Een vriendin van mij had van de zomer nogal problemen door een bepaalde kwestie. Ze had zelf keuzes gemaakt, waardoor het allemaal een beetje lastig voor haar was. Ik heb hierop gereageerd en geprobeerd haar een hart onder de riem te steken. Hierna heeft zij mij laten weten dat ze rust wilde, omdat alles haar een beetje teveel was. Zij kon mijn uitnodiging voor een bakje koffie, dus niet aannemen. Ze is inhoudelijk helemaal niet op mijn reactie in gegaan en wilde het er ook niet over het probleem hebben. Ik heb dat gerespecteerd en was er van uitgegaan dat ze vanzelf wel weer contact met mij op zou nemen als ze daar aan toe was. Ik heb nooit meer iets van haar gehoord, ze heeft geen enkele keer contact met me opgenomen. In de tussentijd heeft ze wel aangepapt met mijn zus (klinkt misschien negatief, maar zo voelt het wel voor mij...) En eind vorige maand zat ze opeens op een verjaardag van hun... ze zei geen boe of bah. Ik wilde daar niet stommetje gaan spelen en heb ik het algemeen wat opmerkingen gemaakt waar ze dan wel een beetje op reageerde, maar tot een echt gesprek is het niet gekomen. Het steek mij allemaal een beetje. Aan de ene kant weet ik zeker dat het niet aan mij ligt. Aan de andere kant vraag ik me elke keer af hoe het zover is gekomen. Wat zouden jullie in deze situatie gedaan hebben?
Even contact opnemen en vragen hoe het zit?! Als het een vriendin is (of was) dan moet dat toch kunnen?!
Dat zou moeten kunnen, maar ik voel me behoorlijk gepasseerd omdat ze opeens goede vrienden met mijn zus is geworden. Ik ben gewoon aan de kant gezet.... Misschien is het wel een soort zelfbescherming dat ik er niet over wil beginnen. Ik zit er eigenlijk niet zo op te wachten om van alles aan te horen over mezelf. Terwijl ik eigenlijk niet eens kan verzinnen wat ik fout zou hebben gedaan in deze situatie. Het ligt er misschien ook een beetje aan dat de relatie met mijn zus wat beladen is.
Lastig zeg. Klinkt als dat ze misschien toch niet helemaal de rust wilde zoals ze zei. Misschien had ze verwacht dat je wel weer contact zou opnemen. Miscommunicatie... probeer t erover te hebben met haar. Al kan ik me voorstellen dat je daar niet om staat te springen zoals ze nu op je reageert en opeens bff met je zus is.
Je moet jezelf afvragen wat jij (nog) verwacht van jullie vriendschap. Wil je weer een hechte vriendschap dan zul je toch jezelf moeten openstellen en aankaarten hoe jij je voelt én vragen hoe dit voor je vriendin voelt. Soms gaan vriendschappen over waar andere ontstaan maar ik denk dat je hier zelf een rol in speelt. Misschien was jou zus precies wat ze nodig had op het moment dat ze het moeilijk had?
Hier sluit ik mij bij aan. Ik denk niet dat je iets niet goed hebt gedaan of doet. Maar ik kan mij jou gevoel heel goed voorstellen!
Nss wilde ze op dat moment rust maar verwachtte ze dat je bv 3w later wel weer zou vragen hoe het ging.. Dus dat ze niet had bedacht om nu zelf initiatief te nemen. Mss zaten jullie allebei gewoon te wachten op elkaar Kan me wel voorstellen dat het raar overkomt dat ze nu met je zus zo omgaat..
Ik ben me nu inderdaad aan 't afvragen wat ik nog verwacht van onze vriendschap. Wil ik echt de waarheid horen, waarom het zo gegaan is? Ik denk het van niet. Ik denk niet dat ik er iets mee op schiet. Ze heeft voor mijn zus gekozen, in deze periode van haar leven en dat is waarschijnlijk een duidelijk signaal naar mij toe. Maar dat had ook gewoon gezegd kunnen worden, lijkt mij. Wat het vooral voor mij moeilijk maakt is dat het mijn zus is, waar ze voor gekozen is. Mijn zus wil altijd graag gezien worden door iedereen, ik ben meer een type wat eerder wat op de achtergrond blijft. Dat was vroeger ook al zo, en dat is niet altijd leuk geweest. Ik vind het jammer dat daar een vriendschap aan kapot gegaan is. Als ik dit ga bespreken met 1 van de 2, of beiden ben ik bang dat er allerlei verwijten naar boven komen. En daar wordt niemand vrolijker van. Ik denk dat ik het maar naast me neer moet leggen en me moet gaan focussen op andere vriendschappen. Blijkbaar was ik gewoon niet belangrijk genoeg, terwijl ik altijd voor haar klaar heb gestaan. Jammer...
Vervelend zeg! Kun je niet eens aan je zus vragen hoe het zit? Of hebben jullie niet zo'n band? Als het je echt dwarszit zou ik toch contact met die vriendin opnemen, desnoods een appje hoe het nu met haar gaat. Dan merk je vanzelf of er nog behoefte is aan contact. Maar bellen of langsgaan is misschien het beste. Succes.
Aan m'n zus vragen is geen optie, die zwijgt in alle talen. Ze had me niet verteld dat ze die vriendin met haar complete gezin uitgenodigd had op de verjaardag. Dat zegt voor mij al genoeg. Ik ontwijk het onderwerp ook maar. Op zich zit het verbreken van het contact met niet echt dwars, er zijn genoeg anderen waar ik leuk mee om ga. Maar 't gaat me meer om de manier waarop. Als ze nu zou zeggen dat ze het wel weer leuk zou vinden om contact met elkaar te hebben, weet ik niet of ik daar nog wel zin in heb. Ik denk het niet.
Ik vind dat ook erg jammer, maar aan de andere kant, zij is natuurlijk ook vrij om nieuwe vriendschappen aan te gaan.. Maar, als het bespreekbaar was gemaakt had het gewoon heel anders overgekomen. Nu zwijgt iedereen (ook ik ) en krijgt het een beetje een bijsmaak. Ik heb zelf nooit een mening gegeven over de situatie waar mijn vriendin in is gekomen door haar eigen keuzes. Er zijn aardig wat mensen naar me toe gekomen met allerlei verhalen over haar. Ik heb dat steeds afgekapt door te zeggen dat ik daar echt geen mening over ging geven en niet over haar wilde roddelen. Want dat doe je niet over je vriendin. Blijkbaar zag zij onze vriendschap anders en zat er toch wel een kern van waarheid in de verhalen die anderen mij verteld hebben. Die gingen over andere mensen die ze had laten zitten, en ik ben nu eigenlijk ook aan dat lijstje toegevoegd voor mijn gevoel. Hoe meer ik er over na denk, hoe meer het me duidelijk wordt dat ik er maar geen energie meer in moet steken.
Je gevoel is het belangrijkste. Ik denk zelf altijd dat als mensen echt in je leven horen, dit vanzelf gebeurd. Maar dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is. Als je het gevoel hebt dat je bij het lijstje hoor, dan zou ik er verder ook geen energie meer in steken.
Helemaal mee eens! Al zal het soms best wel eens lastig zijn als ik weer met haar icm mijn zus wordt geconfronteerd. Maar dat zal ook wel slijten toch? Gelukkig heb ik nog genoeg andere lieve vriendinnen!
Misschien dat de klik met je zus net even iets was wat ze wel nodig had en dat de klik met jou net even anders lag op dat moment? Ik zou in elk geval gewoon even kijken of je met je vriendin kunt praten en ook aangeven dat je je een beetje gepasseerd voelt. Misschien is de reden heel anders als wat je je nu kan bedenken. En mocht ze wel vinden dat het aan jou lifgt dan kan je jezelf in elk geval verweren en weet je zeker waar je aan toe bent.
Ik weet dat ze met mijn zus wel over bepaalde dingen heeft gepraat toen ze die beslissing nam waardoor ze in de problemen is gekomen. Daar heb ik ook helemaal geen problemen mee. Maar toen ik haar wilde steunen wilde ze opeens helemaal niet praten en alles voor haar zelf houden. Ze had geen behoefte aan contact en wilde met rust gelaten worden. Dat vindt ik gewoon erg vreemd/lastig. Ik zou eerder voor een vriendin kiezen om mijn verhaal bij kwijt te willen als bij een 'vreemde'. Want voor deze kwestie hadden die vriendin en mijn zus eigenlijk helemaal geen contact met elkaar. Ik deed samen met haar vrijwilligerswerk (waar ze mee gestopt is voor dat deze kwestie is gaan spelen) onze oudste dochters speelden altijd met elkaar, logeerden bij elkaar, we spraken regelmatig af en 't was altijd echt gezellig. Ik weet van mezelf dat het niet echt goed uit gaat pakken als ik me ga verweren in een lastige situatie. Ik ben nogal snel op m'n teentjes getrapt en zeg dan wel eens dingen waar ik later spijt van heb. Het lijkt me dan ook beter om het maar gewoon te laten zoals het nu is, voor de lieve vrede.
ik zit in precies dezelfde situatie. het had mijn verhaal kunnen zijn. ik heb laatst voor het eerst gereageerd sinds 3,5 maand. ze blijft contact zoeken en dat wil ik niet. Dus gereageerd, heel netjes en neutraal. lijkt nu te stoppen. reageer niet in emotie, dan maak je meer stuk. dit is mijn advies