Balen dat ze het niet willen proberen. Ik begrijp je frustratie. Je doorzettingsvermogen en ideeën zouden ze juist moeten steunen en waarom niet, het kost wat echo's en medicatie maar dan heb je iig wat anders geprobeerd. Jammer dat ze er niet in mee willen gaan. Gelukkig is er nog hoop genoeg en heb je nog 2 mooie kansen liggen. Fijne lijkt me wel dat je weet dat het kan! Je hebt een prachtige dochter dus dat gaat zeker een 2e keer gebeuren, je weer alleen helaas niet wanneer. Zet hem op meid, je kan het!
Ik hoop ook dat ik gelijk krijg <3 Het is onder controle nu! Sinds twee dagen is het ineens weer wat minder, echt zo dat ik zelfs weer een beetje kan genieten van dingen af toe. Zó fijn. Wel ook nog intens moe en een soort van zon wazig gevoel in je hoofd? Alsof je overal maar half bij bent haha. Maar beter dus al Ik merkte dat ik me meer zorgen ging maken over de echos, dat was een teken dat ik daar ruimte voor had lief dat je het vraagt <3 <3
Haha nee duim daar alsjeblieft niet voor! ik doe geen IVF en ik mag er maar één, zie handtekening.. Dus alles meer dan 1 follikel is afbreken van de poging
Oh nee ik ga sowieso nog (minimaal 2 rondes) voor OI als het aan mij ligt! In ieder geval nu ik ook progesteron mag proberen.. Al moet ik ook zeggen, als het wéér zo'n enorm gedoe is met stimuleren (zit nu opnieuw al op 13 dagen spuiten zonder duidelijke reactie) en ik niet tot één follikel kom, dan wordt het sowieso IVF. Om dan bij OI te blijven terwijl ik constant stress heb en mijn lijf steeds moeilijker doet, heeft ook geen zin natuurlijk, al helemaal omdat het Zuyderland dus weigert te veranderen qua medicatie. Ik moet dat spuiten wat ik altijd spoot en oh wee als ik iets voorstel, want dan ben ik weer te eigenwijs.. Jezus meid, ze zijn ook echt niet empathisch he? Het verbaast me echt keer op keer weer hoe lomp men kan zijn in dit vakgebied. Je zou denken dat ze met je mee willen denken en je willen helpen, maar nee. Het is dat je eerder al aangaf dat een ander ziekenhuis niet haalbaar is, maar ik gun je zó dat er wat meer ruimte voor je komt.. hele dikke knuffel!
Oef, deze komt aan. Dat 'geen baas in eigen lichaam' zijn vind ik zó moeilijk aan dit verhaal. Je bent al zo overgeleverd aan medische hulp omdat je lichaam het 'zelf niet kan', en dan mag je niet eens écht meebepalen in wat je allemaal moet doorstaan. En ergens is dat logisch - uiteindelijk zijn zij de experts - maar toch denk ik dan, ik moet er doorheen. Mag ik dan niet ook iets te zeggen hebben? Ik heb overigens ook veel goeds gehoord over Cuypers&Cuypers! Ik heb recent de prijslijst opgevraagd, mocht je geïnteresseerd zijn @Basilicum (weet dat je tot dusver niet naar het buitenland wil, maar who knows).
Ik denk dat dit -in allerlei varianten- een van de moeilijkste dingen is van deze trajecten: controleverlies. Volledig de macht uit handen geven over iets wat je zo dierbaar is. Je verliest al de controle over je lichaam omdat het iets niet doet wat jij heel graag wel wilt, een medisch professional kan je daar slechts deels bij helpen. Deels omdat ze niet alles weten (daar ben ik heilig van overtuigd, zeker in dit vakgebied lopen we hopeloos achter de feiten aan en al helemaal in Nederland), deels omdat ons zorgsysteem wordt geregeerd door kostenefficiëntie en deels omdat de natuur ondoorgrondelijk is. Hoe het ook komt, het is de werkelijkheid, ónze werkelijkheid.
Ik bedoel mijn bericht trouwens niet als mega negatief of om iemand down te praten hoor! Meer als: dit zijn de harde feiten waarmee we het moeten doen, waar ze ook vandaan komen. Tegelijkertijd mogen we erkennen dat dit rot is en ons een vervelend, machteloos gevoel geeft én is het een omstandigheid waaraan we ons moeten en kúnnen aanpassen. Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat. Zoiets, van die strekking
Oh shit, sorry! Dat had ik even niet goed gezien... Dan hoop ik gewoon heel hard met je mee dat er één heel mooi dominant wordt ❤️
Succes vandaag @MamaMan0n. Ik houd alle ledematen gekruist, térwijl ik duim als een gek. Toi toi toi!!!!!!!
Ik vind dit juist heel mooi omschreven. Pijnlijk omdat het zo treffend het gevoel omschrijft. Het is gewoon zo dat je geen baas in eigen buik bent als je met fertiliteitsproblemen struggelt. En dat is inderdaad hard, maar waar.
Nou, ik ben benieuwd wat mijn lijf gaat doen. Vanmorgen opnieuw een follikel van ong 13mm (nu rechts, maandag was het links), de rest allemaal wat kleiner.. Het Zuyderland heeft in ieder geval geen zomerstop, dus het idee nu is daar tot aan onze vakantie eind augustus blijven zitten, en ons dan laten verwijzen naar het MUMC als het nog niet gelukt is. We zien dan vanzelf wel of het bij OI blijft of dat het dan toch IVF zou worden. Ik blijf het gevoel houden dat die 125ie gonal-F in mijn geval gewoon nét niet genoeg zijn, maar dan 137.5 ook weer teveel is. Maar ja. Het Protocol is de baas...
Spannend!! En fijn dat ze geen zomerstop hebben zodat je voor jezelf iig helder hebt hoe je het de komende periode aan moet pakken. Hoewel ik natuurlijk gewoon hoop dat dit je laatste ronde is. Wanneer weer een meting? Ik duim!
Wat omschrijf je het toch weer treffend. En het contrast is groot he, met sommige andere landen? In mijn eigen vakgebied (oncologie) maak ik een zelfde soort discussie ook regelmatig mee. Patienten zijn soms zo wanhopig ( of juist vastberaden?) om alles te proberen, en zijn echt overal toe in staat. En soms hebben ze gelijk ook, dan lopen we hier ook hopeloos achter met bepaalde onderzoeken of inzichten. Echter, een groot deel van de tijd hebben we (gelukkig) goede redenen waarom we bepaalde therapie of handelingen niet doen. Het is dan uiteraard wel zaak om dit goed uit te leggen, en het lijkt me dat het daar vaak toch wel aan schort in een fertiliteitstraject. Er lijkt vaak veel haast/weinig tijd te zijn, terwijl het over iets zo persoonlijks gaat. Heel jammer dat het zo loopt.
Wat een domper. Maar ik hoop dat jij je weer kan herpakken en met goede moed verder kan Klinkt wel als een moeizaam en onbevredigend gesprek.. heel irritant...
Ik denk dat ik persoonlijk echt nog verder zou gaan met OI. Je bent 'pas' met poging 3 bezig van de OI en de kans is statistisch gezien heel groot dat je wel zwanger kan zijn na 6-8 rondes. Wellicht wel groter dan als je nu in een IVF traject terecht komt gezien er dan ook een kweek ex vivo gedaan moet worden enzo, risico overstimulatie, etc. Ik zou mezelf meer druk maken om kansen te verliezen, dan tijd te verliezen. Te snel overgaan naar IVF lijkt me voornamelijk kansen verliezen, terwijl er nog geen duidelijke aanleiding is om zo snel al over te gaan naar IVF (of lees ik ergens overheen, dan excuses). Dit wil je misschien niet echt horen maar dat is mijn ongezouten mening. En begrijp me niet verkeerd; ik snap dat je NU zwanger wil zijn, of iig NU wil weten wanneer dat gaat gebeuren.
Mag je prima zeggen hoor - maar ja, haha, je mist wel wat info denk ik (ook niet te doen hoor, alles nalezen!). Het gaat me namelijk niet zozeer om het 'nu zwanger zijn'. maar meer om het feit dat ik wéér met 3-4 follikels rondloop, waarbij ik er maar een mag. Het probleem is nu ook niet dat ik denk dat OI niet werkt, het probleem is dat we bij mij geen goede dosering kunnen vinden.. en de impact daarvan weegt écht heel erg zwaar. Tot dusver heb ik constant moeten vechten om überhaupt te mogen triggeren - het was de afgelopen 2 keren steeds tegen medisch advies in, eigenlijk had ik moeten afbreken. Mijn eerste cyclus was bijna 60 dagen spuiten - ja echt - voor er wat gebeurde (ze houden normaal max 21 aan) en de tweede had ik 2 follikels en moest ik eigenlijk afbreken. En nu zit ik dus wéér op 3-4 follikels die actief zijn, maar steeds niet doorzetten.. en ophogen is overstimulatie. Zou dat gebeuren is IVF voor mij juist beter, omdat ik bij IVF dan 'gewoon' mag doorgaan, terwijl ik nu moet afbreken omdat ik geen meerlingen mag. En hoewel het klopt dat ik daarmee niet echt een poging verlies, verlies ik wel mezelf. OI vind ik prima om door te zetten, maar niet zoals het nu gaat. Ik ga daar echt aan onderdoor. Voeg daaraan toe dat het team van nu echt om te kotsen is op één VS na.. tja. Al hoorde ik vandaag wel dat de VS die ik het ergste vind nu vakantie heeft haha, dus who knows? Vrijdag weer de volgende echo! Ik verwacht er verder trouwens niks van, maar we gaan het zien..
Heel veel succes! Hopelijk viel het een beetje mee? Ik ga de komende paar dagen heeeeel hard voor je duimen!!