Dames, ik heb mijn eigen topic nu aangemaakt. Zodat ik zelf een beetje bij kan houden hoe dingen gegaan zijn en omdat ik ook graag advies/tips zou willen van mensen die ook in de MMM zitten en misschien vinden ander meiden herkenning/steun mbt mijn topic. Hieronder zal ik mijn verhaal eerst plaatsen: Wij zijn gestopt met de pil in 2008. Ik kende mijn vriend toen bijna vier jaar en was 33 jaar toen we stopten. In oktober zijn we bij het ziekenhuis is onze woonplaats terecht gekomen, omdat ik een traag werkende schildklier heb, en een pace maker. Hiervoor slik ik (thyrax: schildklier) en betablokkers (voor ritmestoornissen). In het verleden heb ik een lisexcisie op mijn lijstje staan ivm herhaalde afwijkende uitstijkjes (papII). Later bleek bij de ingreep een CIN II. Daarna jaren nog uitstrijkje gehad, alles goed. Tot twee jaar geleden. weer een papII. Een jaar geleden daarop weer een pap I en ik ben net weer geweest. Eind januari krijg ik de uitslag. Tijdens een eerste onderzoek in 2008 bij de gyn kreeg ik te horen dat ik wel dun slijmvlies had gezien de fase van de cyclus waar ik in zat. Verder werd daar niets aan gedaan, het werd alleen opgemerkt. Ik moest maar progesteron laten prikken. Dit was 15. Er zijn nog vele cyclussen gevolgd met een progesteronwaarde van 15 en soms 19. Lage progesteronwaardes, maar volgens ons toenmalige ziekenhuis voldoende. We zijn in de tussentijd overgestapt naar een ander ziekenhuis, omdat ik geen goed gevoel had bij die lage progesteronwaardes. Ik had gehoord dat zij waardes aanhielden van boven de 20 in elk geval. Toch had ik weer 19 en zij vonden dit goed. Zij wilden wel een kijkoperatie doen omdat ik positief getest had op een doorgemaakte chlamydia infectie. Ik schaamde me dood...ik heb er niet van geweten. Ik heb in 2002 pijn gehad, door een mirena spiraal. Die is later verwijderd. Wellicht heb ik toen de infectie gehad. Omdat je dan meer kans hebt op verklevingen wilden ze geen hsg doen, maar direct een kijkoperatie. Toen dat op het programma stond eindelijk, werd ons toch gevraagd of wij terug wilden naar ons eigen ziekenhuis en daar het traject voortzetten, ivm mijn medische aandoeningen. Dit ziekenhuis was tever weg voor nood en zij hadden slechte ervaringen gehad hiermee. Wij stemden toe als hetzelfde beleid maar werd voortgezet in ons oude ziekenhuis, want het enige dat zij daar kenden was 'wachten'. Zonder ook maar verder enig onderzoek te doen.
Wij zijn dus teruggegaan. Maar helaas werd het beleid niet voortgezet. :x Ik was erg verdrietig en ook boos. Heeeeeeeel erg gelukkig bleek ik zwanger in mei 2009! Met 6weken en 2 dagen kreeg ik een echo. Het was ietsie kleiner, maar ik zag dat de kruisjes ook maar op een vreemde plek stonden. Arts was ook nogal gehaast. Wel was er hartslag! Toch was ik bang en had ik geen goed gevoel. Ik testte wel elke dag. Nadat ik op vakantie in Frankrijk (wat een rotvakantie) meer in het ziekenhuis heb gezeten dan in ons vakantiehuisje (had blaasontsteking en schimmelinfectie en bleek allergisch voor de antibiotica voor de blaasontsteking en het bleek dat ze te kort hadden meegegeven op de dag dat wij vertrokken naar Frankrijk, dus het ging niet over en ik moest opnieuw een kuur antibiotica), kwamen we thuis en heb ik gebeld dat ik geen goed gevoel erbij had. De testen waren lichter geworden en ondanks dat meiden hier mij gerust probeerde te stellen, zag ik het somber in. We zijn gegaan en de echo werd uitwendig gedaan. Je zag alleen maar een klein frummeltje. Geen armpjes, geen beentjes.....ook het hartje was gestopt. Gezien dat het vruchtje maar heel klein was, is het waarschijnlijk vlak na de eerste echo overleden al. Ik moest een curettage want ik had een missed abortion. Ik heb geen bloedverlies gehad al die tijd. Ik moest wel twee hele weken wachten op de curettage omdat ik die niet onder plaatselijke verdoving wilde , was er niet eerder plek. Ik heb het vreselijk moeilijk gehad die twee weken, wilde het eruit. Ik was helemaal in paniek, met name 's nachts. Op de dag zelf heb ik cytotec moeten inbrengen en kreeg ik weeenachtige krampen bij mijn schoonouders in de tuin, die mij voor de opname zouden brengen. Voelde me afschuwelijk. Na de curettage heb ik maar een klein beetje gebloed. Voor de ingreep heb ik de dokter nog gevraagd aan mijn bed die de ok ging doen. Ik zei: dokter alstublieft, doe het voorzichtig aan, ik heb nogal niet zoveel geluk en heb snel last van littekenweefsel, ik wil geen asherman......Natuurlijk niet mevrouw, we gaan beginnen..... Na zes weken was ik nog niet ongesteld. De zwangerschapstesten bleven positief. Na slopende weken en niet gehoord worden toen ik aan de bel trok, mocht ik eindelijk komen. Echo gehad. Alles leek goed, beetje vocht nog in de baarmoeder , maar een streepvormig geheel en geen resten. Opnieuw het credo van ons ziekenhuis: afwachten mevrouw. Ik dacht: nu dan maar zeggen dat het me zo hoog zit, dat het echt niet goed is voor mijn gevoel: het antwoord was: we kunnen wel een verwijzing maken naar het maatschappelijk werk van ons ziekenhuis mevrouw........:x Na acht weken mocht ik eindelijk terugkomen en werd er zonder verdoving een hysteroscopie gedaan. Het was een hel zoals ik die nog niet had meegemaakt. Ik lag te rillen en heen en weer te schudden van de pijn. Kon daarom ook niet meekijken op de monitor. Antwoord van doc nr. 6 in ons ziekenhuis: mevrouw er zit was restweefsel zal ik dat weghalen?? Zonder verdoving.......Toen hij de baarmoeder inging gilde ik het uit. Dus het ging niet. Zullen we het dan op de ok doen? JA! kon ik nog net uitbrengen. Toen mijn vriend mijn laarzen weer had aangedaan (ik kon het werkelijk niet van de pijn) zei hij: dan gaan we eerst maar eens AFWACHTEN.........of het vanzelf komt. Snik. Waarom wil dit ziekenhuis nou niet eens meewerken? WEer wachten........op wat? Op niks! En oja, mevrouw: er zat een verkleving, eentje. Op de grens baarmoederhals, baarmoeder. Daarom werd u niet ongesteld, omdat het dicht zat. Lichte vorm van Asherman noemen we dat. Het woord Asherman noemde hij pas toen ik het zelf vroeg, anders was ik niet wijzer gemaakt dan dat ik was. Doc zei: het is niet ernstig en ik heb m nu doorgeprikt met de scoop, dus je hoeft niet naar het Spaarne ziekenhuis. Daar zit een 'hele goed, bevriende college van mij'(braak), en je krijgt zeker voorrang als ik je erheen zou sturen. Maar dat is niet nodig. Komt u over een maanje of twee maar weer eens terug of u dan ongesteld bent geworden. Ik heb thuis zo ontzettend zitten janken. Weer wachten. Ik heb gebeld later die week en gezegd dat ik dat niet trok. Heb toen die doc aan de lijn gehad en afgesproken na vijf-zes weken dat ik dan langs moest komen en dan ongesteld zou moeten zijn geweest. Ik heb inderdaad iets van een bloeding gehad maar heel veel was het niet. Ook had de arts tijdens het hysteroscopie consult, waar ik nog dubbel van de pijn op de stoel zat, op mijn verzoek antwoord gegeven op de vraag of ik wellicht pco had (inmiddels waren we naar een vruchtbaarheidskliniek gestapt en dat stond op mijn papier na een echo: lichte vorm pcos). Nou, ik moest aan vier criteria voldoen en tja, hij moest mijn bloedwaarden eens bekijken, dat was twijfelachtig, ja hij zag het niet zo zitten dat ik aan al die vier criteria ging voldoen....:x Vreselijk. Maar hij zou erop terugkomen in het volgende consult. Tijdens het consult dus zes weken later, bleek dokter niets meer te weten van de pco. Aangezien wij naar de vruchtbaarheidskliniek waren geweest en nu daar onder behandeling heb ik daar gezeten als een mak schaap. Maar wat hij allemaal bazelde, is echt vreselijk geweest. Mevrouw, u heeft echt veel verschillende dokter gezien, dat moet vervelend voor u zijn geweest. Maarr..... dat wil niet zeggen dat ik vind dat wij iets verkeerds gedaan hebben! En: ah, u heeft gebloed. Dan heb ik die verkleving goed doorgestoken en kunt u weer verder gaan met oefenen. Het ergste was wat er op volgde (met een grote grijns op zijn gezicht): en dan verwacht ik natuurlijk wel een geboortekaartje he! Ik was vreselijk verdrietig na dit gesprek, dat dit mogelijk is. Maar ik heb geprobeerd het me niet erg aan te trekken, omdat we nu ergens anders onder behandeling zijn. Inmiddels ben ik (zonder dat ik weet of de verkleving weg is) begonnen met clomid in oktober. Sloeg goed aan, maar mijn slijmvliesopbouw is weg. In mm vier - vijf. Dus clomid kon niet meer. Ik had geen kans op zwangerschap met clomid. Progesteronwaarde 19 (ik scheen geen ander getal te kunnen produceren). Het was te weinig voor een gestimuleerde cyclus zei de doc. Daarna fostimon injecties (wat het slijmvlies niet aantast) met oestrogeen tabletjes. Toen de pregnyl. Het ging goed, progesteron 36!!! Man........wat was ik gelukkig. Helaas geen zwangerschap. Na weinig bloedverlies volgende ronde in in december; weer fostimon. Fostimon slaat niet super aan bij mij. Op dag 10 bij doc verdubbelen met de fostimon. Helaas is het een andere doc en krijg ik geen pregnyl. Dat is symptoombestrijding zegt hij: als de eerste fase goed is, verloopt de tweede fase ook goed. Dus zit het probleem in de eerste fase..... Ik baalde dat ik geen pregnyl kreeg. Heb nogmaals gebeld hierover toen ik een positieve ovutest had, maar helaas geen pregnyl. Twaalf dagen gespoten met fostimon en de uitslag progesteron: 5.5 Geen eisprong gehad. Ik heb gebeld met de kliniek en gevraagd om een tel. consult (wij wonen anderhalf uur rijden van de kliniek) met de eerste doc. Heb hem jankend verteld hoe het is gegaan. hij zei: mevrouw wij moeten 1 lijn voor u trekken. Komt u de volgende keer bij mij. Nu ga ik dus aankomende maandag (dag 12 van de cyclus) naar hem toe en hoop dat ik dan pregnyl mee krijg naar huis, zodat ik het kan spuiten bij een positieve ovulatietest. Al met al is dit ronde 19.........eigenlijk zou ik 'willen' dat we vier goede rondes maken met pregnyl erbij en de oestrogeentabletten voor het slijmvlies, en als dit ook niet lukt, over naar de IVF. Mijn hart breekt steeds verder. Om niks zit ik al te janken. Tel daarbij binnenkort een rechtszaak op en de spanning van de uitslag van het uitstrijkje en ik heb het moeilijk, erg moeilijk. 3 februari heb ik een afspraak voor een hysteroscopie in het Spaarne bij dr. Emanuel.....ik hoop zo dat alles goed is. En dat ik dus dan van de ongesteldheid af ben....anders loopt alles in de soep (tijdens menstruatie geen hystero). Ik kan alleen maar hopen. Al met al heb ik dus nooit een hsg of kijkoperatie gehad. En nu is er volgens alle doktoren geen indicatie meer omdat ik zwanger ben geweest. Bewezen is dus dat mijn eileider open is..... Ik hoop dat wij geluk mogen krijgen in 2010. In elk geval meer dan in 2009. Nu dus op naar de afspraak van maandag. Wordt vervolgd...
Jeetje Loe wat een verhaal. Wat een horken kunnen artsen zijn zeg. Zonder verdoving een hysteroscopie .... Waarom? Bij mij is dat gewoon met verdoving uitgevoerd en de drie curettages die ik heb gehad altijd met algehele narcose ..... ze hebben het nooit over plaatselijke verdoving gehad ..... puur uit emotioneel oogpunt. Ik hoop dat de vruchtbaarheidskliniek jullie kan helpen om jullie droom waar te maken. Heel veel geluk toegewenst.
Dank je wel IS. Lief van je. Pff. bij jullie zit het ook niet mee he. 'doen' jullie nu nog een vorm van behandeling?
Ongelovelijk wat iemand moet doormaken om zwanger te raken. Loe, ik vind het heel sterk van je dat je een eigen topic hebt geopend. En hopenlijk is 3 febr. niet meer nodig en is dit jullie maand! En anders hoop ik voor jullie dat jullie met zijn drietjes kunnen trouwen. Ik duim voor een pap1 uitslag!
Lieve Loe, Jeetje, wat hebben jullie allemaal al meegemaakt! Ik hoop zo ontzettend dat 2010 jullie jaar zal gaan worden en dat het eens een keertje mee zal zitten. Vind het heel logisch dat je er nu doorheen zit na alles. Vanuit hier een hele dikke knuffel (weet verder niet hoe ik moet reageren, sorry )
Wat een verhaal! Hoop dat je hier vlug positief nieuws kan komen posten! Ik ga hier in elk geval meevolgen! Succes meid!
dank jullie wel. Vind t super lief en ik heb veel steun aan dit forum. We gaan hopen, dat voor ons allen 2010 super veel geluk gaat geven! Maandag zogezegd de afspraak. Ovulatietest net gedaan, kleurt wel wat maar niet positief. Morgenavond spuit ik een dubbele dosis fostimon. In de hoop dat mijn eisprong toch wat eerder gaat komen......anders kan 3 feb. niet doorgaan. Beetje helpen. Helaas weet ik nog niet wanneer ik de oestradiol tabletten moet gaan slikken. Durf het niet aan om die nu al te gaan slikken. Als de follikels allemaal nog klein zijn, zou het de groei tegenhouden. Hopelijk is mijn slijmvlies maandag redelijk.
En Maranka, ik denk dat ik jou mag feliciteren met je eisprong! En Bereke, kun je je wel inhouden tot de 14e?
Hoi Lou, heftig verhaal hoor. is werkelijk niet te snappen hoe sommige atrsen kunnen reageren/handelen. Dat ze geen hsg willen doen omdat je zwanger bent geweest is werkelijk bull, verklevingen/verstoppingen kunnen ook ontstaan na een zwangerschap. Ik heb zelf een prachtdochter en 1 miskraam gehad....en toch afgelopen week een hsg gehad, waarschijnlijk zit de linkerkant bij mij deels afgesloten. Aangezien de linkerei groei bij mij dominant is is het dan ook niet zo vreemd dat een zwangerschap uitblijft. Waarschijnlijk is mn meisje geboren uit een toevallig voorbijkomend rechterei. Dinsdag krijgen we de uitslag. Kom voor je zelf op meid en veel succes!!!
loe@ wat een verhaal meid ik hoop dat 2010 jou gauw een wondertje oplevert en al die elende de moeite waard is geweest meid meid dikke knuf
Lieve Loe, Ik ken je verhaal al van het temperatuurkaartjestopic, maar als je het zo allemaal achter elkaar opschrijft, klinkt het allemaal nog verdrietiger . Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen en ik hoop dat 2010 jouw jaar mag worden!
Krokodieltje en Marnat, bedankt! En kroko, heel veel geluk en een goede zwangerschap gewenst en een meewerkend lichaam!
Zo.........Fsh zit er weer in, straks een ovutestje..... morgen naar de kliniek. Best spannend, hoop dat ik het over de pregnyl en de hsg kan hebben. T gaat allemaal zo snel he in zo'n consult...
Lijstje neem ik vaak wel mee, maar tis meer dat t altijd zo snel gaat......doc trekt eigen plan (hij is super aardig hoor!) mevrouw we gaan direct kijken met echo, nou daarna ga je zitten en begint hij te schrijven en dan gaat het meestal daarna zo dat het het vervolgplan aan je vertelt en dan..........kom je er nog achteraan gestumpelt met je vragen. En meestal ist zo dat; laten we eerst maar eens kijken of het ma/di/woe/do/vrij is...............en poef, weg eisprong. Zo gaat het. Zucht.....
Ja, dat ken ik, had ik destijds ook bij de FA. Je hebt ook maar weinig tijd in zo'n consult. Ik heb toen meer dan de helft van de vragen die ik wilde stellen, niet gesteld. Maar meestal vinden ze wat jij er zelf van vindt niet belangrijk. Ik had toen ook meerdere templijstjes meegenomen, daar wilde hij niet eens naar kijken, was volstrekt onbelangrijk. Ze trekken idd altijd hun eigen plan. Templijstjes, ovutestjes en het gevoel van de vrouw doen er totaal niet toe. Heel praktisch, maar soms wil je ook je ei kwijt, hè, bijna letterlijk . Maar als je iets belangrijks hebt, moet je maar gewoon even interrumperen voordat hij/zij meteen naar het echo-apparaat wil lopen, met: "Ik wil nog wat vragen....." En dan je vraag stellen, voordat het onderzoek is begonnen en de dokter er al zijn plan heeft uitgeperst.