Hallo dames, Even van mij afschrijven, ik weet het even niet meer. Ik heb altijd al een wens gehad om 3 kinderen te mogen krijgen, indien de gezondheid en het ook daadwerkelijk kunnen het toelaat. Mijn man kwam hier begin dit jaar ook uit het niets mee, dat hij graag een derde wilt. Hij zei ook in het gesprek, na het trouwen gaan wij ervoor. Wij zijn 15 mei getrouwd en mijn spiraal zit er nog steeds in. Meermaals over de derde gesproken, maar puntje bij paaltje haakt hij af. Angst, onzekerheid. Financieel gezien zou het heel goed mogelijk zijn. Onze oudste wordt in januari 5, de jongste is net 3. Hij geeft ook aan dat hij het zielig vindt voor het nakomertje. Maar wilt ook geen verwend nest (zijn letterlijke woorden). Naar mijn mening ben je daar nog altijd zelf bij, om het toe te staan dat het "een verwend nest wordt". Maar is het ook daadwerkelijk 'zielig' voor het 'nakomertje', een broer en zus die al minstens 4-5 jaar ouder zijn? Ik weet nog van mijn ex, hij heeft een zusje van 6 jaar jonger (ex is de oudste). Ex en zijn broertje zijn dol op hun zusje. Zusje heeft mijn inziens dezelfde opvoeding gehad en is niet verwend. En zo heeft mijn ex het ook altijd gezien. Ik zie er dus nauwelijks problemen in. De 'tropenjaren' zijn voorbij mochten wij eruit komen en het ook daadwerkelijk lukken. Financieel lukt het, ook al zou ik in de ww komen. En zelfs dan nog zou het zelfs zonder mijn inkomen kunnen als wij zuinig aan gaan doen. Al wil ik niet helemaal stoppen met werken. Ik werk nu 1.5 dag per week en dat vind ik prima. Ik heb mijn man al meerdere hints gegeven ondertussen, maar het lijkt niet binnen te komen op de momenten dat wij niet over kinderen praten. Als wij het erover hebben, wilt hij dolgraag een derde. Maar er komt verder niks uit en dit soort gesprekken zijn zinloos. En mochten wij het er wéér over hebben en hij uit zichzelf wéér aangeeft een derde te willen... Neig ik er naar om te zeggen dat ik mijn energie niet meer ga investeren in zinloze gesprekken. Er komt toch geen hol uit. Waar het dan op uitdraait, is dat ik enorm veel hoop krijg. Hij wilt het immers ook en komt ook met concrete dingen. Om 2 weken later te melden "nee toch maar niet". Of het onderwerp verder dood te zwijgen. Ik heb geen zin meer in die valse hoop eigenlijk. Het voelt alsof er een lekker stukje vlees voor je wordt gehouden, die vervolgens wordt weggetrokken zodat je er niet bij kan. Ik voel nu ook gewoon de tranen in mijn ogen opkomen. Gelukkig ben ik niet jaloers. Zijn nicht en neef hebben onlangs kinderen gekregen. Vooral van zijn nicht gun ik het enorm, zij en haar vriend waren zo lang ermee bezig. Ik heb zelfs het meisje vast gehouden, zonder jaloers op haar te zijn. Natuurlijk wekt het gevoelens op, de wens is er immers. Maar ik gun het iedereen gelukkig van harte! Het is gewoon frustrerend dat wij het er steeds uitgebreid over hebben. HIJ met de concrete plannen komt. Hoe wij het gaan indelen het huis (gelukkig hoeven de kinderen niet bij elkaar op de slaapkamer. Er is onlangs een dakkapel aan de voorzijde gekomen). Waar de baby in het begin komt te liggen, bij ons op de kamer dus. Zolder is nog niet opgesplitst in 2 kamers. En dan... Tja... een paar weken later haakt hij af en hangt aan de grote klok dat hij 2 kinderen goed vindt. Zegt dit dan ook tegen alles en iedereen. Dat hij 2 gezonde kinderen heeft en dat het "goed is". Om er vervolgens met mij, soms zelfs diezelfde dag nog over te beginnen. Dan denk ik flikker op l*l, je speelt met gevoelens. Mijn hart is gelucht, sorry dat ik jullie ermee lastig val. Groetjes
tussen mijn broer en mij zit ook 5 jaar. Voel me niet echt een nakomertje. Bij een nakomertje denk ik aan heel wat meer jaren leeftijdsverschil. Valt toch wel mee in mijn ogen.
Ik vind 5 jaar verschil tussen de oudste en de jongste ook wel mee vallen. Dank je voor jouw visie vanuit jouw eigen ervaring
een nakomertje ? ......dat zou bij mij zijn 10 jaar of meer ertussen denk ik ik heb een dochter van 7 eentje van 3 en eentje van 1 zijn nu bezig voor een 4de maar ik zie dat echt niet als nakomertje hoor ..... hij heeft het er steeds over ....dus ik zou dan het heft in eigen handen nemen .......stoppen met bescherming en dergelijke ....mischien is dat wel wat hij wil dat jij het overneemt ?
Mijn vriend is de jongste van vier jongens en scheelt 8 jaar met de oudste, heeft hij nooit vervelend gevonden en nu ze beiden gewoon ruim volwassen zijn merk je daar ook amper wat van. M'n buurvrouw is zwanger van nummer drie, de oudste 7 en jongste 3... Heb geen moment gedacht 'nu nog een derde' ofzo... Alleen gaat de jongste net naar school als hun broertje/zusje komt, dat zou ik zelf niet willen, maar meer voor mezelf zeg maar dan voor de kids.
Spreek je naar hem uit wat het met je doet? Nakomertje vind ik ook pas met meerdere jaren. Mijn vader en zijn broer schelen 14 jaar. Hebben nooit in dezelfde levensfase gezeten en dat merk je aan hun band.
Ik heb eentje van ruim 8, eentje van ruim 4 en nu weer eentje op komst (onverwacht). Heeft ook vele voordelen hoor, mits je zelf jong genoeg begonnen bent. Ze zijn zelfstandig en je verspreidt eigenlijk ook nog eens de kosten Heerlijk juist, moet er niet aan denken bijvoorbeeld twee peuters dicht op elkaar.
Hoi, Wat een verhaal zeg! Erg vervelend voor je! Heb je dit ook al zo tegen je man gezegd? Mannen hebben vaak concrete boodschappen nodig Ik scheel zelf 8 en 5 jaar met mijn brussen en ben daardoor officieel een nakomertje. Dit is nooit echt een probleem geweest... Mocht soms best meedoen met de grote jongens en had zelf genoeg vriendinnetjes... We hadden weinig gemeenschappelijke interesses, dat vond ik soms jammer. Nu als volwassene maakt het echt helemaal niet meer uit! Heb een goede band met ze. Je gezinssamenstelling bepaalt denk ik echt niet je levensgeluk, mits je in een warme en veilige omgeving opgroeid... Leeftijdsverschil met je brussen is zeker niet alles bepalend denk ik hoor!! Veel sterkte met je man! Hopelijk komen jullie er snel uit!
Dan ben ik ook een nakomertje ik ben ook de jongste met een aantal jaar verschil, alleen maar profijt van kunnen hebben eigenlijk (en dan bedoel ik geen verwend kind ) Ik zal gewoon je man aanspreken dat je duidelijkheid wil. Wat jouw wensen zijn en dat dit alleen maar frustratie wekt voor jou. Dat je als jullie eruit komen kunnen beslissen of de spiraal er wel/niet uitgaat. Succes!
Idd misschien kan je gewoon de stap maken om de spiraal te laten verwijderen. Als hij geen 3e wil zal hij condooms moeten gebruiken. Soms hebben mannen gewoon even en klein setje nodig.
Spreek je gevoelens naar hem uit en prik met hem een datum dat je je spiraal laat verwijderen. En dan geen woorden meer, maar daden!
En duidelijk naar hem zijn. Dat je niet alleen een derde wil, maar dat zijn wisselende woorden en signalen niet eerlijk naar jou toe zijn. Dat hij je het ene moment hoop geeft en dat hij die hoop hetvolgende moment de grond in boort. Zeggen dat je je spiraaltje laat verwijderen, dit dan ook echt doen en de verantwoordelijkheid voor anti-conceptie bij hem neerleggen.
mijn man wilde ook eigenlijk geen 2de.. we hebben een dochter van 2.. en hij had zoiets van mwahh als ze naar school gaat ofzo.. vind het wel prima zo.. Bij ging het echter steeds meer kriebelen. Mijn spiraal moest eruit ivm verzakking.. Heb hem gezegd dat hij dan maar bescherming moest gaan kopen. Echter heeft hij hier geen zin in en ik ga het niet doen .. puntje bij paaltje.. Meneer wilt nu wel een tweede.. we zien t wel zegt hij... klein schopje onder zijn holletje
Hier zit straks ook 8 jaar tussen de oudste en de jongste,, als het mocht lukken voor een 3e spruit,, zelf heb ik een (half) broertje en daarmee scheel ik 16 jaar,, vond het in het begin niet leuk dat ik nog een broertje kreeg maar daarna geweldig,, alleen nadeel voor mijn moeder was 2 pubers in huis en een baby haha wel makkelijke oppas ik heb het niet als storend ervaren . en verwend,, daar ben je zelf bij zeg ik altijd,, een 1e kind kan ook verwend worden
en kwa man,, hier wou hij ook absoluut geen 3e,, nee hoor 2 is genoeg,,. tot ik het er dus bij heb laten zitten, moeite wel mee gehad merkte ik ik had het een plekje gegeven tot hij pas geleden er zelf over begon hihi mijn spiraal moet er uit en hij zei laten we hem er dan ook uit dus ik HUH,, maar je wil toch geen baby meer,, JA wel hoor dus ja,, in eens sloeg hij om . toen moest ik wel weer ff schakelen hihi maar nu gaan we er 100% voor geef het de tijd,, dwingen heeft geen zin, misschien toch een proberen om het gesprek aan te gaan,, ik vind het heerlijk dat mijn kinderen straks overdag op school zitten en ik met de baby lekker thuis
Ik heb al 3 keer geprobeerd te reageren. Zondag he. Maar bedankt voor jullie lieve woorden. Sommige mannen hebben inderdaad een zetje nodig. Alleen vind ik dat ik dit niet alleen kan beslissen. Misschien te zachtaardig? Vandaag is er echter wel een goed gesprek geweest. Hij zag dat er iets was en heb mijn hele hebben en houden er weer uitgegooid. Mijn gevoel over zijn wisselende signalen. Wat ik graag wou, dat er eens een knoop wordt doorgehakt. Of wel of niet. En niet het gejojo. Hij gaf nogmaals aan een derde te willen. Dolgraag zelfs. Hem nogmaals duidelijk gemaakt dat er dan nu een knoop doorgehakt moet worden. De bal bij hem gelegd, ik was er al wel over uit. De spiraal gaat eruit aangezien hij echt heel zeker is. Het grotere leeftijdsverschil vind ik juist wel fijn eigenlijk. Ik heb straks alle tijd. De tropenjaren gaan wel van start mocht het lukken. Maar dat hebben wij ervoor over. Heb hem ook de voordelen ervan vertelt zoals ik ze zie. En minimaal 4-5 jaar verschil valt echt mee. Ik hoop dat hij daad houdt. Gaan er wel pas voor in januari, maar de spiraal mag er wat hem betreft nu al wel uit. Opgelucht en hoop dat de knoop na 10 maanden jojo-en nu definitief is doorgehakt. Het zal mij echt benieuwen, want ben er nu, zeker nadat hij weer bevestigt heeft er echt voor te willen gaan, wel echt klaar mee als hij nu weer terug krabbelt. Spiraal gaat eruit, punt. Einde discussie. Knoop doorgehakt. Sorry voor spelfouten, type vanaf telefoon.
Nou mooi dat die spiraal eruit gaat en jullie er voor gaan! Overigens spreek ik ook pas van een nakomer als er meer tijd tussen zit. Mijn oudste zoon is 7 en de jongste 3,5, ik ben nog niet zwanger maar vind het juist wel fijn dat er wat tijd tussen zit. Straks zitten ze allebei op school en kan ik lekker tutten met de baby.
Fijn dat jullie het toch hebben kunnen uitpraten en dat jullie voor de 3e gaan. Heel veel succes met zwanger worden Over leeftijd verschil moeten jullie je echt geen zorgen maken het is echt niet zo een groot verschil ik kon het met mijn zus op jongere leeftijd echt niet goed vinden ( altijd gekibbel) dat is 4 jaar verschil en ik kon juist wel super goed met mijn broer overweg (7 jaar verschil) dus leeftijd wil echt niks zeggen
Klopt, leeftijd wil ook niet echt wat zeggen hoe gezellig het in huis is onder de broers en zussen Mijn zusje en ik konden redelijk met elkaar, zit bijna 3 jaar verschil tussen. Tussen de oudste en jongste hier zit 21 maanden verschil. Het gaat nu beter nu de jongste haarzelf beter verstaanbaar kan maken en de oudste ook al wijzer is geworden. Maar het gekibbel is vaak wel dagelijks aanwezig. Brengt leven in de brouwerij, nooit ruzie is volgens mij ook niet goed hoor.