Dag dames, Al een poosje spookt het door mijn hoofd om een topic te openen omdat ik graag ervaringen en meningen wil horen van andere dames. Ik heb een hele lieve vriend die een enorme kinderwens heeft. Toen ik hem ontmoette had ik die wens helemaal niet. Echter, sinds een poosje begint het bij mij ook te kriebelen. Ondanks de kriebels heb ik ook enorm veel twijfels over onze kinderwens. Ik vraag me regelmatig af of dit wel het juiste moment is om bijv. te stoppen met de pil. Dit ivm met de crisis en de hoge werkloosheid die er op dit moment is. Het ene moment denk ik; We willen het graag, zekerheid heb je nooit in het leven, je weet nooit hoelang het duurt voordat je zwanger raakt, dus waarom ook niet? Het andere moment kan ik me enorm druk maken om de crisis, de werkloosheid, geld, het feit dat ik straks jaren thuis zit en dus geen werkervaring kan opbouwen. Kortom, heel veel wisselende gedachten. Hebben of hadden jullie ook die twijfels? En hoe gaan jullie hiermee om? En zijn er vrouwen die ondanks een mindere financiele situatie, toch gekozen hebben om voor een kleintje te gaan? En hoe doen jullie dat op financieel gebied? Ik hoor graag ervaringen! Bedankt voor het lezen!
Tja je weet nooit wat er met je baan gebeurt, maar of dit je nou moet tegen houden? Denk ik niet. Wat is je eigen situatie nu? Want dat kan ik ér niet uit halen..en waarom zal je jaren thuis moeten blijven zitten?
Op het moment ben ik werkzoekende en dat valt in deze tijd niet mee... Misschien dat ik een verkeerd beeld heb van kinderen, maar is het niet zo dat je als vrouw zijnde totdat je kind 4 is thuis zit? Bedoel, als je wel zou willen werken moet je kind naar de opvang, en begrijp dat dat een vermogen kost.
Een baan vinden is zeker dan lastig als je thuis zit..weet niet welke opleiding je gedaan hebt. . Misschien je cv op monsterboard zetten. ( kan je natuurlijk al lang gedaan hebben ) Als ik ooit zwanger mag zijn, is het zeker niet de bedoeling dat ik thuis ga zitten, ik moet hier persoonlijk niet aan denken, ik werk zelf 32 uur en mn man gaat van 40 naar 36 uur, dus 4 x 9. ..dus twee dagen opvang en 1 dag met familie
Ik ben wel redelijk actief in het werk zoeken, dat zijn dingen die wel lopen, alleen is er gewoon niks. Opleiding zijn ook aanwezig, nou de werkervaring nog Goede instelling dat jij gewoon wil blijven werken! 3 dagen opvang/oppas is nog wel te overzien.
Nou, ik weet niet of het mogelijk is dat misschien opa's, oma's of ooms/tantes op de 2/3 dagen dat je wil gaan werken op gaat passen? Van een vriendin weet ik dat, als ze het kindje naar een opvang zou brengen, dat het nog duurder was dan het geld wat ze verdiende door die dagen te gaan werken. Daarom koos zij ervoor om gewoon thuis te blijven. En als jullie het kunnen veroorloven, dan is dat toch alleen maar mooi? Tenzij je graag wilt gaan werken natuurlijk. Hoe ziet jouw situatie er op dit moment uit als ik vragen mag? Want als hij geen vast inkomen heeft of iets dergelijks kan ik me jouw twijfels heel goed voorstellen. Maar als alles nu stabiel is, en jullie kunnen goed rondkomen dan zou ik er persoonlijk wel voor willen gaan. we kunnen helaas niet in de toekomst kijken wat er allemaal gaat gebeuren. Onze situatie is eigenlijk net omgekeerd. Ik wil nu heel graag kindjes, maar mijn vriend wil graag nog wachten ivm onze financiele situatie. We zijn bijna 6 jaar samen (ik 26, hij 31), hebben een fijn huis, hebben allebei een fulltime baan, we verdienen allebei goed en kunnen nu een heel mooi bedrag per maand sparen. Hierdoor heeft mijn vriend zo iets van: laten we nog maar even wachten, want NU kunnen we pas goed sparen! Terwijl ik onze situatie nu echt ideaal vind om voor een kindje te gaan. Pfff lastig! O en als wij straks ooit een keer ons eerste kindje mogen krijgen, dan willen mijn schoonouders een dagje oppassen en mijn tante ook heel graag. Mijn vriend blijft dan fulltime werken en ik ga dan denk ik 20-24 uur werken. Daarnaast heb ik een eigen part-time bedrijfje wat gewoon doorloopt dus daar hebben we dan ook wat extra inkomsten van
Dat is zeker waar, als het meer kost dan binnenkomt dan zou ik ook voor minder werken kiezen! Maar denk net dat dit zo is, maar dat zullen we tzt wel uitrekenen Lastig hoor dat een baan vinden niet lukt! Tja die ervaring blijft altijd een struikelblok he!
Mijn vriend heeft een vast inkomen, maar ondanks dat weet je natuurlijk nooit hoelang je ergens werkt. Je hoort het de laatste tijd zo vaak dat er veel mensen hun baan kwijt raken. Zelf heb ik een vast inkomen dmv een uitkering. Ook heb ik een buffer voor onvoorziene zaken. Het is idd lastig dat je niet in de toekomst kan kijken. Misschien dat we tzt wel een oppas of opa en oma kunnen strikken om op te passen, dat is iig goedkoper dan een kinderdagverblijf. Lastig dat je vriend het nu nog niet ziet zitten, maar kan het ergens wel een beetje begrijpen. Het is toch wel een fijn idee als je wat geld op je spaar hebt staan! Ik probeer nu bewuster met geld om te gaan en probeer alles wat ik kan sparen ook op mn spaar te zetten, geeft toch een beter gevoel het moment dat we er echt voor willen gaan.
er is altijd wel wat waarom je t niet zou doen wij besloten er 2 jaar geleden voor te gaan en toen was de crisis in volle gang mijn man is inmiddels 2 x zijn baan kwijt geraakt maar ook weer snel werk gevonden ik werk nu 15 uur per week maar als ik een kindje krijg ga ik nog maar 1 ochtend werken dan gaat kindje naar oma en de rest doe ik zelf,ik persoonlijk ben van mening dat je een kindje krijgt voor jezelf en niet om em na de geboorte naar anderen te brengen omdat jij wil werken,dan kan je naar mijn idee beter geen kindje krijgen,klinkt hard maar heb op kinderdag verblijf gewerkt waar baby`s van 6 -10 wkn al kwamen omdat ouders wilde werken
Ik vind dit inderdaad wel een beetje hard moet ik zeggen, klinkt voor mij alsof je geen goede ouder bent als je een kind naar de opvang brengt als je moet/gaat werken. Bij ons is het een kwestie van willen en moeten, ik werk nu full time en ik ben zeker van plan minder te gaan werken... Maar hoeveel dat moet ik kijken omdat ik niet weet wat mogelijk is in mijn functie, daarnaast moet ik dus kijken wat ik ga doen met creche en oppas etc. Ik denk niet dat dit mij een minder goede moeder maakt maar een realistische
Ben het daar mee eens patruusje... Omdat ik mijn eventuele kind naar de creche ben maakt mij dat geen slechtere moeder!! Ik wordt eerder een ongelukkige moeder als ik helemaal niet werk, maar dan is puur mijzelf. Het houd elkaar in evenwicht, het ene is niet beter dan de ander, het is maar net wat je nodig hebt en wilt.. Maar om nou te zeggen dat je geen kinderen moet nemen, omdat je werkt, vind ik wel erg kort door de bocht
@ Sem frummel Klopt idd, er zijn altijd wel redenen om het niet te doen. Ik snap je mening wel een beetje, het is voor een kind ook belangrijk om tijd door te brengen met de ouders. Anderzijds vindt ik persoonlijk werk ook erg belangrijk, dat zorgt ervoor dat je een inkomen hebt en dat je je persoonlijk verder ontwikkeld. Ieder zn keuze
Wat een nare reactie tegenover mensen die wel hun kind naar een kdv brengen. Alsof iedereen zomaar kan besluiten thuis te blijven pffff.
Weetje....het perfecte moment is er nooit! Zijn er misschien nog dingen die je wilt doen voordat je een kindje zou krijgen? Reizen? Baan? Als deze niet hoger op je 'verlanglijstje' staan zou ik ervoor gaan. En werk tja... Het is maar net of het noodzakelijk is als je werkt. En die crisis komt toch ook echt een keer een einde aan...en zelfs dan heb je nooit zekerheid.
Je moet je sws niet tegen laten houden door de crisis. Ik vind het zelf belangrijker dat je een stabiele relatie hebt voor dat je aan een kleine begint. Want dat is echt niet zo makkelijk als dat je van te voren denkt. Daarvoor moet je elkaar echt goed kunnen vertrouwen en heel goed samen kunnen werken en zoveel mogelijk op 1 lijn zitten. Als jullie er klaar voor zijn zou ik het gewoon doen. Mijn vriend en ik wouden ook heel graag een kleintje maar bij ons was het de vraag vanwege zijn medische verleden of het wel mogelijk was om zwanger te raken. Ben nu inmiddels 20 weken zwanger. Ik heb het absoluut niet breed en werk op oproepbasis via een uitzendbureau in de productie. Ik heb zelf besloten om max 3 dagen in de week te gaan werken. Omdat ik zelf ook veel voor mijn kleine mannetje wil zorgen. Mijn vriend is bezig met een eigen bedrijfje en kan voor dat bedrijf gewoon thuis werken dus die kan dan voor onze kleine man zorgen als ik die 3 dagen aan het werk ben. Dat vind ik wel fijn dat wij het zo samen kunnen doen.
Natuurlijk denkt iedereen er anders over. Ik zit in de "nog geen kinderen, geen baan" situatie met een vriend die met een goed salaris al 15 jaar bij dezelfde baas zit. Wil ik werk? Ja tuurlijk! Ik heb een administratief diploma met ongeveer 5 jaar aan werkervaring. Lukt het zoeken naar werk? Nee, alles behalve! Ik heb in 2013 in totaal 6 weken en 3 dagen gewerkt (of er moet een groot wonder gebeuren dat ik in deze laatste 3 weken nog een baan vind, maar daar ga ik niet vanuit). Dus ik focus mij liever op een toekomstig kindje dan op de ene afwijzing na de andere. Daar wordt je niet vrolijker van.
Trustee, heel herkenbaar! Ik heb hier zeker ook een half jaar meegeworsteld. Vooral crisis en baanverlies was/is mijn angst. Daarnaast ben ik dol op mijn werk en moet ik in mijn functie 4 dagen werken. Zou ik dan wel goede moeder zijn? Wat mij hielp is dat we iig dusdanig spaargeld hebben opgebouwd dat we t best een tijdje met 1 inkomen kunnen uitzingen. Ook bedachten we dat deel vd spullen tweedehands zou kunnen zodat je ook niet gelijk al je spaargeld hoeft aan te spreken. En wat me meest hielp was t feit dat dit de komende jaren altijd kan gebeuren en ik zeker niet wil dat je straks "te laat" bent met een zwangerschap om dit soort redenen! En qua werken, een gelukkige vrouw is een goede moeder in mijn ogen!!!Ala iemand gelukkig is van bij haar kleintje thuis zijn, prima! Als iemand werkt en zich in de combinatie goed voelt, ook prima!
@ ladys1987 Ik heb niet echt specifiek dingen die ik nog zou willen doen, reizen heb ik veel gedaan en ik heb genoeg tijd gehad om leuke dingen te doen, en die doe ik nog steeds. Dus ik heb er geen moeite mee als ik straks dingen (tijdelijk) zal moeten opgeven voor een kleintje. @Steeciaantos Daar heb je wel een punt Tegen welke dingen ben jij aangelopen dan? kwa samenwerken betreft een kleintje? Wel fijn dat jullie het op die manier kunnen oplossen dat jullie geen oppas nodig hebben! Klinkt echt ideaal. @Annick1984 Echt vervelend dat je geen werk kan vinden... En knap dat je je nu focust op een toekomstig kindje! @Humtum Tweedehands spullen aanschaffen is een goeie, denk dat dat een hoop scheelt. Verder letten we goed op de uitgaven en proberen we zo veel mogelijk te sparen zodat er iig een goede buffer is voor een kleintje en andere dingen. Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige twijfelaar ben
Nee, je bent zeker niet de enige twijfelaar. Toen ik 3 jaar geleden zwanger was van de eerste, schrokken wij ons ook rot toen mn man zijn baan verloor en ik ook te horen kreeg dat ik geen contractverlenging kreeg na mn verlof. We hebben gelukkig beide relatief snel weer een baan gekregen en nu werk ik 3 dagen in de week waarvan mn zoontje 2 naar de kinderopvang gaat wat hij werkelijk fantastisch vind! Hij heeft het er altijd leuk en het is bovendien onwijs goed voor zn ontwikkeling. De kosten zijn hoog ja maar door de kinderopvangtoeslag kost het ons 150 euro in de maand, dat is te doen. We hebben het niet breed, kopen veel leuke tweedehandse dingen en letten gewoon goed op. Onze banen zijn nu ook nog tijdelijk en we weten niet wat de toekomst op werkgebied brengt. Maar we weten wel dat een broertje/zusje om medische redenen niet vanzelfsprekend is en de kinderwens enorm is. We leven verstandig, maar we hebben nu toch bewust gekozen om voor een tweede te gaan. Ik kijk er ook af en toe nog met twijfels tegen aan, soms heel erg zelfs maar dat zijn buien. Liefde genoeg en de rest zien we wel. Positief (proberen) te blijven, verstandig omgaan met geld, familie inschakelen indien mogelijk en vooral je gevoel laten spreken. We weten nooit wat de toekomst brengt...
Ik sluit me aan hij meerdere hier. Wat heb je nu werkelijk nodig in het leven? Wat wil je voor je kindje? Luxe is leuk maar in geval van nood/crisis heel veel niet nodig. Ik heb in precies dezelfde situatie gezeten. Ik wilde wachten tot ik een vast contract zou hebben.... Gelukkig niet op gewacht want inmiddels 6 jaar verder nog geen vast contract! Wel een gezonde zoon van 3 en misschien zwanger van een tweede. Je kunt niet in de toekomst kijken. Misschien doe je er zelfs wel heel lang over om zwanger te worden.