Hallo dames, Ik voel de behoefte om even iets van me af te schrijven, hoop dat jullie dit niet erg vinden. Afgelopen vrijdag op mijn werk gaf mijn leidinggevende aan dat ik volgende week een nieuwe taak krijg. Deze taak is voor mij emotioneel best zwaar. Op het moment dat hij dit aangaf, sloeg eigenlijk gelijk de paniek toe. Hoe dan? Hoe ga ik dit emotioneel trekken, aangezien de emoties rondom de mmm ook niet niks zijn. Er zijn dagen dat het heel goed met me gaat, maar ook dagen die zo enorm donker zijn. Mede dankzij de clomid denk ik. Nadat ik hier even over na heb gedacht, ben ik dezelfde dag nog naar mijn leidinggevende gegaan en hebben we een gesprek van 3 kwartier gehad over waarom ik deze taak op dit moment niet zie zitten. Namelijk dat ik er niet aan twijfel of ik de capaciteiten heb om deze taak uit te voeren, maar dat de psychische belasting op dit moment te hoog is. Hij verzekerde mij dat hij er even over na ging denken en dat hij me dezelfde dag nog zou bellen met een eventuele oplossing. Niet veel later wordt ik gebeld door een collega van mij. Hij begon over de taak die ik zou moeten uitvoeren, en dat ik dat heus wel zou kunnen en niet aan mezelf moest twijfelen. Wat gebeurd hier dacht ik? Ik heb mijn collega hierdoor voor mijn gevoel noodgedwongen verteld waarom ik deze taak op dit moment niet aan wil gaan. Mijn collega zei dit te begrijpen, maar mijn leidinggevende had aan hem gevraagd of hij niet even kon peilen of ik toch niet gewoon die taak zou doen. Toen ik dit hoorde voelde ik me zó voor het blok gezet. Nu moest ik me voor mijn gevoel verantwoorden tegenover mijn collega waarom dit niet gaat op het moment. Natuurlijk, achteraf gezien denk ik ja muts, je had helemaal niets hoeven zeggen en gewoon moeten aangeven dat je dit alleen met de leidinggevende wil bespreken. Maarja, dat is achteraf.. Ik voel me totaal niet serieus genomen door mijn leidinggevende. Ik heb het gevoel dat ondanks ons gesprek van 3 kwartier, hij totaal geen idee heeft waar mijn man en ik ons in bevinden. Dat de afwisseling tussen hoop en vrees soms echt killing is, en dat het soms nou eenmaal een hele hoop energie kost om toch positief te blijven denken en staan in dit traject. Daarom heb ik vandaag de brochure van de freya website uitgeprint: vruchtbaarheidsproblemen en werk. Ik heb me voorgenomen om morgenochtend met mijn leidinggevende bovenstaand verhaal en gevoelens te bespreken, en hem de brochure te overhandigen. Spannend, maar het beste om te doen denk ik in deze situatie... Groet, Jamie
Heel goed van je om het uit te printen. Je hoeft dan niets zeggen en alleen het te overhandigen. Echt vervelend. Mensen die er nog nooit mee te maken hebben gehad begrijpen niet wat een traject inhoud. Zij begrijpen niet wat je meemaakt. Goed dat je voor jezelf op komt. Hou dat vooral vast. Sterkte met de situatie.
Dankjewel sunshine. Ik zie dat je heel pril zwanger bent na een hele tijd, wat bijzonder en geweldig.
Wij zitten in dezelfde situatie. Ik ben het met je eens dat het niet makkelijk is, maar je moet wel gewoon doorgaan met je "gewone" leven. Kan je niet een soort compromis sluiten met je baas? Bijvoorbeeld dat je uitgeroosterd wordt om die taak uit te voeren? Misschien wat extra vrij nemen als hier de mogelijkheid voor is? Lijkt me zo ontzettend naar als het zo je leven gaat beïnvloeden dat je niet meer kan functioneren zoals je zou willen. Als je erover wilt praten kan je me altijd een PB sturen En dat je baas het zo heeft doorgespeeld aan je collega is echt niet ok. Dit zal ik als ik jou was ook zeker aangeven!
Dit staat los van de hele situatie rondom de mmm. Jij hebt je baas in vertrouwen genomen en hij heeft dat vertrouwen geschonden. Helaas weet ik maar al te goed hoe dit kan lopen. Blijf op je strepen staan zou ik zeggen
Op mn strepen blijven staan doe ik zeker, ik sta mn mannetje wel. Het is niet zo dat ik mijn normale werk niet aan zou kunnen, het werk wat ik normaal gesproken doe gaat me prima af. Alleen deze taak daar gaat een hele hoop verantwoordelijkheid, tijd en gedoe met de betreffende klant aan gepaard. Veel meer dan bij het werk wat ik normaal uitvoer. En dat is me op dit moment net iets teveel. Ik heb afgelopen vrijdag laten weten dat ik dit best wil doen, maar wel met de nodige ondersteuning van één van mijn collega's... De brochure vind ik heel netjes omschreven wat de mmm inhoud, wat de gevolgen kunnen zijn op het werk (ziekenhuis afspraken en emotioneel) en dat goede afspraken tussen werknemer en werkgever erg belangrijk zijn. Hopelijk doet hij er wat mee.. En over het vertrouwen wat hij geschonden heeft, hou op schei uit. Dat krijgt hij morgen echt wel op een nette manier te horen. Miszy wat lief dat ik je mag pben. Ik sla het aanbod nog even af, mn blog bijhouden heeft voor nu echt een therapeutische werking en kan gelukkig geweldig goed praten met mn man. Maar bedankt
Misschien had je alles eerder met je baas kunnen bespreken. Had een hoop ellende gescheeld. Spreek uit ervaring want doordat ik het vertelde op m'n werk kreeg ik zoveel begrip en lag het voor de hand dat ik bepaalde zaken niet deed en zelfs kreeg! En misschien bedoelde je baas het niet eens zoals jij het hebt begrepen middels je collega. Wellicht dacht je baas wel dat je goed met deze collega overweg kunt en probeert hij zo te helpen... Nu gaat het over allemaal schijven en ga je al heel anders je gesprek in. De mmm maakt mensen wat instabiel en miscommunicatie is zo ontstaan als je niet duidelijk bent. Weet je baas veel!
Een beetje snel geoordeeld naar mijn mening iertje, nergens staat dat mn leidinggevende niet van de mmm afwist. Hij weet dit al vanaf de eerste keer dat ik naar de huisarts ging. Daarnaast kan het wel goed bedoeld zijn van hem om mn collega in te lichten, maar ik bepaal met welke collega' s ik wat wil delen of niet. En collega's die er naar mijn mening niks mee te maken hebben, weten het dus inderdaad ook niet. Dat ik het emotioneel op deze manier zou ervaren kon ik ook niet van te voren weten. Daarom ben ik vrijdag ook het gesprek aangegaan . Heb vanochtend nog een gesprek gehad, begrip is er inderdaad totaal niet, maar hij haalt me wel van de taak af. Gelukkig maar...