He pien, Ik ken je nog vanuit een ander topic. Lief dat je ff reageert! En ja ik ben idd onder behandeling bij het umcg. Vanuit de verzekering gezien is dit m'n laatste poging Die ik vergoed krijg. En zelf een poging bekostiging zit er voor ons helaas niet in. Heb jij al je schema voor de derde poging? Wanneer ga je beginnen? Ik snap je gevoel wat betreft de laatste keer. Dat is het nl in feite ook wel een beetje. Toch wel een eindstation..... Hoe gaat het verder met jou?
He Degen, ja ik dacht al dat we eens samen in een topic zaten, volgens mij in januari. Ik heb daarna nog een cryo gehad, maar is ook niets geworden. Dus jij hebt ook geen cyo's meer? Ik vroeg me nog af wat ik zou doen bij de derde poging: 1 of 2 terug laten plaatsen. Jij bent dus voor 2 gegaan. Ik denk dat ik dat ook zou doen, maar ik weet ook dat ik al blij mag zijn met 1 cryo, dus misschien is dat wel helemaal niet aan de orde . Nou ja, dat zien we dan wel. Voorlopig gaat het wel goed met me. Erg druk met allerlei andere (leuke) dingen, dus moet zeggen dat me dat wel bevalt. In juli ga ik weer met de pil beginnen en dan ergens in augustus de punctie, zoals het nu lijkt.
Ik heb aan de eerste en tweede poging geen cryo's over gehouden. Dus moest iedere keer volledige poging doen. Ik ben inderdaad voor twee embryo's gegaan nu. Ik heb daar ook niet over getwijfeld of wat dat ook. Ik baalde er zelfs van dat ik bij de eerste twee pogingen maar 1 tp kreeg ivm de nieuwe regelgeving hierin. Voorheen was dat anders. Ik zie het toch als een klein extra kansje. Een tweede embryo. En als ze beiden blijven zitten is dat geen probleem. This meer dan welkom Fijn dat het goed met je gaat. En spannend voor je dat je op korte termijn aan de derde poging Gaat beginnen. Ik hoop dat je er iets moois aan over gaat houden. En ik hoop dat ik gauw goed nieuws mag komen melden ...
Hallo allemaal, Degen, het wachten is vreselijk...je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees en de tijd kruipt voorbij... Maar in ieder geval al super dat je 2 tp had!!Dat is in ieder geval heel erg hoopvol. Ik duim voor je! Dit is mijn eerste berichtje op het forum. Ik heb nooit eerder meegepraat op een forum, maar ik loop inmiddels tegen een muur op van verdriet, dus misschien helpt het om verhalen te delen. In het kader van 'je hart luchten'. Kort mijn verhaal: Na 1,5 jaar proberen naar de huisarts die een verminderde zaadkwali van mijn man vaststelde. Begonnen met iui, want met onze indicatie zou dat een grote kans van slagen hebben, dacht de gyn.. Na 10 mislukte IUI's (nooit zwanger geweest) afgelopen maand met IVF gestart. Eerste teleurstelling was dat ik maar vijf follikels had. Gelukkig bleken ze allemaal van goede kwali. Zaad was ook 40 milj waarvan 20 milj goed beweeglijk. Het slechte nieuws veegde alle hoop van tafel:er was geen 1 ei bevrucht....hebben jullie dit ook meegemaakt? Het was echt een mokerslag. Pas volgende week gesprek in ziekenhuis.. Het zal wel ICSI worden...ik zit met zoveel vragen. Ineens komt het besef dat het misschien nooit zal lukken. Maar gelukkig lees ik hier ook wel positieve verhalen!!Degen, hopelijk ben jij nu aan de beurt voor goed nieuws!
Hoi Didi, Dank voor je berichtje. En voel je welkom hier. Ik herken mij wel wat in jou. Over mij; Gelukkig is het bij alle drie de pogingen nooit zover gekomen dat er helemaal niks was bevrucht, maar bij ons viel het aantal bevruchtingen wel erg tegen iedere poging. Vandaar overstap van ivf naar icsi op aanraden artsen. Dit terwijl het zaad van m'n partner goed is.(bij laatste icsi was het 369 miljoen) Maar ook bij icsi viel het aantal bevruchtingen tegen. Dat voelt inderdaad al een zware domper. Ik heb de artsen nooit iets negatief horen zeggen over mijn eicellen maar Ik ga toch erg daaraan twijfelen of wellicht toch het probleem bij mij ligt. (Wij hebben te maken met onverklaarbare onvruchtbaarheid) Ondanks dat ik al een kindje heb van 6 jaar , neemt mijn wens en verlangen naar een tweede niet weg. Ik merk dat ik nog niet zover ben en kan zijn dat ik kan accepteren als er geen tweede komt. Ik kan daar nu echt nog geen vrede mee hebben. Ik zit nog volop in strijd. En die strijd voer ik al 4 jaar. En ondanks dat er nu twee zijn terug geplaatst heb ik heel sterk het idee en vermoeden dat het weer niet gelukt is. Ga jij nu gelijk door voor een volgende poging? Of neem je even rust?
@Degen: wat herkenbaar! Die wachtweken zijn killing! Alles wat je voelt of niet voelt ligt onder een vergrootglas. Zeker nu het jullie laatste poging is die vergoed wordt (misschien als het niet tot een zwangerschap leidt en je het nog aankan, volgend jaar een andere zorgverzekeraar die extra pogingen vergoed? Heb ik wel gedaan, en nu poging 4&5 ook vergoed. Hopelijk komt het niet zo ver voor jou!!). Ik duim mijn duimen stuk dat deze poging lukt voor je! Dat je op 2 juni een prachtige positieve test hebt! Heel veel sterkte met wachten! Liefs
Meiden even voor jullie allemaal een hele dikke knuffel! Helaas ken ik het gevoel, de strijd, de wanhoop! Wij zijn ook ver moeten gaan en diep in de buidel moeten graaien! ( behandelingen dusseldorf) maar gelukkig de aller laatste tp is toch gelukt en ons wachten hopen en bidden is beloond! Ik snap dat dit helaas nie bij iedereen zo zal zijn, dat zij aan het einde van de rit met de troffee in handen zullen staan! En dat is oneerlijk heeeeel erg oneerlijk! Meiden ik blijf aan jullie denken en voor jullie duimen dat jullie wachten op een dag beloond wordt! Knuffel
Nee helaas niet. Ben paar dagen geleden ongesteld geworden. Ik had al vrij snel na ze tp het gevoel dat het niet gelukt was. Ik kreeg al vrij snel last van m'n bekende PMS klachten. Dus ik wist genoeg.
Misschien helpt dit een beetje. Wij hebben in 2010 een gezonde zoon gekregen (dwars door de pil heen). Gelijk door voor een tweede... In 2012 nog niks. Aangemeld ivfpoli. Januari 2013 gestart met iui 4x. Augustus gestart met ICSI 3x... 5tps. Nooit cryos. 2x kort zwanger geweest <5wkn. Afgelopen januari gestart met rouwen. Alles afgesloten. Kans was nihil. Vorige week positief getest. Spontaan. Jou situatie lijkt veel op die van mij. Spontane zwangerschap, ICSI en tadaa. Ik kan je onzekerheid heel goed voorstellen. Het is alleen zaak dat je het probeert los te laten. Hoe moeilijk ook. Stel dit wordt niks... Neem je tijd om het af te sluiten. Neem de rust die je nodig hebt. Wie weet wat daarna nog komt. Wij hadden 5/10% kans op de natuurlijke manier. We moesten er niet meer op rekenen... En kijk waar wij nu zijn. Uiteindelijk komt het goed. Probeer afleiding te zoeken tijdens je wachtweken. Plan het vol. Neem je rust. Uiteindelijk komt het goed zoals het komt. Zet hem op.. Je kan dit!
Degen, wat vreselijk balen! Moest vaak aan je denken, had het je zo gegund! Voor jouw een hele dikke knuffel!