Klopte jullie gevoel? mijn gevoel zegt; 100% jongen. Alleen lijken mijnman en ik de enige te zijn die dit voelen. Onze hele omgeving denkt een meisje. Alles is welkom hoor, maar dit is zo'n oergrvoel.. ik zou echt moeten omschakelen als het straks een meisje blijkt te zijn...
Iedereen inclusief mezelf dacht een mooie jongen, maar we krijgen nu toch weer een prinsesje ! Niet minder welkom hoor, maar moest toch ook even omschakelen
Bij de eerste wisten wij ook niet wat het ging worden. Ik en mijn man hebben er geen moment aan getwijfeld.. Het werd gewoon een jongen! Dat 'voelden' we gewoon. Voor de zekerheid natuurlijk wel alles redelijk neutraal gekocht, want ja.. Je weet het immers niet zeker.. Ik had ook echt moeten schakelen als het een meisje was geweest :')
Ik denk dat ik een meisje in m'n buik heb en m'n man een jongen. Grappige is dat we het automatisch over hij hebben dus kan me daar ook wel in vinden.
Bij de oudste wisten wij het al meteen zeker bij het testen al dat het een jongen zou zijn. Gevoel was zo sterk! Bij de jongste had ik ook een gevoel dat het een jongen was maar twijfelde wat. Gevoel was toen niet zo sterk als bij de eerste.
Ons eerste gevoel zei een jongen. Echt vanaf de terugplaatsing wisten we het zeker. Tot week 12 bij de combinatietest. Ook omdat bij het NUB-topic iedereen denkt dat het een meisje is moet ik bekennen Sindsdien ben ik me ook meer op een meisje gaan focussen. Onze omgeving is verdeeld. Nog een kleine 3 weken en dan weten we het zeker...
Bij de meiden heb ik altijd getwijfeld en had ik zoiets van ik weet het niet wat we krijgen (wel geslachtsbepaling laten doen, dus wisten het wel met 18 weken). Bij de oudste had ik het gevoel ook heel sterk dat het een jongen zou worden en dat ik bevallen was keek ik er ook echt niet van op dat ze zei dat het een jongen was. Voor ik zwanger werd van de derde heb ik altijd geroepen, als er een derde komt wordt het een jongen en dat gevoel had ik ook heel sterk en het klopte. Bij deze zwangerschap heb ik ook vanaf het begin geroepen dat we een jongen zouden krijgen en keek ook alleen maar naar jongenskleren. Als iedereen het vroeg zei ik ook dat het voor mijn gevoel echt een jongen zou worden en inderdaad we krijgen weer een klein mannetje. Al was ik net zo blij geweest met een meisje. Krijg ik wel steeds te horen van je je hebt van beide al 2, maar ik vind de een gezond kindje belangrijker dan het geslacht. Al is een kindje met een afwijking natuurlijk ook welkom, maar iedereen hoopt op een gezond kindje en helaas weten we ook hoe het is om een kindje met een aangeboren afwijking te krijgen. (gaat gelukkig heel goed met haar)
Heel herkenbaar Mappel! Wij willen het ook niet weten, maar mijn gevoel zegt ook zo sterk dat het een jongen wordt. Precies wat jij zegt zo'n oergevoel. De meesten om ons heen denken ook een jongen trouwens. Ik zou het allebei superleuk vinden, maar als het een meisje is moet ik inderdaad echt schakelen omdat het gevoel zo sterk is. We zullen zien en laten ons toch gewoon verrassen! Ook wel leuk toch!
Hier vanaf het begin heel sterk 't gevoel gehad dat de baby een meisje zou zijn en idd... een meisje. Bij ons dacht trouwens bijna iedereen dat 't een meisje zou worden...
Bij de eerste was ik overtuigd dat het een jongen zou zijn en dat was ook zo. Bij de tweede was ik overtuigd dat het een meisje zou zou zijn, maar het is een jongen geworden. Ik was ook zeer verbaasd dat ik de balletjes zag bij de geboorte. maar zo blij!
Vanaf het begin heb ik gezegd dat het een jongen zou zijn. Ik droomde meerdere keren over een jongen die op mijn man lijkt. Ook heb ik twee keer over een meisje gedroomd maar dat waren beide keren geen leuke meisjes. Mijn man zei ook dat het een jongen zou worden. Dit was ongeveer in tweede helft van de zwangerschap. En bij de geboorte bleken we inderdaad gelijk te hebben!
Ja, hier klopte het. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat we een meisje zouden krijgen. Al ver voordat we bezig waren met zwanger worden. Tijdens de zwangerschap wilden we het niet weten. Op een gegeven moment maakte een gyn in opleiding tijdens een echo per ongeluk een opmerking waaruit je zou kunnen afleiden dat het een jongen was. Maar mijn gevoel bleef zeggen dat het een meisje was, en dat bleek zo te zijn.
Ik was er bij de eerste van overtuigd dat het een jongen zou worden. Zou me ook echt verbaasd hebben als er een meisje uit gekomen zou zijn Nu neig ik meer naar een meisje, maar zo overtuigd als ik bij mijn zoontje was, ben ik nu niet! Nog drie weekjes en dan weten we het, we willen het geslacht namelijk dit keer wel weten.
Wij denken al vanaf het begin dat het een meisje is, maar onze omgeving (vooral schoonmoeder) roept steeds heel hard dat het een jongetje is. Alleen maar omdat de baby zo hard schopt. We zullen zien
Bij onze zoon wisten we het wel vanaf de 20 wkn echo. Maar ook daarvoor was ik er al van overtuigd dat het een jongen zou zijn. Nu zegt mijn gevoel dat het een meisje is. We zullen nog een paar weken moeten wachten om te zien of dat klopt.
Bij de eerste had ik helemaal geen gevoel van het wordt een meisje of een jongen. Nu heb ik wel sterk het gevoel dat het een meisje wordt. Maar dat zullen we moeten afwachten bij de geboort. We willen het deze keer ook niet weten.
Bij mij dacht echt iedereen, inclusief m'n vriend en ik, dat we een zoontje zouden krijgen. We hadden al een jongensnaam... Maar bij alle 3 de echo's blijkt het toch ècht een meisje te zijn. Nu ben ik stiekem helemaal blij omdat ik jurkjes, rokjes en dergelijke kan kopen.