wel of niet vertellen dat het zo ver is?

Hmm, lastig hoor!
Ik weet nog niet goed hoe wij dit zullen aanpakken, maar ik wil niemand wachtend in de buurt hebben: zeker bij een 1e duurt een bevalling lang.

Eens reacties afwachten hoe anderen dit gedaan hebben.

 

Ik kan me goed voorstellen dat je er niet wilt dat de hele familie beneden zit als jij ligt te bevallen. Dus als jij dat niet wilt, moet je het niet vertellen als de vliezen zijn gebroken. Het is jou bevalling en het is belangrijk dat je je kunt ontspannen. Opa moet jullie niet zo onder druk zetten door te zeggen dat hij boos zal worden als je het niet vertelt.

 

Ik ben heel egocentrisch met alles rondom de bevalling: het is MIJN bevalling dus de enige die bepaald wie er wel en niet, en zo ja: wanneer worden gebeld, ben ik zelf. Ik voel me dan ook totaal niet verplicht om anderen daarin te pleasen.

Mijn moeder is er sowieso bij maar de rest van de opa's en oma's zullen pas iets horen na de bevalling. Want idd, je moet er toch niet aan denken dat je huiskamer vol zit terwijl jij boven ligt te zweten.

Succes ermee, mi is het jouw totaal recht dat zelf te bepalen. Opa komt er wel overheen alstie boos wordt, zodra hij z'n kleinkind in z'n armen heeft.

 

Ik heb het niet verteld, bij mijn eerste braken de vliezen en is ze pas 23 uur later geboren. Had er ook niet aan moeten denken dat iemand het wist, hadden ze zich ook alleen maar zorgen gemaakt en ik zat er ook niet op te wachten dat er telkens gebeld zou worden (of erger nog: langskomen ) om te vragen of het al een beetje aan het opschieten was.............

 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het belachelijk vind. Ik heb wel mijn ouders wakker gebeld toen mijn vliezen gebroken waren (midden in de nacht ), maar dat had ik afgesproken omdat ik mijn moeder bij de bevalling wilde hebben. Als jullie het de familie pas willen laten weten als je kindje geboren is, dan doen ze het daar maar mee. Wat een onzin zeg, dat hij boos zal zijn als hij het niet weet... hij kan je toch niet helpen, wil hij er met zijn neus bovenop gaan staan?

Nee hoor, lekker pas laten weten als jullie kindje er is wat mij betreft

 

Ik ben toen van mijn zoontje bevallen in het ziekenhuis. Maar ook daar wist men mij te vinden , om het halfuur bellen en langskomen enz... Ik heb geen rekening gehouden met hun gevoelens ik had geen behoefte aan bezoekjes en gesprekjes dus heb ze bruut door de zuster laten wegjagen en afpoeieren. Je moet het zo laten gaan als jij wilt want het is jou feestje! bij een volgende ga ik ook niet iedereen vertellen dat het begonnen is alleen degene die op ons zoontje past verder niemand. Dan zijn ze maar boos kan me niets schelen want zodra ze je weer zien met je kindje is iedereen alles weer vergeten en is het kindje het middelpunt van belangstelling en een enkeling steekt nog eens een duim naar je op van goedgedaan! Ruzie aan het kraambed zie je maar zelden.

 

Mijn man en ik hebben afgesproken dat we even bellen als we naar het ziekenhuis gaan.
Ook hebben we afgesproken dat pas wanneer mijn man belt er afspraken gemaakt kunnen worden over het langskomen.
De familie van mijn man is van Turkse afkomst en die staan er anders de volgende minuut met heel veel lawaai (normaal niet erg dan wel). Ben een type wat daar absoluut niet tegen kan en zou anders ook woest worden. Aangezien we dit niet willen en dit ons moment is, beleven wij dit hoe wij willen en pas dan de rest.

Mijn broer heeft bij de komst van hun kleintjes altijd pas ± 2,5 uur na de bevalling gebeld. Dan is de rust een beetje terug gekeerd. Een moeder moet vaak ook echt even bijkomen na de bevalling. Kleine moet even rustig gevoed worden etc etc.

Lekker doen zoals jullie dat willen en niet druk maken over de rest.
Komt vanzelf.

 

Wij hebben het ook pas verteld nadat de rust een beetje was teruggekeerd, dat was volgens mij ook 2 uur later of zo, ik had echt geen zin in mensen om mij heen, eerst even samen genieten van de kleine.

Net wat al eerder gezegd werd het is jouw bevalling en jij bepaald wat er gebeurt of mensen nou boos worden of niet, lekker laten gaan, je zit echt niet te wachten op al die commotie.

 

Waarom wil die opa zou graag gebeld worden als je vliezen gebroken zijn? En stel dat je het hem verteld, dan kun je toch ook vragen om niet langs te komen of te bellen totdat hij iets van jullie hoort? Aangezien dat laatste wel eens lastig kan zijn zou ik echt duidelijke afspraken maken en dan ook eerlijk zeggen of je het hem wel of niet zal vertellen.

 

Ik denk dat ik er niet een aan ga denken iemand te bellen! Dit is van ons twee en niemand anders! Mijn schoonzus is een week te vroeg bevallen, dat lijkt mij ook wel wat, want nog niemand zat er echt hevig op te wachten ofzo....

Nee, geen telefoontjes van mijn zijde, ze horen het wel zodra de kleine er is! Stel nou inderdaad dat je bevalling 30 uur duurt, zitten je ouders ook zo lang in de stress of in mijn geval nog erger, beneden te wachten tot ik uitgeperst ben, nee, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt!

 

Als ik mijn eerste weeen krijg, weet ik zeker dat ik dat mijn moeder wil vertellen. Ik ben echt een muts wat dat betreft. Maar verder hoeft niemand het te weten. We bellen ze wel als de kleine er is.

 

Bellen als je vliezen zijn gebroken zegt ook niks. Kan zijn dat je bevalling begint met het breken van je vliezen (10% kans) maar kan ook zijn dat de VK of gyn je vliezen breekt vlak voor je gaat persen. Dan heb je echt geen zin om te gaan bellen hoor.

Ik zou me in dit geval mooi niets aantrekken van opa's en oma's. Gewoon de rust zoeken die je zelf wilt. Wij hebben pas na de bevalling gebeld. Mijn ouders vrij snel (drie kwartier na de geboorte) maar die hebben een reistijd van bijna anderhalf uur. Na de bevalling wilde ik echt even met z'n drietjes zijn. Dan zelf nog douchen en pas als je weer lekker fris ligt en alles tot rust is gekomen visite. Dat is mij goed bevallen.

 

Wij hebben tijdens de bevalling moeten bellen, omdat mijn schoonouders die ochtend langs zouden komen en op dat moment lag ik in het ziekenhuis te bevallen... Gelukkig konden we ze een uurtje of 2 later bellen dat we een kindje hadden. En toen kregen we alsnog te horen dat we wel wat eerder iets hadden mogen laten horen want ze zaten zo in spanning! Ja ammehoela, moeten we dan bij elke perswee bellen of zo?!? De rest heeft het pas gehoord toen Thijs aangekleed en wel bij ons lag. Mocht het nog een keer zo ver komen (fingers crossed, zie banner en footnotes...) dan gaan we ook pas achteraf bellen. Ik had wel wat anders aan m'n hoofd, en inderdaad, het is jullie moment en niemand kan wat claimen!

Succes, Neeke

 

toevallig heb ik hier ook over na zitten denken afge;lopen dagen.
Ik denk dat onze ouders wel willen weten wanneer het in gang gezet wordt.

maar ik denk dat wij van te voren afspraken gaan maken met hen.
bijvoorbeeld dat we ze bellen als de vliezen zijn gebroken of de weeen begonnen zijn, en dat zij niet bellen of langskomen maar gewoon wachten op contact van mijn mannetje.
Dus dan zal hij ze een keer in de zoveel tijd even inlichten. dat zijn twee telefoontjes. Ik ga dan denk ik aan mijn moeder vragen mijn zusjes en broertjes in te lichten mochten ze dit willen weten. en aan zijn moeder of zij zijn zussen wil inlichten...

Maar ik wil echt niet dat ze op de gang van het ziekenhuis gaan wachten. of dat ze mijn vriend steeds gaan bellen voor info.
horen ze niks van hem dan is er geen nieuws zeg maar.

klinkt heel ego maar het is iets heel intiems en persoonlijks bevallen en het kan heel lang duren. denk dat mijn schoonmoeder er absoluut begrip voor heeft. haar bevalling heeft 2,5 e dag geduurd.....

 

hmmm tja, ik ga dit even bespreken ook met mannetje, aangezien ik een hele begripvolle schoonmoeder heb :^o

maar had al tegen hem gezegd dat ik wat vaker ee tegen der zou zeggen, dus als zij erbij wilt zijn zeg ik nee! want dan ben ik heeld e tijd nerveus omdt zij rondloopt!

en mijn eigen moeder tja die boeit het volgens mij niet zo erg, dus die kan ik wel na afloop bellen dat haar kleinkind er is, dat vind zij ook niet erg!

hmm beetje lastig ook omdat ik iedereen wil pleasen, maar denk dat het dit keer die vlieger toch echt niet opgaat

 

Mijn vriend heeft tijdens onze eerste bevalling wat mensen gebeld om te zeggen dat we in het ziekenhuis waren en ze zich geen zorgen hoefden te maken, dat we wel zouden bellen als ik bevallen was. Vlak voordat ik mocht gaan persen hoorden we ineens dat er 3 mensen voor ons in de wachtkamer zaten, hier zaten we dus absoluut niet op te wachten en ik neem het ze ook nog steeds kwalijk.

Na dat bericht was ik zo boos dat ik me nog maar moeilijk kon concentreren, iets wat ons speciale moment zou moeten zijn werd verpest met de wetenschap dat we na de bevalling weinig tijd zouden hebben met zijn 3tjes want er zaten immers mensen te wachten.

Hoe lief het ook bedoeld was, mijn vriend weet dat als zijn leven hem lief is, hij het dit keer echt niet in zijn hoofd moet halen om mensen te gaan bellen.

 

ik zou ook niet willen dat er mensen beneden zaten terwijl i zat te persen, en dan nog geen 5 min alleen. nee echt niet