Hahah wat goed zeg. Ik heb ook jarenlang veel hardgelopen. Nu nada Maar ik ben dus weer gaan fietsen. Is dat niet wat? Minder belastend voor je lichaam ook
Ik af en toe wel jaloers, hangt ervanaf wie en hoe dicht ze bij mij staan dus hoeveel ik erover weet. Ik beeld mij een zwangerschap denk ik nog altijd te romantisch in. Maar denk niet dat ik nog ga durven klagen gezien het hele traject dat we doorlopen. Zou niet willen dat mijn omgeving dan denkt dat ik het zelf gezocht heb ofzo. Als in "je stond zodanig te roepen dat je zwanger wou zijn, nu moet je ook niet klagen".
Ik sport momenteel best veel 1x dans per week (jazz op een gevorderd niveau), dus is best wel wat cardio en bepaalde spieren. en dan 2 tot 3x per week krachttraining (nu is dat nog onder de noemer van Crossfit, maar is te duur geworden dus volgende week ga ik zelf programmaatje in een gym doen). Tijdens OI-traject dat ook gewoon blijven aanhouden, wel met bang hartje als ik dan burpees ofzo moest doen. Als ik in een ICSI-traject stap ga ik het wel nog eens navragen bij de gyn.
Ja inderdaad dat heb ik ook, als ze dichtbij staan en je kent iemand goed enzo, weet het verdere levensverhaal;p kan ik t niet beter hebben haha. Dat zou wel niet erg aardig zijn als ze dat zouden zeggen Kijk je wil het verschrikkelijke graag, maar ook jij zit niet te wachten op de misselijk oid. Daarover klagen mag Ik heb die reactie gelukkig nooit gehad. Ik vond t eerste trimester met misselijkheid en migraine, plus de mega angst dat t mis zou gaan echt verschrikkelijk. Genieten begon pas een beetje met 13 weken. Maar ik ken ook mensen die echt niet zoveel klachten hebben dat eerste trimester hoor.
Ik had hyperemesis gravidarum, dus ik kotste vanaf 6,5 week alles eruit wat erin kwam, 2 opnames, eentje nét niet en heb het echt heel zwart gezien.. weken met een koelbox naast mn bed als mn man naar zn werk was omdat ik hooguit tot de wc kwam maar verder niks meer kon.. helemaal alleen...gelukkig stopte het spugen met 17 weken, maar ik ben 24/7 misselijk gebleven tot in de kraamweek, en ik heb dat echt als heel zwaar ervaren. Ik was zó verzwakt, mager etc.. In de kraamweek ook best ingestort daardoor (achteraf waarschijnlijk een kraambedpsychose..), maar ook wel snel weer opgekrabbelt, je moet wel want je hebt een baby waar je voor moet zorgen (uiteraard samen met man he haha). Daarna nooit goed verwerkt en gewoon doorgegaan. Dat heb ik een jaar of 7 later helaas geweten, toen kwam door een trigger alles naar boven en ben ik echt uitgevallen en in therapie gegaan. Heb de eerste 3 jaar ook geroepen never ever nooit meer zwanger te worden, mja..je hebt het nodig voor een baby he Het hoeft niet dat ik het weer krijg, maar de kans lijkt gewoon wel echt groot. Heel eng maar ik ben ook zoveel sterker en wijzer dan toen. Ik zou nu veel eerder ingrijpen qua medicatie, opnames, sondevoeding etc. Ik had nog nooit in een ziekenhuis gelegen, wist ik veel Ben ook niet goed begeleid door het ziekenhuis toen. Nouja dat dus. Heb heus wel mooie momentjes gehad, maar alles werd zwaar overschaduwd door die constante misselijkheid.
Ik doe nooit iets. Draai gewoon het naaldje erop en spuit de ovitrelle erin. Ontlucht niks haha. Gok dus dat je niet echt wat verkeerd kan doen
Je mag gewoon sporten hoor! Alleen dag na punctie niet, daarna gewoon op geleide vd pijn. Maar door alles vind ik de motivatie vinden echt heel lastig, en het ging ook gewoon niet lekker vanaf het spuiten, moest mezelf echt vooruit slepen, alsof ik griep had gehad. En als je dan door de lichamelijke dingen daarna echt even 1,5 week niet kan merk ik dat zo snel gelijk bij t hardlopen.. demotiverend haha. Maarrr ben weer geweest, dat was dan maar de winst vandaag
Ik vind zwanger zijn ook verschrikkelijk. Echt niet mijn ding. En bevallen ook niet. En de slapeloze nachten niet. En die huilbuien niet. Ehh, waarom wilde ik ook alweer een 2e?
Over sporten.. ik ben er een jaar geleden mee gestopt. Ik kon het niet meer opbrengen. Daarbij bouwde mijn BMS niet goed op wegens te hoog cortisol in mijn bloed en dat kon komen door het sporten. Dus ben ik met bootcamp en hardlopen gestopt. Onder motto "ik begin na de bevalling wel weer", maar had niet verwacht dat het zo lang ging duren vooral het hardlopen mis ik erg! Maar durf het niet goed op te pakken meer. Soms doe ik thuis workouts.
heb je goed gedaan! hier was het weer echt slecht vandaag, pijpenstelen regenen. Dus als je al moet zoeken naar motivatie lijkt me dat nog zo'n extra domper factor op de motivatie.
Nou dit gaat lekker (not..). Sinds einde middag duizelig en misselijk. Alles wat ik eet en drink komt er weer uit. Geen koorts gelukkig. Ben bang dat ik het van m’n man heb overgenomen, die had het vorige week 2 dagen. Gisteren m’n dochter, vandaag niks aan de hand met haar (gelukkig). Ik baaaal!! Net terwijl ik vanmiddag een prachtige blasto aan boord heb gekregen. Zooo bang dat het nu niet gaat innestelen.. over het sporten: ben ik nooit van geweest. Probeer regelmatig te wandelen. Mocht dit niet lukken ivm slecht weer wil ik proberen een “walk workout” te doen op YouTube. Heb fijne gevonden die ook leuk zijn om te doen. Lastig hè waar je goed aan doet.
Pff verschrikkelijk. Wat een hel is dat. En ik kan me goed voorstellen dat je daar nu beter mee om kan gaan. In het ziekenhuis gaan ze daar ook slecht mee om soms hoor, met HG.. ik liep ooit als medisch student mee op de gynaecologie, en toen deden ze echt heel neerbuigend over een HG patiënt..toch bizar?! Bij mij begon de misselijkheid ook met zes weken, tot 14 weken. Ook continue, ik dacht waarom noemen ze dat ochtendmisselijkheid.. Maar dat lege, walgelijke gevoel.. en dan migraine. Nee ik dacht toen ook, als dit blijft nooit meer. En daarna nog een aantal weken dat ik wel moest overgeven als mn maag leeg was. Maar alles trok uiteindelijk weg. Wat bizar dat je dat hebt meegemaakt tot en met de kraamweek. Echt hels. In dit groepje hebben meerdere mensen HG gehad. @Knut10 jij ook toch?
Ik was bang dat de naald er niet goed op zat, en omdat er geen druppel te zien was, moest ik dat dus wel even zeker weten haha. Bij de gonal kwam die druppel al vanzelf
Hahaha. En wat vind jij het ergste aan zwanger zijn? Nee die nachten.. dat is het enige wat ik echt heel moeilijk vind. Ik slaap heel veel van mezelf slapen is voor mij echt zon heilig iets, kan slecht tegen slaaptekort. Krijg dan ook weer sneller migraine als k geen goeie nacht hebt gehad etc. Maarja we moeten er wel doorheen he?
Ik geloof niet dat het op de foto te zien is maar in werkelijkheid is hij daar heel licht. Ik móest nog een keer testen omdat ik dacht hoe kan ik zó beroerd zijn. Het is zo’n typische misselijkheid die ik wel herken dus ik wilde perse bewijs…. nu begint de spanning en die gaat aanhouden tot we een keer goed nieuws krijgen bij een NIPT.. ik heb ik dit traject al 3x biochemisch gehad maar geen van die drie keren was ik zo misselijk. Ook niet bij de ZOL vorig jaar… dus misschien mag dit iets goeds betekenen???
Yessss kijk dat is moederinstinct je gevoel was helemaal goed! Wat fijn en jeee woensdag is al snel je plekje op het wachtbankje is al gereserveerd maar zo zie je maar je moet echt voor jezelf opkomen, en dat heb je gedaan