Vanmorgen was hij volgens mij te moe om het echt te beseffen denk ik, maar meneer kwam net thuis met een enorme bos bloemen en een kaartje: "dankje, dankje, dankje, dat je dit alles voor onze wens hebt doorstaan. Ik ben je zo dankbaar en ik zal er elk moment voor je zijn" Deze man, echt waar.
Omg zo lief! Dat hoef ik iig niet te verwachten @Basilicum ja de lijven doen gewoon eens bij iedereen wat ze moeten doen, mag ook wel eens! Ik had wel weer veel pijn van mn eisprong, dacht eerst dat ie links was en toen weer rechts, ben in de war Hij was ook gister pas...best lang van te voren seks gehad dus, dus als ik al hoop had maakt dat t ook niet super optimaal. Achja, te warm hier om me druk over te maken, ik ben een soort oven Als het goed is vanaf morgen iets minder, mag gerust
Omg @pingpongpcos waar heb je jouw man vandaan gehaald??! Wat Super lief. Ik heb mijn autist echt moeten uitleggen dat je er tijdens zwangerschap extra moet zijn omdat het soms heel zwaar is. Toen deed ie het overigens goed hoor maar er is wel uitleg voor nodig @Flora85 Wat super fijn zeg. Ik kan me helemaal indenken dat je al hartstikke tevreden bent met deze start. En stiekem is dit een start met goed gevoel, wat vast goeds voorspelt Daar geloof ik wel in @mamawensje goede keuze lijkt me meid. Wat een moeilijke tijd voor jullie. Ik gun je echt een hele mooie bruiloft. <3 En wat Flora zegt, ik heb op dit forum nog niemand voorbij zien komen die een verplichte, of iig beetje gestuurde, rustperiode heel vervelend vond. Hier lekker op vakantie dus geen updates Vandaag weer meer bruinverlies, ik hoop maar gewoon op een menstruatie.. Ik ben weer aan de alcohol! Haha. Ik heb de afgelopen jaren ook nauwelijks tot niks gedronken met alcohol, en nu merk ik dat ik het wel heel leuk vind weer haha, ben een altijd in de weer adhd'er, en nu kan ik echt even ontspannen, heerlijk. Wel voel ik dan beter mn ware emoties. Ik ben verdrietig, en ik voel dat de wens voor een broertje of zusje voor de kleine zo groot is. Er is niets anders in t leven dat ook maar in de buurt komt van hoe graag ik dit wil. Dus dat veroorzaakt wel gevoelens van leegte/angst/verdriet. Zo, voelt goed om dat even 'uitgesproken' te hebben
Import uit Duitsland, haha Het mooie is dat hij normaal niet echt romatisch is maar juist enorm pragmatisch, maar met dit soort momenten is hij echt een godsgeschenk. Vanaf dag 1 al! Bij mijn diagnose PCOS had meneer op eigen houtje allerlei instagrams over pcos opgezocht en zelfs aan een account een DM gestuurd met 'hoe kan ik mijn vrouw het beste ondersteunen'. Dat was inderdaad janken toen ja! Communiceren over zijn eigen emoties is een no-go daarentegen, haha. Maar gelukkig ken ik hem inmiddels goed genoeg om toch een beetje te weten wat er door dat koppie heen gaat.. Ah wat fijn dat je weer kunt genieten! Al is het natuurlijk heel dubbel als het juist die onderliggende wens zoveel groter maakt.. Maar ook goed dat je het hier kunt delen en dat dat wat oplucht! Daar zijn we hier voor <3
Wat goed dat je dit zo uit kunt en durft te spreken! Soms heb je even een zetje nodig om je emoties toe te laten/erbij te kunnen. Als dat alcohol is waar je ook nog relatief plezier/ontspanning uit haalt, so be it Het zijn niet de leukste emoties, maar volkomen logisch en natuurlijk om te hebben. En ze zijn er tóch wel, dus dan kun je ze maar beter doorvoelen ook, dan kunnen ze een plekje in je systeem krijgen. Ik herken ook wel wat je zegt. Heb me ook enorm lang zo gevoeld. Wellicht heeft het ook wel te maken met er heel dichtbij zijn en weer kwijtraken, dat dat het gevoel versterkt/aanwakkert? Evengoed hoop ik dat de vakantie en drank je ook en vooral ontspanning en een fijne tijd brengen. Dat heb je verdiend!
Jaaaaaaaaa Het universum heeft geluisterd proficiat voor nu! Ik duim voor goeie verdere oploop en ontwikkeling!
Ohhh wat heb je het getroffen! Zo lief! Nu moet ik me bedenken hoe ik jouw berichtje subtiel aan mijn man kan laten zien als hint voor als het ooit hopelijk bij ons zo ver is
@Flora85 wat een fijne meting heb je gehad! Morgen weer een nieuwe update, succes! @mamawensje wat houden ze jullie in spanning. Knap dat je hebt gekozen om te genieten en het even rust te geven. Een huwelijk is niet niks dat lukt vast wel als goede afleiding! Alvast gefeliciteerd!
@pingpongpcos hahah import uit Duitsland Super super lief dat hij toen met je diagnose dat bericht had gestuurd naar iemand! Méga invoelend en betrokken. Dat hij lastig over zijn eigen emoties praat, klinkt als iemand die liever voor een ander zorgt dan voor zichzelf. Maar daar kan k naast zitten haha @Flora85 Wat een super lieve reactie dankjewel, je berichtje doet me goed <3 En je hebt gelijk inderdaad, goed voelen wat er is, en er niet voor weglopen, helpt uiteindelijk meer. Ik merk nu inderdaad dat ik dat gevoel enorm vermijd, het durven uitspreken dat dit alles is wat ik wil en verder niks. Dat is gewoon eng om te voelen/te erkennen, en de enige manier waarop t er echt uitkomt is in de vorm van jaloezie Deze emoties liggen er dus onder en kan ik beter aandacht aan besteden. Thx! Je zegt dat je je lange tijd zo hebt gevoeld, heb je dat nu niet meer?
So far so good, nog altijd geen bloedverlies, maar kan ook dat de utro dat tegenhoudt. Verder gevoelige borsten en erg moe. Maar ook dat kan door de utro komen natuurlijk. Inmiddels wel lichte testdrang, maar probeer nog te wachten tot het weekend. Morgenochtend maar snel naar werk vluchten
Nou, dat is het hoor! Die emoties bestaan in jou en willen er toch uit. Heel hard onder het oppervlakte duwen, kost je mega veel energie stiekem en uiteindelijk komt het dan met een knal boven. Mijn therapeute beschrijft het als een boot vol lading (wat je meemaakt/voelt) waarmee je steeds naar het eiland “fijn” wilt varen, want daar is het dus fijn. Het eiland verdriet, angst en pijn vaar je steeds voorbij, want daar is het stom. Ondertussen raakt je bootje steeds voller en wordt je last dus zwaarder. Soms moet je dus stoppen op dat eiland van pijn, om wat bagage af te zetten. Ontladen als het ware. Dat is wat je nu aan het doen bent en dat is alleen maar goed. Helend als het ware. Ook al is het nu dan niet altijd prettig. Snap ook helemaal wat je zegt dat het zo eng is te erkennen dat een kindje alles is wat je nu boeit eigenlijk. Want a) dat zo voelen is mega taboe en b) wat dan als het niet lukt? Nou, a is onzin, want er is weinig belangrijker in het leven dan het vervullen van een kinderwens en het vormgeven van je gezin zoals jou dat past. En b komt uiteindelijk ook wel goed. Want je kunt meer aan dan je denkt. Je overleeft dat en vindt dan ook je levensgeluk/-vreugde (weer terug). Dus kan én mag het nu het allerbelangrijkste doel in je leven zijn. Dat erkennen en eventueel ook uitspreken hier en aan je naasten gaat al schelen in de zwaarte van dat gevoel, dat zul je zien. Ook dat ontlaadt Ik voel dat niet meer zo nee. Ik denk deels “gewoon” door tijd. Mijn laatste misgelopen zwangerschap is inmiddels een half jaar geleden, de grootste ellende ruim een jaar. En ik ben ook wel de charme gaan zien van ons kleine gezin van 3. Niet alleen de “dooddoener” van dat het voor onszelf makkelijker en vrijer is, maar ook de voordelen voor mijn zoon, zoals onverdeelde aandacht. Mogelijk dat therapie er ook bij geholpen heeft én dingen uitspreken, zoals jij nu doet. Dat haalt toch de lading eraf en maakt het een gedeelde last.
Klinkt alsof alles nog mogelijk is! Is in ieder geval ook niet negatief En inderdaad: nog maar 1 dagje overbruggen en dan heb je het weekend gewoon gehaald!