Hey meiden, Dacht het makkelijk los te laten, maar val echt in een diep gat nu. Moet het even van me afschrijven. We zijn sinds januari vorig jaar weer bezig met ivf, onze zoon is ook geboren na een ivf behandeling. na onze 1e ivf raakte ik zwanger, maar helaas was het een bbz. aangezien ik nog kort wist (nog geen week) dat ik zwanger was heb ik dat goed kunnen verwerken (denk ik...) en zeker omdat we toen weer net begonnen waren met de behandelingen en ik er nog positief in stond. Na de 2e iv in mei, hadden we nog 4 cryo;s over. Ik had toen ook een flinke overstimulatie waar ik erg ziek van was, en we besloten dat dat in ieder geval de laatste punctie was en we geen 3e ivf meer gaan doen. Maar dus nog 4 cryo;s te gaan. Afgelopen november hebben we de 1nalaatste teruggeplaatst gekregen, en langzaamaan begon ik al te denken aan het feit dat het niet meer zou gaan lukken. Toen bleek ik zwanger te zijn! Al vroeg, met 5 weken, hadden we een echo om te kijken of het niet weer een bbz was, en dat was gelukkig niet. Met 7,6 weken hebben we het hartje zien kloppen, dolgelukkig waren we, en de angst dat het nog mis kon gaan was zo goed als weg. Met oudjaar hadden we de intake bij de vk en natuurlijk nog een extra echo! ik was toen 9,3 weken. Uitwendig was het niet te vinden en uiteindelijk met een inwendige echo wel. Ik zag al vrij snel dat het qua vorm niet veel veranderd was, ik had nu echt al een kindje verwacht te zien, met armpjes en beentjes. Het zoeken naar een kloppend hartje was een nachtmerrie, en de bevestigende woorden van de vk sloegen in als een bom. Na de meting bleek het hartje al gestopt te zijn met 8 weken, kort na de vorige echo dus. Ik stortte echt even in,al onze verwachtingen en plannen in 1 keer in duigen; Zou 2 augustus uitgerekend zijn, lekker in de zomer, mijn zoontje wordt 4 in november, nog een niet al te groot verschil. Bijna gelijk op met een hele goede vriendin en mijn schoonzusje, en natuurlijk, een broertje of zusje voor Sam. En dit alles viel in 1 minuut tijd weg. Alles wat de vk daarna nog gezegd en gevraagd heeft heb ik niet eens gehoord, alles was een roes op dat moment. Uiteindelijk heb ik de volgende dag toch besloten dat ik er niet op wil wachten, en komende dinsdag zal de curretage zijn. Deze week verder ging het best redelijk, met natuurlijk af en toe je momentje. Maar net kom ik thuis, en ik stort helemaal in. Ben bang voor wat gaat komen, de curretage, niet de ingreep, maar de nasleep, het lege gevoel daarna (is dat dan echt nog meer?) ik moet tabletten inbrengen vantevoren die het al wat opwekken, dus je moet zelf een miskraam opwekken, dat gevoel vind ik ondraaglijk en zo tegenstrijdig. En dan als het echt een stukje verder is, onze laatste kans, onze laatste embryo terugplaatsing. Ik heb niet erg veel hoop dat het nog gaat lukken een brusje te krijgen voor sam, en dat valt me wel zwaar. we waren zo dichtbij, had liever gezien dat heel de cryo poging mislukt was geweest, dan had ik dat uiteindelijk makkelijker kunnen accepteren. vind het ook moeilijk te zien hoe straks mijn schoonzus en vriendin langzaamaan naar de uitgerekende datum groeien, en straks net zo;n kleintje hebben als dat wij eigenlijk zouden hebben dan. gun het ze natuurlijk heel erg,maar de confrontatie is wel groot. hoop dat ik op de uitgerekende datum, 2 augustus weer met een zwanger buikje loop. Sorry voor dit lange verhaal, maar wilde het graag even kwijt. liefs wies
Arme meid, dat is niet niets wat je voor de kiezen krijgt. Denk eerst even aan jezelf, je mag best verdrietig en angstig zijn, eerst dit maar eens verwerken en dan weer verder hoor... Neem niet teveel hooi op je vork... Ik kan je helaas geen advies geven over de ingreep en de nasleep daarvan. Maar er zijn hier vast meiden die je daarmee kunnen helpen... Heel veel sterkte de komende tijd...
Lieve Wies, ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Ik wens je ontzettend veel sterkte. Ik hoop voor je dat alles snel weer in orde is na de curretage. Het is goed om op te schrijven wat je voelt en denkt. Blijf praten met iedereen. Ik zal aan je denken dinsdag. Ik snap wat je bedoelt met de tabletten. Ik heb het nu achter de rug. Maar dat je dit moet doen voelt niet goed. Bij de tweede keer heb ik huilend de tabletten ingebracht. Ik wilde niet en ik kon het niet, maar het moest. Er was geen weg terug. Ik moest de kuur afmaken en ben achteraf blij dat ik het heb gedaan. Ik hoop dat ik bij de controle echo alles goed is. Dan kan ik het echt afsluiten. Ik wens je veel kracht en liefde en straks een lief kleintje. Niet in agustus, maar wel in 2013. Dikke knuf!
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar wilde toch even reageren. Ik vind het echt heel erg voor je wat je is overkomen. Het is zó veel allemaal... kan me heel goed voorstellen dat je ingestort bent. Hopelijk valt de ingreep je mee en kan je daarna rustig herstellen, lichamelijk en emotioneel. Ik hoop dat je het een plaatsje kan geven en ik duim echt heel hard voor je dat de laatste poging een goede zal zijn! Ik wens je het allerbeste.
He meid, Wat een verdrietig verhaal is het toch, zeker met de wetenschap dat jullie nog maar 1 kans hebben. Neem de tijd meid. Voel wat je voelt ook al is dat moeilijk. Sterkte dinsdag. Dikke knuffel
heel veel sterkte, meer kan ik je niet wensen, nou ja, natuurlijk dat de volgende poging lukt en jullie alsnog een brusje voor jullie zoon in de armen kunnen sluiten. Sterkte met het verwerken van verwachtingen/dromen die er waren en er nu niet meer op die manier zijn.
Oh oh oh wat is dit herkenbaar, voel je pijn. Wat oneerlijk hè! Wat een verdriet. Ik wens je veel sterkte. Mijn verhaal is vergelijkbaar. Mijn 2e mk is nu bijna 3 mnd geleden en loop inmiddels bij een psych. Kan het zelf maar moeilijk verwerken. Vooral uit de mmm stappen is heftig. Zeker omdat mijn cyclus nu alweer ontregeld is en ik zó graag nog een kindje wil... Qua operatie vond ik curretage meevallen. Bbz operatie is veel heftiger. Je bent sneller op de been maar de emotionele achtbaan is vreselijk! Nogmaals sterkte!
dank je wel voor jullie lieve berichten. vandaag de curretage gehad, en is reuze meegevallen. voel me nu best goed, ook mentaal, en hoop dat ik snel weer opknap. verder heb ik wel besloten om ook naar een psycholoog te gaan. mijn man kwam er ook mee, zeker omdat ik zo heen en weer ga qua emotie. de ene dag ben ik hartstikke rationeel, en de dag erop jank ik om alles. maar vind het wel moeilijk om die stap te zetten te bellen. denk dat het uit de mmm stappen voor ons een stuk rust zal geven, hopelijk helpt dat ook. maar eerst straks onze laatste emmy een kans geven!
He lieve Wies, heftig hoor meid! Zorg vooral goed voor jezelf. Ga praten, thuis, bij een psycholoog of waar dan ook zodat je met een goed gevoel jullie laatste topper een kans kunnen geven! dikke knuffel!
Doen wat je zelf denkt dat goed is! Als jij naar een psycholoog wilt en denkt dat jou dat kan helpen, dan moet je dat vooral doen! Blijf ook met je partner zo veel mogelijk praten.
Hier ook nogmaals sterkte voor jou. Wat een spanning allemaal. Ik hoop dat jullie laatste kans gaat lukken!! Dikke knuffel!
Jeetje wat een impact zal dat hebben zeg. Hoe voel je je nu? Hopelijk helpen de gesprekken met de psycholoog met de verwerking. Mocht je er aan toe zijn om de laatste cryo te plaatsen hoop ik dat een een hele goede plakkert is.
thanks meiden, het gaat eigenlijk best goed. we zitten middenin de carnavalsweekenden (ja, west-brabant begint al vroeg ) en dat is een hele goede uitlaatklep. Ik ben zo blij dat we al een geweldige zoon hebben, en dat maakt echt zoveel goed. Had niet verwacht 2 weken terug dat ik me zo goed al zou voelen. De psycholoog laat ik nog even achter wegen, misschien na onze laatste cryo. Ik heb volgende week de controle afspraak bij de gyn en ook nog een telefonische afspraak met de fertiliteitarts. Wrs kan ik na mijn menstruatie gleijk starten. Dat doen we ook, want dan kunnen we het daarna afsluiten. Ik wil er niet te lang meer mee bezig zijn, het leidt onderhand ons leven, en dat wil ik niet meer. En of het dan wel of niet raak mag zijn, we zijn dolgelukkig met onze zoon Sam, en ik hoop dat ik dan kan accepteren dat er geen 2e komt. Bedankt allemaal voor jullie medeleven. X