Hoi hoi, dit is geen afzeik topic, al ben ik soms zo boos dat ik die neiging wel heb.. mijn vriend en ik hebben een probleem met zijn moeder en we moeten echt een oplossing gaan vinden voor het een keer escaleert. Mijn schoonmoeder is aardig, betrokken en lief. het probleem dat ik met haar heb is dat teveel betrokken wil zijn. 4 jaar terug kwam ze mijn leven binnen donderen en ik vond dat heel moeilijk. zij wil een dochter (heeft alleen 2 zoons) en ziet in mij die dochter, terwijl ik zelf heel onafhankelijk ben, afstandelijk zelfs, tov andere mensen. dat zit in mijn aard. de afgelopen jaren heb ik geprobeerd aan haar wensen tegemoet te komen, maar hele dagen op bezoek gaan en koffie drinken vind ik moeilijk. (met hele dagen bedoel ik bezoeken van 8 uur lang) ook drong ze steeds meer op, en ging ik haar automatisch wegduwen. niet goed natuurlijk, want ze is en blijft de moeder van mijn vriend en ik wil hen beiden niet kwetsen. maar nu ben ik zwanger. het leven van mijn schoonmoeder draait nu om mij (niet eens om mijn vriend!) en ze wil graag dezelfde band met mij als die zij met haar moeder tijdens haar zwangerschappen had. maar zo is het niet, ik heb een vrij goede band met mijn eigen moeder, en ik heb de behoefte niet om ieder weekend de prenatal leeg te kopen, laat staan met mijn schoonmoeder. toen ik zei dat we geen babykamer gingen aanschaffen was ze geirriteerd, want nu kon zij er niet meer naar kijken. ze wil teveel van mij en sluit mijn vriend gewoon buiten. ik zal haar nooit tevreden kunnen stellen, ik zal haar alle kans geven een goede band met haar kleinkind op tebouwen, ze is ten slotte de oma. maar elke zondag daar op de koffie en alle aankopen met haar doen enz zit er gewoon niet in. mijn vriend is het ermee eens dat ze moet dimmen, want ze sluit hem buiten en drijft mij in een hoek. we zullen alleen een manier moeten vinden dat op een goede manier te brengen. ze voelt zich heel snel aangevallen terwijl we op een normale manier iets duidelijk willen maken. pff..het is een lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt. misschien hebben jullie ervaringen of tips die ons kunnen helpen? ik wil haar duidelijk maken dat mijn leven niet om haar draait zonder haar te kwetsen. groetjes Marieke
Ik denk dat je hoe dan ook eerlijk moet zijn en gewoon op een rustige doch directe manier met haar praten. Niet er om heen gaan draaien, daar zal het vast niet heel veel beter van worden. En wat ook wel goed kan werken, hou het bij jezelf, dus ik ik en ik. Dus niet tegen haar zeggen bijv. jij bent te betrokken enz. Maar zeg bijvoorbeeld iets van, ik kan me voorstellen dat je het leuk vind dat er een kleinkind op komst is en dat je daarin mee wilt leven, maar het is benauwend voor mij. Zoiets. Dan hou je gewoon de eer aan jezelf. Laat overigens je vriend het niet voor je zeggen, maar doe het zelf, dat is naar haar toe ook een stuk eerlijker en dan zal ze het wellicht ook beter kunnen opvangen en opvatten. Ik hoop dat ik je hiermee wat kan helpen...
Poeh, het lijkt wel of ik jou verhaal zelf geschreven heb. Hier ook een hele aardige, lieve schoonmoeder. Maar ze doet net alsof ik haar dochter ben. Zeker sinds de zwangerschap. Ze belt elke dag, als mijn vriend opneemt vraagt ze naar mij. Ze wil alles weten en overal haar zegje in hebben. Toen we de babykamer gingen kopen wilde ze mee! Want zij heeft al 2 kinderen grootgebracht dus zal het wel beter weten. Nou niet dus. We hebben die dag afgezegd en zijn daarna zonder haar gegaan. misschien ook een beetje lullig, maar als ze wist dat wij zonder haar gingen was ze gewoon uit zichzelf naar die winkel gegaan. Een paar weken geleden had ze een bed gekocht. Niet voor haar huis, maar om bij ons neer te zetten. Dan kon ze op het einde van de zwangerschap mooi een paar weken komen logeren. En natuurlijk een paar weken na de bevalling. Gelukkig dat mijn vriend toen duidelijk zei dat we daar geen behoefte aan hebben. Ze wil nu elke zondag op de koffie komen, prima, maar koffie komen drinken is een uurtje. Als ze komt is dat van 's ochtends 11 tot 's avonds 9. Kan hier echt niet meer tegen. Heb het hier met mijn vriend goed over gehad. Zolang ons kindje nog niet geboren is gaat het nog wel. Maar daarna kan dit allemaal niet meer zo. (want er zijn nog genoeg andere dingen die ze doet die ik hier niet allemaal op kan schrijven). We hebben echt duidelijke afspraken gemaakt over wanneer ze mag komen en wanneer niet. Wat ze wel mag en wat niet. We hebben bv voor na de bevalling bezoektijden. Dus niet de hele dag, maar of en in de ochtend of in de middag. En dat geldt dus ook voor haar. (al heeft ze dat volgens mij nog niet helemaal door ) Ze heeft het nu ook al over een curses babymassage die ze met onze kleine wil gaan doen. Maar ze woont 1.5u reizen hiervandaan. Dus komt ons kindje wel bij haar logeren. Nou niet dus, als ons babytje nog heel klein is gaat die echt nergens logeren. En zoiezo vind ik zo'n cursus voor de ouders. Wij weten dat we een jongetje krijgen. Maar zij niet. Nu probeert ze op alle mogelijke manier er achter te komen of we een jongetje of een meisje krijgen. Heel vervelend. Net als namen raden. Phoe, na dit allemaal geschreven te hebben zit het me blijkbaar hoger als dat ik dacht . Nu wil ik haar niet helemaal afvallen. Want ze bedoeld het allemaal goed. En misschien dat ik over 20 jaar precies hetzelfde doe met mijn kinderen. Maar er moet echt wat veranderen. (sorry voor het ego-verhaal) Misschien dat je een gesprek met haar kunt hebben? Dat je haar voorzichtig verteld dat ze te dichtbij komt en je dit met je vriend alleen wil doen. Als zij er niet is moet je het ook zelf doen. Of als ze je vraagt om iets te gaan doen zeggen dat je dat liever met je eigen moeder doet (of is dat weer te hard?) maar het is wel belangrijk om nu duidelijk je grenzen aan te geven. Als je dat nu niet doet zal dat na de geboorte alleen maar moeilijker worden. Succes! xxx Suzie
ben ik in ieder geval niet de enige ik kan denk ik niet zeggen dat ik liever iets met mijn moeder doe, want ze voelt zich al juist zo bij haar achtergesteld. en dat terwijl ik niet veel bijzonders met mijn moeder doe. daarnaast is die band wel wat beter ja, ook niet zo gek. ik heb al eens zo'n gesprek met haar gehad, en dat was allemaal prima. maar nu ik zwanger ben zijn bij haar alle remmen los lijkt het wel...het voelt alsof mijn kind openbaar bezit is, waardoor ik het gevoel krijg hem bijna te moeten beschermen. maar het allerergste is nog wel dat ze net doet alsof het alleen om mij draait...terwijl haar zoon notabene vader wordt. de broer van mijn vriend is homo, dus hij zal nooit kleinkinderen voortbrengen. daardoor legt ze nog eens meer op mijn schouders... @Suzie: het lijkt alsof jouw schoonmoeder nog verder gaat...een bed kopen om bij jullie neer te zetten, wat een lef!
Hoezo voelt zij zich achtergesteld ten opzichte van jouw eigen moeder?! Het lijkt me vrij normaal dat je met je eigen moeder een heel andere band hebt dan met je schoonmoeder! (uitzonderingen daargelaten) Hardstikke fijn dat zij dat zo graag wil, en misschien zelf wel begrijpelijk, maar ze is een volwassen vrouw die het moet weten wanneer ze grenzen overschrijdt. In dit geval de jouwe (en deels die van je vriend misschien). Het is vreselijk moeilijk, maar ook ik zou proberen aan te geven dat je het allemaal hardstikke lief en aardig en goed bedoeld (maak er iets moois van...) van haar vindt, maar het ook prettig vindt zelf dingen te ondernemen en tijd voor jezelf te nemen en je eigen keuzes te maken. Het gevoel dat je haar niet tevreden kan stellen zou ik lekker proberen los te laten. Jij hoeft helemaal niets tevreden te stellen, het is toch zeker jouw kind! Aan de andere kant beseft ze misschien niet wat voor inbreuk ze eigenlijk op je privézaken doet en schrikt ze er erg van als je aangeeft hoe jij je hierbij voelt! En inderdaad, houd het bij jezelf ("ik voel me..." ipv "jij bent/doet...."). Blijf bij jezelf, en je mag gerust voor jezelf opkomen! Jij voelt je hier niet fijn bij, klaar.
Hallo, Herkenbaar verhaal! Ik heb een lieve schoonmoeder hoor. Maar ze heeft drie zoons en was echt helemaal door het dolle heen dat ze oma werd. Dus uit enthousiasme gaat ze ook wat te snel. Ik ben echt vanaf het begin heel duidelijk; ik laat in alles merken dat ze straks haar kleinkind vaak ziet en dat ik het leuk vind dat ze enthousiast is, maar ik zeg ook heel duidelijk wanneer ik haar hulp niet nodig heb. Dat is met dingen kopen, kamertje uitzoeken, de frequentie waarop ze nu ineens wil afspreken, samen winkelen.. Mijn vriend en ik krijgen het kindje en willen zelf alles regelen, uitzoeken, kopen, schilderen etc. Mijn schoonmoeder heeft zelf drie kinderen gekregen en de kans gehad om het op haar manier te doen. WIj willen het zelf op onze manier doen. Zo hebben we het ook over kraamvisitie, geboortekaartjes etc. Mijn vriend en ik zijn heel duidelijk in wat we willen zodat de verwachtingen goed gemanaged worden.. Hetzelfde doe ik ook bij mijn moeder. Zij wil ook samen naar de baby dump en al, maar ik heb dara geen zin in. Dus doen we het niet. Heb het geluk dat mijn zus zwanger is en die heeft dat wel met mijn moeder gedaan. Ik heb mijn moeder en schoonmoeder weer bij de pretecho meegenomen.. Succes!!
Wat ben ik dan blij dat mijn schoonmoeder dan amper belangstelling toont.. Die verlangt niets van ons.. Nou ja.. die vind t fijn dat we met feestdagen komen.. maar omdat mn man melkveehouder is en zij op anderhalf uur rijden zijn we daar nooit langer dan 5 uur.. Ze zullen niet zelf spontaan langs komen ( vanwege de afstand en t niet zelf kunnen autorijden en hier geen fatsoenlijk OV in de buurt is)
ik heb het net nog met mijn vriend besproken en hij is het eens met jullie reacties! ben ik blij om want pas nu ziet hij in dat zijn moeder te ver gaat. ik heb altijd geprobeerd hem niet op te stoken en rustig te blijven, maar dat hij het nu snapt is wel een opluchting. 3 weken terug hebben we een pretecho gedaan, en alle opa's en oma's meegenomen. dus helemaal buitensluiten doe ik niet. misschien ben ik idd niet duidelijk genoeg, mijn schoonmoeder voelt zich heel snel gekwetst en dat probeer ik te voorkomen. maar ondertussen gaat ze wel mijn grenzen over. raar want normaal ben ik echt niet op mijn mond gevallen. ik zal heel duidelijk grenzen moeten stellen en ronduit moeten zeggen dat ik niet in staat ben een dochter voor haar te zijn. dan is het helder maar houd ik het idd wel bij mezelf. laatst vroeg ze ook om de namen die we in gedachten hadden..misschien heel stom maar dat vond ik best een brutale vraag. toen ik nee zei vond ze dat ook niet leuk. mijn vriend vroeg vandaag aan haar of ze soms zelf zwanger was, zo heftig reageerde ze aan de telefoon... @lily, jouw berichtje stelt me wel gerust, het is ook normaal met je eigen moeder een betere band te hebben!
Hai! Nou, je hebt de opa's en oma's meegenomen naar de pretecho. Dat is een gebaar dat je ze wilt betrekken toch? Je moet het echt op je eigen manier doen. Jij bent zwanger, jij moet er van genieten. Laat je dus geen stress aanjagen door anderen die het anders zouden doen. Als zij vraagt naar de namen en jij wilt ze niet geven, dan zou ik dat gewoon zeggen. Dus duidelijk je grenzen aangeven. Als ze het niet begrijpt dan is dat jammer. Ik zou me in ieder geval niet gaan aanpassen aan dingen die ik niet wil.. Het is imnmers niet zo vaak dat je zwanger bent en ene kindje krijgt en je schoonmoeder is waarschijnlijk zo enthousiast omdat ze dan een kans heeft het over te doen, maar dit is JOUW zwangerschap!
heel herkenbaar! Toen ik zwanger was van de eerste veranderde mij schoonmoeder. Ze is verlaten door haar man..en verbitterd.. Ze probeerd zich erg met ons te bemoeien. Mijn man is haar enige zoon. Volgens een vriendin van mij komt dat omdat mijn man haar enige "man" is in haar leven en die wil ze niet kwijt. T feit dat we al 2 kids(3e is onderweg...maar weet ze niet) hebben geeft haar t idee dat ze haar zoon kwijt raakt aan een andere vrouw, en dus een eigen gezin heeft... Aldus mijn vriendin... Ik ben t wel met haar eens. K vind t soms best moeilijk omdat ze een bepaalde strijd met mij aangaat...ik reageer niet en dat vind ze heel erg...mijn man heeft met haar gepraat en t is minder geworden. In jou geval zou ik samen met je man met haar gaan praten voordat t misschien eens uit de hand loopt en jullie "relatie" slechter word. Sorry van mij egoverhaal! Maar denk dat praten de enige oplossing is! K vind t trouwens een mooi gebaar dat je alle opa's en oma's mee hebt genomen voor een echo! Liefs en veel succes najet
@Roema volgens mijn vriend sla je de spijker op zijn kop, mijn schoonmoeder ziet het idd als een kans om het over te doen. zodra ze erachter komt wat het geslacht is gaat ze helemaal over de rooie denk ik.... @Najet, dat is ook niet echt bepaald fijn als je schoonmoeder dat gevoel heeft...gelukkig staat je man wel achter je. en ego verhalen zijn niet erg, vind het wel fijn om van anderen te horen wat hun belevenissen zijn.
Dat komt misschien ook wel door de situatie. Het is de moeder van je vriend en je zal (neem ik aan tenminste) nog wel een hele tijd met haar door 1 deur moeten kunnen. Het is dan denk ik ook best wel logisch dat je wat terughoudender bent met bepaalde opmerkingen etc. Af en toe heeft mijn schoonmoeder ook wel dingen dat ik denk HALLO! doe even gewoon, maar dan houd ik me meestal ook maar stil. En dan denk ik maar, ze heeft het waarschijnlijk zelf niet eens door.
eum laat haar deze site lezen? je hebt het erg mooi en duidelijk omschreven, ik begrijp je helemaal! ik denk dat ze het zelf niet doorheeft, en dat ze je straks kwijt is als ze zo doorgaat. Beter dus om nu duidelijkheid te geven, zodat jij er minder stress van hebt (is niet goed voor je baby) en zodat je samen kunt beginnen deze situatie wat gezonder te maken. succes
Mijn schoonmoeder is ook een beetje zo. Wij hadden al problemen toen we gingen trouwen Gelukkig hebben we toen alles recht gezet, maar dat ging niet zonder ruzie/ "oorlog" Wat je schrijft over dat ze snel gekwetst is, kan ook een vorm van manipulatie zijn! Want ze krijgt uiteindelijk wel altijd haar zin.. Ik kan alleen maar zeggen; zorg dat je man en jij op een golflengte zitten, bepaal jullie grenzen en wijk daar niet vanaf. Ook al zou je haar daarmee kwetsen. Uit eigen ervaring weet ik dat er omheen draaien en voorzichtig zijn alleen maar meer frustrerend is. Je schoonmoeder moet weten dat het menens is, dus laat het dan maar knallen. Dan is het wel duidelijk. Bij ons gaat het nu goed. Ze weten wanneer ze te ver gaat en we kunnen nu ook gewoon zeggen wat wij willen en ook niet willen. En aan de andere kant zorgt het ervoor dat ik weer wat opener naar haar toe ben, en haar dus meeneem voor een echo en een keer shoppen. Succes
Oh meid, wat herkenbaar allemaal. Ik loop er ook tegenaan, al is het niet in deze heftigheid. Wij waren vorige week op vakantie en ik zei al tegen mijn man, als ze maar niet op de kinderkamer gaat rommelen. En ja hoor, ik kom thuis en ze heeft een dekbedje genaait en badlakentjes geborduurt. En eerlijk gezegd vond ik dat ook niet leuk. Ik neem haar regelmatig mee winkelen om haar te betrekken in alles, omdat ze anders zelf maar dingen gaat kopen wat ik zelf wil halen. Manlief vind het allemaal niet zo erg. Het is nu eenmaal hun eerste kleinkind... Tja! Ik kan er slecht tegen dat ze zich overal mee wil bemoeien. Mijn familie woont te ver weg om dat te doen, en eerlijk gezegd vind ik het gewoon veel te leuk om samen met met man dingen te kopen en te regelen! PS: een bed bij iemand thuis zetten is wel heel erg over de grens zeg!
dat is ook de reden waarom mijn schoonouders absoluut geen sleutel krijgen van ons huis mijn schoonmoeder wilde graag 1 x per week oppassen, daar heb ik na lang nadenken mee ingestemd (en daar heb ik geen spijt van hoor!) maar de sleutel krijgen ze sóchtends en leveren ze s'avonds weer in!
Mijn schoonmoeder heeft ook geen sleutel van ons huis. Maar vind wel dat ons huis haar huis is. Dus dat bed neerzetten was volgens haar heel logisch. Ze moet bij ons toch gewoon kunnen slapen!? Ze begon er van de week weer over, maar heb haar duidelijk gemaakt dat dat niet gaat gebeuren. Ook begon ze er over dat ze als ik eenmaal bevallen ben echt wel voorang heeft op bezoek. Snap wel dat ze als oma vaker wil komen. Maar ze is niet de enige. Ik heb ook mijn ouders en broetjes en zusjes. Maar volgens haar zijn zij niet zo belangrijk. (zo zei ze het letterlijk) Misschien dat ik het door de hormonen wat te serieus neem, maar vind het erg irritant.
Jeempie joh, wat een vervelende situatie. Enerzijds fijn dat je schoonmoeder zo meeleeft en betrokken wil worden, maar aan de andere kant is het in de eerste plaats iets tussen jou en je partner. Het klinkt alsof je schoonmoeder je op een bepaalde manier manipuleert (waarschijnlijk onbedoeld en onbewust). Als ze niet voldoende betrokken wordt (in haar ogen dan he) dan laat ze merken dat dit haar niet zint, hiermee zet ze jullie onderdruk. Je vriend is opgegroeid bij je moeder, dus ik kan me voorstellen dat het voor hem lastiger is om dit in te zien en de afstand te pakken. Ik denk dat het belangrijk is dat jullie wat meer afstand gaan nemen van je schoonmoeder. Iedere dag bellen, elkaar regelmatig zien... etc. lijkt mij in deze situatie niet wenselijk. Geef aan dat jij en je partner samen tijd nodig hebben, voor elkaar en voor de zwangerschap en straks de bevalling. En dat jullie samen dingen willen uitzoeken en er naar toe leven, onder jullie voorwaarden en op jullie manier. En dat als je advies of hulp van haar nodig hebt, dan zij er op kan vertrouwen dat je dan contact met haar opneemt. En als zij aangeeft dat zij zich weer gekwetst voelt of zich daarnaar gedraagt, dan is dat heel vervelend voor haar, maar hier hoef jij je niet anders door te voelen (laat het gedrag bij haar). Ik zou persoonlijk aan iemand die neigt naar manipulatie ook niet uitleggen waarom je het wilt zoals je het wilt, dat geeft haar weer aangrijpingspunten om in gesprek te gaan. Je wilt het zo omdat jullie dat samen willen en dat heeft niets met haar te maken. En dit hoef je aan niemand toe te lichten, want hier ben je zelf baas over. Ik denk oprecht dat je schoonmoeder het goed bedoeld, hoe vervelend dan ook. Ik kan me voorstellen dat het je soms frustreert. Ikzelf heb in een wat andere situatie gezeten, maar herken het wel grotendeels. Wat mij hielp om niet heel boos te worden was te denken dat 'die ander' niet beter kon, dat die dat nooit heeft geleerd en haar uiterste best deed met wat zij wel kon. Want als je schoonmoeder beter had gekund/geleerd, dan had zij dit wel gedaan. Want ze zet jullie nu juist van zich af, terwijl zij het tegenovergestelde wil bereiken. Laat mensen vrij, en ze komen naar je toe.... Ik wens je veel sterkte en wijsheid
Het probleem bij ons is, dat ik mijn schoonmoeder ook soms hard nodig heb. Mijn familie woont ruim een uur rijden en als er een keer wat is, kan ik altijd een beroep op haar doen. Mijn eigen moeder leeft niet meer, en de vriendin van mijn moeder heeft ons jaren geleden maanden lang opgevangen. Juist zij denkt dat ze overal recht op heeft. Ik moet haar maar bellen als ik weeen heb, dan is ze op tijd bij de bevalling??? Nou, wij hebben haar verteld dat dat niet ging gebeuren. Aan beide kanten trouwens, hebben we duidelijk gemaakt dat als ik ben bevallen, we ze bellen als ik er aan toe ben. Ik vind dat veel te intiem om te delen met anderen! Straks zit de huiskamer vol met mensen terwijl ik nog aan het puffen ben. Zie het al voor me... Ik vind het erg moeilijk om te bepalen wat mijn grenzen zijn en die dan ook nog duidelijk aan te geven. Want hoe dan ook, iedereen bedoelt het goed. Al vind ik het bemoeien.