wij hebben bij onze eerste zwangerschap met 13 weken afscheid moeten nemen van onze dochter omdat ze niet levensvatbaar was.. nu ben ik echt heel pril weer zwanger en ik maak mezelf helemaal gek. we zijn zo bang dat we weer afscheid moeten nemen of dat er weer iets anders niet goed gaat.. we willen blij zijn maar hoe doen je dat als je verlamt ben door de angst.. ik wil zo graag kunnen genieten net als bij onze dochter maar om de een of andere reden lukt me dat niet.. zijn er meer mensen die zo iets hebben mee gemaakt? hoe lang duurde het voor dat je echt kon gaan genieten?
helaas geen tips voor je. je kunt wel je VK/gyn vragen voor extra echo's en je situatie uitleggen, zodat je wat geruster de zwangerschap door gaat. ik hoop dat alles goed gaat en je lekker kunt gaan genieten na het vreselijke verdriet. sterkte en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap.
Ik heb extreem veel angst en paniekaanvallen door de 8 mk die ik gehad heb, sinds 3 maanden loop ik bij acupuntuur en gisteren heeft ze onder andere een plek aan geprikt die angst afneemt sindsdien voel ik me 100 % beter. In eerste instantie had ze me het niet verteld pas aan het einde van de behandeling maar tijdens de behandeling begon ik opeens te ontspannen. Het moet wel bij je passen maar het is het proberen waard
iedereen bedankt voor de reactie! heel lief van jullie.. we krijgen ook extra echo's gelukkig dus we moeten nog maar eventjes vol houden 2 weken tot de eerste echo..
Nou heel toevallig ben ik precies op me verjaardag 13 weken en toen zijn we ook ally verloren.. Dan willen we het ook aan de familie gaan vertellen.. Denk dat het een hele zware tijd gaat worden maar we hopen dat we de feestdagen toch met een beetje rust in kunnen gaan..
Ik zie nu jouw topic pas. voor mijn zoontje heb ik een mk gehad. Toen ik zwanger was van mn zoontje duurde het dan ook tot dat termijn dat ik me angstig voelde. daarna nam dit af. Ik bleef nog wel wat angstig omdat ik uit de omgeving ook andere verhalen kende. Deze zwangerschap steeds angstig. Eerste echo met 8 weken en die was goed maar bleef angstig en niet blij. Misschien zelfbescherming? Mocht er iets mis gaan of n voor gevoel. Want de rest van mn verhaal ken je. Hier zal de angst dus nog wel even blijven