Hallo dames, Gisteren was de dag van de curretage en ik wilde even mijn verhaal hier neerzetten. Om 10u was ik aanwezig. Even met een verpleegster nog wat dingen doorgenomen en toen kreeg ik mijn kamer toegewezen. Ik had absoluut geen zin om daar in bed te liggen wachten (voelde me immers helemaal niet ziek). We zijn dus even wat gaan wandelen en om 11u kwamen we terug. De verpleegster kwam naar ons toe en zei dat alles lekker opschoot dus ik mocht alvast naar de ok. Ondertussen lag er nog een meisje, zij was na mij aan de beurt. Ik kreeg een 'charmante' pyjama aan en ze reden me richting ok. Daar moest ik nog even in een wachtkamer wachten samen met nog 3 patienten. We hebben daar nog behoorlijk lol gehad omdat de man die daar ook wachtte steeds scheten liet (uiteraard pas nadat hij weg was.....) en het stonk echt op de kamer..... De anesthesist kwam nog even kletsen en wat vragen stellen. Zij was duidelijk zwanger en ze kwam ook nog vragen of ik misschien liever iemand anders had zodat ik er niet zo geconfronteerd mee zou worden. Echt zooo lief. Ik had daar echter geen problemen mee. Ze fluisterde me ook nog toe dat ook zij twee keer een curretage had ondergaan, en dat gaf me meteen weer hoop. Ik ging door naar de operatiekamer en daar gaven ze me nog een heerlijk opgewarmde deken omdat het zo koud was. Iedereen was echt zo lief! De gyn kwam nog even kletsen en toen werd ik 'geprepareerd'. Een man plakte plakkers op mijn borstkas en maakte grapjes met me. Ondertussen kreeg ik mijn infuus en dat voelde ik amper. Ik werd licht in mijn hoofd en zzzzzzz.... weg was ik. Na een naar het leek heerlijke diepe slaap werd ik wakker op de recovery. Hartdruk werd nog gemeten en ze keken naar het bloedverlies, dat viel heel erg mee. Ik mocht terug naar mijn kamer, en daar wachttte mijn mannetje. Ik wist dat ik pas naar huis mocht als ik gedronken, gegeten en geplast had. Dus bestelde direct een kop thee en een beschuitje en ben naar het toilet gegaan. Voelde me eigenlijk prima! Heel klein beetje buikpijn, maar niet erger dan wanneer ik ongi ben. Moest nog een uurtje wachten op de gyn en die zag dat het prima ging dus mocht me aankleden. Heb nog een anti-d-spuit gehad (ivm negatieve bloedgroep) en toen mocht ik huiswaarts. Echt waar, het viel zo reuze mee! Heb nauwelijks pijn en geen last van de narcose. Woensdag mag ik terug voor controle en kijken we naar de myoom en bespreken we eventuele chromosoomonderzoeken. Dat is snel, maar mijn favo gyn was daarna op vakantie, en de verpleegster was zo lief om toch nog te zorgen dat ik bij haar terecht kon. Heb vandaag echt het gevoel met een schone lei te beginnen! Wat wel sneu was is dat het meisje dat na mij aan de beurt was de hele middag heeft moeten huilen, voelde zo met haar mee.... Pfffff....is nog een lang verhaal geworden. Maar voor iedereen die zoiets moet ondergaan hoop ik dat het wat angst wegneemt.... Liefs gwenn.
Hey gwenn, goed te lezen dat het gisteren meegevallen is, en wel lief dat ze toefluisterde dat ze ook al twee keer curettage onderging, maar het bewijs leverde met haar zwangere buik, dat het geluk nog komen kan! groetjes flyke
Gwen, goed verhaal, je straalt enorme rust uit. Ben blij dat het ondaks alles is meegevallen...Nu lekker uitrusten en daarna met frisse moed verder.
Hoi Gwenn, Ben blij dat het meegevallenis. Heb gisteren wel aan je gedacht hoor! Nu de goede moed vol proberen te houden, maar wel de tijd nemen voor herstel. Succes! Groetjes Minka
Gelukkig maar Gwenn, Mijn eerste curretage was een nachtmerrie. Bij mij hadden ze de BM geperforeerd en dat erkenden ze pas een dag nadien. Ik had dus een inwendige bloeding ter grootte van een sinaasappel en géén pijnbestrijding! Ik heb 4 dagen in het ZH gelegen toen. Tot overmaat van ramp bleek 3 weken nadien dat ze me niet goed gecurreteerd hadden. Het weefsel was weer gaan groeien, infecteren en verstenen. Vreselijke pijn en koorts waren het resultaat. De tweede keer heb ik een curr. gekregen met echo én camera, zodat ze alles écht weggehaald kregen. Ook toen weer 4 dagen aan de antibiotica in het ZH gelegen. Mijn leuko's waren gekelderd, waardoor ik ook niet naar huis mocht. Na 4 dagen zaten ze op 3 en toen mocht ik (eigenlijk nog te vroeg) naar huis. Voor jou ben ik dus heeeeeeeeeeeeeeeeeeel blij dat het in 1x goed is gegaan, want ze kunnen echt VRESELIJKE missers maken....
Hallo Gwenn, gelukkig is het nu achter de rug en kan je lichaam zich weer langzaam aan klaar maken voor een nieuwe zwangerschap. Het lijkt me wel enorm surrealistisch: die scene in de wachtkamer van de OK. Ook al ben je angstig, toch lig je helemaal in een deuk om die scheten van die man. Sorry, ik lijd nou eenmaal aan onderbroekenlol en zou daar ook hard om moeten lachen, ook al voelde ik me nog zo verdrietig, misschien dan wel juist. Het scheelt natuurlijk wel dat er van een vruchtje nauwelijks meer sprake was. Ik vond de eerste curettage emotioneel heel anders aanvoelen als de eerste, toen het vruchtje er nog gewoon was. Wat enorm lief en begripvol van die zwangere anesthesiste en ook dat ze je toefluisterde dat zij ook 2 keer gecuretteerd is, en nu toch zwanger. Zij begrijpt juist als geen ander hoe je je voelde. Fijn, joh, dat je geen last hebt gehad van de narcose en de curettage zelf. Ik hoop dat je je redelijk goed blijft voelen, maar kijk niet vreemd op als je toch nog een terugslag hebt. Veel succes! Liefs, Marla
Hallo Gwenn, Gelukkig dat de curettage meeviel. En heel attent van de anesthesiste dat ze vroeg of je er moeite mee had. Voor haar zal het ook niet makkelijk zijn als ze de gynecologie (ingeval van curettages) moet assisteren. Nog veel sterkte!
Fijn dat het zo meegevallen is Gwenn. En wat lief dat ze je nog even toefluisterde dat ze na 2 curretages nu zwanger was.. Dat geeft goede hoop!
Fijn Gwenn dat het meegevallen is en dat je het met ons wil delen op deze positieve, rustige manier. Zelf heb ik ook een mk gehad, maar hoefde geen curretage te ondergaan. Ik zou daar ontzettend tegenop zien indien nodig, maar ja als het moet moet het, maar vond het goed om jouw verhaal zo duidelijk te kunnen lezen! Ik wens je veel kracht, sterkte en succes toe! Mirre
Hallo dames, Even een update-je van mij. Ik voel me nog steeds goed en het bloedverlies is zo goed als gestopt. Ik ben echt geen held in dit soort dingen, maar ik heb het echt zo beleefd zoals ik het hier geschreven heb. @flyke, mieltje en smeetje; ja, die anesthesiste was echt zooo lief. Ik had haar het liefst een dikke knuffel gegeven om haar te vertellen dat ik zooo blij voor haar was dat ze nu al zo ver was na die ellende.... @piet; wat een supernare ervaring! Gelukkig zijn dit soort dingen grote uitzonderingen, maar wat zullen jullie geschrokken zijn! @marla; eigenlijk was het wel sneu voor die man, hij kon er vast niks aan doen. Maar ja, kwam ook wel door de zenuwen. Ach, en een beetje lol op z'n tijd kan ook wel verlichtend werken, het luchtte echt even op.... @mirre; bij mijn eerste mk is het ook allemaal vanzelf gegaan, maar mocht ik ooit weer in een situatie komen dat ik een missed abortion heb zou ik het zo weer doen (we hopen natuurlijk niet dat het nog een keer nodig is....). Maar beide blijft natuurlijk vreselijk..... Ten slotte bedankt voor de lieve berichtjes dames! Dat doet een mens goed!
Hoi Gwenn, fijn dat de curettage goed is verlopen! Hoe je wordt begeleid en op je gemak in het ziekenhuis is zóó belangrijk voor hoe je de ingreep ondergaat en het gevoel dat je er achteraf aan over houdt. Dat heb ik zelf ook ervaren, want degene die mij 'prepareerde' voor de ingreep maakte ook grapjes en vroeg hoe ik me voelde en of ik er tegenop zag en zo. Hopelijk niet teveel lichamelijk ongemak meer gehad in de dagen daarna? Ik hoop dat je het gebeurde nu kunt gaan afsluiten en een plekje kunt gaan geven, en dat 2007 voor jou toch ook een Blijde Boodschap zal brengen! Liefs, Wendy
Hoi Gwenn, Ik gben blij dat ik jouw verhaal nu even lees want ik word morgen gecuretteerd. Ik zie er wel tegen op. Eigenlijk meer tegen de narcose om heel eerlijk te zijn. Ik hoop dat het morgen er bij mij ook zo aan toe gaat als bij jou. Alleen dat stukje met die vent en zijn scheten niet hahahahaha. Liefs Kim
Hoi Gwenn, Jouw verhaal stelt me gerust. Overmorgen moet ik ook een curettage ondergaan. Ik ben wel bang dat er complicaties zouden optreden nadien.Maar ja, de miskraam wil spontaan maar niet op gang komen. Hopelijk kun je snel weer beginnen met proberen. juni
Ik heb vorig jaar ook een curretage gehad en het was ook allemaal heel goed meegevallen, had al die angsten voor niets gehad. Maar wat ik zo raar vond, is dat ik geen bloed verloren ben de eerste dagen na de curretage, is dat bij anderen ook zo? Gecondoleerd met je verlies Gwenn, ik hoop dat je snel een goede zwangerschap mag hebben!
hoi Gwenn, ik ben hardstikke blij voor je dat de curretage zo is meegevallen, ook mijn curretage is meegevallen, maar geef je verdriet wel de mogelijkheid om er te zijn, want anders krijg je nog een emotionele terugslag, het heeft nou een maal tijd nodig om het te verwerken! Sterkte liefs jette
Hallo dames, Ik wil de dames die een curettage krijgen nog even heel veel sterkte toewensen. Ik ben blij dat ik jullie ietwat gerust heb gesteld, dat was ook de opzet van dit berichtje. ik ben nu een dikke week verder, heb wel nog hééél licht bloedverlies, maar echt niet veel. Ben ook al weer in bad geweest ondanks dat dat eigenlijk nog niet mocht... Ik kan nu voorzichtig zeggen dat ik het een plekje heb kunnen geven. Denk er steeds minder aan en wacht nu rustig mijn ongi af. Ik zie de toekomst weer wat rooskleuriger in en ik ga er gewoon vanuit dat driemaal scheepsrecht is! Liefs Gwenn.