Tuurlek! Jij altijd! En dan schepen we je niet af met Jip & Jannekechampagne, maar krijg je een flinke bel echte virtuele Goldstrike! Proost!
Ik dacht dat ik hier al gereageerd had, maar dat is dus niet zo. Ten eerste: Ik vind het echt heel erg voor je. Zo lang al in de mmm, is het eindelijk raak, gaat het nog mis. Vreselijk lijkt me dat. Helaas heb ik ook ervaring met ma's. De eerste ma is gecurreteerd, en helaas hoorde ik bij die 1% die hier een lichte verkleving aan overhield. Ik werd maar niet ongesteld, en pas na 3 maanden kwam mijn toenmalige gyn op het idee om me te opereren. Mijn 2e en 3e mk is dus ook opgewekt met Cytotec, en dat vond ik veel fijner. Voor zover je over fijn kunt spreken natuurlijk. Al zit ik nu nog middenin mk 3, maar veel last heb ik er niet van, en de vorige keer ook niet. Succes en heel veel sterkte, laat je nog weten wat je besloten hebt?
Weet je wat mij opvalt? Dat er wel heeeeel veel meiden bij die '1%' horen die Asherman oplopen. Ik kan me vergissen, maar volgens mij ligt het percentage veel hoger...!
Allereerst, ik sluit me aan bij het clubje "wij gaan in 2012 zwangeren!!!" . Ik woon in Spanje en hier is de traditie dat je om twaalf uur op iedere klokslag een druif eet, dit brengt gezondheid en geluk voor het nieuwe jaar. We stonden dus op een heel druk plein en iedereen was druk bezig, ik stond alleen maar met m'n druiven in een starthouding met m'n oren gespitst, ik wilde niet één klokslag missen... Het is gelukt!! Ik wens iedereen dan ook een heel gelukkig, gezond en vruchtbaar 2012 toe!! Verder ben ik blij dat je wat aan m'n woorden hebt. Met mij gaat het lichamelijk heel goed, ik heb de afgelopen dagen zelfs m'n eisprong al gevoeld, iets wat ik niet vaak voel. Mentaal gezien voel ik me heel positief, maar soms zijn er van die momenten dat ik even heel verdrietig ben, bijvoorbeeld toen ik mijn ouders van het vliegveld ophaalde, omdat ze bij ons de feestdagen door kwamen brengen. Dit zou het eerste moment zijn dat ze me zwanger zouden zien en ik had er erg naar uitgekeken, nu stond ik echt vreselijk uit te janken van verdriet... Maar we hebben goede moed voor de toekomst Liefs!
Dat klinkt zo herkenbaar. Ik zou gaan SokjesShoppen met een forumvriendin, heerlijk zwanger bij de kerstboom gelukkig voor me uit mijmeren, kinderopvang regelen, ... *páts* Weg. Wat ik op dit moment het moelijkst vind, is dat ik er nog middenin zit. Ik zit met een dood kindje in mijn buik, wat er blijkbaar op de natuurlijke weg niet uit komt. Morgen moet ik de fertiliteit bellen om een afspraak te maken voor Cytotec. Ik wil het graag achter me hebben, zodat ook ik weer vooruit kan. Maar het feit dat we op IVF aangewezen zijn, en ik niet de jongste meer ben (35) gaat me steeds meer zorgen baren. Zei ik 'baren'? Oh, ironie... Maargoed, ik heb inderdaad heel sterk het gevoel dat we er met de feestdagen volgend jaar heel anders bij zitten. Een vriend heeft aangeboden een 'Decemberbug' te ontwikkelen; een computervirus wat de maand December automatisch overslaat. Kerst zal volgend jaar vallen op 55 en 56 November. En na 61 november volgt gewoon 1 januari. (Wij hebben al jaren lang elke feestdagen verpest door drama's van dit kaliber. Wij weigeren om nog langer December te 'vieren'.) Dus jullie moeten ook even met de tipp-ex aan de gang in jullie agenda's en verjaardagskalenders.
Trouwens... weet iemand van jullie dit: Ik heb bij deze zwangerschap (aangeziek mijn lichaam nog bol staat van het HcG) niet zo veel echte 'last' van kwalen, zoals overgeven enzovoort. Ik ben alleen extreem vermoeid. (En vanwege de miskraam uiteraard een emotioneel wrak) Zegt dit iets over een eventuele tweede zwangerschap? Met andere woorden: in hoeverre zijn de te verwachten symptomen gelijk?
Hoewel de topic niet om te lachen is, moet ik toch wel even echt lachen bij jouw bericht!! Geweldig idee! Bij ons is er altijd iets op de zeventiende van de maand, alleen dit keer was het de 16e... Misschien moeten wij die dagen gewoon omprogrammeren. Ik geloof goed dat je er steeds onrustiger onder wordt qua leeftijd, zelfs ik heb dat al een beetje met 31 jaar. Ik heb altijd geroepen dat ik graag drie kinderen wilde, ik heb er ook nooit een seconde aan gedacht dat zwanger worden niet zo vanzelf sprekend is. Nu ben ik op een punt aangekomen dat ik al de gelukkigste vrouw op aarde ben dat ik in ieder geval eens de kans heb gekregen om zwanger te zijn, al was het maar voor zeven weken. Ik hoop voor je dat je morgen snel geholpen wordt en dat de Cytotec z'n werk zal doen. Het is natuurlijk heel dubbel, want je wilt je kindje niet kwijt, maar je wilt ook graag verder. En ach, ze verlaten ons toch niet helemaal, ze blijven altijd in ons hart Heel veel sterkte!
Dat vraag ik me inderdaad ook af, ik heb namelijk buiten gespannen borsten echt nergens last van gehad!!!
Oké, ik zal die vriend vragen of hij ook even wil werken aan een 'Skip16&17-bug'. Dan wordt het gewoon 15-a januari,15-b januari, 15-c januari en dan 18 januari. Wat vind je daarvan? Bizar; wat je zegt over de ervaring van het zwanger zijn, heb ik exact zo geroepen, zelfs nog voordat we wisten dat het mis was. Ik zei 'Oké, het is nog heel pril, maar deze weken pakt niemand me meer af!' Ik heb al jarenlang gedroomd hoe het zou zijn om met een positieve test naar mijn ouders te gaan, hoe mijn vriendinnen zouden reageren, het gevoel mijn man ein-de-lijk papa te maken, te 'spotten' met 'Laat je je zwangere vrouw zonder rugmassage naar bed gaan?', enzovoort! En echt; voor mijn gevoel van 'vrouw zijn' is het een enorme aanwinst om het zwanger zijn echt ervaren te mogen hebben! Die kan afgevinkt van mijn lijstje. Volgende doel: succesvol bevallen! Nog een vraagje voor de ervaringsdeskundigen: hoe lang na de Cytotec of curettage gingen jullie weer aan het werk? Ik werk in het onderwijs, op een MBO-school. Heb de woensdag voor de kerstvakantie uitgevonden dat het mis was. Ben die week niet meer naar school geweest, want ik had uiteraard mijn hoofd niet staan naar een kerstgala, kerstlunch en feestelijke kerstmarkt om het jaar mee af te sluiten. Nu ben ik van mijn vakantie (waar ik juist zo hard aan toe was wegens andere omstandigheden) al ruim anderhalve week bezig op een miskraam te wachten. Ik schat in dat ik het overgebleven restje bezig zal zijn met óf een miskraam, óf een curettage. Ik zie er zo tegenop om op 9 januari naar het nieuwjaarsontbijt te gaan... Iedereen die elkaar gelukkig nieuwjaar wenst, maar ook iedereen die weet dat ik zwanger was en dat mijn droom uit elkaar gespat is. Vanwege mijn mmm waren veel collega's op de hoogte, en hebben zo intens meegeleefd, meegejuicht toen ik zwanger was, en meegehuild nu het over is. Echt lief! Dus ik heb absoluut geen spijt dat ik het zo vroeg verteld heb. Ook dát pakt niemand me meer af! (Had ik het niet zo vroeg verteld, had ik nooit kunnen ervaren hoe het is om openbaar zwanger te mogen zijn.) Maar er hoeft maar iemand goedbedoeld een hand op mijn schouder te leggen, en ik ga gegarandeerd brullen met gierende uithalen & snot. Zul je zien; dat gebeurt natuurlijk nét als ik de les in moet... (De leerlingen waren nog niet op de hoogte van mijn zwangerschap) Vandaar dat ik benieuwd ben naar ervaringen van mensen die na een missed abortion / miskraam / Cytotec / curettage weer aan het werk gingen.
Kat...nu moet ik huilen. Vind het nog steeds zo oneerlijk. En ja die klote sokken zouden wij gaan halen. Ik blijf er bij...dat moeten we nog steeds. Hoop dat we ergens in november..(ik zeg de 48ste) allebij met een wolk van een baby zitten. Nu vast een super domme vraag.....sla me maar voor mn kop als we gaan sokjesshoppen. Heb je nu van deze ivf nog creo's in de vriezer? En zoja kunnen ze die dan nog terug plaatsen en hoort dat dan nog steeda bij ivf 2? Voor nu hoop ik dat je snel je vruchtje zal verliezen hoe dom dat dat ook klinkt. Dan kun je weer vooruit. En vol goede moed op naar een nieuwe ronde met nieuwekansen. Eerste schooldag ik snap wel dat je er enorm tegen op ziet...sterkte lieverd.
Niet doen, nu moet ik ook brullen. Het SokjesShoppen is eventjes uitgesteld, niet afbesteld! Ja, ik heb nog 4 cryo's in de vriezer, en die horen nog bij de 2e IVF. Dus als we mazzel hebben, houden we er twee terugplaats-mogelijkheden aan over. (Gezien het statistische feit dat de helft van de cryo's het ontdooien niet overleeft.) De teamleidster heeft al laten doorschemeren dat ze me op 9 januari niet persé op school verwacht. Dus gelukkig krijg ik op mijn werk alle ruimte om te bepalen wat ik zelf aankan. Ook KatMan heeft echt een gouden cheffin; ze heeft hem 'verboden' komende week weer te gaan werken, en zorgverlof voor hem geregeld, zodat we dit samen kunnen doormaken / afronden. Echt, ze bestaan; gouden werkgevers!
Wat ontzettend fijn dat jullie bazen zo meeleven en jullie de ruimte geven om dit samen te doorstaan!!!
Wat lief van jullie werkgevers....ik wist ook niet dat ze bestonden. Ik duim/hoop dat julliesnel verder kunnen. Als je het aan kan. Hopelijk komt de vrucht snel los. En ik heb zeker geen sokjes afbesteld....ben jij gek! Die date staat namelijk en die rot sokken ga je van me krijgen ik hoop in 2012. Zal ze deftig in laten pakken! Tot die tijd weet je waar je mij kunt vinden....als je me nodig hebt. X
Heftig hoor Katalaya... ik kan niet meepraten en voel me hier ook een beetje een indringer (geen ervaring met MMM en ook geen mk meegemaakt). Maar je vroeg een tijdje terug iets over of de klachten van de eerste zwangerschap iets zeggen over een volgende. Bij mij loopt het redelijk hetzelfde qua typische klachten. De eerste weken vooral heel moe. Vanaf week 6 toenemend misselijk, dat was in week 10 het ergst, en is beide keren met 16 weken min of meer overgegaan. Ik weet niet of je met een mk een ander klachtenpatroon hebt. Het ligt er misschien ook aan hoever je al was/bent. Misselijkheid is bv. iets dat bij mij niet in eerste instantie een klacht was, maar helaas later wel. Ik wens je een 2012 met een plakbaby! Dan kan marjand sokjes kopen (wat lief ). Sterkte ook met die borrel. Wel fijn dat je een prettige werkomgeving hebt, maar misschien ook juist lastig om het dan op werk van je af proberen te zetten. Voor zover dat uberhaupt gaat.
Bij de vorige ma ben ik na 1,5 week weer aan het werk gegaan. Toen heb ik niet hoeven huilen. Maar ik werk in een winkel, een AH, en verder is hier geen supermarkt. Dus ik was 'verplicht' om toch de boodschappen te gaan halen bij mijn collega's. Ik had me zó voorgenomen om níet te gaan huilen als iemand me iets vroeg, maar de eerste beste collega die me vroeg hoe het ging, begon ik zijn best te huilen. Nu weet ik nog niet wanneer ik aan de gang ga. Deze week blijf ik sowieso thuis, en de week erna zie ik wel weer hoe ik me voel. Blijf ik me zo labiel voelen, blijf ik nog mooi een paar dagen langer thuis. Ook ik heb het geluk met fijne en vooral meelevende bazen en collega's, dat scheelt ook heel veel. Anyway, mijn advies is toch echt: Neem de tijd, het is niet niks, zéker niet als je ook nog eens lang in de MMM hebt gezeten. Sterkte en een dikke knuffel voor jou.
Toevallig probeer ik de fertiliteit nu te bellen voor inderdaad een echo en Cytotec, maar ze zijn steeds ingesprek. (wordt vervolgd)