug, weet hoeveel verdriet dit doet. Ik voel me ook heel erg verdrietig, maar ik merk dat elke keer dat ik van me af praat en schrijf ik het meer kwijtraak. Maar vooral: volg jouw manier, maar doe er wel iets mee. Ik weet dat dit helemaal niet makkelijk is. Heel veel sterkte meid! Marit