Die verpleegkundigen willen ook altijd zo graag positief zijn heb ik het idee. Ze zei het bij mij zelfs, innesteling, nadat ik uitlegde dat ik 4 weken na terugplaatsing maar bloed bleef verliezen Maar je weet het voor jezelf ook wel zeker dan, dat het dat niet is?
Grote schoonmaak is goed! Laten we het zo maar zien, toch? En de tijd gaat vanzelf voorbij. Jouw supplementen moeten allemaal even inwerken ook gewoon, dus je bent nuttig bezig
Voorjaarsschoonmaak, dat is het! Bij mij komt de “eisprong” (punctie dan) ook later met hormonen. Dus misschien is dat wel redelijk normaal?
Misselijkheid kan wisselen hoor! Ik had het bij mijn zoontje echt op en af. Maar snap je behoudendheid wel. Dan gaan we gewoon voor een mooie echo! Ik duim voor je
Fijn dat je je wat beter voelt @Milena92! @nynepyn klinkt als beter dan utro , zeker als het niet echt een indicatie is maar meer 'baat het niet dan schaadt het niet'. Ik had ook gevraagd of ik tabletten mocht, maar helaas, dat mag niet hier . Ik ga dus gewoon weer lekker door met mijn poezebollen
Qua bijwerkingen durf ik het niet te vergelijken, heb 1e ronde ook Duphaston gehad haha. 2e ronde wel utro, maar dat was omdat dat het enige was wat de apotheek toen had liggen. Maakte volgens de gyn geen verschil, alleen toedieningsvorm was anders. Toen heb ik maar 1 capsule opgestoken, daarna telefoontje van zkh gehad dat we geen embryo’s hadden en toen zelf besloten te stoppen met de utro
Aah wat jammer dat je niet over mag op tabletten! Bij mij is juist de enige keer utro geweest omdat de tabletten niet op voorraad waren bij de apotheek op dat moment. Bij 1e IVF ronde ook tabletten mogen slikken ipv de poezebollen
Dit weekend waren man en ik samen weg, en is uiteraard ook het traject e.d. aan bod gekomen. Hij heeft aangegeven dat, wat hem betreft, het wel 'klaar' is na deze poging. We worden allebei wat ouder, het leeftijdsverschil met S. wordt groter en hij wil er voor waken dat het niet ons leven gaat beheersen. Hoewel al zijn punten 100% valide zijn, merk ik toch dat het me pijn doet. Ik weet nog niet of ik er klaar voor ben om 'op te geven'. En dat hij dit nu zo heeft uitgesproken benauwd me. Met nog maar 3 kansen, als er al 4 mislukt zijn, heb ik er ook niet bijster veel vertrouwen in dat het met deze ronde nog gaat lukken... De deur is niet helemaal dicht, dat is een beslissing van ons samen als die gaat komen en dat geeft hij ook wel aan. Maar dit is wel hoe hij erin staat. En daar heb ik het even best een beetje moeilijk ermee als ik eerlijk ben. Er hangt opeens wel heel veel af van de volgende tp voor mijn gevoel...
Ik kan me voorstellen dat dit even rauw op je dak valt. Lijkt me zo moeilijk om voor deze keuze te komen staan als je man er eerder 'klaar' mee is in vergelijking met jouw geval. Zoveel kansen heeft het nog niet gehad wat mij betreft. En het leeftijdsverschil en jullie leeftijd ligt een stuk lager als bij menig ander. Je meisje is nog maar 2.5 jaar. Ik merk dat ik me hier helemaal niet mee moet bemoeien maar het raakt me dat je het er moeilijk mee hebt. Ik kan me dit helemaal indenken. Voor mijn gevoel hebben jullie nog tijd genoeg en komt die 2e baby er gewoon. Opgeven is geen optie zolang jij het nog trekt zou ik denken Sterkte meid, hopelijk waait het allemaal een beetje over en gooit hij de deur niet definitief dicht.
Wat moeilijk zeg, dat je man er zo ineens over denkt dat leeftijdsverschil herken ik wel, ik had er ook moeite mee. Maar toen besefte ik dat ik gewoon wel graag een 2e kindje wilde en dat elk leeftijdsverschil z'n charme had. Hier zit straks 5 jaar verschil tussen. Maar ik snap dat het nu eventjes zo rot voelt, de eindstreep komt zo wel ineens heel snel in zicht. Dikke knuffel!
Snap dat je dan stopt inderdaad ja … En er eigenlijk niets over kunt zeggen. Het is iig prettiger innemen en voelt wat “schoner” denk ik
Oeh, dat is niet leuk om te horen. Vervelend én begrijpelijk dat je het daar moeilijk mee hebt. Maar, 2 dingen: - Ik snap de rekensom die je maakt en ik maak die zelf ook. Maar dat er 4 niet zijn blijven zitten, wil niet zeggen dat je nóg minimaal 4 kansen nodig hebt. De volgende kan ook gewoon raak zijn. Of anders die daarna. Die kans is niet kleiner geworden omdat die eerste 4 niet raak waren, of omdat je man dit nu heeft gezegd. Wat dat betreft is dat 6-gooien-met-een-dobbelsteen-verhaal wat sommige artsen erg graag vertellen, ook wel gewoon wáár - Voor mijn man hoefde ivf überhaupt helemaal niet. Die vind het zo ook goed en was er na alle ellende ook wel klaar mee. Maar ook hij vond het een beslissing van ons samen. En besloot uiteindelijk om mij te volgen. Omdat “ik kan er eigenlijk niet mee leven als het hier ophoudt” toch wel wat zwaarder weegt dan “voor mij hoeft deze ellende eigenlijk niet”. Ik was ook mega beteuterd toen hij deze woorden sprak en dacht ook dat het dan ophield, omdat je het samen moet doen. Toch doen we het en het werkt eigenlijk prima. Oftewel: de kogel is ook nog niet definitief door de kerk en er zijn manieren om dit toch samen door te zetten, als het voor jou zo zwaar weegt. Een klein derde dingetje: een groter leeftijdsverschil kan ook heel mooi en fijn zijn. Als ik nu zie hoe mijn man een band heeft met zijn 8 jaar oudere broer (die bellen elkaar dus 3x per dag over helemaal niets ) dan vind ik dat eigenlijk echt geen argument
Dat leven beheersen is overigens wel iets waar ik me in kan vinden. Merk zelf ook dat ik bijna uit het oog verlies wat ik recht voor me heb, omdat ik me zo focus(te) op 1 doel. Maar tot op zekere hoogte en als je er beide alert op blijft, heb je dat voor een goed deel zelf in de hand.
Ach er is al zoveel raaks gezegd dat ik er weinig aan kan toevoegen, maar ik snap je gevoel helemaal hoor @Basilicum. Gelukkig is de deur nog niet dicht en heb je nog een paar mooie cryo's! Maar snap het echt hoor.. Hier is dat denk ik wel meer andersom, ik weet niet of ik na ivf 2 door wil, denk dat dit de laatste gaat zijn. Mijn man zegt daar dan weinig van omdat het wel mijn lijf is waar alles mee moet gebeuren... Maar ik weet dat het bij hem bv niks uitmaakt of ik 40 of 42 ben ik denk dat hij sowieso door wil als ik daar ok mee ben. Maargoed ook geen dichte deuren hier maar ik neig er meer naar dan hij. Leeftijdsverschil zal ik maar niks op zeggen met onze 12+ jaar haha. Maar dat had ik ook nooit voor me gezien hoor kan er wel inkomen als dat echt niet jullie toekomstbeeld is dat ook echt een grens kan zijn!
Wat lastig dat jullie er zo anders in staan. Kan me goed voorstellen dat je dat even heel moeilijk vindt. Denk dat het inderdaad wel een beslissing moet zijn van jullie samen, maar dat daarin ook niet een "van mij hoeft het niet zo nodig" even zwaar hoeft te wegen als "Ik wil niets liever dan nog een keer proberen". En wat het leeftijdsverschil betreft, ik scheel 4 jaar met mijn zus en onze band is heel hecht, en zo ken ik wel meer mensen met broers en zussen met grote leeftijdsverschillen die heel goed zijn met elkaar, en met een klein leeftijdsverschil die elkaar amper spreken of zien. Denk dat dat echt niet per se uit hoeft te maken. Qua leven beheersen ben ik het wel eens dat het dat niet moet doen, maar de vraag is wel of dat niet alsnog zo is als je er voor je gevoel niet alles uit hebt gehaald Hopelijk komen jullie er samen uit, maar nog meer hoop ik dat het een discussie om niks blijkt en de volgende cryo gewoon lekker blijft plakken. Hele dikke knuffel
Oo jeetje, ik herken dit wel heel erg. Mijn man was er ook best stellig in dat deze poging de laatste zou zijn. Eigenlijk wilde hij deze poging al niet meer doen. Dat kwam toen ook wel als een schok en pijnlijk bij mij binnen. Echter denk ik nog wel dat er ruimte was ontstaan bij mijn man als het traject al even achter de rug geweest was en je weer wat nieuwe energie opdoet (gelukkig niet nodig geweest). Dan kan je er toch weer heel anders instaan. Het is zo intens op dit moment met veel pogingen die mislukken. En dat voelt dan voor hem ook uitputtend en doelloos. Je relatie staat ook onder druk en je zit zelf ook vol hormonen dus bent vaak ook niet de beste versie van jezelf in het traject. Daarom denk ik ook dat het goed is om te blijven praten, want de ene periode is de andere niet, en meningen kunnen ook naarmate de wonden helen en je pauze neemt weer wat aanpassen. Dat is in iedergeval wat ik zelf heel erg gemerkt heb. En eens met iedereen: de afgelopen terugplaatsingen zeggen niets over de komende! Je hebt iedere keer weer evenveel kans! Ik duim gewoon ontzettend voor je dat komende cryo gewoon jullie prachtige baby mag worden!
Aah wat een lastig gesprek… Kan me heel goed voorstellen dat dit moeilijk voor je is… Ik kan niet heel veel toevoegen aan wat er allemaal al gezegd is, behalve dat het goed is om beiden eerlijk het gesprek aan te blijven gaan. Wat doet het voor jullie om wel/niet door te gaan? En het gesprek wat als…? Dit is een beslissing waar beiden goed achter moeten staan, anders wordt het nog lastiger denk ik. Verder kan ik alleen op het puntje leeftijdsverschil mijn two cents geven, ik scheel 5 jaar met mijn zus. Voor ons beiden niet altijd even makkelijk geweest, maar merk zeker nu we steeds meer in dezelfde levensfasen komen dat we ook echt steeds dichter bij elkaar komen nu. Plus de jongste kan altijd “cool” met de “oudere” vrienden van mee haha! Zo ging dat iig bij ons Mijn man scheelt een stuk minder met zijn sibling, en zij hebben eigenlijk ook nu pas de laatste jaren dat ze dichter bij elkaar komen. Zal ook wel iets met de pubertijd en daarna studeren te maken hebben ook
Hier even een ander frustratiemoment van vandaag. Aangezien er maar een kleine kans is dat de IUI gelukt zal zijn, mag ik vrijdag ip al opnieuw beginnen met de Decapeptyl en was de Meriofert ook alvast voorgeschreven. Ging ik vandaag de nieuwe medicatie halen, blijken er leveringsproblemen te zijn voor Meriofert en weten ze niet wanneer het opnieuw weer binnen komt… Gelijk een bericht naar de poli gestuurd, maar was natuurlijk al einde middag. Hoop dat er morgen een duidelijk (nieuw) plan komt van hoe we hiermee om zouden moeten gaan… Hoop dat we wel gewoon door kunnen, anders kunnen we waarschijnlijk pas eind augustus weer herstarten met het traject ivm onze vakantie
@Basilicum: even een beetje kort door de bocht antwoord, leeftijdsverschil is echt niet boeiend als de wens er is. (Vind ik dan). En allebei wat ouder vind ik ook geen argument. Als die wens er is, en dat is voor een vrouw soms ook echt anders dan voor een man, vind ik dat je daar samen toch nog voor moet gaan. En hij wil waarschijnlijk ook echt niet stoppen als jij heel graag wil doorgaan. Hoe moeilijk het ook is nu, stel het lukt -pas- over een halfjaar. En je kijkt hierop terug, dat denk je misschien jeetje ik wilde er bijna mee stoppen. Jouw kansen zijn echt gewoon goed, geef de moed alsjeblieft niet op. En wees duidelijk dat het voor jou echt niet mogelijk is dat t hierna klaar is. Jij bent tenslotte wel degene die alle rompslomp moet ondergaan, en al lang ondergaat. Sorry als ik even wat kort door de bocht dingetjes erin heb gegooid, ik weet dat de werkelijkheid genuanceerder ligt Maar ik bedoel gewoon, ik gun jou dat je gewoon nog ff verder gaat. Het is echt nog veel te vroeg om op te geven! <3 @Flora85 bedankt voor je reactie. Dat stelt wel een beetje gerust, dat het kan wisselen.