Ook ik heb echt heel erg de behoefte om even mijn verhaal te vertellen, het gewoon nog even weer kwijt te kunnen. 2 maanden geleden had ik heel onverwchts een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik was gewoon aan de pil en aan een zwangerschap hadden we nooit gedacht. Toch waren we er gelijk heel blij mee, ons leven zou heel erg gaan veranderen, maar we waren allebei zielsgelukkig met het feit dat we papa en mama zouden gaan worden! We hadden alles te bieden aan ons kindje, een eigen huis, allebei een goede baan en natuurlijk heel veel liefde! Na een aantal weken erg ziek geweest te zijn hadden we 2 weken geleden met 10 weken een afspraak bij de verloskundige. Daar probeerde zij naar het hartje te luisteren, helaas was deze niet hoorbaar, maar de verloskundige vertelde wel dat ze het wel ergens af en toe hoorde. We waren toen wel gerustgesteld, als zij het wel hoorde, dan was alles goed. Afgelopen vrijdag dan in het echocentrum de eerste echo gekregen. Wat een mooie dag moest worden, bleek een nachtmerrie te zijn. Ons kindje was veel kleiner dan 12 weken en ook zagen we geen kloppendhartje. Ons kindje was gestopt met leven met 8 weken en 6 dagen. Mijn wereld stortte echt in op dat moment. Blijdschap en verdriet staan dan zo dicht bij elkaar, in een enkele minuut veranderde alles. We hadden al zoveel plannen en dromen gemaakt, ons kindje was er voor ons al helemaal bij! Zo in eens mag je mama worden en ook zo opeens is alles weer weg... Op zo'n moment zie je weer, life is hard! Omdat het kindje al 3 weken overleden is word ik morgen al gelijk gecurreteerd, ik zie er wel een beetje tegenop.. In het ziekenhuis waren we vrijdag meer een nummertje dan dat ze met ons meevoelde, iedereen wilde snel naar huis om weekend te vieren. Er is verder geen uitleg gegeven, dus ik denk dat het meer de onwetendheid is. Toch heb ik wel het gevoel dat ik na morgen het misschien een beetje meer kan afsluiten. Nu heb ik wel op internet wat gelezen over de curretage, maar als er nog iemand is die mij kan vertellen wat er precies gebeurd en nog wat tips heeft, graag! Alvast bedankt! Liefs Sterretje08
Hoi Sterretje08, Wat vreselijk zeg! Ik wil je heel veel sterkte wensen morgen! Ik kan je niets vertellen over een curretage. Sanne
Ik heb het zelf ook meegmaakt een curretage. Je moet een wegwerponderbroek aandoen en je krijgt een short om. Dan moet je wachten tot je naar de wachtkamer oor de operatiekamer gebracht wordt. je rijdt operatikamer binnen. Daar werd ik onder algehele narcose gebracht via infuus volgens mij dat kan ik me al niet eens meer goed herinneren en dan moet je tellen en dan val je in slaap. Zij gaan naar binnen en halen alles leeg en bij stuurde ze het naar het lap om te onderzoeken en kom je op de uitslaapkamer. en eerlijk gezegd had ik nog nooit zo lekker geslapen en was ik opgelucht dat het eindelijk weg was. Ik kon weer aan een nieuwe poginbg beginnen om zwanger te raken. Daarna werd ik naar mijn kamer gereden, moest ik nog een paar uur blijvenen toen mocht ik dezelfde dag nog naar huis en thuis moest ik in bed gaan liggen een paar dagen en daarna mocht ik weer langzaam vanalles doen. Ruim 1,5 weeek later kreeeg ik buikpijn maar dat kwam gelukkig door mijn darmen die weer naar z'n plek gingen. verder nog een beetje last gehad van nabloeden maar niet veel. Maar echt meid het viel mij erg mee en ik was eerlijk gezegd echt opgelucht dat het eruit was. xxxx Joyce heel veel sterkte. O ja en zorg dat er iemand met je mee gaat op de tijd door te komen.
Dank jullie voor jullie antwoorden, ik voel me iets geruster nu ik weet heo alles gaat. Ik dnek dat ook ik wel een fijner gevoel heb als het weg is... Maar ook weer leeg... We gaan zo naar het ziekenhuis, dus voel me best gespannen nu... Meiden bedankt, ik laat horen hoe het allemaal is gegaan. Enne vogue, jou onderschrift doet me nu ook erg goed!
Nou de curretage zelf is me toch niet zo meegevallen, voelde mee heel erg leeg toen ik wakker word en moest er gelijk aan denken. Op de uitslaap kamer lag ik ook een hele tijd alleen, dus dat was heel vervelend. Verder was bij mij het vruchtje al vast gaan groeien aan mijn baarmoeder waardoor ik 2 liter bloed verloren ben. Mede door het vele bloedverlies duurde de ok 2 uur en door de vele pijn was ik de hele dag duizelig en versufd, dit weer door de medicatie die ik hiervoor kreeg. Uiteindelijk moest ik een nachtje blijven en dat viel me nog zwaarder, gelukkig hoefde ik toch geen extra bloed te krijgen en mocht ik uiteindelijk gister middag naar huis. Wel nog veel last van buikpijn en steken, maar dat hoort erbij Al met al nog wel één positief iets, medisch zag alles er van binnen heel goed uit en als we willen mogen we gelijk weer proberen zwanger te worden!
heej sterretje08 ik heb 4 weken geleden ook een curretage gehad ons kindje leefde ook niet meer naar 9 weken ik weet hoe het voelt om eerst te denken mama te worden en dan 8ter te komen dat je kindje niet meer leeft k heb er echt veel verdriet van gehad en nog maar 1 ding is zeker we kunnen zwanger worden en we zullen zeker ook snel mama worden heel veel sterkte! groetjes mandy
Dank je meis, het si gewoon allemaal vreslijk, het verdriet is gewoon nog heel vers, gister kwam op televisie dat froukje eind november uitgerekend is, dat deed me zo'n pijn, mijn kindje zou ook rond die tijd geboren worden... Echt vreselijk allemaal. Maar ej hebt gelijk 1 ding is wel zeker, en dat is wel heel fijn om te onthouden, we kunnen zwanger worden en ik weet zeker dat we dat ook echt weer zullen worden! Even nog een vraagje aan jou gelijk, na hoeveel tijd is bij jou het bloeden gestopt, ik heb veel last van oud bloed, maar weet niet of dit nu al betekent dat het snel stopt. Weet je ook wanneer je daarna weer je eerste ei hebt gehad, of ben je nog aan t wachten erop? Liefs Sterretje
Beste Sterretje, Ook ik heb het inmiddels achter de rug en ook mij is het best tegengevallen...deed toch aardig pijn en mijn infuus wou niet dus diverse keren geprikt en nu een dikke blauwe hand en erge buikpijn...heb het gevoel alsof ik helemaal uitelkaar getrokken ben..Het vruchtzakje zat ook nog helemaal vast en ze hebben aardig wat moeite moeten doen om het los tekrijgen...Maar ook ik heb het achter de rug en we concentreren ons maar weer op de toekomst..Hopelijk kunnen we over een paar maanden met positieve berichten komen... Heel veel sterkte meid de komende periode..en een voorspoedig hertstel.. Liefs San
Het si allemaal vreselijk he san, het zou zo neit moeten zijn gegaan, we hadden gewoon allebei nog stralend zwanger moeten zijn van onze geweldig lieve en mooie kindjes, we hadden nu naar babyspulletjes moeten kijken en met onze echo's mogen showen, helaas mocht het voor ons nu niet zo zijn! De curretage is awfull, maar we hebben ons er doorheen geslagen! Nu aan herstel werken, ik weet zeker dat we er allebei weer uit komen en dit zal echt neit voor niets zijn gebeurd, Ik geloof dat alles een reden heeft, en ook hiervoor zal er een zijn. Ik wens je heel veel sterkte, ik hoop dat je het verdriet een beetje aan kan en het snel een plekje kan geven zodat jullie weer verder kunnen! Liefs Sterretje
Je heb inderdaad groot gelijk het had zo anders kunnen zijn...maar ik probeer het inderdaad te relativeren dat het zo had moeten zijn...het was niet goed...dus eigelijk heel knap van je lichaam dat het dan zo reageerd...maar leuk is anders...bedankt voor je lieve berichtje...en wie weet wat de toekomst ons bied... Liefs San
Vandaag weer een rot dag, veel last van buikpijn en ook best aardig wat helder rood bloed. Het stroomt er als ik naar de wc ga gewoon uit, ook mijn maandvwerband is steeds aardig gevuld. Moet ik me hier zorgen over maken, ik heb natuurlijk vorige week alleen oud bloed gehad en alleen steeds een klein veegje bij afvegen. Nu dan toch na een week veel bloed, moet ik de gyn bellen of het gewoon nog even aankijken?
Als je het niet vertrouwd, dan moet je altijd de gyn bellen. Hij kan je dan in iedergeval geruststellen of laten komen. Bloedverlies is natuurlijk nog wel logisch ik heb zelf ook 2 weken bloedverlies gehad en sommige dagen best veel en andere dagen bijna niks. Maar bij twijfel bellen hoor.
Mmm, het akn dsu best wisselend zijn... Ik wil ook geen zeur zijn bij de gyn, maar wil zo graag dat alles gewoon goed gaat en het snel weer zoals vanouds is... Ik probeer het nog wel even aan te kijken dan, de curretage is ook nog maar een week geleden dus wat dat betreft heb ik nog een week te gaan... Maar spannend voor jou zeg, morgen kun ej testen, ga je dat al doen of ga je nog langer wachten?
Bij mij heeft het 'gelukkig' inderdaad maar 2 weken geduurd voordat het vloeien is gestopt, maar het kan ook wel 4 weken duren. Bij mij zat er blijkbaar nog een stolsel die eruit moest en toen die na 2 weken loskwam stopte het vloeien ook meteen. Ik hoop dat het bij jou ook snel stopt zodat je weer lekker verder kunt. Ik zat trouwens wel meteen weer op 26 dagen en dat nog wel gerekend vanaf eerste dag vloeien bij mk. Wat mij betreft, ik ben al 2 weken niet lekker (misselijk buikpijn) en hoop dus dat het een goed teken is. Nu heb ik gisteren 'stiekem' al een test gedaan, maar die was helaas nog negatief. Denk dus dat morgen de door zullen komen en dat de misselijkheid en buikpijn nog komt door de mk. Dan is je lichaam soms nog wat in de war.
hier het zelfde. veel bloed verloren en was ok erg slap etc. ik moest ook 1 nacht blijven en kreeg medicatie mee om me ijzer gehalte op pijl te brengen. ik moest eigenlijk nog langer blijven maar wilde heel graag naar huis omdat ik e rniet mee rtegen kon om in een vreemde omgeving met huilende babys mijn verdriet te verwerken. 27 juli 06 kreeg ik het nieuws dat het hartje was gestopt met 10 wk en 5 dg en was op dat moment 11 wk dus nog maar net gestopt met kloppen. Ik had koorts en was erg ziek en daarom werd besloten om meteen een curetage te doen en deze werd uiteindelijk gedaan op 1 augustus en 2 augustus mocht ik dus naar huis. de curetage verliep zoals eerder werd verteld precies zo alleen ik heb er veel moeite mee gehad het te verwerken. ik voelde me leeg en ook omdat het zo snel was gegaan allemaal kon ik het allemaal niet beseffen. Ook dat ik me kidnje nooit heb gezien er er voor mijn gevoel geen afscheid van hb kunne nemen vind ik rot. het vruchtje werd onderzocht en ik bleek een infectie te hebben. ik had een infectie in me zwangerschapsweefsel en dat is het vruchtje fataal geworden en dat was ook de rede dat ik al rtuim 1 week doodziek was.
Ik hoop voor je meis, dat je toch zwanger bent, misschein heb je te vroeg getest, zolang je nog neit ongi bent is er altijd hoop hoor, gewoon positief blijven! Heb jij doormiddel van ovulatietesten of tempen deze maand je ei op gezocht, anders zou misschien je ei later kunnen hebben gehad en dus ook of later ongi moeten worden of later positief kunnen testen! Hier is het bloeden nog wat meer geworden, maar hoefde me geen zorgen te maken gelukkig, had voor de zekerheid toch maar even de gyn gebeld! Verder bijna geen buikpijn meer, hoop gewoon snel op een stop van het bloeden, dan lijkt het toch meer dat je verder kunt gaan met alles, nu is het alleen maar afwachten... Hopende dat mijn ei nog maar neit komt nu ik nog bloed, of kan dat eigenlijk helemaal niet?
Wat een rot situatie moet het voor je geweest zijn , ook dat je kindje nog maar 2 dagen daarvoor wel gewoon nog leefde lijkt me extra moeilijk, maar ja aan een infectie kun je niets doen, helaas heb je zelf daar geen controle over! Ik hoop dat je alles nog wel een beetje hebt kunnen verwerken daarna en dat je nu lekker kunt genieten van je kindje! Liefs s
Ik test altijd of ik mij ei heb met cervix slijm. Tot nu toe heb ik er nog niet naast gezeten. Ook heb ik altijd een 26 dagen cyclus. Heb mijn eisprong ook gevoeld deze keer en dat was op 12 mei. Maar ja, we wachten gewoon af. Nog steeds geen ongie te bekennen en ik heb ook niet het idee dat dat vandaag gaat gebeuren. Meestal voel ik het wel aankomen. @Sterretje08: Volgens mij kun je wel een eispong hebben terwijl je nog vloeit. Maar houd er ook rekening mee dat het kan dat je de eerste keer na een mk helemaal geen eisprong hebt. (een eitje dat niet bevrucht kan worden) De kwaliteit van het eerste eitje kan minder van kwaliteit zijn waardoor je de eerste ronde dus niet zwanger raakt. Maar natuurlijk zijn er ook mensen bij wie het blijkbaar nog wel goed is, want er zijn er ook die meteen weer positief testen.
Ja gek is dat he, de een zegt dat je na een mk juist vruchtbaarder bent en de ander juist weer niet, maar geod iedereen is anders, het lot bepaald of je zwanger mag worden of niet, meer dan ons best doen kunnen we niet doen, we moeten afwachten. Wel hoop ik dat ik niet tijdens de bloeding al een eitje krijg, want dan heb ik toch het idee dat ik er niet alles aan heb kunnen doen om toch zwanger proberen te worden. Ik hoop voor je dat er deze keer ook geen ongi aan komt, en dat je een nieuw wondertje in je buik mag hebben zitten!