Hoi dames, mijn ervaring met de MAP is eerder met Norlevo geweest en die deed zijn werk heel goed. Ik had nergens last van en werd precies netjes op tijd ongesteld. Vorige maand ging het mis met de anticonceptie (condoom) en echt rond mijn vruchtbare periode. Ik raak erg snel zwanger! Mijn vriend heeft een MAP gehaald. Ik heb deze MAP netjes op tijd (EllaOne) geslikt. Niet gebraakt, geen diarree dus ik heb de pil geslikt en daarna alles in vertrouwen losgelaten. Ik had 10 april ongesteld moeten worden. Mijn cyclus is super regelmatig. Altijd 27/28 dagen. Kan er de klok gelijk op zetten, altijd! Braaf tampons mee..... Maar niks.... Nu zitten we op 16 april.. Niks. Wel last van gevoelige borsten, maar dat heb ik altijd voor ik ongesteld moet worden. Alleen er komt dus niks. Nu ben ik dus heel bang dat mijn eisprong is geweest VOOR ik die morning after pil nam. Wat dus achteraf berekend heel goed mogelijk is. En waar ik dus heel bang voor ben! Een test zou nu een betrouwbare uitslag moeten geven. Maar dat wordt dan vanavond of morgenochtend. Wil een test niet alleen afnemen (vriend werkt) en ik zit vol emoties door het gepieker.. Liefs, Assi
Het kan zijn natuurlijk dat je lichaam nu in de war is. Je krijgt zoveel hormonen ineens binnen. Met een test heb je zekerheid. Zou t zo snel mogelijk doen, je zit nu alleen maar in spanning
Weet je al wat meer? Ik ben ook zwanger geworden ondanks MAP, welke precies weet ik niet meer.. Snap je gevoel dus helemaal!
Bedankt voor jullie reacties. Sorry dat ik zelf zo laat iets post. De afgelopen maand was een achtbaan van emoties.. Ik bleek inderdaad zwanger. De test knalde meteen. Eigenlijk wist ik het al want de misselijkheid die ik ineens kreeg een dag na het posten van mijn eerste bericht was wel erg herkenbaar. Met 6 weken ben ik het vruchtje kwijtgeraakt. Dit verwarde mij heel erg! Mijn vriend was alles behalve blij met mijn zwangerschap. Hij negeerde mijn zwangerschap naar mijn gevoel. Gaf aan echt klaar te zijn met twee kids. Daar zat ik dan. Zwanger, eigenlijk ook absoluut nooit meer een kinderwens gehad na onze twee kinderen (5 en 7 jaar). Had echt niks met baby's meer. Liever jij dan ik, dacht ik wanneer ik moeders met baby's zag. Met precies 6 weken verloor ik het vruchtje. Eerst voelde ik bijna een opluchting, maar al op dag twee begon het rouwen... en nu nog steeds. Ik denk aan mijn baby... Ik ben haast geobsedeerd door baby's en zwangere vrouwen. Ergens is er een Babywens ontstaan waar ik echt niks mee kan. Vriend heeft het nu over sterilisatie (hij). Misschien zijn het mijn hormonen, maar toch..... Ook soms nog ineens woede naar mijn vriend toe omdat het voor hem ongewenst was. Pfff lang verhaal geworden, maar moet mijn verhaal echt kwijt.