Jessie...Proficiat meid...wat leuk en lekker genieten...Mooi ook dat hij precies op tijd was... Wij hebben gister de uitslag van de combinatietest gehad....Die was niet optimaal, maar ook niet echt ik slecht. We hebben wel een wat verhoogd risico op Down maar we laten geen vruchtwaterpunctie doen ofzo...Natuurlijk is het wel even slikken en de komende echo´s blijven spannend of er andere afwijkingen te zien zullen zijn, maar kan het ondertussen ook relativeren...Het is zowieso maar een kansberkening en 100% zeker ben je nooit, zelf als de uitslag van de test optinmaal zou zijn. Manlief heeft er wel wat meer moeite mee, heeft gisteren een half uur lang met zijn moeder gebeld en daarna hierover niks tegen mij gezegd, enkel toen ik hem zei dat alles wel goed zal komen reageerde hij met een ´jaja, daar hebben we het nog wel over ´ Eigenlijk is hij er altijd van overtuigd dat alls goed komt, dus wat hij daar nu weer mee bedoelde...Maar verder was hij heel normaal gisteren en is er ´s avonds ook niet meer over begonnen, dus ik geef hem maar wat tijd en laat hem naar me toekomen... Heb zelf nadat de dokter had gebeld ook even na moeten denken, het één en ander gegoogled en de dokter nog eens terug gebeld... Wel balen dat je hier in Duitslnad dus de nekplooimeting alleen als combinatietest kunt doen...zo moesten we deze bloedtest dus wel meedoen en hebben nu dus wat meer onzekerheid...
Nou kan ik mijn oren niet geloven...Dacht ik gisteren echt manlief overtuigs te hebben komt hij vandaag thuis met het bericht dat hij een punctie wil laten doen omdat hij geen Downkindje wil, hj wil niet de rest van izjn leven luiers blijven wisselen bijvoorbeeld en zo´n kindjes verandert alles...Natuurlijk heeft hij daar helemaal gelijk in, maar ik vind dit echt wel erg heftig van hem en overdreven..De kans dat er bij of na de puntie iets misgaat is ongeveer 1 op 200 en de andere kans is 1 op 1675...Waarom heb ik die stomme test laten doen zeg....dt is echt een probleem...want ik geef echt niet toe...maar als er een Downkindje komt heb ik het probleem, en gaat er na de punctie iets mis heeft hij het probleem....Heb hem ook al geprobeerd uit te leggen dat je na de puntcie alleen weet of het zo is of niet...je weet nog helemaal niks over hoe ernstigs het is...er zijn natuurlijk zware gevallen, maar ook minder zware...Heb hem ook nog gezegd dat de kans er altijd is dat je zo´n kindje krijgt, maar hij wil niet luisteren....en ik ga echt niet toegeven...dat gaat tegen mijn gevoel in...
@Nikita, wat een vervelend nieuws dat de combinatietest niet helemaal goed uitgevallen is. Jammer dat je man nu toch graag een vruchtwaterpunctie wil laten doen terwijl jij dat niet wil. Wij hebben tijdens de zwangerschap het bericht gekregen dat we een kans van 1 op 13 hadden dat het kindje Down had en een kans van 1 op 50 dat het kindje Edwards had. Ik begrijp de onzekerheid die jullie nu voelen heel erg goed. Wij wilden ook geen vruchtwaterpunctie laten doen. De redenen hiervoor waren dezelfde die jij hier net schetst. Er is een kans dat je na een vruchtwaterpunctie een miskraam krijgt. Ik zou mezelf dat niet kunnen vergeven. Het idee dat een (gezond) kindje komt te overlijden omdat wij zekerheid wilden hebben... Daarbij was het voor ons duidelijk dat een kindje met Down welkom zou zijn in ons gezin. Daar zouden we als stel wel uit komen en dat konden we aan. De zwangerschap afbreken in het geval van Down was voor ons geen optie. In de 15e zwangerschapsweek is er een uitgebreide GUO echo gedaan. Alles aan het kindje is heel goed bekeken en daar bleek op dat het kindje in elk geval geen grote afwijkingen had. Hiermee viel Edwards al af. Down konden de artsen niet met zekerheid uitsluiten. Wel is tijdens de 20 weken echo (weer een GUO) en de overige echo's nog een keer goed naar de hersenen en het hartje gekeken. Hier was niets bijzonders te zien. Voor ons is het wel of niet Down tot de komst van Camille spannend gebleven. Een kinderarts stond tijdens de KS klaar om uitsluitsel te geven. Gelukkig kregen we meteen te horen dat onze dochter kern gezond is. Ga niet tegen je gevoel in. Als jouw gevoel zegt dat je geen vruchtwaterpunctie wil laten doen, doe dat ook niet.
Nikita, Wat jammer dat je man nu een vruchtwater punctie wilt is hij toch onzeker en bang geworden na die test denk ik...Ze hebben dat toen ook aan ons gevraagd maar kwamen er gelukkig uit om het niet te doen. Het is toch een risico praat er nog maar even goed over samen hopelijk komen jullie eruit! En precies wat chybou zegt volg je moedergevoel die zegt het juiste! Wij hebben morgen een afspraak met onze gyn. ben echt benieuwd hoe en wanneer we voor een cryo tp mogen gaan! Begin nu toch wel zenuwachtig te worden.
Jessie, gefeliciteerd met de geboorten van RIK!!! Nikita, wat naar allemaal. Ik zou dan één vraag hebben aan je man. Als hij door de punctie zekerheid heeft dat het kindje down heeft, wil hij het dan niet laten komen? Want dus alleen maar zekerheid hebben en je er iets langer op kunnen voorbereiden lijkt mij het risico inderdaad niet waard. Sterkte. Spannend Char!!!
H! Meiden, Nou het is nog altijd een kwetsbaar thema hier, manlief heeft inderdaad eerlijk toegegeven dat hij liever geen kindje met Down wil, hij vind die verantwoording te groot en wil bijvoorbeeld niet zijn hele leven luiers blijven wisselen. Ik heb hem ook duidelijk geprobeerd te maken dat dat echt niet nodig is, er zijn zoveel verschillende gradaties van Down, en dat weet je niet na de punctie, je weet alleen of het dit is of niet. Ik heb mijn besluit genomen en laat niemand prikken in mijn buik...daar moet hij het mee doen, ik ben altijd open voor discussie en pas mezelf altijd aan, maar een punctie gaat zo tegen mijn gevoel is.... Bovendien is een collega van een online vriendin haar ( achteraf bleek ) gezonde kindje verloren omdat ze zekerheid wilde hebben...dan komt het wel weer dichterbij....bovendien is die kans veel groter als voor ons een kindje met Down. Chybou, nooit geweten dat de kans zo groot was bij jullie...heftig zeg...Onze kans is zo klein in vergelijking tot die van jullie.... Probeer manlief ook duidelijk te maken dat je dus nooi zekerheid hebt...Mocht dit kindje down blijken te hebben wil manlief liever onze cryo´s proberen, want die zijn ´gezond ´ volgens hem...nou heb hem dus eerst even duidelijk moeten maken dat de kans daar net zo goed bestaat, daar was hij wel even stil van... En ik denk dat hij het nieuws nog even moet laten bezinken en verwerken...bovendien moet hij mijn beslissing ook verwerken...ik geef hem maar de tijd die hij nodig heeft, denk dat het inderdaad voornamelijk de angst voor de verantwoording en de onzekerheid bij hem is...
@Char: Hoe is het gegaan? @Nikitha: Je hebt helemaal gelijk dat cryo's helemaal niets zeggen over wel of niet een kindje met Down. Camille kwam uit een 'verse' ICSI TP en bij haar was de kans ook aanwezig. Uit onderzoek bleek dat kindjes die verwerkt waren door ICSI (en IVF) meer kans hadden op Down dan kindjes die 'op de natuurlijke manier' verwekt zijn. Eigenlijk betekend dit dus dat jullie cryo's meer kans op Down hebben dan dit kindje. Wat voor ons hiep was de kans op Down berekenen in procenten. Wij hadden een kans van 1 op 13, dus dat was een ruime 7%. Dat klinkt veel, maar als je bedenkt dat we 93% kans hadden op een gezond kindje dan valt het eigenlijk nog wel mee. Ieder persoon zou zijn/haar geld inzetten op die 93% kans, en niet op die 7%. Wat was jullie Down kans? Je schreef dat de kans op een miskraam na een punctie groter was dan jullie kans op Down, klopt dit? Het is rot dat zo'n combinatietest zo uitvalt. Het geeft spanning en toch ook wat zorgen. Dat is de 'prijs' van zo'n combinatietest. Je hoopt dat je gerustgesteld wordt en dat je te horen krijgt dat de kans op Down (of andere aandoeningen) heel klein is. Maar soms zit het tegen en krijg je minder goed bericht. En laten we eerlijk zijn, zelfs als je tijdens de combinatietest te horen krijgt dat je geen verhoogde Down kans hebt, dan blijft de kans op een kindje met Down nog altijd aanwezig. Het is een kans, geen zekerheid. Sterkte meis, dit zijn lastige dingen, helemaal als je als partners verschillende ideeën hebt.
Spannend Char, een cryo...Hebben jullie er nog veel? Chybou...ik durf bijna niette zeggen hoe klein bij ons de kans is, maar volgens de dokter is dit dus een vergrote kans en hebben we recht op verdere onderzoeken. Het is 1 op 1675. De kans dat het fout gaat bij een punctie, ligt bij 0,5%, deze is dus wezenlijk groter. Ik ben het helemaal met je eens en erg blij dit te lezen...Het argument dat je aangeeft dat IVF kindjes een groter risico hebben, heb ik inderdaad ook gelezen maar was ik helemaal vergeten...dat kan ik nog gebruiken om manlief te overtuigen. Zoals gezegd, ikzelf ben over de ´schrik ´ wel heen, het was meer dat ik alleen het woord ´vergrote kans ´ heb gehoord...hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik besef dat de kans inderdaad klein is...Ik snap alleen manlief niet helemaal, dt hij zo´n angst heeft voor dit onbekende iets dat hij zo´n groot risico wil lopen, om het als het fout gaat gewoon nog maar eens te proberen...het is namelijk niet dat zwanger worden en blijven zo vanzelfsprekend was bij ons...
Even snel... Ik ben gister bij de gyn. geweest en we mogen starten zodra mijn nieuwe menstruatie er is....dan bellen pregnyl spuiten echo en dan tp! Dus zijn er weer klaar voor! Nog even een paar weekjes wachten op mijn ongie! Pffff spannend weer hoor! We hebben nog 4 cryo´s
Ow Char....lekker zo snel en spannend dus weer... Hier gaat het langzaam beter...manlief lijkt langzaam bij te draaien. Heb vandaag ook met mijn verloskundige gesproken, zij is bijna een vriendin geworden of in ieder geval een goede kennis. Ze is het helemaal met me eens een geeft me groot gelijk, maar snapt ook dat manlief wat angst heeft...Ze wil ook nog wel eens met hem praten als hij helemaal niet bijdraait, maar toen ik manlief haar mening vertelde leek hij daar wel van onder de indruk te zijn en bij te draaien... Gelukkig maar...
Char spannend zeg! Hier is de eerste afspraak met de kliniek ook gemaakt. Over twee weken het eerste gesprek. Gek genoeg was ik een beetje nerveus toen ik belde. We vinden het best wel spannend. Dat eerste belletje... Dan gaat alles weer beginnen, dan worden de afspraken weer gemaakt, dan begint het grote heen en weer rijden weer, dan begint het (af)wachten en dan wordt het weer spannend of het gaat lukken of niet... Tsja, we moeten er door heen. Een tweede kleine komt er bij ons echt niet vanzelf... Haha! Ergens hebben we ook wel zo iets, van 'Kom maar op, we zijn er klaar voor'. We willen weten of een tweede kindje er voor ons in zit of niet. Nog 12 cryo's in de vriezer. Deze moeten het worden... Lieve wordt (vinden we zelf) te oud, mijn eicellen hebben een genetisch defect en de donor is (door ons eigen toedoen) niet meer beschikbaar. 12 kansen... Duimen maar!
Chybou...dat zal een spannende tijd worden voor jullie...ik hoop dat jullie een tweede kindje gegund is hoor... Hier alles goed...manlief lijkt bij de draaien...volgens mij heb ik gisteren het kindje voor het eerst echt gevoeld, en toen ik hem dit vertelde moest hij lachen en reageerd blij...Verder begin ik maar niet meer over het gevoelige onderwerp...
Fijn Nikita, dat hij aan het bijdraaien is! en bijzonder lijkt me dat weer om je kindje te voelen... @ Chybou, Voor jullie dus ook weer een spannende tijd! Ga voor jullie ook heel hard duimen dat er een tweede wondertje mag komen! En wow wat een veel cryo's hebben jullie nog! Ik was al blij met de vier die wij nog hebben! Ik dacht echt dat het een ander gevoel zou geven omdat we Levi al hebben en we gelukkig zijn dat we al een kindje hebben natuurlijk met minder verdriet maar wel weer met veel hoop en verlangen...Levi is bijna 2 jaar en heeft het steeds over baby's (twee vriendinnen zijn zwanger en 1 vriendin heeft nog niet zo lang geleden een zoontje gekregen) Lijkt me zo leuk ook voor hem om een broertje of zusje te mogen krijgen!
H! meiden, Hier gisteren weer een echo gehad...deze keer lag het baby´tje lekker te dansen, was zo leuk om te zien. Dokter heeft ook al gezien wat het wordt, maar mocht het niet zeggen...wij willen het echt niet weten... Dat was wel een raar moment...nu weet hij wat het wordt, maar wij nog niet...Hopelijk praat hij zijn mond de komende maanden niet voorbij...
Fijn dat alles goed is met jullie dansend wondertje! Hier aan het wachten op mijn ongi duurt lang als je erop zit te wachten!
Allereerst, dank voor de felicitaties! Inderdaad op de uitgerekende datum, wie had dat gedacht.. @Nikita, wat verdrietig dat de uitslag van de combinatietest minder goed was dan gehoopt. Natuurlijk is de kans nog steeds erg klein, maar ja, je hoopt natuurlijk dat ie nog kleiner is. Fijn dat jullie inmiddels alweer een lekker dansend kindje hebben gezien en de zorgen een beetje opzij hebben kunnen zetten (toch?). Ik denk dat artsen wel vaker het geslacht weten terwijl de ouders het niet willen weten, dus als hij professioneel is, blijft het voor jullie een mooie verrassing! @Char en Chybou, spannend, spannend! Hier gaat het goed. Natuurlijk is het weer enorm zoeken en wennen aan de nieuwe situatie, maar Tim heeft zijn broertje goed geaccepteerd, Rik groeit enorm op mijn melk en dan komt het met de ouders ook wel goed
Super Jessie...lekker aan het genieten dus...jullie kleine man is ondertussen al bijna 3 weken oud... Ja, we hebben onze zorgen inderdaad wat opzij kunnen zetten... Waarschijnlijk super leuk om te zien hoe Tim met Rik om gaat... Daar ben ik ook zoooo benieuwd naar...
Hee meiden! Sorry maar ik ben de laatste tijd echt niet veel meer op ZP om te reageren. Meiden op de app en fb maakt het allemaal een stuk makkelijker, maar daarentegen mis ik (en jullie) een hoop van wat er op ZP gebeurt. Update: Hier gaat alles redelijk..... Ben nu ruim 13 weken, en ik groei als een dolle!!!! Niet te geloven, maar t gaat echt heeeeeeel erg hard. Nekplooimeting ed was allemaal goed, nu over 3 weekjes de geslachtsbepaling, en dan de 20 weken echo, spannend allemaal! Ik loop ook bij de bekkenfysio voor pijn in mn bekken en rug. Het schijnt zo te zijn dat de meds voor IVF je bekken en rug verweken, en dat ik nu te snel terug zwanger ben geworden. Meeste vrouwen doen er een jaar MAX over om helemaal te ontzwangeren, maar ik had 1,5 aan moeten houden voor mn gezondheid. Tja Beertje was vorige maand 1,5 en ik ben 13 weken zwanger. Dus dat is iets te kort op elkaar geweest. Nu ben ik mijn werkuren al aan t spreiden zodat ik maar 4 uur per dag werk, maar ik ga met 20 weken afbouwen, en t is nog maar de vraag of ik tot 30 weken door zal kunnen werken. Ik mag ook helemaal niks meer tillen, zelfs Beertje eigenlijk niet! Ondertussen loop ik bij de fysio, en kijken we aan hoe t verder zal gaan. Dus dat is wel erg heftig. Met Beer gaat t erg goed, t is zo een mooierd! Hij geeft mijn buik steeds kusjes, en zwaait naar de baby als ik mn trui over mn buik doe. T is echt een lief mannetje. Ik hoop dat ie ook zo zal zijn als zn brusje er is.