Wat goed dat je je bewust bent geworden van die dissociatie, stap 1! Snap dat je dat zo voelt. Ik dacht altijd dat ik niet zwanger kon worden, kon me niet voorstellen dat t zou lukken. Leven is tot nu toe ook niet erg makkelijk geweest dus ik dacht ook van, mooie dingen gebeuren mij niet. Toen ben ik vlak voor ik zwanger werd ook begonnen met de gedachte van, er is geen reden waarom ik dit als mens niet zou kunnen krijgen (los van het medische dan natuurlijk..). Klinkt een beetje raar dus ik hoop dat je snapt wat ik bedoel haha. Goed dat je je buik vergeeft, heel mooi.
Herkenbaar, ik zeg al sinds mijn 11de dat ik geen kinderen kan krijgen. Toen wij net met IVF begonnen en ik mijn 2de miskraam had gehad dacht ik dat ik de blokkade was en heb toen hulp gezocht in hypnotherapie. Alhoewel ik daar veel baadt bij heb gehad, heeft het mij meer op andere gebieden geholpen. Toch bleef de overtuiging en ben ik mijn connectie steeds meer kwijt geraakt. Toen naar acupunctuur. Dacht hem daar weer gevonden te hebben maar toch ook weer niet. Bij mij is de PDS (die ik uiteindelijk niet blijk te hebben) en de endometriose toch de grootste boosdoener geweerst. Altijd maar pijn. Maar sinds ik de uitslag gekregen heb dat ik mogelijk geen PDS heb, is mijn buik rustig en niet opgeblazen. En nu ik aan de pil zit (ondanks de doorbraakbloedingen) heb ik ook lang zo een pijn niet. Hierdoor is mijn buik niet meer opgezet en voelt deze niet meer tot "last" en daarom heb ik er maar gelijk gebruik van gemaakt. Door coping ga je jezelf ook meer overtuigen dat het nooit gaat lukken. Sterker nog, je gaat je afvragen of je het uberhaupt wel wilt. Pas geleden heb ik mezelf toegesproken en gevraagd "wat wil je nou" en toe heb ik het gevoel toch weer toegelaten dat ik ontzettend graag moeder wil zijn. Als het niet lukt doet het toch wel pijn. Dus nu er vol in, zal ik maar zeggen. Of het helpt geen idee. Maar ach.
Ja begrijpelijk, je buik levert je dan allerlei negatieve dingen op, pijn, niet zwanger worden.. Je gaat dan iets de schuld geven denk ik. En herkenbaar idd ja gek is dat he, ik heb dat ook een aantal keer gedacht, is het anders niet goed zonder kinderen? Proberen jezelf te overtuigen dat je het niet perse hoeft.. idd ook een coping. Slimme hersenen. Goed dat je het gevoel toch toelaat, want dat verdriet en verlangen is er om geaccepteerd te worden, maar zo lastig en pijnlijk..
Ok korte samenvatting. Ik moet een hysteroscopie aanvragen bij mijn ziekenhuis. Er moet gekeken worden hoe het met de myomen en adenomyose zit. Hij vind het raar dat de adenomyose vorig jaar pas is vastgesteld. Als deze te heftig is dan moet ik TP zeker in een kunstmatige cyclus doen. Ik mag geen ascal meer voor TP. Omdat de kans op bloeding te groot is. Deze mag ik pas na een positieve test krijgen. Hij vermoed dat het ook eicelkwaliteit kan zijn. Familiar onderzoek van mijn kant is lastig, wat betreft wanneer tantes in de overgang zijn geraakt. Aangezien het bij toch erfelijke factor is. Mijn moeder heeft 7 zussen. 1 heeft geen kinderen. Maar 4 daarvan inclusief mijn moeder hebben zware menstruaties gehad en vleesbomen. Daarmee ook hebben mijn moeder en 2 tantes hun baarmoeder mid 30 laten verwijderen. Dit is zijn visie voor de laatste kans en daarna geeft hij aan te stoppen. Maar dat willen we zelf ook. ReceptIVFity raadde hij af overigens.
@Asil klinkt als een helder plan. Goed dat je niet met de ascal start in het begin. Ik zie dat vaak voorbij komen hier op het forum, maar dat is niet iets wat zonder effect doorwerkt, het kan inderdaad juist een innesteling tegen werken. Ik mocht het pas slikken na 12 weken, om de placenta ontwikkeling te stimuleren, maar echt niet eerder.
Net gebeld door de gyn, voordat er uberhaupt een hysteroscopie komt krijg ik eerst een waterecho. Morgen al. Pas adh daarvan word besloten of dit nog gaat gebeuren of niet. Als het beeld goed is, dan ga ik aan de Lucrin om de kunstmatige cyclus op te starten. Ergens hoop ik eigenlijk dat het beeld niet 1 duidig is en dat het toch een hysteroscopie word. Vind het ook altijd onsmakelijk dit te doen wanneer je ongesteld bent.
Even gekopieerd vanuit een ander topic, vind deze nogal stilletje. Zit nu in het TP topic Echo klaar, holte is vrij. Adenomyose is wel echt te zien. Kun je nagaan, vroeger dachten ze dat het vleesbomen waren. Maar kennelijk is het adenomyose. Vroeger was deze 1.1 cm nu 4. Voor de rest veel kleine plekjes maar niks in de weg waar het embryo word geplaatst. Ik vertelde dat ik altijd veel kramp heb tijdens menstruatie (tuurlijk weet ze dat) en dat ik bang ben dat die contracties schuldig zijn aan de miskramen. Toen zei ze ook dat baarmoedecontracties het beeld ook is bij adenomyose. En dat dat heel goed kan maar er nog geen oplossing voor is. Toen ik 2020/2021 bij de acupunctuur was toen waren die contracties veel minder. Dus daar ga ik bij de volgende afspraak op in zetten. Ik heb/had nu de keuze. 3 maanden lucrin om de boel nog rustiger te maken maar dan zit je al tegen kerst. Of vandaag weer beginnen met de pil en dan kan ik elk gewenst moment bellen dat ik ga stoppen, bloeding afwachten en dan na de bloeding de kunstmatige cyclus beginnen. Straks even met vriendlief overleggen of we het deze maand nog doen of volgende maand. Doen we het deze maand dan is het 2 weken slikken en stoppen. Anders gewoon een hele strip en dan beginnen. Stof tot nadenken. Oh, vond het reuze meevallen minimaal kramp bij het net inspuiten. Is al voorbij voordat je er erg in hebt.
He hallo, ben ik weer! @Asil jij staat voor een lastige keuze zeg! Wat zegt je eerste gevoel? Zelf geen ervaring met adenomyose maar kan me voorstellen dat je alle randvoorwaarden 100% wil hebben voor je laatste terugplaatsing. Aan de andere kant betekend wachten natuurlijk ook wel dat je er mee bezig blijft. Succes en wijsheid toegewenst!! Even een update van mijn kant, want ik heb mezelf lekker 2 weken onder een steen verstopt. Inmiddels 3 echo's verder en 0 groei te zien. Inmiddels van 62,5 opgehoogd naar 75 en van 75 naar 87,5 maar helaas, niets.. Daarbij is vandaag ook spotting begonnen (begon vorige ronde ook rond deze periode) dus naar alle waarschijnlijkheid weer een megalange cyclus afsluiten zonder eisprong. Hoop dat ik een evaluatiegesprek kan krijgen, want dit werkt niet zo . Ben sinds medio mei bezig en tot nu toe maar 1 kans gehad....
@Asil en ben je er al uit wat jullie gaan doen? @Basilicum wat rot joh!! En je stond er zo positief in. (en ik ook voor jou trouwens). Dit is wel erg frustrerend. Ik zie aan je handtekening dat je een evaluatie hebt, gelukkig!! Wij hebben maandag een gesprek om te bepalen wat we doen met de 6 rietjes. Ik vind 5 iui en als t dan niet gelukt is ivf met het laatste rietje denk ik een goeie optie..
Ik was eigenlijk weg hier omdat het zo stil viel. Schrijf nu mee in het groepje cryo terugplaatsingen sept/oktober. Voor ons word het nu. Ik slik nog tot dinsdag de pil dan start een kunstmatige cyclus en dan TP.
Helaas wordt deze poging wéér afgebroken zonder eisprong. Moed zakt me helemaal in mijn schoenen. Ze willen de volgende ronde starten op 75, maar ik heb gevraagd of we niet op 87,5 kunnen starten aangezien die dosering deze ronde ook niets deed. Protocol in ZH is na 4x geen eisprong door naar IVF maar ik ben er nog niet uit of ik dat trek... Ik wil het sowieso nog 1 ronde proberen, maar als dat niet werkt, dan ga ik aansturen op IVF. Of we stoppen er helemaal mee. Op dit soort momenten dank ik god op mijn blote knieën voor mijn prachtige dochter!
Ow ja dat snap ik helemaal! Dan voel je nog meer hoe geweldig geschenk het is geweest dat je een lieve dochter hebt. Ik zou t als t mijn situatie zou zijn (denk ik) ook nog een kans geven inderdaad met iui. Wat is de reden dat helemaal stoppen ook een optie is? Dat je ivf niet ziet zitten of dat t toch wel erg belastend is zon traject?
Ik zat gisteren even compleet in de mineur en dat voelt dan zo oneerlijk naar mijn meisje toe. Ik wil het liefst nog een kindje voor haar, zodat ze een 'maatje' heeft, maar ik wil niet dat ze onder dit traject gaat lijden en alleen maar een verdrietige mama ziet. Maar na een nacht slapen, denk ik dat ik sowieso wel 1 ronde IVF wil proberen als het mogelijk is. Werd 's middags nog teruggebeld door de arts. Ze hebben mijn casus en mijn argumenten besproken, en ik mag toch starten op 87,5 als ik beloof geen sex te hebben als er teveel gaat groeien. Nou, dat kan ik wel beloven want één maxicosi is al zwaar genoeg Hopelijk geeft die dosis vanaf het begin gelijk een goede kickstart, dat ik een korte cyclus met één a twee eitjes zal hebben. Sta er weer een stuk positiever in na dat belletje Nu alleen balen dat er weer zoveel tijd 'verspild' is. Nu t/m 16-9 aan de provera, en dan hopelijk snel starten met de SUCCESVOLLE poging 4
Goed dat je door mag! Hoop dat dit de goede dosis is enne, klinkt alsof je eigenlijk al een heleboel stappen doet die ook met ivf gebeuren, dus ik verwacht (op de punctie na) dat ivf niet heel veel meer ziekenhuis bezoeken zijn etc. En die punctie is niet fijn natuurlijk, maar ik vond het te doen (met een beetje pijnstilling).
Ja dat is ook echt zo. Op de punctie en terugplaatsing na, is het zo’n beetje hetzelfde traject. Ik probeer gewoon zo positief mogelijk te blijven. De kansen zijn nog niet verkeken en mijn dochtertje heeft 3 jaar geduurd en was het wachten zeker waard!! Fijn weekend allemaal!
Precie Precies ! Het komt gewoon echt goed! Fijn dat je met de dosering omhoog mag. Snap dat ze niet willen dat je een vijfling krijgt ofzo fijn weekend!!