@nynepien wrlkon, klets gezellig mee, het helpt. Al die gedachten spoken toch door ons hoofd. Hier kan je het lekker kwijt
Ik denk dat als het goed zit het goed zit en een groepje het niet tegen houdt, maar je gemoedstoestand speelt ook een rol dus doe waar je je goed bij voelt ❤️
Haha ja ergens beginnen, en beter dit dan dat het mooi is en nergens naar smaakt ik mag het weekend ook weer lekker asn de vak voor een verjaardag. Voor mij een zen bezigheid
He bah, kan goed begrijpen dat je daarvan baalt. Is gewoon de zoveelste confrontatie dat het zo moeizaam moet verlopen allemaal
Nou ik vind het niet lullig hoor Juist fijn om hier gewoon een beetje herkenning te vinden met elkaar, mensen die het niet meegemaakt hebben begrijpen het toch gewoon echt weinig heb ik het idee. Men kan wel meeleven en het rot vinden, maar je proeft dat het niet echt begrepen kan worden. Ik vind inderdaad het vertrouwen heel lastig, heb bij de eerste terugplaatsing echt mijn best gedaan om positief te denken elke dag en veel mentale rust op te zoeken maar toch werd het hem niet. Ik voel me zelf ook een achtbaan soms
Ik heb donderdag Ovitrelle gezet en de 28e TP Had het eerst ook op 'goede vrijdag' gezet maar uiteindelijk hebben we geswitcht naar donderdag omdat we dan geen oppas hoeven te regelen. En we willen even een tijdje zonder dat continu mensen op de hoogte zijn, tot nu toe steeds uitleg 'moeten' geven door niet fit zijn met die punctie en dingen moeten laten en oppas regelen. Nu even klaar met anderen dan ook over de teleurstelling moeten inlichten terwijl je het er zelf al moeilijk genoeg mee hebt. Dus nu even weer wat meer privé
Goed geregeld zo! Ik heb ook gevraagd of ik de eerste cryo van vrijdag mag zijn. Tot 2u ook oppas en ben er ook helemaal klaar mee constant ‘verantwoording’ aan de oppas af te leggen . Hopelijk ben ik voor 2u klaar vrijdag En die herkenning is hier ook hoor. Met ivf dacht ik eerst dat het zo’n beetje een garantie voor succes was, zeker omdat ik al zwanger geweest ben. Maar nope, boy was I wrong
Geen klaagzang joh, helemaal niet! Allemaal heel logische gedachten en gevoelens die wij allemaal op onze eigen manier goed kunnen begrijpen denk ik zo. Kan het me helemaal voorstellen dat je gewoon wilt weten hoe, wat, waar en wanneer. En al is dat dan nog relatief lang, dat zij dan zo. Maar dan weet je wel waar je aantoe bent. Ik denk dat veel wat kind-gerelateerd is een trigger kan zijn voor je verdriet. Het zit zo dicht onder het oppervlak, veel kan dat knopje zijn dat je pijn doet. En zo’n naam, bij een kindje in je directe omgeving. Dat komt natuurlijk nogal dichtbij. Zeker als je net zo’n enorme klapt hebt gekregen als jullie. Anders noem je je toekomstige dochter (want die komt er!) gewoon Fleur? Zo heet ik, práchtige naam
Weet niet zo goed wat ik wil zeggen, maar wil wel reageren. Omdat je het zo tussen neus en lippen door zegt eigenlijk, maar het zo pijnlijk klinkt dat je er met 1000% vertrouwen in bent gegaan en nu ja, teleurgesteld bent eigenlijk. Het kan nog steeds een garantie op succes zijn he, alleen niet in 1 keer zeg maar …
Dat is zeker waar! Sowieso is het fijn om te weten dat onder bepaalde omstandigheden, bepaalde gedragingen en emoties blijkbaar “normaal” zijn, ook al zijn ze vervelend voor onszelf. We zijn dan iig niet ook nog gek En dit delen met mensen die weten hoe het voelt, maakt inderdaad ook dat je je begrepen voelt. Want wat je zegt: hoe meelevend iedereen ook is, je voelt gewoon aan dat hun empathie verstandelijk is, ze kunnen het beredeneren, maar echt begrijpen niet. Ah ja, ik denk ook eigenlijk niet dat het veel doet voor de uitkomst hoor. Ik had er bij mijn zoontje echt 0,0 vertrouwen in na 2 miskramen. En die bleef hangen. Toen we voor nr. 2 gingen dacht ik: maar nu snapt mn lichaam het, deze blijft en was ik dus heel optimistisch. Maar die kwam dan weer af. Dus ja … In die zin doet of zegt het niks. Maar het is natuurlijk gewoon fijner om dat vertrouwen wel te hebben, want dan voel je je gewoon beter. In ieder geval tot het tegendeel bewezen is zeg maar.
Bij mij weet niemand er wat van, ik voelde gewoon niet de behoefte door wat dingen uit het verleden en heb geen zin in commentaar op mijn leeftijd. Maar daarom wel fijn dat ik hier aansluiting vind, want mn man is me soms wat té nuchter haha. Inmiddels dus wel wat collegas maar dat is puur praktisch, en voelt makkelijker omdat ze toch verder weg staan ofzo (klinkt dat gek...). Hier doe ik hetzelfde als vorige ronde, toch vroeg testen doordat er bruinverlies komt (wat elke dag wat meer wordt), netjes aflopende Ovitrelle streepjes en op het moment dat ik denk nu zal hij wit zijn (vandaag 14 (!) dagen na ovitrelle) dan toch opeens weer donkerder streepje. Gezeik vind ik dat, want 0 hoop op 7 dagen na tp van 5 daagse daar is het dan weer te licht voor, maar daardoor blijf je toch heen en weer slingeren en menstruatie uitstellen met die takke utro Raar lichaam. Kijken of ik volgende keer gewoon mn testen aan mn man afgeef Dan heb ik gewoon 1 teleurstellingsmoment ipv 6 ofzo