Oh meid, wat vreselijk. Heel veel sterkte en kracht gewenst voor jou ! Ik heb een paar dagen terug hetzelfde meegemaakt. Ik had gewoon zwangerschapssymptomen, alles leek in orde. Woensdag a.s. zou ik voor de eerste echo gaan, ik zou dan 12 wk zijn. Helaas kreeg ik maandag ineens een bloeding, meteen naar de gyn gegaan en bij de echo bleek het kindje 2 wk terug al overleden Ik ben dezelfde dag gecurreteerd, ik wilde er zo snel mogelijk vanaf. Zo'n akelig idee dat er een dood kindje in je zit. Op de echo zag ik een hoofdje en een buikje precies zoals bij mn vorige 2 kindjes, maar geen hartslag dus...zo moeilijk te bevatten. Voor ons was de zwangerschap heel onverwacht en we moesten echt even wennen aan het idee van een derde kind. Eindelijk gewend, helemaal blij en al plannen makende kwam er zo abrupt een eind aan. Ik had nooit verwacht het er zo moeilijk mee te gaan hebben. Nogmaals voor jou ook heel veel sterkte.
Bah, wat een vervelend nieuws!! Ik kan je de hand schudden- op 15 dec kwam ik erachter dat ons kindje was gestopt met de hartslag. Het is een verschrikkelijk beeld op de echo en zo'n klap!! Aangezien ik het al vaker heb meegemaakt, heb ik dit keer gekozen voor curretage onder narcose. Ik heb het ondertussen allemaal gehad en vind er niet echt een verschil in zitten qua heftigheid! De pillen werkte bij mij niet overigens- had 3 kuren gehad en uiteindelijk alsnog na 6 weken gecuretteerd. Door de lengte heb ik dit aks zeer traumatisch ervaren! Mijn eerste was een echte missed abortion. 4 weken nadat het kindje was overleden kwam ik erachter. Ik voelde me zwanger en heb een maand liggen dromen en plannen van ons wondertje, terwijl die er niet meer was. Voelde me compleet verraden door m'n lichaam. Intens verdriet en ongeloof toen ik erachter kwam. Ondanks dat ik nu heeeeel goed weet dat dit kan gebeuren, is het verdriet alleen maar heftiger geworden bij de keren daarna. Maargoed, bij mij is het er 2 keer zelf uitgekomen, 1 keer pillen toch curretage en 2 keer curretage. Je bent er wel het snelste vanaf bij een curretage, maar voor jeblichaam is natuurlijke afstoting het beste. Bij de eerste keer kwam het binnen een week dat ik het wist vanzelf eruit. De arts had al gezegd dat dit vaker voorkomt omdat je psyche nu weet dat die het af kan stoten. Maar wachten is verschrikkelijk ... Dat weer ik. Wat je ook kiest, het blijft verschrikkelijk om doorheen te moeten gaan. Ik vind het lichamelijk nog het minst zwaar. Mijn lichaam kwam altijd direct daarna weer op gang en herstelde snel. Psychisch vind ik het slopend. Sterkte en heel veel beterschap daarna! Liefs
Sterkte, Hier helaas ook ervaring. Beide keren is het na de termijn fout gegaan. Pas 'laat' erachter gekomen. De 1e keer bij ruim 15 weken, de 2e keer bij ruim 17 weken. De laatste keer zat ons kleintje dus al 4 weken levenloos in mijn buik zonder dat mijn lijf mij daarop attend maakte. Gewoon misselijk ed. 2 keer door pillen 'bevallen'. 1e keer was myfigine genoeg om het op gang te brengen, 2e keer naast myfigine ook cytotec gehad. Mij is het goed bevallen op deze manier. Beide keren 'kindje' gezien. Ook was ik gelijk schoon, dus geen nacurettage ed hoeven hebben. Sterkte met het proces waar je nu inzit.
Wat ontzettend naar voor je Mamsie! Ik heb het helaas ook meegemaakt. 1e echo zagen we een lege vruchtzak waardoor onze droom instortte. Maar 1,5 week later bij de volgende echo toch een vruchtje én met hartactie! We waren weer helemaal blij. Uiteindelijk bij de termijnecho (ongeveer rond 10 weken) bleek ons kindje ook al 2 weken niet meer te leven. Verschrikkelijk! Ik heb toen een week gewacht of het vanzelf ging komen. 2 dagen voor de afspraak in het ziekenhuis had ik opeens bruinverlies. In het ziekenhuis maakten ze nog een controle echo maar ze zag dat er nog geen miskraam in gang was gezet en dat kon dus nog wel 2 weken duren, als ik bleef wachten. Dat zag ik niet zitten. Ik heb toen, vanwege de risisco´s op verklevingen, gekozen voor Cytotec. Nou lees ik op veel forums over dat vrouwen het mee krijgen en het zelf thuis moeten inbrengen, en dat het dan vaak niet goed werkt. Ik kreeg het in het ziekenhuis ingebracht. Ze hebben via een spreider 4 tabletten om mijn baarmoeder geplaatst. Dit was trouwens niet prettig, maar dat is mijn ervaring. Dit ging een uur later werken en ik heb echt weeen gehad. Ontzettend pijnlijk. Pas na 5 uur kwam ons kleintje eruit. Toen dacht ik dat het klaar was, maar toen begon het bloeden. Ik verloor een paar keer enorme stolsels. Snachts ben ik uiteindelijk opgenomen omdat ik teveel bloed verloor. Ze hebben toen weer inwendig onderzoek gedaan via de spreider, en de placenta bleek te blijven hangen in mijn baarmoedermond. Die hebben ze er toen uitgetrokken. Ook dit was heel pijnlijk! Volgende ochtend zou ik controle echo krijgen, maar die kreeg ik niet en na een blik in mijn maandverband werd ik naar huis gestuurd. Die dag kreeg ik nog naweeen. Al met al is het echt een minibevalling en dat vond ik heel erg zwaar! Ik had er nooit voor gekozen als ik het van te voren wist. Het enige voordeel hiervan vond ik wel dat we heel bewust afscheid van ons kleintje hebben kunnen nemen. En dat kan bij een curettage natuurlijk niet. Ik heb uiteindelijk een maand na mijn miskraam alsnog een curettage gehad. Wij hadden een klachtgesprek in het ziekenhuis omdat we vonden dat we zo slecht waren voorbereid en begeleid. Daarin gaf ik ook aan dat ik het vreemd vond dat ik die controle echo niet meer had gehad. Om me gerust te stellen bood ze aan om alsnog die echo te doen, en toen bleek ik dus niet schoon te zijn! Zie je maar weer hoe belangrijk een controle echo is! Omdat wij na de curettage te horen kregen dat de gyn niet zeker wist of ik nu wel schoon was, omdat het allemaal erg vast zat, zijn we voor een second opinion naar een ander ziekenhuis gegaan. We waren helemaal klaar met dit ziekenhuis. Afgelopen maandag was de second opinion en zijn we eindelijk gerustgesteld dat het nu goed is. Ik moet nu nog op mijn menstruatie wachten om te weten of ik eventueel verklevingen heb. Dat risico is er altijd bij een curettage. Bij ons is het al met al een heel lang verhaal geworden. Als je nagaat dat mijn miskraam op 20 nov was, de curettage op 20 dec en ik pas sinds afgelopen maandag 7 jan zeker weet dat ik schoon ben en voor het eerst niet meer bloed! Maar goed, ik weet wel dat dit een heel extreem verhaal is geweest en onder andere veroorzaakt door fouten in het ziekenhuis. Mijn advies is dat wat je ook doet, je echt om een controle echo na afloop moet vragen, zodat je echt zeker weet dat je schoon bent en het kan afsluiten. Het is emotioneel al zo heftig allemaal! Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen!! En wat ontzettend fijn dat je dit goed samen met je man kan delen, dat is zo belangrijk!
Jeetje meid, wat een verhaal en wat een nasleep! Hoop dat je ongi snel kotm zodat jullie verder kunnen. Dank je voor je reactie. Ik zal zeker een controle echo vragen! Sterkte meid, om alles een plekje te geven.
Heel veel sterkte! Hier ook ervaring genoeg helaas, al vier keer! Juni 2011 kwam ik erachter dat ik ongepland (maar zeer gewenst) zwanger was, helaas is het hartje gestopt met 6.2 weken, een missed abortion dus! Ik heb hiervoor een curettage ondergaan. In december 2011 was ik alweer zwanger en nu natuurlijk gepland, en begin januari bleek dat het weer niet goed was ;-( En weer een curettage ondergaan, helaas is er restweefsel blijven zitten en is gaan infecteren en ben ik binnen 2 dagen op de eerste hulp beland en heb ik een kijkoperatie/water-echo en WEER een curettage gehad en 2 weken antibiotica. Afgelopen april weer een positieve ZS test, en drie positieve echo's (met hartslag) alleen bij de vierde echo WEER een enorme klap, geen hartslag meer!!! En weer een curretage! Verder is er bij de nacontrole (8 weken) NA curretage gebleken dat de baarmoeder niet schoon is! Inmiddels kijkoperatie ondergaan en daar is gebleken dat er een verkleving zit bij de baarmoedermond en er is getracht dit ZONDER verdoving open te knippen, maar gestopt want dit was TE pijnlijk (weet nog steeds niet wat er IN de baarmoeder nog voor weefsel zit) dus nu een nieuwe afspraak plannen voor een kijkoperatie onder narcose. Kijkoperatie achter de rug onder narcose en GEEN verkleving aangetroffen, alleen helemaal achter in de baarmoeder placentarestweefsel wat ook meteen is verwijderd. Verder is er helemaal niets uit de bloedonderzoeken gekomen en ook niet uit het chromosomen onderzoek. Eind oktober weer zwanger! maar helaas WEER een missed abortion ;-( We gaan nu verder met onderzoeken in Gent.
Jeetje meid, 4x..... Ben er stil van. Wat enorm heftig zeg! En dan al die ingrepen..... Hoop dat je in Gent wat duidelijkheid krijgt. Sterkte om dit alles een plekje te geven!
Dank je wel Mamsie! En wat heftig Bengeltje!! Pff.. verschrikkelijk! Heel veel sterkte en inderdaad, ik hoop ook voor je dat er in Gent wat uit de onderzoeken komt!
hoi mamsie ook hier een missed abortion... ik heb het met mbv cytotec zo natuurlijk mogenlijk laten komen. Ik ben vrij huiverig voor curretages. denk toch dat er va(a)k(er) wel verklevingen en onvruchtbaarheid voorkomt en dat dit niet altijd wordt vermeld... wat moet dat moet maar als er een andere weg is dan bewandel ik die liever. denk ook dat je mifigyne moet vragen. Bij mij werkte de cytotec alleen niet de eerste keer. heb toen de 2 dagen erna nog weer 2 giften gebruikt. Na een week was er toch nog een klein restant te zien op de eco maar die is gelukkig vanzelf gekomen. Ik ben wel blij geweest met mijn keuze (1 week afwachten, en toen cytotec, maar ik vond het wel erg zwaar dat lijf en hoofd niet synchroon liepen) wens je veel sterkte met je beslissing. Blondie.
Helaas hebben wij ook afgelopen maadag bij de termijnecho te horen gekregen dat ons kindje al 5 weken niet meer leeft... Ik vind het ongelooflijk dat je je dan toch zó zwanger kunt voelen en dan zulk nieuws bij de echo. Wat een klap in ons gezicht. Ook ik moet nu dus nadenken of we gaan afwachten, pillen of curettage. Fijn om jullie ervaringen te lezen...
Dank voor de reactie's meiden. We wachten nog gewoon af. Voelt goed om te kijken of mijn lichaam het zelf gaat doen. Dinsdag weer naar VK en dan zien we wel verder....
Missed abortion in 2010 mee gemaakt, bij de termijnecho kwamen ze erachter dat het vruchtje gestopt was met groeien na de 8ste of 9de week. We waren er beiden kapot van. Ongeveer 2 weken, daags voordat ik naar de gynaecoloog moest kwam de miskraam zelf op gang. Wat heb ik een pijn gehad zeg, ik weet wat bevallen is. En ik moet eerlijk zeggen dat dit hiermee te vergelijken was. Alles wat ik las op internet....vergelijkbaar met menstruatiepijn, bloedverlies vergelijkbaar als dat van een menstruatie was niet bij mij van toepassing. Maar daarna inderdaad een opluchting dat mijn lichaam het uiteindelijk zelf heeft opgelost.
Hoi MamsieM, ik heb ook een missed abortion gehad. Vorige week Woensdag de 2e echo (met 11 wkn) gehad. Hier bleek dat het kindje kort na de eerste echo (met 7 wkn) gestopt was met groeien. Na een week wachten was het genoeg; ik had in m'n hoofd geaccepteerd dat de zwangerschap zich niet voort ging zetten, maar nu was de volgende stap dat het m;n lijf uit moest. Ik heb gekozen voor de medicijnen. Vind persoonlijk een curettage een ingreep met meer risico's, en een narcose... Gisteravond 4 tabletten ingebracht en na een rustige nacht (met alleen bloedverlies) om 07.00 wakker geworden met krampen die wel steeds heftiger werden. Om 10.00 kwam uiteindelijk de complete en intacte vruchtzak eruit, met vruchtwater en al er nog in. Alle pijn was direct weg. Ik ben heel blij dat het zo is gegaan. Het waren 3 heftige uurtjes maar het was fijn het thuis te kunnen doen. Ik had veel nare verhalen gelezen op internet dus ik zag er vreselijk tegenop, maar het is me 100% meegevallen.
Hoi jo83, Ook een heftige week voor jou dus.... Ik moet dinsdag naar VK terug. Hoop dat het vanzelf nog komt. Fijn dat vandaag mee viel. Hopelijk kun je het dan een plekje gaan geven! Bedankt voor je reactie!
Inderdaad gewoon je gevoel volgen hoor, ik heb gewoon hèèl veel pech dat mijn lichaam de zwangerschap niet zelf afstoot, dus vandaar mijn vele curettages
@MamsieM was idd heftig. Is idd het beste om af te wachten wat gaat komen.Wie weet wat je lichaam alsnog gaat doe de komende dagen. Sowieso veel sterkte gewenst.
Heej meis, wat een verdriet he...wat een pijn..... Hier 5 keer meegemaakt.. De eerste keer waren we de 16 weken ruim gepasseerd toen we er achter kwamen dat het kindje al met 16 weken overleden was. Dat was een hel.. De keren erna ben ik er zo anders ingegaan, altijd met de gedachte dat het toch fout zou zijn. Altijd groeiden de kindjes te langzaam, en sloegen de hartjes te traag, en zo rond de 11 a 13 weken stopten de kindjes met leven. Een keer was ik zwanger van een tweeling. Alle keren kwamen de kindjes niet vanzelf en ben ik gecurreteerd. 4 keer onder narcose en 1 keer met pijnbestrijding en gewoon bij tijdnes de curretage, maar dat wik nooit meer....pfffff...te heftig wat je ziet en meemaakt! Ook 3 keer cytotec gehad en gebruikt voordta ik gecurreteerd werd. Bij mijn eerste kindje kreeg ik ook weeopwekkers, kindje is geboren en daarna nog gecurreteerd ivm restweefsel. Ik heb er mee om leren gaan. En dat was niet makkelijk. OP een gegeven moment hebben we alles losgelaten, de mmm de adoptieprocedure, ik was het spuugzat al die tegenslag, ik dacht ook never nooit mama te mogen worden. Een half jaar lang was mijn paard mijn houvast, met mijn hondjes....... ..opeens werd ik een soortje van wakker en wilde ik doorgaan met de adoptieprocedure.....en na dik 4,5 jaar procedure kregen we een prachtzoon uit china!! We dachten we willen hem een brusje geven, en gingen nogmaals de mmm in. We zijn er snel mee gestart omdat we dachten dat het toch mis zou gaan...maar ik werd goed zwanger... Negen maanden lang heb ik in angst geleefd dat ik weer afscheid van ons kindje zou moeten nemen.....zelfs tijdens de bevalling was ik er bang voor...... .........maar zie mijn onderschrift!! Hou je taai!!! En neem je tijd!!