Hi! Zijn er meer mensen op dit forum die deze maanden (gaan) starten met IVF of ICSI? Wellicht leuk en fijn om elkaar in dit topic op de hoogte te houden of om gewoon dingen van je af te kunnen schrijven
Morning! Lijkt mij heel fijn! Wij hebben op 1 oktober een intake gesprek voor ons ICSI traject en hopen daarna snel te kunnen starten. We hebben al vernomen dat er geen wachttijden zijn in ons ziekenhuis, dus dat is positief nieuws. Nu hopen dat die positieve trend zich letterlijk en figuurlijk doorzet .
Spannend! Ik ben sinds vorige week begonnen met spuiten voor ons ICSI traject. Tot op heden valt het me mee gelukkig, hopelijk blijft dat zo
Ah wat spannend! Goed om te lezen dat het tot nu toe mee valt met spuiten. Lijkt me toch gek als je zelf die injecties moet zetten. Nog geen last van heftige mood swings o.i.d.? Ik ben mij er alvast een beetje mentaal op aan het voorbereiden haha. Hebben jullie hiervoor al een heel traject afgelegd met IUI en dergelijke? Voor ons was dit vanwege de slechte zaadkwaliteit van mijn vriend helaas geen optie .
Injecties zetten valt me reuze mee eigenlijk. De bijwerkingen gelukkig ook, heb een prik die nogal brandt, maar verder niks tot nu toe! Vanochtend een echo gehad en ze zagen 14 follikels, dus dat was ook goed! Wij hebben twee jaar een kinderwens, zijn vorig jaar september voor het eerst in het ziekenhuis geweest. De zaadkwaliteit van mijn vriend is ook hier het probleem. Hij zat rond de drie miljoen VCM, dus we konden wel IUI proberen. Dat hebben we twee keer gedaan (maart en april), maar toen zat het beide keren ver onder de miljoen na opwerken. Nu dus eerste ICSI poging
Vanochtend weer een echo gehad en voor zondag de punctie gepland! Spannend, maar tot nu toe heb ik nog steeds nergens last van, dus dat is heel fijn!
Hee! Wat een goed nieuws!! Inmiddels heb je de punctie denk achter de rug? Hoe is het gegaan? Hebben ze veel eitjes kunnen verzamelen? Met 14 follikels hopelijk wel . Ah ja die VCM score was hier maar net boven de 0, dus helaas geen andere mogelijkheid. Maar eerlijk, die hebben we eerder voor m'n gevoel dus ook natuurlijk nooit gehad. Dit voelt als de eerste echte kans.
Klopt! Ze hebben uiteindelijk 8 eicellen gevonden, dus hopelijk ontstaan daar een paar mooie embryo’s uit! Heb woensdag de terugplaatsing, ben heel benieuwd! De punctie zelf vond ik wel te doen, had alleen paracetamol en diazepam als pijnstilling, dus geen sedatie of verdoving. Gister heel rustig aan gedaan en vandaag gaat het eigenlijk wel weer oké Snap inderdaad je gevoel heel goed dan! Hopelijk gaat dit traject jullie iets heel moois brengen! Voor mij voelde het soms al alsof we in de tijd dat we het zelf probeerden we geen kans hadden, bij jou lijkt me dat nog veel erger!
Ahh wat een mooie score! Ik duim met je mee dat er hopelijk veel mooie embryo's uit voort zullen komen. En woensdag zelfs al de terugplaatsing. Top dat dat zo snel gaat (het kan voor mij allemaal niet snel genoeg in dit traject haha, maarja, we zijn aan de kundige mensen in het ziekenhuis overgeleverd). En wat fijn dat de punctie is meegevallen. Je leest soms echt horrorverhalen, dus dit is een welkome tegenhanger. Ik kijk daar toch wel tegen op (nu al). Volgens mij verschilt het ook per ziekenuis wat ze doen qua pijnmedicatie. Wij volgen het traject bij het LUMC. Ik geloof dat ze daar ook niet aan sedatie of verdoving doen. Maar dat hoor ik als het goed is 1 oktober. Haha ja, ik probeer dit traject maar ook als iets positiefs te zien. Voor velen is dit het 'eind' station, wat ik ook snap, maar voor ons is het echt het station waar we nu pas op de trein kunnen springen. Nu hopen dat 'ie ons naar de eindbestemming brengt .
Morning! @Celine1 is de terugplaatsing gisteren doorgegaan? En is alles goed gegaan? Zo ja, spannende tijd hoor. Ik duim voor je . Liefs!
Wat lief dat je daar aan denkt! Gelukkig doorgegaan ja! Er zijn vier embryo’s, de mooiste is nu teruggeplaatst (wat echt een eitje was), de rest mag nog even doorgroeien om te kijken of ze de vriezer in kunnen Mijn baarmoederslijmvlies zag er ‘prachtig 3-laags’ uit dus dat was in ieder geval een goed teken zeiden ze. Nu duimen en wachten!
Yaayy! Wat goed om te horen! Blij dat de ‘omstandigheden’ goed zijn - nu nog een flinke dosis geluk en hopen dat het een plakker is . Hoe gaat het wachten tot nu toe? Is het nog een beetje te doen?
Ja hè! Afgelopen week wel flink wat last gehad van de bijwerkingen van de progesteron helaas, maar dat was ook snel weer over gelukkig. Nu heeel lang wachten. Denk dat ik tussendoor wel een keer ga testen om te kijken of de Ovitrelle uit mijn lichaam is, zodat ik daarna hopelijk ietsje eerder kan testen. Hoe gaat het bij jou? Al zenuwen? En komt je cyclus gunstig uit met de intake?
Morning! Die bijwerkingen lijken me niks, maar blij dat ze in ieder geval snel weer weggingen! Maar dat wachten is hetgeen wat me echt 10x niks lijkt haha. Je kan wel zeggen dat je er misschien niet mee bezig bent, maar onbewust ben je dat toch wel ben ik bang. In het begin kan je door die Ovitrelle nog vals positief testen toch? Op zich wel een idee, dan weet je dat het hopelijk goed nieuws is als je test positief is na een reeks negatieve testen (en een reeks positieve door de Ovitrelle). Geeft toch het gevoel dat je nog iets kan 'doen' in die wachttijd. Ja hier gaat het op zich goed, hoewel ik niet kan wachten tot we morgen in het ziekenhuis zitten. Zo blij als een kind dat we (hopelijk) bijna van start mogen gaan. Dus ik ben heel benieuwd hoe snel we na de intake kunnen starten. Ik zou rond 18 oktober weer met een nieuwe cyclus moeten starten (mijn cyclus is gelukkig vrij regelmatig), dus hopelijk knallen we die medicijnen er meteen deze ronde erin. Hoelang duurde dat bij jou? En heb je nog tips voor de intake misschien ? Liefs!
Ja, in je hoofd ben je er bewust of onbewust toch wel mee bezig. Heel erg hopen op een goed resultaat! Door die ovitrelle kun je inderdaad vals positief testen, dus vandaar mijn plannetje om die er als het ware uit te testen en dan hopen dat het daarna oploopt. Spannend! Is er al wel bloed geprikt of moet dat nog? Bij ons was het eerste gesprek met de arts voor ICSI in juni. Toen hebben we meteen bloed laten prikken en moest het zaadonderzoek nog een keer herhaald worden. Vanwege vakanties konden we toen pas twee maanden later (eind augustus) weer terug voor alle uitslagen. Toen bleek dat de arts mijn AMH vergeten was te laten bepalen (dat duurt soms drie weken) en moest er nog een Receptivfity test gedaan worden waarvan de uitslag er moest zijn voor de start en ik verwachtte mijn menstruatie een dag of 18 daarna. Voelde als een race tegen de klok aangezien in die tijd dus nog de twee uitslagen en het intake gesprek met de verpleegkundige plaats moesten vinden. Maar uiteindelijk viel alles precies goed en kon ik dus meteen begin september starten. Tips heb ik niet echt, had voor mezelf een lijstje vragen gemaakt van te voren maar die werden allemaal beantwoord en verder liet ik het vooral over me heen komen. Veel succes!
Hi! Volgende week gaan wij starten met een ICSI traject en ik zou me graag aansluiten bij jullie. Vinden jullie dat goed? Ik heb hele lieve ouders en vriendinnen, maar het lijkt me fijn om soms ook te kletsen met vrouwen die hetzelfde doormaken of hebben doorgemaakt. Ervaringen delen, misschien wat tips of gewoon een beetje support! Wij zijn bij ICSI uitgekomen i.v.m. verminderde zaadkwaliteit van mijn vriend en ik verwacht volgende week de eerste spuit te mogen zetten, best wel spannend allemaal! Mag ik vragen bij welk ziekenhuis jullie onder behandeling zijn? Liefs, Inge
Hi Inge, Uiteraard, welkom! En veel succes ook Heb je een lang of een kort schema? Ik vond het tot nu toe allemaal echt heel goed te doen, hopelijk ervaar je het net zo.
Hi Celine, Dankjewel! Voor jou een paar spannende dagen heb ik gelezen, ik duim voor je!!! Ik mag gaan starten in mijn eigen cyclus, dus dan volg je denk ik het korte traject? Bij ons lijkt het probleem op dit moment ook vooral de zaadkwaliteit te zijn, want uit alle onderzoeken tot nu toe zijn bij mij geen gekke dingen gevonden (regelmatige cyclus / AMH goed). Jullie beschrijven het al: 'het voelt eigenlijk alsof we nu pas echt een kans hebben'. Zo ervaar ik het ook. Mooi om te lezen! Mijn vriend worstelt er soms wel mee, in zijn ogen is hij toch 'de schuldige' en voelt zich hierdoor rot. Hoevaak ik ook zeg dat ik alleen met hem een kind wil, en dat je het samen met doen, ik krijg dat niet uit zijn hoofd. Hoe ervaren jullie mannen dit? Liefs, Inge
Ja klopt! Ik moet rustig afwachten nu haha. Fijn dat bij jou alles goed lijkt! Mijn arts zei ‘beter een probleem dat we op kunnen lossen dan dat we niet weten wat de oorzaak is’ dus daar houd ik me ook maar aan vast. Wat je omschrijft over je vriend herken ik zeker ook. Hij heeft er ook echt alles aan gedaan om zijn kwaliteit te verbeteren, niet drinken, heel gezond eten, veel sporten etc. Heb gezegd dat ik dat enorm waardeer en dat ik ‘schuld’ geen begrip vind wat op de situatie van toepassing is, maar het blijft een dingetje.
Ja veel van de onderzoeken hebben we gelukkig al achter de rug. Bloedprikken en zaadtesten ook, alleen wachten we nog op de uitslag van het chromosomenonderzoek. Dus ik hoop dat die op tijd binnen komt, voodat we daadwerkelijk van start gaan (en er geen gekke dingen uitkomen, fingers crossed!). Dus die race tegen de klok herken ik wel haha. Ik ben wel benieuwd ook of we een Receptivfity test moeten doen, kan ik mooi toevoegen aan het vragenlijstje morgen. Thanks!