shit situatie

Jeetje wat erg voor je schoonzus zowiezo en het lijkt me idd moeilijk, zou je haast je rot voelen dat jij wel zwanegr bent Ik kan je geen advies even maar wel heel veel sterkte wensen!

 

Ik zou gewoon met je schoonzus in gesprek gaan (als zij dat ook wil) En dan gewoon eerlijk zeggen wat jij ervan denkt, dus dat jij er ook mee zit.
Probeer het niet tussen jullie in te laten komen. En ik denk gewoon dat je rekening moet houden met je schoonzus, dus niet uitgebreid al je kwalen vertellen als je daar op visite bent, die verhalen moet je dan maar bij andere familie/vrienden kwijt.

 

Joh, wat lullig voor ze zeg.
Maar hoe brachten ze het bij jou?
Want kan me je vorige topic idd nog wel herinneren. Was het weer zo van, hou je mond, jij hebt geen recht van spreken?

 

Ik heb ook je andere topic gelezen en ik denk dat jullie echt samen in gesprek moeten, je schoonzus en zwager en je schoonouders.In je vorige topic schreef je ook dat je schoonouders niet aardig reageren op jouw zwangerschap, en dat kan natuurlijk niet.
Het is ontzettend verdrietig voor je schoonzus, en natuurlijk moet je alle begrip hebben voor hun situatie, en soms accepteren dat ze niet erg enthousiast kan reageren op jouw zwangerschap .Inderdaad, gewoon niet te veel uitwijden over je zwangerschap, maar ik vind wel dat je mag verwachten dat je schoonouders blij mogen zijn met de komst van een kleinkind, en daarom moeten jullie "om de tafel"zodat iedereen zijn verdriet kan delen maar net zo goed de blijdschap om jouw kindje. Het mag niet zo zijn, dat je bijna een schuldgevoel moet krijgen, jullie leven gaat verder.

Wij hebben een soortgelijke situatie gehad, mijn schoonzus was het eerst zwanger, maar dat ging niet goed, en het bleef misgaan, miskraam op miskraam. Intussen kregen wij twee gezonde jongens, en natuurlijk voelde je het verdriet bij mijn schoonzus, maar ze waren wel blij voor ons, alleen ons contact bleef een beetje stroef, ik respecteerde dat, en begreep dat ook wel. Mijn schoonouders hadden het daar natuurlijk moeilijk mee, maar waren wel blij voor ons. Intussen heeft ze gelukkig een prachtige dochter en in November wordt ze opnieuw moeder. Het heeft 6 jaar geduurd voor ze moeder werd, en we zijn blij voor hen.
We waren bijna zwanger samen, ik van de derde, zij van de tweede, helaas bij mij een miskraam. Het klinkt een beetje raar, maar ik was "blij" dat het bij haar goed ging, zij had immers genoeg ellende gehad. Inmiddels krijg ik ook mijn derde.

Kortom het blijft moeilijk, maar het mag niet zo zijn dat jij nu een hoop verdriet hebt, maak dit duidelijk aan je familie, zeg hoe jij je voelt, maar probeer toch te genieten, het is je zo gegund

 

jeetje! Wat moeilijk! Begrijp jou wel, maar probeer wel van jouw geluk te genieten...jij hebt het immers ook niet voor het zeggen.....Je kunt je wel schuldig voelen maar daar is niemand mee geholpen!En die stress is ook niet goed voor jullie kleintje!

Sterkte meis!

 

Ik ben het met Moontjejl eens. Ondanks dat het uiteraard vreselijk is voor hen, is dat niet iets waar jij wat aan kan doen of waar jij schuld aan hebt. Dat jij wel zwanger kan worden en bent, staat los van hen. Je kan hen hooguit steunen maar meer kan je niet doen. Ze kunnen jou moeilijk verwijten dat jij wel kinderen kan krijgen, meid.

Zorg gewoon dat je er voor hen bent, en laat ook zien dat jij het ook moeilijk hebt met het feit dat zij geen kinderen kunnen krijgen. Dat is denk ik alles wat je kan doen.

Veel sterkte.

 

Jeetje wat een moeilijke situatie zeg maar ben het met moontje eens.

 

Jeetje wat een vervelende toestand,maar jij kan er niks aan doen meis,ik denk dat je inderdaad een gesprek met ze moet aan gaan en over je gevoelens praten,ik wens je heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jou,Xxx

 

Tascha, waarom schrijf je je schoonzus geen brief of een mailtje?
Vertel haar dat je heel erg met hen mee leef en dat je het heel erg vind dat ze er zo voor staan.
Maar zeg haar ook dat het heel veel voor je betekend als zij ook blij zijn voor jou.
Dat je niet durft te genieten enz...
En laat gewoon weten dat je het afschuwelijk zou vinden om elkaar te moeten mijden vanwege jouw zwangerschap.

Hopelijk begrijpen ze jullie gevoelens dan beter.
En al lijkt het misschien wat onpersoonlijk, op mail of papier durf je je toch beter te uiten ...

Ik hoop dat het goed komt.

Liefs Nies

 

Tjee lastige situatie maar misschien is dit ook wel heel kort door de bocht wat ik nu ga typen: het is niet jullie schuld dat hun niet zwanger raken. Voel je niet schuldig!
Hoe moeilijk dat ook is.

verder zou ik proberen het contact te blijven houden al is het maar via de mail, ik maak nu zelf ook een vervelende familie kwestie mee en merk dat zodra het contact verbroken is het niet zo 1,2,3 hersteld is.
Verder vind ik ook dat je schoonvader geen partij moet trekken voor wie dan ook, hij moet ook jullie geluk respecteren, net zo goed als hij het verdriet van zijn dochter begrijpt! Het zijn beide zijn kinderen.

 

ik sluit me aan bij mamaLieske, neemt niet weg dat het een moeilijke situatie is en blijft en dat je er nu weinig aan hebt.

sterkte meid met deze rotsituatie en denk nu vooral eerst aan jezelf en je kindje, dat is nu het belangrijkste

 

Jeetje zeg, is heel erg moeilijk voor jouw en zeker voor hun. Ik weet niet wat je kan doen, volgens mij wat je ook tegen hun gaat zeggen , denken ze dat je toch niet weet wat ze doormaken. Ze denken toch dat je het niet begrijpt.

Nou meid sterkte ermee en niet vergeten he je ben zwanger, dus probeer ook een beetje ervan te genieten, want voor je het weet is het voorbij.

veel liefs

 

Wat vind je man hiervan, moet voor hem toch ook vreselijk zijn? Zijn ouders moeten toch ook blij zijn voor hun zoon?Bedoel begrijp het verdriet voor hun dochter maar dit gaat toch wel ver.
Het zal toch besproken moeten worden, bedoel maar, mag je schoonzus je niet zien zolang je zwanger bent? En wat als de kleine geboren is?
Mogen jullie niet blij zijn?
Heel veel sterkte,
groetjes Patricia

 

jemig zeg dit gaat wel ver hoor,ik snap dat het heel er moeilijk is voor je schoonzus,maar vind dit ook niet echt eerlijk naar jullie toe!nou heel veel sterkte en probeer toch te genieten van je zwangerschap.

 

ook ik sluit me aan bij de dames van hier boven...
heb je topic toen ook een beetje gevolgd en vind het zeker te bizar voor woorden dat jullie er nu gestraft voor worden omdat schoonzus door omstandigheden geen/moeilijk kinderen kan krijgen.
ik vind het al zo wie zo oneerlijk van je schoonvader dat hij bericht geeft dat jullie afstand moeten nemen!
ik zal , net wat andere dames zeggen, een brief schrijven met daarin dat jullie veel verdriet hebben om de situatie van nu en dat je heus begrijpt hoe hun situatie is... laat je goede kant zien, dan kunnen ze later nooit achter jullie rug om zeggen dat jullie niks van je heb laten horen...

ik wens je veel succes en laat jullie kindje er niet onder lijden, want die merkt nu dat mama verdrietig is!

lief van mij...

 

meissie, heb je een pbtje gestuurd...

liefs sim

 

jeetje wat een verhaal ....ik kan aan de ene kant best begrip opbrengen voor het feit dat het heel erg moeilijk is voor hen om niet zwanger te kunnen raken ...maar WAAROM mogen jullie niet blij zijn dan sterker nog ...jullie moeten maar wegblijven omdat jullie een wonder in je draagt ...romduit belachelijk sorry ... ...ik zou net als de andere meiden een gesprek aangaan ...want misschien zijn zij het wel helemaal niet eens met wat je schoonvader heeft gezegt ....
en jij meid ...geniet van jullie wonder ...laat je niet wegcijferen hoor !
sterkte ...knuf asjuh

 

Deze situatie is voor geen van de partijen goed. Hoe langer het voortsleept hoe erger het wordt.
bijt door de zure appel heen en neem het initiatief.
JULLIE MOETEN BLIJVEN COMMUNICEREN.
Is het niet mogelijk iemand te vinden die jullie daarbij kan helpen.?

Via Riagg of huisarts of gezinshulp of iets dergelijks.
Die eerste stap is moeilijk en je zult best tegenstand ondervinden. Maar als jij en je man een blok vormen dan moet er toch een doorbraak geforceerd kunnen worden.

Jezelf wegcijferen en terugtrekken is m.i. niet de oplossing. Het gaat van kwaad tot erger en hoelanger de situatie duurt hoe moeilijker het wordt.

Er zit zoveel aan vast,neem nu alleen dat dansen al !
Dit kan toch niet. Probeer als gehele familie zowel jullie verdriet als jullie vreugde te delen.
Dat maakt de band alleen maar sterker.
Ik ken jullie familiesituatie verder niet,maar gezien jouw man en schoonzus ook samen wedstrijddansen is jullie verstandhouding toch altijd goed geweest ?

BLIJF ER NIET MEE RONDLOPEN. !