Hier ook. Ik wist alleen niet dat ik zwanger was. Toen ik na 3 dagen nog pijn had en grote bloedproppen bleef verliezen ben ik naar de huisartsen post gegaan. Toen kwam ik er achter dat het een MA was. Is as juni een jaar geleden
Het hcg kan tot zes weken of langer in je bloed blijven Ah okay dus dan is het voor mij vanaf dinsdag, maar goed eerst de echo maar even afwachten... Jeetje limm ook een nare ervaring! Inmiddels wel weer zwanger geweest ?
Nee, ik ben niet meer zwanger geweest. Op het moment van de MA zat ik (weer) op school en liep ik stage. Mijn vriend en ik woonden nog niet samen (ik ben 23) en we wonen nu pas 6 maanden samen. Het is voor ons niet meer aan de orde geweest. Ik moet er ook eerlijk bij zeggen dat we op het moment van de MA niet bezig waren met kinderen krijgen, maar het was absoluut welkom geweest.
Het gaat, ik heb nog steeds wat bloedverlies en zou graag willen dat het stopt. Ups en downs in m'n hoofd, komt met de tijd hopelijk goed. Hoe gaat het met jou?
Lukt het werken een beetje?? Hier in spanning,morgen de echo... Net nog een testje gedaan en die was nog positief.. Heb vanmiddag een boekje gekocht waar ik de testen en mijn verhaal van de afgelopen tien weken in heb geschreven, moet zeggen dat dit wel een fijn gevoel gaf!
Werken geeft redelijk wat afleiding, collega vraagt elke keer hoe het gaat. Heel lief. Ik heb gisteren ook een test gedaan en die was ook nog positief. Hopelijk snel niet meer. Spannend morgen voor je! Wij mogen woensdag, hoop zo dat alles in orde is en dat mijn cyclus snel weer op gang komt. Zo'n boekje is een mooi idee, schrijf in dit soort gevallen meestal van me af in de vorm van gedichten.
Vandaag ter controle bij de gynaecoloog geweest en het vruchtzakje was niet meer te zien. Gynaecoloog was tevreden met wat ze zag (en niet meer zag). Ze kon ook zien dat het baarmoeder slijmvlies zich weer klaar aan het maken was wat duidt op het weer beginnen van de cyclus. Goede berichten dus in deze droevige tijden. Nu hopen dat de menstruatie over ongeveer twee weken op gang komt.
Hier ook dezelfde ervaring. Ik hoop dat je het snel een plekje kunt geven. Het moet n plaatsje hebben, wil je vooruit kunnen. Neem tijd voor jezelf om het te laten inzinken. En ik hoop snel op n nieuw wonderje voor je.
Dag dames, Ik ben compleet nieuw hier..maar het lijkt me erg fijn om wat ervaringen uit te kunnen wisselen.. Inmiddels is er weer wat tijd verstreken en vraag ik me af hoe het gaat met jullie? Butterflynova? Ik heb afgelopen maandag tijdens de echo van een combinatietest te horen gekregen (en gezien) dat het hartje niet meer klopte. Ik ben nu 13 weken zwanger, maar waarschijnlijk is het bij 11 weken en 5 dagen misgegaan.. Op dit moment is er dus een missed abortion en ik heb geen idee wat te doen! Het is mijn eerste zwangerschap. Ik heb sinds ik het weet afentoe krampen in mijn onderbuik, maar gezien de stress van de situatie zouden dat ook mijn darmen kunnen zijn..pff Geen bloedverlies iniedergeval en nog steeds zwangerschapskwaaltjes.. vrijdag ga ik naar de gyneacoloog om te kijken hoe en wat. (afwachten, pillen of curretage) wat een keuze..Maar ik zal toch moeten beslissen..
Hoi Coco flanel.. Ah bij 11+ dat lijkt mij nog erger, je had dus ook al net zoals ik een kloppend hartje eerder gezien?. Masr bij jou was het al meer een babytje denk ik? Met mij gaat het goed, soms heb ik wel even wat verdrietige momenten maar die zijn maar kort. Inmiddels na 26 dg al ongesteld geworden, die wel heftig was, negen dagen!! Dus nu wat moe erdoor. Inmiddels lijk ik mn ei op te sporen, maar weet het nog niet zeker dus even afwachten.. Ik ben dus al weer actief bezig om weer zwanger te worden.. Vind je het lastig om te kiezen wat je moet doen?? Ik had gelijk zoiets van doe mij die pillen maar.. Moet zeggen dat het wel pijnlijk was , de krampen maar zeker met pijnstilling te doen.
Hi coco Flanel, wat erg! Ik weet wat je voelt, en ook ik vond me toen ineens terecht op dit forum. Bij mij toen bijna 11 weken en daarvoor al kloppende hartjes gezien. Erg veel verdriet de eerste 2 weken, emotioneel roller coaster zegmaar. Vaak van uit het niets gewoon huilen. En verschikkelijk zwaar om zwangere vrouwen te zien ( erg onhandig als je voor MK controles naar de gyn moet). Maar ook dat verdriet gaat over. Bij mij ging het veel beter zodra de MK achter de rug was (met cytotec). Ik had het gevoel dat mijn lichaam het gewoon zelf had geregeld en dat voelde goed. En Zodra de hormonen uit je lichaam zijn gaat het sowieso beter. Ik denk er nu nog maar weinig aan, het voelt heel lang geleden terwijl dat niet eens zo is. Ik was Inmiddels ook gewoon weer ongesteld en had gisteren eisprong. Nieuwe kans, nieuwe hoop
Missed abortion lijkt me vreselijk! Sterkte met dit verlies. Geef je verdriet de ruimte en doe rustig aan.
Hoi meiden, Ik ben hier redelijk nieuw. Maar ik hoop hier mijn verhaal met jullie te kunnen delen en het wat van me af te kunnen schrijven. 25 April kwam ik er achter dat ik zwanger was, deze zwangerschap startte al heel vervelend. Vorig heb ik een ma gehad en het zwanger worden ging daarna niet zo makkelijk, ik was ook steeds een week na mijn ei alweer ongesteld. Ik ben toen doorverwezen naar de gyn. Daar bleek mijn progesteron aan de lage kant en ik heb clomid voorgeschreven gekregen. Na de tweede ronde clomid bleek ik zwanger. Ook deze keer had ik en week na mijn ei bloedverlies, maar dit duurde maar een paar dagen en het was niet veel, toch heb ik toen de gyn gebeld en een paar dagen later kon ik terecht voor een echo ( ik wist nog niet dat ik zwanger was) Volgens haar had ik een poliep en diezelfde dag hebben ze een gelecho gemaakt. Toen ik thuiskwam had ik behoorlijk bloedverlies en op de een of andere manier schoot er door mijn hoofd dat ik zwanger was, test gedaan en ja hoor positief. Behoorlijk in paniek, er was immers gel in mijn baarmoeder gespoten. Zkh gebeld, afwachten. Maandag meteen weer heen voor een echo, maar erg was nog niks te zien. Twee weken later was er een vruchtzakje te zien en de week daar op een kloppend hartje. Echter vorige week maandag, twee weken na het kloppende hartje, was het gestopt met groeien en was er geen hartactie meer. Drie dagen later ben ik gecuretteerd, ik wilde er niet mee blijven lopen. Vorig jaar heb ik er nog vier weken mee rondgelopen. Lichamelijk gaat het wel goed, alleen wat bloedverlies, dat kwam pas ook na 5 dagen. Maar emotioneel gaat het helemaal niet lekker.
2schatten wat een nare ervaring zeg!!! Ik heb op emotioneel vlak er niet veel last van gehad, juist lichamelijk.. Alhoewel ik met regelmaat denk, oh ik zou nu bijna 18 weken zijn, dus dat vind ik wel wat lastig, ipv kamertje uitzoeken ben ik nu weer bezig met ovulatie testen..dat vind ik soms nog wel lastig..
2schatten, wat erg voor je. Heel veel sterkte. XmoonlightX, erg herkenbaar, ik denk er ook nog elke dag aan. Besef ook steeds meer dat ik nu het geslacht al had geweten, en als ik dan die leuke kleertjes overal zie, dan krijg ik toch ook weer een knau. Gelukkig mag ik bij de eerst volgende menstruatie nieuwe icsi poging. Hoop dat t snel raak is en dan een plak beebje voor ons allemaal.