Oh lieve kat wat kut. Wel super dat ze je angsten zo serieus nemen. En "fijn" dat je na woensdag weer verder vooruot kunt. Het heeft nu wel lang genoeg geduurd. Dikke knuffel schat...
Dat klopt, kans op verklevingen is daarmee kleiner. Maarja: als de boel toch al hardstikke vast zit, helpt cytotec misschien wel om het wat losser te krijgen, maar maakt het het ook niet helemaal los. Je weet het niet, maar als je toch al zo weinig kansen hebt om zwanger te worden, zou ik ook alle voorzorgsmaatregelen willen nemen en liever wat uitstellen, dan een kans verprutsen
Een spiraaltje plaatsen doen ze dus niet preventief tegen Asherman na curettage. Ze zien daar geen heil in. Dan leg ik mij daar maar bij neer, en haal voor mezelf rust uit het feit dat ik het tenminste besproken heb.
Nouja, na alle cytotec loop je sowieso minder kans. Wel raar dat ze dat niet doen trouwens, het Spaarne, (specialist hierin) doet het namelijk standaard wel... maar goed, dat is dan wel nadat er daadwerkelijk verklevingen zijn aangetroffen.
Ik heb ook nog even ter sprake gebracht dat ik tegenstrijdige berichten lees over het gebruik van bepaalde pijnstillers in combinatie met Cytotec. (Dat ze de werking van Cytotec tegengaan.) De arts die ik vandaag sprak vertelde dat ze pas sinds kort met Cytotec werken. Dit is door een gyn die er pas werkt, geintroduceerd. Voorheen deden ze standaard alleen curettage. Deze arts gaf toe dat ze persoonlijk niet helemaal op de hoogte was van wisselwerkingen. Ze vond het ook opmerkelijk dat ik bespeurde dat zodra ik een Aleve of Diclofenac nam, de krampen én het vloeien stopte. Ze ging dat zeker meenemen tijdens het overleg. Wat dat betreft waardeer ik het enorm dat ze eerlijk zijn, en mijn op- en aanmerkingen serieus nemen.
Wat shit zeg. Alsnog een curretage.. Maar wat raar dat zij een spiraaltje niet zagen zitten. Die van mij zit er echt nog steeds hoor! Ik wens je in ieder geval veel sterkte, want het is allemaal niet niks. En wees 'voorbereidt' dat je erg emotioneel uit de narcose kunt komen! Dikke knuffel voor jou!
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen morgen. Ik kan niet verwoorden hoe erg ik met je meeleef. Vind t zo klote. Dikke knuffel!
Katalaya, heel veel sterkte morgen! Wat ontzettend naar dat het na 3 jaar MMM eindelijk raak is en dan weer misgaat . En ook dat het nu zo voortsleept . Heel oneerlijk. Helaas kun je er zelf weinig aan veranderen. Van de zomer heb ik ook een MA gehad. Ik voelde ook dat het niet goed zat terwijl het lichamelijk niet echt te merken was. We kwamen er bij 11wk achter terwijl het al rond 6wk mis was gegaan. Ik reageer nog even op je vragen die je stelde. Zijn de zw.schapssymptomen bij MA anders dan bij goede zw.schap? Bij mij was dit wel het geval. Maar het zijn wel kleine verschillen. De 1e keer goede zw.schap heel moe, groeiende borsten, krampen/buikpijn, hongermisselijk, rare smaak De 2e keer MA, veel energie, groeiende borsten, weinig krampen/buikpijn, wel snel groeiende buik, trek De 3e keer goede zw., matig moe, enorm groeiende borsten, veel krampen/buikpijn, enorm snel groeiende buik, hongermisselijk rare smaak. Vooral het energieverschil en de ontbrekende rare smaak en 'het gevoel' maakte mij bij de 2e zw.schap onzeker. Maar ja daarentegen wel snel groeiende buik en borsten dus dat maakte het ook tegenstrijdig . Verder is het bij mij dus niet spontaan losgekomen en heb ik toen gekozen voor de cytotec, ook vanwege risico op asherman en volledige narcose. Bij mij is dat wel goed gegaan. Maar ik mocht geen sterke pijnstilling van de gyn ivm teniet doen cytotec. Krampen mochten niet worden onderdrukt. Heel vervelend dat jou gyn hiervan niet op de hoogte was/is. Hopelijk gaat de curretage wel voorspoedig zonder complicaties. Na het loskomen van de vruchtzak was ik wel ontzettend moe, maar verder voelde ik mij lichameljk in orde. Ik was wel een beetje emotioneel maar dacht dat ik dat ook wel onder controle had. Thuis ging het best oke, dus ik ging 2 dagen later alweer aan de slag. Toen ik echter weer ging werken, kreeg ik het al heel benauwd toen ik op weg was naar mijn werk, op mijn werk bleek ik echt heel emotioneel. Er was maar 1 collega die wist wat er aan de hand was. De anderen vroegen of ik weer 'beter' was. Maar wat iemand ook vroeg of zei, ik kon om alles janken en ben zelfs naar buiten gevlucht om te kunnen huilen zonder dat anderen dat zagen. Terwijl ik thuis helemaal niet zo veel aan het huilen was geweest. Wat ik hier vooral mee wil zeggen is dat het hele gebeuren emotioneel best wel een impact heeft. Heeft waarschijnlijk ook met de schommelende zwangerschapshormonen te maken. Onderschat dat niet. Dus als je de mogelijkheid hebt zou ik na de curretage ook nog een paar dagen thuis blijven ook al voel je je lichamelijk prima. Gewoon even alles laten bezinken. Het is een heel verhaal geworden. Hopelijk heb je er wat aan. Heel veel sterkte met de curretage, met het verwerken en uiteindelijk met het laten slagen van je kinderwens. Hopelijk blijft een van de cryo's wel goed plakken.
Afrola, bedankt voor je uitvoerige antwoord, hier heb ik echt wat aan! Ik ga deze week sowieso nog niet werken, daar voel ik me ook absoluut niet schuldig over. Aanstaande zaterdag heb ik een optreden van een bandje waar ik me al maanden op verheug. Daar wil ik koste wat kost naar toe. Ook om weer wat leuks in het vooruitzicht te hebben, en weer even het gevoel te krijgen dat ik 'leef'. En dan denk ik dat ik daarna wel kan inschatten of ik lichamelijk al weer in staat ben om te werken op maandag. Emotioneel vind ik moeilijk te voorspellen. Ik merk wel dat ik nu dus al drie weken met die miskraam bezig ben, en de venijnige randjes (in de vorm van onverwachte huilbuien) er een beetje af beginnen te raken. Maar wie weet, als morgen alles hopenlijk 'achter de rug' is, of dan de emotionele verwerking nog weer wat opleeft...? We zullen zien.
Toen ik nog "bezig" was met de mk, ben ik ook naar een klein concert geweest. Voor mij was dat echt een goede afleiding, ik heb heerlijk genoten! Aan het einde merkte ik dat ik toch best moe was, dus ben ik niet meer gebleven voor de after-party, maar ik ben nog steeds blij dat ik toch gegaan ben. Qua emotie denk ik ook dat dat niet te voorspellen is. Ik dacht er zo wel overheen te stappen, zoals ik met alles altijd wel makkelijk omga, maar op de een of andere manier wordt ik toch steeds weer terug gezet om even een potje te brullen. Ik merk ook dat ik helemaal in m'n eigen wereldje leef momenteel, vrienden vragen of het wel goed met me gaat. Ze zien me niet eens omdat ik in het buitenland woon, maar op de een of andere manier ben ik toch anders en gaat er bij hun een alarmbel af... Heel veel sterkte morgen en met de tijd erna! Liefs
Lieve kat, heel veel sterkte vandaag! Enne nog maar een dikke knuf, omdat je er zo van geniet. X En je weet me te vinden als er iets is.