Nou, ik blijf hier in een mindfuck hangen hoor. Ineens weer vol symptomen. De hele dag al kotsmisselijk, mijn bh past niet meer, kuitkrampen. Kortom, hondsberoerd. En ik weet dat het niks zegt, en dat het gewoon mis kan zijn en dat waarschijnlijk ook is. Maar toch, ergens achterin mijn hoofd dat sprankje hoop. En dat wil ik eigenlijk helemaal niet voelen, want dan is de klap straks weer groter en ik heb al continu huilbuien. Dus ik stop het maar weer weg tot woensdag Sorry voor alle posts, moest het even van me afschrijven
Neejoh juist hartstikke begrijpelijk..ik duim zo zo hard voor een wondertje! Die symptomen zijn zo hoopvol..ik hoop zo dat het wél wat zegt. Bij jou ook @pingpongpcos ! Tegelijk sterkte want ik weet als geen ander hoe hondsberoerd die misselijkheid is
Heel begrijpelijk, gewoon alles neergooien hier! Wat een heftige emoties allemaal he meid En ik snap dat je hier nog extra hoopvol van word! Het klinkt dan ook weer goed he.. je klachten kunnen wisselen dus dan is het niet raar dat t wel weer even erger word. Heb je nog gegoogled naar soortgelijke verhalen? Is er nog een echte kans dat het goedkomt? Ik hoop het zó
Post vooral zoveel je wilt! Daar zijn we toch voor bij elkaar hier?! Je zit ook in zó een rotsituatie nu, een vacuüm als het ware. Hoop hebben mág he! Stel nou dat het wel goedkomt of bij de volgende echo nog niet helemaal helder is, dan heb je jezelf toch echt geen dienst bewezen als je nu alvast maar een voorschot neemt op de volledige zak&as die hoort bij zo’n verlies?! Ik snap dat je jezelf wilt beschermen en dat mag óók natuurlijk. Maar straf jezelf niet ook nog eens af om de sprankjes hoop die je vastpakt.
Ja, heb me kapot gegoogled, en in >90% van de gevallen gaat het fout. Maar ja, die paar procent waar het wel goed gaat dan he? Toch een soort strohalm. Maar realistisch is het niet
Ik zit wel echt in zelfbeschermingsmodus nu en bereid me voor op gewoon heel slecht nieuws. Want de kans dat het mis is, is gewoon levensgroot. Maar moet mezelf inderdaad niet afstraffen voor een klein beetje hoop, want dat maakt het toch iets minder moeilijk Stomme gedachte die soms ook door mijn hoofd gaat: wat nou he, als de tp niet is blijven plakken? En deze zwangerschap gewoon van mijn eisprong is? Want in theorie zou dat kunnen, hebben die kans stiekem ook benut Dan zou het later ingenesteld kunnen zijn, wat ook mijn maar licht positieve test op nod verklaart. En dan is het verschil al kleiner. Maar goed, rationeel is deze gedachte niet, dus maar niet veel toelaten
Nou ik snap het helemaal hoor, al was het 1% dan zou ik er niet aan ontkomen om dan toch al mijn hoop daarop te vestigen...! Een beetje ironisch maar bij mij was de kans dat het mis zou gaan nog "maar" 1% en dat gebeurt ook! Kijk en kansen zijn kansen. Voor de grap zeiden wij vroeger bij statistiek op school als we het antwoord niet wisten, 50% kans, want het gebeurt wel of niet Maar voor je brein werkt het ook wel een beetje zo. De kans kan groot of klein zijn, maar het gebeurt je of het gebeurt je niet. Dus jij kán diegene zijn bij wie het toch goed gaat. Maargoed. Je hebt er allemaal niks aan.. time will tell ..
Hmm ja dat is wel slim bedacht inderdaad. Maar het lijkt me toch nog wel een redelijk realistisch scenario hoor. Zou ook best bizar zijn als je zou weten dat dat gebeurt is.. Ik vind t in jouw geval ook zo vervelend dat je echt alleen maar kan afwachten. Als je zenuwachtig bent of het hartje nog klopt, kun je op ieder moment een echo doen. Maar bij jou gaat het juist over de groei over een wat langere termijn. Gingen bij je MA ook je klachten weg en kwamen terug?
Meer dan afwachten kan niet inderdaad. Want ja, het zag er op zich perfect uit, behalve dat het gewoon te klein was en een (nog) trage hartslag. Dat maakt het ook zo frustrerend Ik weet eigenlijk niet echt meer precies hoe het qua klachten ging met de MA. Die periode is gewoon heftig geweest, ik had corona en mijn vader had net een kankerdiagnose gekregen. Dus met name daarmee bezig geweest ipv met de zwangerschap. In mijn herinnering werden de klachten alleen maar minder, maar wat ik zeg, ik was ook met mijn gedachten ergens anders. Dus eigenlijk weet ik het gewoon niet
Jeetje ja dan heb je meer dan genoeg aan je hoofd op zon moment Ach het maakt ook niet uit, het zegt toch njks, het kan nu weer anders zijn. Maargoed zelf zou ik het heel erg hoopvol vinden als mn klachten weer zouden toenemen.. Zo vreselijk dit!
Geen stomme gedachte! Ik vind hem nog niet eens totaal irriationeel hoor. Theoretisch kan het gewoon En wat heftig ook je situatie de vorige keer... tis maar oneerlijk wat sommige mensen te verduren krijgen... @Palmpje succes morgen, hoop dat ze lekker doorgegroeid zijn! Ik duim gewoon voor 4
Ik denk niet dat je verdriet minder groot is mocht het misgaan als je nu boos op jezelf bent omdat je ergens sprankjes hoop zoekt of ziet. Wel maakt het deze ondraaglijke periode een stukje draaglijker. Wees nu juist niet hard voor jezelf. Ik heb bij de aflopende test deze ronde (heb jij nog getest?) een dag of 2/3 besteed aan internet afspeuren naar hoop. En ik had er eentje gevonden: lichte testen, achterstand op eerste 2 echo’s en daarna trok het bij. Het gebeurt dus niet vaak, maar het kán goedkomen. Of “gewoon” goed zitten omdat je in jouw alternatieve scenario zit. En er is echt niets mis mee als je die gedachte nu even gebruikt om tegenaan te leunen ❤️
Ja joh, kansberekening vind ik in dezen echt niets zeggen eigenlijk. Want eindstand kan het gewoon 2 kanten op. Omdat mijn zoontje klompvoetjes had, mochten wij een vruchtwaterpunctie laten doen. Kans op miskraam daardoor is geloof ik 0,1%. Maar, de kans op klompvoetjes is 0,03% en die had ie ook. Dus heb mooi bedankt. Het is gewoon mega k*ttig, want eigenlijk kun je je gewoon nergens aan vasthouden. Behalve dus hoop.
Ja, het was verschrikkelijk heftig en een van de moeilijkste periodes uit mijn leven. Dat het nu met deze zwangerschap hetzelfde af lijkt te lopen voelt als een soort repeterende nachtmerrie. En natuurlijk is het niet hetzelfde, want met mijn vader gaat het gelukkig inmiddels weer goed en ik heb geen corona. Maar het eindresultaat is hetzelfde. Vol verdriet en met lege handen. En dat voelt heel oneerlijk