Auw auw...grens bereikt?

Hi meis,

Ik herken het, ik had laatst ook zoiets van ik trek het niet meer, toen ook een topic geopend: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/157742-help.html

een link voor als je hem wilt lezen natuurlijk

Maar lieverd, het komt echt goed waarschijnlijk heb je gewoon even alles gehad net zoals ik toen, na de berichten en eindelijk weer een beetje te hebben geslapen kon ik er weer tegenaan

Nog heel even en dan krijg je je wondertje

 

oww ik heb dat probleem ook.
Als ik ook maar een stukje loop, verga ik gewoon echt van de pijn.
Als ik zit doet het zeer, en als ik lig ook.
Nog 4 weken, maar het lijkt me een eeuw te duren.
Ik ben nu wel een stuk minder bang voor de bevalling omdat ik er nu echt vanaf wil.
En dan zeggen sommige mensen, hoe kan je toch klachten hebben, je houdt geen vocht vast je hebt niet echt een dikke buik en je bent ook nog niet veel aangekomen, sommige mensen hebben niet in de gate dat er gewoon net als andere zwangere vrouwen een kind in zit. Zucht

Maar inderdaad het is even afzien maar je krijgt er een geweldigs moois voor terug hou dat maar in je achterhoofd.

 

Geen dank meis, ik denk dat we vanaf nu ook rekening moeten houden met dat je soms zo'n dag of dagen hebt dat je gewoon het idee hebt het niet meer aan te kunnen. Denk dat het erbij hoort hahahaha maar dan is dit toch indd. een heerlijk forum!

@Chantal26, ik begrijp wat je bedoelt, vooral kan ik me irriteren aan vrouwen die ook kinderen hebben gehad zonder al te veel klachten die dan overkomen alsof je je zit aan te stellen GRRRRRRRRR dat vind ik nog het ergst die onbegrip van sommige mensen hoe je eruit ziet zegt niets over hoe je je voelt, je hebt bv ook mensen die invalide zijn met een kaart waar je aan de buitenkant niets van ziet, ik vind het gewoon kortzichtige mensen! Zo dat is eruit hihihihihihi

 

hier nog een met dezelfde "klachten".. kan niet wachten tot ik de 37 weken bereikt heb,, dan mag t van mij egt wel komen..

 

Herken je verhaal helemaal.
Ik heb BI en Ischas ben zelf reumatisch en mag mijn medicatie niet slikken ivm de kleine. dus 24/7 sinds 5de week met pijn. ik was 40 kilo afgevallen voor ik zwanger werdt omdat ik te zwaar was voor me benen. maar het gewicht van de zwangerschap maakt het lopen nu onmogelijk en pijnlijk.
vocht vasthouden ben ik laatste week ook een kei in, maar ja gezien mijn vochthopen in me gewrichten blijven zitten ( en daar altijd al ontstekingen en vocht zit) heb ik het gevoel dat me hele lijf gekneust is. zelfs berichtjes typen doet zeer.

met me vk heb ik afgesproken het nu iig uit te zingen tot week 37. maar het moet niet een lijdens weg worden.
zelf wil ik gewoon voldragen , maar ja ergens is er natuurlijk ook een grens, zeker als het voor de kleine geen kwaad kan.

MAar meis nog ffies joh, en dan ben je er. denk maar zo je hebt er al meer dan 30 weken op zitten 33,5 in jou geval. Wat zijn die laatste 6 dan nog

daar houd ik me maar an vast , maar weet wel dat ik erg blij ben als het kan gaan komen hoor. want ik snap het precies dat heb het helemaal gehad. maar dat geld ook voor de zwangere vrouw die minder klachtjes heeft het is ook wel het verlangen naar.

succes en sterke

 

hey meid

ken het nu mvr ingedaald is krijg wat meer adem.
Even doorbijten en als niet meer gaat zou echt aan je baas aangeven want is niet goed voor jou en voor de kleine

 

Ach, ja het is vervelend en eerlijk ik doe een MOORD voor de medz" maar goed nog ffies en dan kan het weer.
weet je misschien helpt het jou ook, je gedachte op iets anders focussen ik speel bv spelletjes online en lees boeken en kijk tv om me gedachte ff van me lijf af te halen ( werkt niet 100% omdat pijn nu eenmaal voeld maar het verlicht misschien wel een beetje) ik voel alles wel maar ben gewoon zo intensief met iets bezig dan dat ik er geen aandacht aan schenk

pijn voelen is een pshyge vd zenuwen dus ja als je even andere gedachten heb kan het soms verlichten



Hopelijk gaat maandag het draaien beetje pijnloos. Anders weet ik niet in welke staat ik ben

gister middag wakker geworden en kon niets meer. me vriend heeft me van me bed moeten halen en op de bank moeten zetten en de pijn die ik voelde was echt zo enorm dat ik me zelf niet meer echt kon beheersen... zijn ouders kwamen en werdt dus ff afgeleid , voelde wel pijn maar verlichting was er omdat ik met zijn moeder bezig was. maar zodra ze weg warenen het rustigom me heen werdt ga je weer je lijf voelen met je hoofd en toen was het weer meer.
maar vandaag lach ik er om... de kleine beweegt lekker wild dus alles is goed met de kleine en daar doen we het tenslotte voor