Hoi meiden, Ik lees heel veel over zwangerschapskwaaltjes en over het lichamelijke gevoel zwanger te zijn maar ik lees eigenlijk niet zo veel over het ja hoe zeg je dat? Het gewoon al weten voor je getest hebt... ff een voorbeeldje en dan ga ik ff jaren terug. Ik raakte in januari/februari 2006 zwanger. Vanaf toen eigenlijk dagelijks in een dagboekje geschreven over hoe ik me voelde enzo naar dat kindje. Ik ben gestopt met schrijven op de dag zo bleek op de echo dat het niet meer leefde. Het lukte me gewoon niet meer om wat op te schrijven. Curretage volgde... Op 23 juli 2006 begon ik weer met schrijven. Waarom? Geen idee. Achteraf bleek dat ik op die dag zwanger ben geraakt. Nog voor ik had getest liep ik al met een big smile rond. Op 7 augustus 2006 gooide ik jaja mijn peuk weg en dacht 'zo dat is voorlopig de laatste'. En ik weet nog dat ik dacht dat ik geen test nodig had. Ik 'wist' het gewoon. 10 minuten later een knaltest zonder ook maar 1 lichamelijk kwaaltje. Althans dat kan ik me niet meer herinneren dat ik daarmee bezig was.... Mijn gevoel vertelde me alles..... Voor de 20 weken echo zei ik tegen mijn partner. Het is een meisje. Tijdens de echo gaf ik mijn partner een beuk tegen zijn schouder en ik zei 'Zei ik toch' Ik ben wel benieuwd naar dat gevoel van 'weten'. Wie herkent dit?
Mijn dochter kan nog niet tikken, anders had ze je kunnen antwoorden hahaha. In eerste instantie kwam ze aan met mama jij hebt een baby in jouw buik, enkele weken later kwam ze na het ontwaken morgens naar mij toe en zei het maakt niet uit mama, je krijgt wel weer een nieuwe baby in jouw buik. In de loop van de dag zetten het door, en kreeg ik inderdaad een miskraam. 20 Juli 2014 kwam ze naar me toe gerend toen ik haar op kwam halen van de psz en riep keihard mama heeft een baby in haar buik. Natuurlijk lach je dat weg, bedoel het zou dan echt net een weekje gezeten hebben, nog niet eens geloof ik. Een week later test ik positief, en volgens DL kregen we nu echt een baby. Nou, ondertussen dus bijna 31 weken zwanger. Ik "wist" het dus niet, tot het moment dat ik over mijn nek ging en bleef gaan hahaha, maar mijn dochter "wist" het wel.
Wauw Sylvia dat is echt een mooi verhaal! Kinderen hebben soms echt enorme antennes!! Bijzonder hoor! Ook dat ze je even verteld dat jullie nu echt een baby krijgen! Mooi!
Ik wou de week voor mijn positieve test mijn navelpiercing opnieuw laten zetten maar alles zat werkelijk tegen de shops gingen zowat voor mn neus dicht en het kwam er niet van dus ik dacht het zal wel zo moeten zijn. Een sigaret die ik rookte waarbij ik niet inhaleerde omdat dit niet meer goed voelde. En een dag voor mijn test een vreemde pijnscheut bij mijn liezen en toen dacht ik: ik ben zwanger. Terwijl ik niet bezig was met zwanger worden
Niet al ver van te voren, maar wel een week ofzo. Ik kocht bij de action testjes met de gedachte : als ik ze nodig heb, hoef ik niet snel ineens naar de winkel. Vriend zijn oma overleed, niet meer echt mee bezig geweest en op nod dacht ik.. Ik voel me niet verrot(normaal pms dus vrij veel klachten) gelukkig had ik de testen en ja hoor, positief Ook een kleintje van m'n vriendin, vanaf dag 1 zei ze : je krijgt een baby-meisje en ze heet sacha . Ik naar de geslachtsbepaling.. Jahoor echt een meid (alleen noem ik der geen sasha) maar ze heeft al die tijd gelijk gehad
Ik had het ook met roken. Was al jaren een vrij verstokt roker. Heb ook nooit echt pogingen gedaan om te stoppen, ik voelde niet echt de noodzaak. Ik heb wel altijd geroepen: zodra ik zwanger ben, stop ik meteen en ik weet zeker dat dat me geen moeite kost. Dus het was wel bijzonder dat ik ineens geen behoefte meer had aan roken. Vol pakje weggegooid en een week later kwam ik erachter dat ik, totààl ongepland en onverwacht, zwanger was. Best bijzonder, dat je lijf al weet wat je hoofd nog niet weet...
Hier niet echt gehad, ik durfde er niet in te geloven, maar eigenlijk had ik het moeten weten, ik was 2 dagen voor de bloedtest 2 x bijna flauw gevallen, had ik nog nooit voor gehad. Ik deed te veel aan zelf bescherming, en bleef zeggen,( ook al dacht mijn vriend iets anders) Ik ben niet zwanger!
Ik wist het ook voordat ik de test deed, maar ik durfde het niet te geloven omdat ik nog aan het ontpillen was en bang was dat ik het me verbeeldde. Ik weet nog goed dat mijn moeder zei: je wilt wel heel snel zwanger raken, je bent pas net getrouwd.... En dat ik toen dacht: oei maar ik ben al zwanger
Enkele weken geleden zei mijn nichtje (3) dat we met 5 meisjes in de auto zaten. (mijn zus, moeder, nichtje en ik zaten in de auto) Dus mijn zus lachte of ik wat te vertellen had. Ik wist het nog niet maar was dus idd zwanger! Nog even wachten of het ook echt een meisje is
Ik 'wist' inderdaad ook toen het raak was. We hebben er best wat voor moeten doen, maar toen het zover was, was ik in jubelstemming. Mijn man probeerde mij wat te temperen, bang dat ik erg verdrietig zou zijn als het niet raak zou zijn. Heel typisch ook, rondom de eisprong had mijn vader gedroomd dat ik zwanger was. Dit heeft hij mij ook verteld. Die ronde was het dus ook raak. Daarbij wisten wij ook al dat het een jongen zou zijn. We hadden al een naam uitgezocht, maar alleen voor een jongen. Ook hier hadden we gelijk in
Ik "wist" het niet, maar omdat ik bij deze ronde had geprobeerd te... hoe noemen ze dat ook alweer?, oja, "randjesfietsen" (toch?), dacht ik rond 12 DPO "laat ik eens een test doen". En ja, toen stond er dus wel degelijk een zeer licht 2e streepje op mijn HCG dipstick (en dat "lichte streepje" laat nu vaak weten dat hij er ook nog is, door tegen mijn buikwand aan te duwen ).
Nou hier ben ik dan ook wel benieuwd naar! Kinderen kunnen soms dingen zeggen alsof ze van een andere planeet komen! Voor hun vaak een heel gewoon 'weten'.
Ik wist het eigenlijk wel...beetje een onderbuik gevoel ofzo maar ik durfde het niet uit te spreken omdat ik bang was voor een teleurstelling. Mijn man was er helemaal van overtuigd, wist het zeker zei hij. Nou, hij had gelijk
Mooie verhalen Ook ik voelde het ergens aan maar durfde het niet hardop te zeggen. Zaten in een lange cyclus na een mk en had allerlei vage klachten maar was bang dat ik mezelf voor de gek hield. 2 vriendinnen hadden er minder moeite mee en durfden hardop hun vermoedens uit te spreken. Zelfs mn man vroeg op 7 dpo of ik niet een testje moest doen. Uiteindelijk op 10 dpo aangedurfd en t lichte streepje van toen danst nu vrolijk mn buik door!
Bij mezelf helemaal niet, maar bij een paar oud collega's had ik het wel geraden, voordat ze het zelf wisten. Zo vroeg ik een collega die al een zoontje had, of ze ooit een tweede zou willen hebben en of ze veel tijd tussen de eerste en de tweede zou willen of niet. Kort daarop vertelde ze dat ze zwanger was. Toen spookte de naan noël door mijn hoofd, dus ik gokte erop dat haar kindje zo zou heten. Ik was bijna teleurgesteld toen het geboortekaartje met de naam "Leon" binnen kwam. Maar lees dat maar eens achterstevoren... Verder bij zowel vriendin als haar zus zwangerschap voorspeld. Zo gek dat ik het bij mezelf niet merkte!
ik tegen zoonlief. mama wil je wat vertellen? ja hoor weet ik al. ik:weet ik al...wat wil mama vertellen dan. zoonlief:er komt een baby...ik krijg een zus.