Hoi meiden, Hier net voor de tweede keer een miskraam achter elkaar gehad. Het doet zoveel pijn. Hopelijk zijn er meer meiden die er hier met mij over willen praten. En die hun ei hier kwijt willen. En dan met meiden die je echt kunnen begrijpen. Aangezien we het allemaal hebben meegemaakt. Hoop snel dat er meiden bijvoegen.
Ik zal mijn verhaal kort vertellen. In 2004 1 ste miskraam. 5 w en daarna lukte het niet om zwanger te worden.2010 zijn mijn partner en ik uit elkaar gegaan. Leerde iemand anders kennen en door een ongelukje zwanger. Toe ik 17 w zwanger was kwam ik er achter dat hij vreem ging. Relatie beëindigt. Mijn ex en ik weer bij elkaar terug ik inmiddels zwanger 25 w. 2011 eindelijk een zoon. Maar nu willen we nog steeds een kindje. Van ons samen. Nu Jan weer begonnen. Februari MK 6 w 1 d. Vanzelf los gelaten. En nu weer een MK 9 w morgen word ik gecuretteerd omdat het blijft zitten. Nu willen ze ons bloed testen of te kijken of daar iets aan is waarom wij geen gezonde zwangerschap kunnen dragen. Dus valt me zwaar. En doet verdriet. En al die vragen. Waarom? Waarom? Waarom?
Het geluk was nog pril, Het besef was er nog maar net.. Zo trots als wij waren, Mocht de wereld weten, Dat wij in verwachting waren. Het werd een grote schrik, Toen jij het leven verliet. De klap en de leegte, Is zo groot. Je was nog zo klein, Voor anderen een vrucht. Voor ons al een kindje. Hoe klein je nog was, Voor ons al een mensje! Een jongen of meisje, Dat mochten wij helaas niet weten! Enkele weken in mamas buik, Nu al afscheid moeten nemen. Lieve schat, wij zullen jou nooit vergeten! Voor ons ben jij ons 3 de kindje, Onze Sterre, papa en mama houden zielsveel van jou!