Ik heb de liefste vent die je kunt bedenken en hij heeft heel veel zin om papa te worden, maar ik word er een beetje verdrietig van dat hij zo weinig actie onderneemt. Wij hebben een mini-huis, met 2 slaapkamers. 1 gebruiken wij, de ander is op dit moment kantoor, maar moet babykamer worden. Omdat er weinig daglicht is, willen we een dakraam plaatsen. Zodra die erin zit kunnen we schilderen en inrichten. De kamer moet ook opgeruimd worden. Mijn deel heb ik gedaan, zijn postvak zit nog vol met rekeningen die in mappen moeten. Ik heb hem gevraagd dat voor vandaag te doen, zodat ik vanmiddag de kasten kan schoonmaken. Heeft hij niet gedaan. Het dakraam, waar ik al weken om vraag, zou zaterdag door hem geplaatst worden. Gebeurt niet, want hij moet bij zijn ouders helpen. De komende weekenden is hij ook druk bij anderen, dus heeft hij er geen tijd voor. Afgelopen week was hij elke avond bij vrienden, veel verjaardagen en vanavond en zondag is hij ook weg. Natuurlijk heb ik hem al meerdere malen gezegd er enorm van te balen en natuurlijk ben ik boos dat hij zijn afspraak naar mij toe niet na komt. Hij flipt dan ook een beetje en zegt 'ik werk 55 uur per week, ik ben doodmoe en dan kom jij ook nog eens met je gezeur' dan denk ik, ga dan niet naar al die verjaardagen, help je ouders zaterdag gewoon niet, jje bent thuis nog hartstikke druk man! Hij lijkt tijd te hebben voor iedereen, behalve hier thuis. En daar baal ik flink van!!!!
Ohw, not funny.. dat kan mijn nesteldrang/hormonen ook niet aan op dit moment. ik ben normaal zo een "pff dan doe ik het zelf toch!"type maar dat lukt nu niet helemaal dus ik speel regelmatig vals door te doen alsof het me niet uitmaakt en zeg luchtig en blij:... nee hoor Lief ik vindt het niet erg, hoe langer het duurt voor kinderkamer klaar is hoe langer ze naast ons bed kan blijven liggen, wel zo handig als ze moet huilen 's-nachts. Ohw en dat met die papieren en rekeningen heb ik nu ook. ik heb ze in de huiskamer op tafel gelegd met de mededeling dat als het over een week niet weg is ik het dan zelf opruim en hij het dan noooooit meer terug kan vinden Beetje gemeen maar mijn hele lijf schreeuwt dat het MOET gebeuren sterkte
die van mij schreeuwt ook, het moet nu gebeuren! Ik begrijp hem ook wel, maar ik kan ook niks aan mijn hormonsters doen
Hoi Mappel, Vervelend zijn mannen soms he misschien vind hij het allemaal wel erg spannend wat er gebeurd in deze tijd. Je kan misschien een gesprek aan gaan of er misschien iets is, of waar hij mee zit. Ik merk aan mijn mannetje ook dat het niet allemaal vanzelf gaat. Ik betrek hem echt overal bij en merk nu dat hij iets enthousiaster begint te worden. Mannen zijn vooral druk of ze t wel allemaal goed doen, financieel t allemaal wel gaan redden, etc. Daarbij moeten jullie t toch echt samen zien te doen! En wie weet als de kleine er is, zal je zien dat hij helemaal geweldig zal vinden!! Succes met je man! En geniet van je zwangerschap!
Ik ken de frustratie maar helaas niet alleen naar mijn man..... Zijn tuinhuis schilderen had hij tijd voor maar om de kamers hier te doen.... We zijn sinds vorige week "gezegend" dat ze (schilders, loodgieter en elektricien) aan de slaapkamers zijn begonnen. Oorspronkelijk was dit voorzien twee maand geleden!!!!! Maar alle, we zijn er nu bijna en wss kan ik dit weekend aan de grote kuis daar beginnen en herinrichten. Ons oudste dochtertje krijgt nieuwe meubelen en heb manlief heel erg lief gevraagd om ze tegen zondagavond in elkaar te steken. Zegt hij serieus: ja als mijn tuinhuis geschilderd is..... Fout antwoord!!!!!
Heel herkenbaar en natuurlijk mag je even zeuren over je man. Die van mij was bij de eerst ook zo. Niet te filmen. Misschien een tip: gooi die rekeningen en de map waar ze in moeten op zijn kant van het bed. Dan kan jij gewoon verder, hij moet ze toch wegleggen als hij z'n bed in wil... Vaak verdwijnen ze dan wel in de map.. Dan is een kleine stap gezet. Praat evt met je schoonouders over de dingen die bij jullie moeten gebeuren en dat je je daar druk om maakt. Dan vragen ze misschien ook minder om hulp of slaan zijn hulp eerder af. Misschien komen ze hem dan zelf helpen. Misschien je man vragen of hij het wel belangrijk vindt? En of hij het meer of minder belangrijk vindt dan het helpen bij anderen. En daarnaast: hoe ongelofelijk ook, pas als jij heel hoog zwanger bent of pas wanneer het kindje er is gaan mannen pas echt beseffen dat er een levend wezentje bij jullie hoort waar jullie voor gaan zorgen. Zonder dat besef is de urgentie ook niet hoog. Bij mij hielp het om hulp in te schakelen van (schoon)familie, zodat hij die dagen wel thuis moest klussen. Boos dat hij was!! Haha maar mijn babykamer(/huis) kwam er wel door af! En die boosheid was minder/over toen hij klaar was. En misschien (als jullie daar aan toe zijn, die wens hebben, danwel dat het mag lukken) goede hoop voor de toekomst: nu we een 2e verwachten is de klusdrang bij m'n man zelfs nog groter dan bij mij! Heerlijk om zo mee te maken
Waarschijnlijk denkt je man "o, dat duurt nog 15 weken, daar heb ik nog alle tijd voor". Die heeft niet in de gaten dat de tijd vliegt en het zo ver is voor je het weet. Mijn man heb ik alleen met hysterisch gillen en huilen aan het werk gekregen, tot die tijd viel het kwartje echt niet. Lang leve de hormonsters...
Check ook eens bij die mensen waar hij zo druk is... Hier merk ik, dat mensen heel veel aan mijn man trekken. De een wilt dit, de ander dat.. Manlief had ook geen oren naar wat ik wilde, tot ik mijn nesteldrang ging spuien en de zwaarste dingen zelf ging doen. Nu 5 weken van te voren, is eindelijk eens een kapstok opgehangen, weliswaar door mij en mijn vader die het geklungel niet kon aan zien.. Maar.. pluimpje voor manlief, hij heeft wel de rommel naar zolder gebracht en in de badkamer geklust. Ze hebben inderdaad die gedachte, ach dat komt wel... Hier zei die, ik heb 11 dagen de tijd voordat de kraamhulp komt. In die 11 dagen maak ik een planning, wat ik in die dagen wil doen en af wil hebben. Op de dag ervoor, dacht je dat ie het had gedaan? Ben je gek, nee anderen gingen voor.. Dus deed ik het zelf, maar 2 uur voor het gesprek vloog hij wel gauw door het huis, en wist ie beslist wat zijn fouten waren. Denk dat ie nu wel nog gaat opruimen en vooral als mijn nesteldrang helemaal door zal zetten. Dan is er geen keuze meer En al met al, zelf doe ik ook niet dagelijks mijn stinkende best, daardoor verlang ik ook niet naar een superman in huis, ook ik heb realistische uitspraken met "het komt wel",, Momenteel heeft mijn moeder al wat meer nesteldrang, die wilt uit t niets hier gaan verven en behangen, terwijl wij zoiets hebben van.. Eerst dit, dan dat.. En wanneer de behang en verf nog komt, zien we dan wel Als het maar netjes is, dat vind ik belangrijker. Veilig en netjes
Hee, heb jij mijn man ook?!? Heb geen tips voor je. Maar ik lees graag mee. Spullen op zijn bedhelft heb ik geprobeerd. Die liggen vervolgens een paar weken op de slaapkamervloer.
Zo herkenbaar dit. Mijn vriend is precies hetzelfde, altijd maar uitstellen. Ik heb een dochtertje van bijna 1 en ik wacht nog steeds op een babykamer. Nu is nummer 2 onderweg. Hopelijk slapen we straks niet met zijn 4 in onze slaapkamer. Hopelijk zet de jouwe er wel wat meer vaart achter. Succes.
Ik heb net heel lang, beide huilend aan de telefoon, gepraat. Mijn man is een gevoels mens, wil alles uitpraten. Het probleem is, hij voelt dat de aandacht verschuift. Hij voelt zich minder belangrijk, minder gewaardeerd. Natuurlijk omdat ik dag en nacht met de baby bezig ben en er voor mij en in mij heel veel gebeurt, maar ook omdat de omgeving alleen maar aan hem vraagt hoe het met mij gaat. naar hem wordt nooit meer gevraagd. Ik trek me steeds meer terug, heb minder zin in seks, ben veelal moe dus slaap optijd, waardoor hij zich erg alleen voelt. Wat kan ik voor hem doen? Hij is zo bang dat als de baby er is, het alleen maar erger wordt. Hij is super belangrijk voor me!! Ik heb alleen de energie niet meer voor romantische avondjes....
Herkenning, nu ben ik zwanger van de tweede en hebben we gepland in de herfst vakantie aan de slag te gaan. Als dat niet gebeurt krijgen we een enorme discussie, want zoals het de vorige keer ging was echt niet relaxed. Hij weet dat ook wel. Toch vind ik het belachelijk dat mijn gevoelens (kinderkamer NU) niet altijd serieus genomen worden. Heb deze zwangerschap een korter lontje dan de vorige en bij mij werkt dat
Wel eerlijk van hem, en nee, dat is niet leuk! Toch zou ik eerder aan hem vragen wat hij dan zou willen. Misschien lekker ergens gaan eten of ouderwets naar de film? En het is wellicht ook een idee om hem dan te vertellen dat als hij niet meedoet (en bij betrokken zijn bij de zwangerschap hoort dus ook klussen aan kinderkamers), hij dat gevoel van er buiten te staan alleen groter maakt. Ik vind het heel lief dat je hem het gevoel terug wilt geven dat hij belangrijker dan wie ook is voor jou maar hij mag daar zelf ook wel even over nadenken vind ik. Datgene daar je dan wel samen kunt doen kun je beter ook echt samen doen, want over een paar werken ben je nog minder mobiel en je bent nu al moe. Die hormonen beginnen niet voor niks nu op te spelen!
Zo herkenbaar, maar ik denk ook dat het een beetje aan de hormonen ligt. Ik wil alles het liefst nu al klaar hebben en ingericht enz. En manlief blijft maar overwerken en druk hebben.....en voor iedereen klaar staan behalve hier in huis gebeurt er naar mijn zin veel te weinig. Als ik dat aan vriendinnen vertel zeggen ze...ohw dat is nesteldrang.
Herkenbaar! Bij moest ook alles snel klaar ( vanaf week of 20). ML was / is meer bezig met huis afmaken en nog leuke dingen doen met vrienden. Nu ben ik 37 weken en is bijna alles klaar. Het heeft mij veel huilbuien gekost om ML zover te krijgen dat hij wat meer aandacht aan mij gaf. Nou is dat vanuit mijn horrormonen gezien. Vanuit ML's opzicht heeft hij mij heel erg veel gesteund. Door meegaan naar VL, klusjes in huis afmaken, babykamer maken, dingen uitzoeken, mijn horrormornale buien doorstaan, boodschappen doen enz. Hij gaf ook aan genoeg tijd te hebben en nu het nog kan nog leuke dingen doen met vrienden (wij zijn een van de 1e met kids). Door veel klusjes ed te doen kreeg ML juist het gevoel met de kleine bezig te zijn en zich erbij betrokken te voelen. Nu mijn buik groot is hangt hij bijna iedere avond met zijn hoofd erop om een band op te bouwen
Dat van het klussen, daar kan ik niet over mee praten... Weet niet hoe het komt, maar hij heeft zelfs, op mijn verzoek, een schema gemaakt. Dat hangt op de koelkast en op een paar kleine dingen na is alles gebeurd. Misschien is dat een tip! Jij hebt in je hoofd zitten wat er allemaal moet gebeuren, misschien ziet hij het niet. Maak een schema met wat er moet gebeuren en wanneer je het af wilt hebben. Tuurlijk zijn er dingen die langer duren of juist korter dan dat je ze inschat, maar dan maak je het voor hem wel tastbaar. Wat betreft het alleen voelen en minder belangrijk, dat hebben we hier ook gehad. Trok mij ook terug en door (o.a) bekkenproblemen en vermoeidheid, is mijn libido gedaald tot onder het vriespunt. Hebben daar een goed gesprek over gehad en probeer hem overal bij te betrekken. Al gaat het maar om een appje overdag als ie aan het werk is, dat de kleine lekker druk is. En ga nu vaker s'avonds op de bank tegen hem aam kruipen en op die manier voelt hij zich een stuk fijner. Ook zeg ik vaker dat ik hem lief vind enz. Denk dat veel mannen dit meemaken. Is ook niet niks, je vrouw zwanger en "ineens" staan ze niet meer op plaats 1! Heel goed dat jullie wel er over praten en duidelijk blijven maken hoe je je voelt en wat je van de ander verwacht! Heel veel sterkte, hoop dat de neerwaartse spiraal doorbroken is en het klussen lekker snel,op gang gaat komen! Dikke knuf!
Vergeet niet dat een zwangerschap voor een man ook heftig en angstig is. Hij weet niet wat hem allemaal te wachten staat en uitstellen is dan een manier van uiten.
mijn man is helemaal geen klusser. hij kan laminaat leggen en behangen maar verder.... laten we zeggen dat hij andere kwaliteiten heeft haha. mijn man heeft zich dit jaar ontpopt tot een ware klusser en ik ben super trots op hem. we zijn 2 jaar geleden aan de verbouwing van onze slaapkamer begonnen en ik heb sinds dit jaar. want dat was zijn eerste klus een echte inloopkast in de slaapkamer!! die heeft hij dus na 2 jaar eindelijk afgemaakt. de zolder was een bergzolder en daar heeft hij met hulp van zijn broertje en slaapkamer gemaakt voor onze dochter. hij heeft samen met zn boertje complete muren gebouwd kozijnen en dakramen geplaatst. samen hebben we op avond alles geverfd. ik de randje en hij het rollerwerk. en normaal saust hij nooit hij neemt altijd alles mee deuren kozijn alles. na de zolder die nu sinds 22-9 klaar is, hebben we de oude kamer van mn dochter aangepakt en omgetoverd tot een stoere jongenskamer. weer op avond gesaust ik de randen hij het rolwerk. die kamer was afgelopen zaterdag klaar. daarna zijn we op avond met de babykamer bezig geweest. het verfwerk is klaar. de grote kast staat op zijn plek en dit weekend moet! het af. dus de commode die nu al een half jaar op onze kamer staat moet naar de babykamer en ook het ledikantje wat al een half jaar bij ons staat moet daar heen. dan nog gordijnen ophangen lampjes ophangen en schilderijtjes. daarna kan ik gaan poetsen en opruimen en oh oh oh wat ben ik daar aan toen zeg. we zijn nu sinds maart dit jaar non stop continu aan het klussen. ieder weekend geen enkele uitzondering en de laatste weken ook op avond. en ik kan je verzekeren ik ben er helemaal klaar mee. maar het einde is nu echt in zicht. dit is overigens de eerste keer dat mn man zich zo vollop zn klussen gestort heeft. voorheen was hij het evenbeeld van jullie mannen. probleem bij mijn man was dat hij niet wist hoe hij het moest aanpakken. zoals die dakramen op zolder daar zag hij als en berg tegen op. als je dat verknalt doordat het gat bijvoorbeeld te groot word nou ja dan heb je wel een probleem. ik heb deze keer gedreigd en daar ben ik erg goed in. doet hij het niet? prima!! dan huur ik wel iemand in die het voor me doet!! en dat kost geld haha. leuke is dat mn man weet dat ik dat nog zou doen ook haha. zelfde als met schilderijtjes ophangen. dat blijft er meestal bij. maar niet meer sinds ik zeg dan doe ik het zelf wel. maar dan wel op mijn manier!! en die is niet goed genoeg volgens meneer dus dan regeld hij het alsnog. heel veel sterkte ermee het is vreselijk frusterend als ze niet mee werken. maar wat eerder ook al gezegd is beste remedie is je hormonsters de vrije loop laten gaan. op een of andere manier krijgen ze dan pas door dat je het meent. dus laat je bommetje barsten schreeuw huil gil dreig en.......overwin!! het heeft bij mij 3 zwangerschappen geduurt voordat ik wist hoe het echt moest dus wat dat beterft... hahahaha
Ik denk dat mannen de nood van het mooi ingerichte kinderkamertje niet altijd inzien. Uiteindelijk moet het kleintje voor hen gewoon een bed en verschoontafel hebben en klaar is kees. Bekijk het ook van zijn standpunt zou ik zeggen. Je kan nog steeds de kamer klaarmaken voor de komst van je kindje en als dat maar 1 dagje duurt om zo een raam erin te zetten, kan dat altijd nog gedaan worden. Probeer ook nog met hem dingen te doen en tijd aan je relatie te besteden, wanneer het kleintje er is zal dat veel moeilijker zijn. Dan pas zie je in wat belangrijk is, en ruzies over een kinderkamer zijn dat niet waard.
over het opknappen: ik ben lekker bij zijn moeder gaan klagen subtiel wel. zo van : 'och wat moet er veel gebeuren nog en ik heb al zo geen energie.ik kan niet poetsen door de dozen met meubels die in de living staan en de 'babykamer' moet nog leeggemaakt worden... hoe ga IK dat toch allemaal doen?? zo meteen beval ik vroeger en waar ligt het kindje dan?' dus zei heel kalm van 'komt wel in orde' gaat naar manlief en begint hem orders te geven muahahahahahahaha tja hij had er eerst geen zin in en deed moeilijk dus moest the big guns uithalen eh...