Vanaf december ben ik alleenstaand en in februari is mijn 2e zoontje geboren. Het ging eigenlijk allemaal prima, het beviel me wel zo in mn eentje, mn ex kwam wel regelmatig langs, maar ik zag en wilde echt geen toekomst meer met hem. Tot een maand geleden, op 1 juni.. heeft ie mn ouders gebeld.. hij wilde stoppen met blowen en drinken en er alles aan doen om een goed voorbeeld voor de kinderen te worden en mij uiteindelijk terug te 'winnen'... Hij heeft hulp gezocht bij verslavingszorg en heeft 2 weken bij mijn ouders gewoond om 'af te kicken'... het ging ontzettend goed! Hij hielp ze overal mee, kwam met initiatieven, ging achter werk aan en iedereen zag hem veranderen. Na 2 weken kwam hij een paar dagen bij ons, en tussendoor is hij af en toe nog even bij mn ouders geweest, maar nu is hij bij ons tot hij een woning vlakbij heeft om vanuit daar verder te kijken.' Hij neemt het hele huishouden over en doet alle verzorging van de kinderen. Ook durf ik het nu aan om regelmatig 1 van de kinderen een hele dag bij hem te laten als ik bijvoorbeeld moet werken. Het is echt een heel ander persoon geworden! Zorgzaam, liefdevol.. zowel voor mij als de kinderen. Het is pas een maand en ik ben nog niet alles van afgelopen maanden vergeten, hij heeft echt wel erge dingen gedaan, maar ik denk zomaar dat hij ECHT is veranderd... Hij loopt ook bij een psych en zo, er zijn natuurlijk nog veel kleine dingetjes, maar daar werkt hij aan. Ook gaan we binnenkort samen met iemand praten. Ik wilde het toch even kwijt.. het is heel vreemd, ik had dit echt niet verwacht! Natuurlijk hou ik in mijn achterhoofd dat het opeens weer anders kan gaan, maar ik ben al een half jaar alleen geweest en ik ben er wel heel sterk door geworden. Blijkbaar hadden we dit allebei nodig om een knop om te zetten, we lijken er nu sterker uit te komen dan ooit. Officieel ben ik nog alleenstaand, ik noem hem ook wel nog steeds mn ex, ik hou ook nog wel wat afstand en voorlopig doen we ook ontzettend rustig aan, want onze fout is vroeger al geweest dat we alles te snel wilden.. daar hebben we gelukkig wel van geleerd
Meid, ik hoop van harte dat het goed komt tussen jullie! Het is een hele stap dat je ex onder ogen ziet dat het zo echt niet langer ging... En er dan ook nog de schouders er onder zet en er wat aan doet... Dan ben je al "halverwege" maar wees sterk, blijf onafhankelijk en indd, zoals je zelf al zegt, pak het rustig aan op!!! Wat ik uit je bericht op maakt, komt dat helemaal goed, jij weet wel wat je wel en niet kan/wil Ik duim voor jou/jullie! Liefs